One of the things I like very much in this stage play is that it talks about the motivation of the character Hun. Hun was involved in the massacre in the past. He killed a lot of innocent people, and he has tried to justify his killings by telling himself and other people for many years that he did it for the sake of the country. He wanted to improve his country so much that he decided to kill a lot of people for several years to cleanse his country from unwanted foreign influences and other things. He also told himself and other people that "I JUST DID MY DUTY." This kind of fascist/ultra nationalist thinking is extremely horrifying, but sometimes you may find that some of the nationalist people around you may harbor some kind of thoughts which are not far from Hun's thoughts.
Another thing I like very much in this stage play is a sentence which a Khmer man said to a young Thai boy named Siam. The Khmer man said, "ONE DAY YOUR COUNTRY WILL BE LIKE MINE." This is easily one of my most memorable sentences of the year.
The details of this stage play can be found here:
http://www.facebook.com/event.php?eid=182925805105712
Saturday, July 30, 2011
Friday, July 29, 2011
A PREVIOUS TIME (2011, Janenarong Sirimaha, A++++++++++)
You can watch this film here:
http://www.youtube.com/watch?v=1LnGBUvfhSY
I really like female characters in Janenarong's films.
http://www.youtube.com/watch?v=1LnGBUvfhSY
I really like female characters in Janenarong's films.
Thursday, July 28, 2011
THERE WILL BE DRAMA (2011, Janenarong Sirimaha, A++++++++++)
You can watch this film here (no subtitles):
http://www.youtube.com/watch?v=YChMR5WXNNE
http://www.youtube.com/watch?v=YChMR5WXNNE
Tuesday, July 26, 2011
FILM AND REAL LIFE 9: A FEW GOOD MEN AND REDEMPTION
This tragic news about the brutality of Thai military reminds me of the films A FEW GOOD MEN (1992, Rob Reiner, A+) and REDEMPTION (2008, Sabrina Wulff, A++++++++++). I think the story in this news should be adapted into a Thai film, or at least a Thai documentary, so that people will not forget this tragic incident.
The news below is copied from Bangkok Post:
http://www.bangkokpost.com/print/248526/
When Songkhla native Wichen Puaksom left home to join the military in May, he was healthy, energetic, and eager to serve the nation.
A month later, the lifeless, bruise-covered body of the 26-year-old masters graduate was back in his home town to be cremated.
Wichen did not die in the service of the country he loved, but was beaten to death at his military camp by about a dozen lowranked and mid-ranked soldiers as punishment for disobeying orders and absconding from camp. Wichen’s disfigured face and injured body moved family members to the conviction that justice must be done for Wichen.
They started submitting petition letters to state agencies seeking an explanation for what happened.
The Narathiwat Ratchanakarin army camp, where he served time as a conscript, sent soldiers to his funeral, asking if it could cover his coffin with the national flag, but the family refused.
His family says the flag draped over Wichen’s coffin cannot disguise the atrocity which he suffered at the hands of the state. They say Wichen was beaten to death in a form of institutionalised torture condoned by army top brass to drum "discipline" into errant troops.
Wichen, who reported for conscription after leaving the monkhood, might have found life as a conscript unbearable, so fled the Narathiwat Ratchanakarin military camp where he was being trained.
When soldiers from the camp caught up with him, they beat him as punishment, in a form of military correctional training known as "repairing".
The Human Rights Commission (NHRC), which investigated his death at the request of Wichen’s family, says he was beaten over the course of 2 days, and denied medical treatment by the army when fighting for his life.
Wichen died in Narathiwat Provincial Hospital’s intensive care unit on June 5 of multiple injuries, including acute renal failure, and severe muscle injury.
The commission believes he was subjected to two days of beating, starting on June 1.
His mother, Prathuang Puaksom, a farmer and vendor in Songkhla province, is struggling to come to terms with the loss. "I could not believe that it was him, as I barely recognised him in hospital. I don't know why he had to suffer so much," she said.
Her plucky niece, student Narisarawan Kaewnopparat, has taken up the fight for justice on the family's behalf.
"We want the military to acknowledge publicly what it has done," said Narisarawan, a student at Thammasat University, adding that her grandmother does not want this cruelty to happen to any family in the future.
She recalls Wichen, her mother's youngest brother, as a quietly spoken, unassuming man who did not pick fights with anyone.
"Four people in Songkhla who attended his funeral told us that their sons died in the same way.
"They did not dare complain. They asked, ‘How can poor farmers such as ourselves fight the army? We have no power'," she said.
She has petitioned the army, the government, and Privy Council president Gen Prem Tinasolanonda, a former army head who is also a Songkhla native.
Her advocacy met with partial success, when the Fourth Army Region set up an inquiry into the attack. In its finding, it says it will discipline the officers involved.
"My grandmother is in such pain. She was looking forward to relying on my uncle, as he is the youngest son," Narisarawan said.
"She was proud of him as he was a good, humble person and excelled at study as well."
Wichen reported for military service on May 1, and made his first escape from the camp on May 9.
He fled a second time on May 29, but, without money, was forced to take shelter nearby.
The army caught him, and started to work on him with a regime of "disciplinary improvement" or "repairing" on June 1.
Eyewitnesses told the military committee that the punishment started at 11.50am on June 1, and lasted until 1 am of June 2.
He suffered extensive injuries during the ordeal but was not sent to nearby Chor Ai-Rong district hospital in Narathiwat until June 3.
A doctor told the commission hearing that the army would not allow Wichen to be admitted.
Officers merely wanted his injuries treated, after which they would take him back to camp to be cared for by an army physician. However, the hospital doctor insisted he be admitted, as his condition was serious.
The commission sub-committee investigating the death learned later that the doctor in-charge at the camp was on leave.
Officers relented and allowed Wichen to be admitted after lengthy negotiations with the doctor.
Chor Ai-rong hospital referred him to Narathiwat provincial hospital, as he needed specialised equipment to help his kidneys.
At the provincial hospital, Wichen was admitted to intensive care, his condition severe. No one told his family.
His mother and brother learned that he had been admitted only by accident, after a friend happened to visit the hospital on June 4.
It was evening. They were unable to travel to Narathiwat immediately, for fear of their safety in the dark.
Nor could they afford a car. Wichen's mother and brother travelled by bus to the hospital the next day, arriving about 1pm.
By then, Wichen was too ill to speak. "His eyes were still open but he could no longer speak, but we learned from well-wishers later what happened — how many people tortured him, and their ranks," said Manas, his elder brother.
The family is amazed that the army would resort to such vicious conduct, just to ensure a soldier obeys orders.
"Wichen entered the military after serving in the monkhood for eight years. He might not have been as strong as people who had been working outside the monkhood," said Mr Manas.
Wichen recently finished a master's degree at Thammasat University, and earlier graduated with a bachelor's degree from Maha Chula Ratchawittayalai (Buddhist) University with first class honours.
On July 11, the commission asked the army to send officers in charge at the camp to testify.
Angkhana Neelapaijit, a member of the NHRC's sub-committee investigating the death, said she could not believe what went on. "I could not believe that this is how they punish someone who fails to follow orders," she said.
When Wichen's body returned home on June 6, his family said it was covered in bruises. Even his private parts were swollen —"the size of a coconut", said Ms Angkhana, a former nurse.
Twenty-seven witnesses testified before the Fourth Army Region's investigation, which like its NHRC counterpart, was held behind closed doors.
The army probe identified the main culprit as an officer high on methamphetamines. He was sent for a test for illegal substances, which came back positive.
The inquiry found that 13 officers, both high- and low-ranking, were involved in Wichen's death.
The report summarises the events which led up to his death as follows.
When he was sent back to camp on June 1, he was slapped in the face by
an assistant trainer, who ordered two other soldiers to "repair" him while an officer looked on. Two officers dragged Wichen by the legs across a cement floor. He was naked but for his underwear.
Eyewitness also reported seeing officers kick him with their combat shoes, stomp on his legs and body, and apply salt to his wounds. They also trampled on his chest, again as an assistant trainer looked on. This round of "repairing" lasted for two hours.
Wichen was taken to the showers and sent to a nursing room, where other officers carried on kicking him. Around 5.45 pm, five to six conscripts were told to carry Wichen, who was wrapped in white cloth, his hands tied, around as if he was dead.
At the military camp canteen, he was told to sit on a large block of ice while wearing only his underwear.
He was carried by six soldiers to the front of the training unit with a block of ice sitting on his chest.
In front of the training unit, Wichen was ordered to perform exercises. A mid-ranking officer beat him with a bamboo stick as he was going too slowly.
He kicked Wichen's ribs and chest, trampled on his neck, and kicked him in the face until blood flowed. Wichen begged them to stop and said he wouldn't refuse their orders any more.
An officer who looked down from the second floor of the training unit told the officer beating Wichen not to treat him too harshly, but did nothing to stop the attack. The mid-ranking officer took Wichen to the rear of the training unit where he continued beating him with his feet and a bamboo stick until 11pm.
This attack lasted five hours. Eyewitnesses said they found Wichen in a bad condition in the nursing room on June 2, but nobody dared send him to hospital. Wichen asked a conscript to tell his mother if he happened to die of his injuries, as he felt in pain all over his body.
Officers did not take him to hospital until the next day. According to a letter from the Fourth Army Region to the army chief of June 30, the army has recommended punishing the officers involved.
One high-ranking officer has been warned; four other officers will be confined for 15 days; two officers will be confined for seven days; three middle-rank and six low-rank officers will be confined for 30 days.
The Fourth Army Region will impose "administrative procedures" on two highranking officers, confine two mid-ranking officers for three months and bring military charges against others.
One mid-ranking officer will be stripped of his rank, (after challenging Wichen to file charges against him with the army chief.)
The case is also being investigated by police, but Narisarawan is still sceptical her family will obtain justice, at least from the army.
"The Fourth Army was supposed to send four officers to the NHRC hearing, but in the end only two bothered to show up."
Beatings administered to conscripts to 'keep the armed forces tough'
Wichen Pauksom's family has faced an uphill battle seeking answers as to why he died. The army decides how much information it wants to issue. That deemed too sensitive, it protects in the name of "national security". The Bangkok Post asked the army on July 7 how many conscripts had died while being conscripted over the past five years.
We followed up the letter on July 21, when an official said no response had been received from the army's higher ranks.
The army has yet to acknowledge formally that it imposed a form of punishment known as "repairing", so no one knows what the army might define as an acceptable level of punishment. However, parents who are aware of the beating are known to be worried that their sons, if called up for conscription, could be next to befall the same fate.
Narisarawan Kaewnoparat, Wichen's niece, is determined to seek justice. "My family does not want this to happen to anyone else," she said. Wichen was required to serve as a military conscript.
Narissarawan understands that the army needs to make its men strong and tough. But this was going too far.
Under section 32 of the constitution, a person shall enjoy the right and liberty in his life and person.
Torture, brutal acts or punishment by a cruel or inhumane means are prohibited, and punishment delivered by the courts shall be reasonable as defined under international norms of cruel and inhumane treatment.
Where breaches occur, the injured person, public prosecutor or any person acting for the benefit of the injured person has the right to take a lawsuit to the court.
One lecturer at Chulachomklao Royal Military Academy, who asked not to be named, said the army believes the defence forces are "too weak". This lecturer said "repairing" is needed to make them obey orders. "If they are captured by a foreign army, they should be able to endure pain, or they could reveal official secrets.
"But the proper [method of] repairing is under consideration of the person in charge," the army teacher added. However, the government is a signatory to the UN Convention Against Torture (CAT).
As an extra safeguard, the constitution guarantees a person right and liberty in his life and person. Activist Angkhana Neelapaijit is a founder of the Justice for Peace Foundation and member of the Human Rights Commission sub-committee which investigated the death.
She said Wichen's case reflected many problems in Thai society. "When he reported to the military camp, his life was supposed to be under the care and protection of officials.
"However, he was tortured and deprived of access to care, even when the beating left him in a severe condition.
"The army still did not allow him to be treated. If it wasn't for the doctor at Chor Ai-rong hospital who insisted he be admitted, Wichen might have died sooner, or perhaps been reported 'missing' from the camp," she said.
She recommended "repairing" be abolished and said parents or relatives
should be allowed to see their sons while they are being trained. "It is hard to judge what is moderate or proper. But this is too much," she said, adding that if officials want conscripts to be tough, they need to be brave enough to admit their faults as well. They had yet to do so.
"They need to compensate the family fully, and justice must be done.
"If the mechanism in Thailand fails, we will take this issue before the United Nations, as Thailand is a signatory of the CAT," she said.
The news below is copied from Bangkok Post:
http://www.bangkokpost.com/print/248526/
When Songkhla native Wichen Puaksom left home to join the military in May, he was healthy, energetic, and eager to serve the nation.
A month later, the lifeless, bruise-covered body of the 26-year-old masters graduate was back in his home town to be cremated.
Wichen did not die in the service of the country he loved, but was beaten to death at his military camp by about a dozen lowranked and mid-ranked soldiers as punishment for disobeying orders and absconding from camp. Wichen’s disfigured face and injured body moved family members to the conviction that justice must be done for Wichen.
They started submitting petition letters to state agencies seeking an explanation for what happened.
The Narathiwat Ratchanakarin army camp, where he served time as a conscript, sent soldiers to his funeral, asking if it could cover his coffin with the national flag, but the family refused.
His family says the flag draped over Wichen’s coffin cannot disguise the atrocity which he suffered at the hands of the state. They say Wichen was beaten to death in a form of institutionalised torture condoned by army top brass to drum "discipline" into errant troops.
Wichen, who reported for conscription after leaving the monkhood, might have found life as a conscript unbearable, so fled the Narathiwat Ratchanakarin military camp where he was being trained.
When soldiers from the camp caught up with him, they beat him as punishment, in a form of military correctional training known as "repairing".
The Human Rights Commission (NHRC), which investigated his death at the request of Wichen’s family, says he was beaten over the course of 2 days, and denied medical treatment by the army when fighting for his life.
Wichen died in Narathiwat Provincial Hospital’s intensive care unit on June 5 of multiple injuries, including acute renal failure, and severe muscle injury.
The commission believes he was subjected to two days of beating, starting on June 1.
His mother, Prathuang Puaksom, a farmer and vendor in Songkhla province, is struggling to come to terms with the loss. "I could not believe that it was him, as I barely recognised him in hospital. I don't know why he had to suffer so much," she said.
Her plucky niece, student Narisarawan Kaewnopparat, has taken up the fight for justice on the family's behalf.
"We want the military to acknowledge publicly what it has done," said Narisarawan, a student at Thammasat University, adding that her grandmother does not want this cruelty to happen to any family in the future.
She recalls Wichen, her mother's youngest brother, as a quietly spoken, unassuming man who did not pick fights with anyone.
"Four people in Songkhla who attended his funeral told us that their sons died in the same way.
"They did not dare complain. They asked, ‘How can poor farmers such as ourselves fight the army? We have no power'," she said.
She has petitioned the army, the government, and Privy Council president Gen Prem Tinasolanonda, a former army head who is also a Songkhla native.
Her advocacy met with partial success, when the Fourth Army Region set up an inquiry into the attack. In its finding, it says it will discipline the officers involved.
"My grandmother is in such pain. She was looking forward to relying on my uncle, as he is the youngest son," Narisarawan said.
"She was proud of him as he was a good, humble person and excelled at study as well."
Wichen reported for military service on May 1, and made his first escape from the camp on May 9.
He fled a second time on May 29, but, without money, was forced to take shelter nearby.
The army caught him, and started to work on him with a regime of "disciplinary improvement" or "repairing" on June 1.
Eyewitnesses told the military committee that the punishment started at 11.50am on June 1, and lasted until 1 am of June 2.
He suffered extensive injuries during the ordeal but was not sent to nearby Chor Ai-Rong district hospital in Narathiwat until June 3.
A doctor told the commission hearing that the army would not allow Wichen to be admitted.
Officers merely wanted his injuries treated, after which they would take him back to camp to be cared for by an army physician. However, the hospital doctor insisted he be admitted, as his condition was serious.
The commission sub-committee investigating the death learned later that the doctor in-charge at the camp was on leave.
Officers relented and allowed Wichen to be admitted after lengthy negotiations with the doctor.
Chor Ai-rong hospital referred him to Narathiwat provincial hospital, as he needed specialised equipment to help his kidneys.
At the provincial hospital, Wichen was admitted to intensive care, his condition severe. No one told his family.
His mother and brother learned that he had been admitted only by accident, after a friend happened to visit the hospital on June 4.
It was evening. They were unable to travel to Narathiwat immediately, for fear of their safety in the dark.
Nor could they afford a car. Wichen's mother and brother travelled by bus to the hospital the next day, arriving about 1pm.
By then, Wichen was too ill to speak. "His eyes were still open but he could no longer speak, but we learned from well-wishers later what happened — how many people tortured him, and their ranks," said Manas, his elder brother.
The family is amazed that the army would resort to such vicious conduct, just to ensure a soldier obeys orders.
"Wichen entered the military after serving in the monkhood for eight years. He might not have been as strong as people who had been working outside the monkhood," said Mr Manas.
Wichen recently finished a master's degree at Thammasat University, and earlier graduated with a bachelor's degree from Maha Chula Ratchawittayalai (Buddhist) University with first class honours.
On July 11, the commission asked the army to send officers in charge at the camp to testify.
Angkhana Neelapaijit, a member of the NHRC's sub-committee investigating the death, said she could not believe what went on. "I could not believe that this is how they punish someone who fails to follow orders," she said.
When Wichen's body returned home on June 6, his family said it was covered in bruises. Even his private parts were swollen —"the size of a coconut", said Ms Angkhana, a former nurse.
Twenty-seven witnesses testified before the Fourth Army Region's investigation, which like its NHRC counterpart, was held behind closed doors.
The army probe identified the main culprit as an officer high on methamphetamines. He was sent for a test for illegal substances, which came back positive.
The inquiry found that 13 officers, both high- and low-ranking, were involved in Wichen's death.
The report summarises the events which led up to his death as follows.
When he was sent back to camp on June 1, he was slapped in the face by
an assistant trainer, who ordered two other soldiers to "repair" him while an officer looked on. Two officers dragged Wichen by the legs across a cement floor. He was naked but for his underwear.
Eyewitness also reported seeing officers kick him with their combat shoes, stomp on his legs and body, and apply salt to his wounds. They also trampled on his chest, again as an assistant trainer looked on. This round of "repairing" lasted for two hours.
Wichen was taken to the showers and sent to a nursing room, where other officers carried on kicking him. Around 5.45 pm, five to six conscripts were told to carry Wichen, who was wrapped in white cloth, his hands tied, around as if he was dead.
At the military camp canteen, he was told to sit on a large block of ice while wearing only his underwear.
He was carried by six soldiers to the front of the training unit with a block of ice sitting on his chest.
In front of the training unit, Wichen was ordered to perform exercises. A mid-ranking officer beat him with a bamboo stick as he was going too slowly.
He kicked Wichen's ribs and chest, trampled on his neck, and kicked him in the face until blood flowed. Wichen begged them to stop and said he wouldn't refuse their orders any more.
An officer who looked down from the second floor of the training unit told the officer beating Wichen not to treat him too harshly, but did nothing to stop the attack. The mid-ranking officer took Wichen to the rear of the training unit where he continued beating him with his feet and a bamboo stick until 11pm.
This attack lasted five hours. Eyewitnesses said they found Wichen in a bad condition in the nursing room on June 2, but nobody dared send him to hospital. Wichen asked a conscript to tell his mother if he happened to die of his injuries, as he felt in pain all over his body.
Officers did not take him to hospital until the next day. According to a letter from the Fourth Army Region to the army chief of June 30, the army has recommended punishing the officers involved.
One high-ranking officer has been warned; four other officers will be confined for 15 days; two officers will be confined for seven days; three middle-rank and six low-rank officers will be confined for 30 days.
The Fourth Army Region will impose "administrative procedures" on two highranking officers, confine two mid-ranking officers for three months and bring military charges against others.
One mid-ranking officer will be stripped of his rank, (after challenging Wichen to file charges against him with the army chief.)
The case is also being investigated by police, but Narisarawan is still sceptical her family will obtain justice, at least from the army.
"The Fourth Army was supposed to send four officers to the NHRC hearing, but in the end only two bothered to show up."
Beatings administered to conscripts to 'keep the armed forces tough'
Wichen Pauksom's family has faced an uphill battle seeking answers as to why he died. The army decides how much information it wants to issue. That deemed too sensitive, it protects in the name of "national security". The Bangkok Post asked the army on July 7 how many conscripts had died while being conscripted over the past five years.
We followed up the letter on July 21, when an official said no response had been received from the army's higher ranks.
The army has yet to acknowledge formally that it imposed a form of punishment known as "repairing", so no one knows what the army might define as an acceptable level of punishment. However, parents who are aware of the beating are known to be worried that their sons, if called up for conscription, could be next to befall the same fate.
Narisarawan Kaewnoparat, Wichen's niece, is determined to seek justice. "My family does not want this to happen to anyone else," she said. Wichen was required to serve as a military conscript.
Narissarawan understands that the army needs to make its men strong and tough. But this was going too far.
Under section 32 of the constitution, a person shall enjoy the right and liberty in his life and person.
Torture, brutal acts or punishment by a cruel or inhumane means are prohibited, and punishment delivered by the courts shall be reasonable as defined under international norms of cruel and inhumane treatment.
Where breaches occur, the injured person, public prosecutor or any person acting for the benefit of the injured person has the right to take a lawsuit to the court.
One lecturer at Chulachomklao Royal Military Academy, who asked not to be named, said the army believes the defence forces are "too weak". This lecturer said "repairing" is needed to make them obey orders. "If they are captured by a foreign army, they should be able to endure pain, or they could reveal official secrets.
"But the proper [method of] repairing is under consideration of the person in charge," the army teacher added. However, the government is a signatory to the UN Convention Against Torture (CAT).
As an extra safeguard, the constitution guarantees a person right and liberty in his life and person. Activist Angkhana Neelapaijit is a founder of the Justice for Peace Foundation and member of the Human Rights Commission sub-committee which investigated the death.
She said Wichen's case reflected many problems in Thai society. "When he reported to the military camp, his life was supposed to be under the care and protection of officials.
"However, he was tortured and deprived of access to care, even when the beating left him in a severe condition.
"The army still did not allow him to be treated. If it wasn't for the doctor at Chor Ai-rong hospital who insisted he be admitted, Wichen might have died sooner, or perhaps been reported 'missing' from the camp," she said.
She recommended "repairing" be abolished and said parents or relatives
should be allowed to see their sons while they are being trained. "It is hard to judge what is moderate or proper. But this is too much," she said, adding that if officials want conscripts to be tough, they need to be brave enough to admit their faults as well. They had yet to do so.
"They need to compensate the family fully, and justice must be done.
"If the mechanism in Thailand fails, we will take this issue before the United Nations, as Thailand is a signatory of the CAT," she said.
FUENG (2010, Teeranit Siangsanoh, Wachara Kanha, Tani Thitiprawat, A+++++++++++++++++++++++++++++++)
This is my most favorite film I saw in 2010.
You can watch this film here:
http://www.youtube.com/watch?v=YBIkfdi1m4s&feature=mfu_in_order&list=UL
You can watch this film here:
http://www.youtube.com/watch?v=YBIkfdi1m4s&feature=mfu_in_order&list=UL
DARK SLEEP (2009, Teeranit Siangsanoh, A++++++++++++++++++++++++++++++)
This is one of my most favorite films I saw in 2010.
You can watch this film here:
http://www.youtube.com/watch?v=BZQz4NyExtA&feature=mfu_in_order&list=UL
You can watch this film here:
http://www.youtube.com/watch?v=BZQz4NyExtA&feature=mfu_in_order&list=UL
FILM PROGRAM AT THAMMASAT
ดวงกมลฟิล์มเฮ้าส์ (ฟิล์มไวรัส) ร่วมกับสำนักหอสมุด มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์ ท่าพระจันทร์ เชิญชม
Que Reste-t-il de nos amours
"the years before new wave revolution"
ทุกวันอาทิตย์ระหว่างวันที่ 17 กรกฏาคม – 18 กันยายน 2554 ตั้งแต่เวลา 12:30 น. เป็นต้นไป
ณ ห้องเรวัต พุทธินันท์ ชั้นใต้ดิน U2 หอสมุด ปรีดี พนมยงค์
มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์ ท่าพระจันทร์
โทรศัพท์ 0-2613-3529 หรือ 0-2613-3530
ชมฟรี!!! (โปรดแจ้งเจ้าหน้าที่ห้องสมุดว่ามาชมภาพยนตร์ และกรุณาแต่งกายสุภาพ)
วันอาทิตย์ที่ 31 กรกฏาคม
12.30 น. Port of Shadows (1938) กำกับโดย Marcel Carne (91min)
14.30 น. Le Crime de Monsieur Lange (1936) กำกับโดย Jean Renoir (80min)
วันอาทิตย์ที่ 7 สิงหาคม
12.30 น. A Nous la Liberte (1931) กำกับโดย Rene Clair (104min)
14.30 น. Jour de Fete (1949) กำกับโดย Jacques Tati (70min)
วันอาทิตย์ที่ 14 สิงหาคม
12.30 น. The Story of a Cheat (1936) กำกับโดย Sacha Guitry (81min)
14.30 น. Cesar (1936) กำกับโดย Marcel Pagnol (168min)
วันอาทิตย์ที่ 21 สิงหาคม
12.30 น. Beauty and the Beast (1946) กำกับโดย Jean Cocteau (96min)
14.30 น. Le Silence de la Mer (1949) กำกับโดย Jean-Pierre Melville (88min)
วันอาทิตย์ที่ 28 สิงหาคม
12.30 น. Casque d’Or (1952) กำกับโดย Jacques Becker (96min)
14.30 น. The Earrings of Madame de... (1953) กำกับโดย Max Ophuls (104min)
วันอาทิตย์ที่ 4 กันยายน
12.30 น. The Love of a Woman (1953) กำกับโดย Jean Gremillon (104min)
14.30 น. Four Bags Full (1956) กำกับโดย Claude Autant-Lara (80min)
วันอาทิตย์ที่ 11 กันยายน
12.30 น. The Human Pyramid (1961) กำกับโดย Jean Rouch (90min)
14.30 น. Farrebique (1946) กำกับโดย Georges Rouquier (90min)
วันอาทิตย์ที่ 18 กันยายน
12.30 น. Bad Liaisons (1955) กำกับโดย Alexandre Astruc (84min)
14.30 น. The Ladies of the Bois de Boulogne (1945) กำกับโดย Robert Bresson (86min)
Que Reste-t-il de nos amours
"the years before new wave revolution"
ทุกวันอาทิตย์ระหว่างวันที่ 17 กรกฏาคม – 18 กันยายน 2554 ตั้งแต่เวลา 12:30 น. เป็นต้นไป
ณ ห้องเรวัต พุทธินันท์ ชั้นใต้ดิน U2 หอสมุด ปรีดี พนมยงค์
มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์ ท่าพระจันทร์
โทรศัพท์ 0-2613-3529 หรือ 0-2613-3530
ชมฟรี!!! (โปรดแจ้งเจ้าหน้าที่ห้องสมุดว่ามาชมภาพยนตร์ และกรุณาแต่งกายสุภาพ)
วันอาทิตย์ที่ 31 กรกฏาคม
12.30 น. Port of Shadows (1938) กำกับโดย Marcel Carne (91min)
14.30 น. Le Crime de Monsieur Lange (1936) กำกับโดย Jean Renoir (80min)
วันอาทิตย์ที่ 7 สิงหาคม
12.30 น. A Nous la Liberte (1931) กำกับโดย Rene Clair (104min)
14.30 น. Jour de Fete (1949) กำกับโดย Jacques Tati (70min)
วันอาทิตย์ที่ 14 สิงหาคม
12.30 น. The Story of a Cheat (1936) กำกับโดย Sacha Guitry (81min)
14.30 น. Cesar (1936) กำกับโดย Marcel Pagnol (168min)
วันอาทิตย์ที่ 21 สิงหาคม
12.30 น. Beauty and the Beast (1946) กำกับโดย Jean Cocteau (96min)
14.30 น. Le Silence de la Mer (1949) กำกับโดย Jean-Pierre Melville (88min)
วันอาทิตย์ที่ 28 สิงหาคม
12.30 น. Casque d’Or (1952) กำกับโดย Jacques Becker (96min)
14.30 น. The Earrings of Madame de... (1953) กำกับโดย Max Ophuls (104min)
วันอาทิตย์ที่ 4 กันยายน
12.30 น. The Love of a Woman (1953) กำกับโดย Jean Gremillon (104min)
14.30 น. Four Bags Full (1956) กำกับโดย Claude Autant-Lara (80min)
วันอาทิตย์ที่ 11 กันยายน
12.30 น. The Human Pyramid (1961) กำกับโดย Jean Rouch (90min)
14.30 น. Farrebique (1946) กำกับโดย Georges Rouquier (90min)
วันอาทิตย์ที่ 18 กันยายน
12.30 น. Bad Liaisons (1955) กำกับโดย Alexandre Astruc (84min)
14.30 น. The Ladies of the Bois de Boulogne (1945) กำกับโดย Robert Bresson (86min)
Sunday, July 24, 2011
THE FANCIFULNESS OF THE UNIVERSE
Thai films seen on Thursday, July 14, 2011
1.THE FANCIFULNESS OF THE UNIVERSE (Grit Tawinwawith, 40, A++++++++++)
ความฟุ้งของจักรวาล (กฤษฎิ์ ทวินววิธ, 40)
2.THE DREAM ON SATURDAY NIGHT AND SUNDAY MORNING (Wachara Kanha, 24, A++++++++++)
ความฝันของคืนวันเสาร์เช้าวันอาทิตย์ (วชร กัณหา, 24)
3.I REMEMBER (Authawut Boonyuang, 90, documentary, A++++++++++)
ความทรงจำที่ไม่อาจลืมเลือน/ผู้หญิงที่เจอผัวในวันที่ 10 เมษาฯ/ย้ายถิ่น (อรรถวุฒิ บุญยวง, 90)
4.REALITY ON IMAGINATION (Nalat Jiraweeragool, 4, animation, A-)
ความเป็นจริง บน จินตนาการ (นลัท จิรวีรกูล, 4)
5.DARK WAVE (Vipatsaya U-poon, 10.45, A-)
คลื่นสีดำ (วิปัศยา อยู่พูล, 10.45)
http://www.youtube.com/watch?v=BkEKhNOoRXw
6.SLUG’S LOVE (Aimhathai Maigool, 9, animation, A-/B+)
ความรักของทาก (เอมหทัย มัยกูล, 9)
I think this animation is very lovely, but the film would have given me real satisfaction if the slugs kill the tyrannical queen/ruler in the end.
1.THE FANCIFULNESS OF THE UNIVERSE (Grit Tawinwawith, 40, A++++++++++)
ความฟุ้งของจักรวาล (กฤษฎิ์ ทวินววิธ, 40)
2.THE DREAM ON SATURDAY NIGHT AND SUNDAY MORNING (Wachara Kanha, 24, A++++++++++)
ความฝันของคืนวันเสาร์เช้าวันอาทิตย์ (วชร กัณหา, 24)
3.I REMEMBER (Authawut Boonyuang, 90, documentary, A++++++++++)
ความทรงจำที่ไม่อาจลืมเลือน/ผู้หญิงที่เจอผัวในวันที่ 10 เมษาฯ/ย้ายถิ่น (อรรถวุฒิ บุญยวง, 90)
4.REALITY ON IMAGINATION (Nalat Jiraweeragool, 4, animation, A-)
ความเป็นจริง บน จินตนาการ (นลัท จิรวีรกูล, 4)
5.DARK WAVE (Vipatsaya U-poon, 10.45, A-)
คลื่นสีดำ (วิปัศยา อยู่พูล, 10.45)
http://www.youtube.com/watch?v=BkEKhNOoRXw
6.SLUG’S LOVE (Aimhathai Maigool, 9, animation, A-/B+)
ความรักของทาก (เอมหทัย มัยกูล, 9)
I think this animation is very lovely, but the film would have given me real satisfaction if the slugs kill the tyrannical queen/ruler in the end.
SIMILAR
Thai films seen on Wednesday, July 13, 2011
1.SIMILAR (Tulapop Saenjaroen, 23, A+++++)
คล้าย (ตุลพบ แสนเจริญ, 23)
2.UNTIE THE KNOT (Wachara Kanha, 33, A++++++++++/F)
คลายปม (วชร กัณหา, 33)
I give F to the real filmmakers of UNTIE THE KNOT, but I give A++++++++++ to "the act of sending this TV program to the festival by the person who doesn't make it". I think it is a very interesting conceptual art. I means I give F to this blatantly propagandistic film, but I give A++++++++++ to this conceptual art.
Talking with Chulayarnnon Siriphol, Ratchapoom Boonbunchachoke, and Wiwat Lertwiwatwongsa makes me like this conceptual art much more. Wiwat told me that Chulayarnnon had done this kind of thing before in a film event: showing a found footage in his own name. Ratchapoom made me realize that this kind of thing is extremely interesting; for example, if Prince Chatrichalerm sends NARESUAN to the Marathon Film Festival, I might give the film B+, because I think the person responsible for the sending of the film wants us to "believe" the film, but if Prap Boonpan sends NARESUAN, directed by Prince Chatrichalerm, to the Marathon Film Festival, that would make all the difference.
There are many things my friends discuss about this topic. I hope they will write about it in details in the future.
3.THE THOUGHTS OF THE THREE GENERATIONS (Panu Saeng-xuto, Kwangaew Ketphol, 20, documentary, A+)
คนสามรุ่น ครุ่นคิด อะไรฤา (ภาณุ แสง-ชูโต, ขวัญแก้ว เกตุผล, 20)
4.ONCE WHEN WE WERE IN LOVE (Suppasit Setprasert, 23.39, A+)
ครั้งหนึ่ง...เราเคยรักกัน (ศุภสิทธิ์ เสร็จประเสริฐ, 23.39)
5.ONCE IN LOVE (Chanon Kamnaewnark, 9, A+)
ครั้งหนึ่งเคยรักกัน (ชานน ขำแนวนาค, 9)
6.KOMTUAN (Pura Nimmol, 26, A)
คมทวน (ภูร นิมมล, 26)
7.THE PUPPETMAKERS (Nithi Watiwuthipong, 22, documentary, B)
คนสร้างหุ่น (นิธิ วติวุฒิพงศ์, 22)
1.SIMILAR (Tulapop Saenjaroen, 23, A+++++)
คล้าย (ตุลพบ แสนเจริญ, 23)
2.UNTIE THE KNOT (Wachara Kanha, 33, A++++++++++/F)
คลายปม (วชร กัณหา, 33)
I give F to the real filmmakers of UNTIE THE KNOT, but I give A++++++++++ to "the act of sending this TV program to the festival by the person who doesn't make it". I think it is a very interesting conceptual art. I means I give F to this blatantly propagandistic film, but I give A++++++++++ to this conceptual art.
Talking with Chulayarnnon Siriphol, Ratchapoom Boonbunchachoke, and Wiwat Lertwiwatwongsa makes me like this conceptual art much more. Wiwat told me that Chulayarnnon had done this kind of thing before in a film event: showing a found footage in his own name. Ratchapoom made me realize that this kind of thing is extremely interesting; for example, if Prince Chatrichalerm sends NARESUAN to the Marathon Film Festival, I might give the film B+, because I think the person responsible for the sending of the film wants us to "believe" the film, but if Prap Boonpan sends NARESUAN, directed by Prince Chatrichalerm, to the Marathon Film Festival, that would make all the difference.
There are many things my friends discuss about this topic. I hope they will write about it in details in the future.
3.THE THOUGHTS OF THE THREE GENERATIONS (Panu Saeng-xuto, Kwangaew Ketphol, 20, documentary, A+)
คนสามรุ่น ครุ่นคิด อะไรฤา (ภาณุ แสง-ชูโต, ขวัญแก้ว เกตุผล, 20)
4.ONCE WHEN WE WERE IN LOVE (Suppasit Setprasert, 23.39, A+)
ครั้งหนึ่ง...เราเคยรักกัน (ศุภสิทธิ์ เสร็จประเสริฐ, 23.39)
5.ONCE IN LOVE (Chanon Kamnaewnark, 9, A+)
ครั้งหนึ่งเคยรักกัน (ชานน ขำแนวนาค, 9)
6.KOMTUAN (Pura Nimmol, 26, A)
คมทวน (ภูร นิมมล, 26)
7.THE PUPPETMAKERS (Nithi Watiwuthipong, 22, documentary, B)
คนสร้างหุ่น (นิธิ วติวุฒิพงศ์, 22)
Saturday, July 23, 2011
My comment on "THE FANCIFULNESS OF THE UNIVERSE"
I talked about THE FANCIFULNESS OF THE UNIVERSE (Gris Tawinwawith, A++++++++++) in this video.
http://www.youtube.com/watch?v=ZeWt3hmf6aM
http://www.youtube.com/watch?v=ZeWt3hmf6aM
MY WAY TO SCHOOL (Prachuab Plittapolkranpim, A+++++)
You can watch the film from the link below:
http://www.youtube.com/watch?v=kCFs08it14I
This film portrays my neighborhood. I like it very much that this film makes me realize how my neighborhood looks so dirty. I walk near this neighborhood every day, and never notice how dirty it is. I just discovered the truth about the dirtiness of my neighborhood via this film.
http://www.youtube.com/watch?v=kCFs08it14I
This film portrays my neighborhood. I like it very much that this film makes me realize how my neighborhood looks so dirty. I walk near this neighborhood every day, and never notice how dirty it is. I just discovered the truth about the dirtiness of my neighborhood via this film.
HOW TO BE A SLUT BY NONG NAM (2009, Anonymous, A++++++++++)
You can watch the film via the link below:
http://www.youtube.com/watch?v=y8j8njQ1Zpg&feature=related
If I had a daughter, I wish she could be like the girl in this film.
I give this film A++++++++++, because the girl said to the camera that she wanted to have a husband with a huge penis.
http://www.youtube.com/watch?v=y8j8njQ1Zpg&feature=related
If I had a daughter, I wish she could be like the girl in this film.
I give this film A++++++++++, because the girl said to the camera that she wanted to have a husband with a huge penis.
Thursday, July 21, 2011
THE LEGEND OF TEARS (Authawut Boonyuang, 10min, A+)
ตำนานน้ำตา (อรรถวุฒิ บุญยวง)
หนังเรื่องนี้สร้างจากบทประพันธ์ของคุณอนุสรณ์ ติปยานนท์ ซึ่งเราไม่ได้อ่านตัวบทประพันธ์ดั้งเดิม เราก็เลยไม่รู้ว่าหนังเรื่องนี้ซื่อตรงต่อตัวบทประพันธ์มากน้อยแค่ไหน หรือดัดแปลงจากตัวบทประพันธ์มากน้อยแค่ไหน
เนื้อหาของหนังเรื่องนี้น่าสนใจดีนะ แต่เราไม่รู้หรอกว่าเนื้อหาของหนังเรื่องนี้ต้องการสื่อถึงอะไรกันแน่ ช่วงต้นของหนังเรื่องนี้เล่าเรื่องของโรงงานปอกหัวหอมและการที่คนงานในโรงงานตัดสินใจตัดต่อมน้ำตาทิ้ง ช่วงที่สองหนังเล่าเรื่องบทสนทนาของพระกับคนที่ออกตามหาฝุ่นผงที่เกิดจากการสลายตัวของต่อมน้ำตาที่ถูกตัดทิ้ง และช่วงสุดท้ายของหนังเราจะได้เห็นภาพผ้าที่ดูคล้ายจีวรพระเป็นเวลายาวนาน
เนื่องจากเรางงๆกับ "เนื้อหา" ของหนัง จุดที่เราชอบมากในหนังเรื่องนี้จึงเป็น "วิธีการนำเสนอเรื่องราวในหนัง" มากกว่า โดยในช่วงแรกนั้นเราจะได้เห็นจอมืดๆ และได้ยินเสียงคนเล่าเรื่องโรงงานปอกหัวหอม (ถ้าเราจำไม่ผิด) ซึ่งเราชอบวิธีการนี้มากๆ เพราะแทนที่หนังเรื่องนี้จะไปสร้างฉากโรงงานปอกหัวหอม หนังเรื่องนี้กลับนำเสนอจอมืดๆ และใช้เสียงบรรยายเล่าเรื่องแทน ซึ่งเราว่าแค่นี้ก็พอแล้วในการเล่าเรื่อง คุณไม่จำเป็นต้องสร้างฉากอลังการแต่อย่างใด
นอกจากการเล่าเรื่องด้วยเสียงบรรยายแล้ว เรายังชอบการเล่าเรื่องด้วย text ในหนังเรื่องนี้ด้วย โดยเฉพาะ text ที่เกี่ยวกับ "ทหารหนุ่มที่ทำงานขายตัวในเวลากลางคืน" เราว่าเนื้อหาตรงส่วนนี้น่าสนใจมาก และควรมีการหยิบตัวละครตัวนี้มาสร้างเป็นหนังอีกเรื่องนึง
ภาพในหนังเรื่องนี้น่าสนใจมากๆ เพราะเราจะได้ภาพอาคารที่เราเข้าใจว่าเป็นกุฏิพระ, เห็นพระคุยกับคนๆนึง, เห็นภาพคุณอนุสรณ์อ่านหนังสือ และมีคนที่ดูคล้ายๆคุณควอนจียุ้ย ไม่มีนามสกุล นั่งฟังอย่างตั้งอกตั้งใจ และเห็นภาพผ้าที่คล้ายๆจีวรพระ
สรุปว่าหนังเรื่องนี้แทบไม่ได้ "เล่าเรื่อง" ด้วยภาพเลย เพราะหนังเรื่องนี้เล่าเรื่องด้วยเสียงบรรยายและ text แทน แต่ภาพในหนังเรื่องนี้กลับทรงพลังและน่าจดจำในตัวของมันเอง ภาพกุฏิเป็นภาพที่น่าพิศวงมากๆว่าใส่เข้ามาในหนังทำไม เพราะมันไม่ใช่ภาพที่สวยหรือมีความสำคัญต่อเนื้อเรื่อง แต่เราชอบความพิศวงในการปรากฏตัวของมันในหนังเรื่องนี้ ส่วนภาพของคุณอนุสรณ์นั้นเราชอบมากๆ เพราะภาพนี้มันทำให้หนังมี layer เพิ่มขึ้นมาอีกชั้นนึงในทันที ฉากคุณอนุสรณ์เป็นการตอกย้ำว่าเรากำลังรับรู้ "เรื่องเล่า" อยู่ เราไม่แน่ใจว่าวิธีการแบบนี้เขาเรียกว่า Brechtian หรือเปล่า ส่วนฉากจีวรพระนั้นเป็นฉากที่สวยและมีพลังในการสร้างบรรยากาศเป็นอย่างมาก
ย้อนกลับมาที่เนื้อหาของหนังเรื่องนี้ ถึงแม้เราจะไม่เข้าใจเนื้อหาของหนัง แต่หนังเรื่องนี้ก็ทำให้เรานึกถึง "น้ำตาของพระ" โดยไม่ได้ตั้งใจ พอเราดูหนังเรื่องนี้จบ เราก็นึกขึ้นมาได้ว่า เราแทบไม่เคยเห็นพระร้องไห้มาก่อนเลย ยกเว้นในหนังเรื่อง REMEMBRANCE (2010, Sittiporn Racha, 29min, A+++++++++++++++) เนื้อหาของ THE LEGEND OF TEARS ทำให้เราตั้งคำถามกับตัวเองว่า อะไรคือความพอดีในการร้องไห้ คือโดยส่วนตัวแล้วเราเป็นคนที่ชอบร้องไห้นะ และบางทีเราก็คิดว่าเราควรจะทำตัวแบบพระบ้าง คือวางอุเบกขากับเรื่องบางเรื่องน่ะ บางทีเวลาเรารับรู้เรื่องราวอะไรที่เลวร้ายมากๆ เราก็จะรู้สึกหดหู่อย่างรุนแรงเป็นเวลานานๆ และเราก็ต้องพยายามทำใจวางเฉยกับมัน เพื่อจะได้ดำเนินชีวิตตามปกติต่อไปได้ โดยไม่จ่อมจมอยู่กับเรื่องเศร้าๆมากเกินไป แต่การวางอุเบกขานี้ก็ต้องระวังให้ดีเหมือนกัน เพราะในบางครั้งมันอาจจะกลายเป็นการไม่ยินดียินร้ายต่อความทุกข์ยากของเพื่อนมนุษย์ไปได้เหมือนกัน เราว่าจิตอุเบกขากับการไม่ยินดียินร้ายนี่มันใกล้เคียงกันมากๆ และเราต้องระวังจิตเราให้ดีไม่ให้โศกเศร้าเกินไปและไม่ให้ด้านชามากเกินไป
สรุปว่าประเด็นข้างต้นไม่ได้อยู่ในหนังเรื่อง "ตำนานน้ำตา" แต่อย่างใด แต่มันเป็นประเด็นที่เรานึกถึงโดยบังเอิญหลังจากดูหนังเรื่องนี้จบ
ถึงแม้เราจะชอบหนังเรื่องนี้ในระดับ A+ แต่เราก็อาจจะไม่ได้ชอบหนังเรื่องนี้ถึงขั้นที่จะติดอันดับประจำปีแต่อย่างใด เพราะมันไม่ได้มีอะไรกระแทกใจเราเป็นการส่วนตัวน่ะ ไม่เหมือนอย่าง I REMEMBER (2011, Authawut Boonyuang, A++++++++++), TIME TO BE... (2009, Authawut Boonyuang, 12 min, A++++++++++) และ SCAR (2010, Authawut Boonyuang, 12 min, A++++++++++) ที่มันมีอะไรมาโดนใจเราเป็นการส่วนตัว
หนังเรื่องนี้สร้างจากบทประพันธ์ของคุณอนุสรณ์ ติปยานนท์ ซึ่งเราไม่ได้อ่านตัวบทประพันธ์ดั้งเดิม เราก็เลยไม่รู้ว่าหนังเรื่องนี้ซื่อตรงต่อตัวบทประพันธ์มากน้อยแค่ไหน หรือดัดแปลงจากตัวบทประพันธ์มากน้อยแค่ไหน
เนื้อหาของหนังเรื่องนี้น่าสนใจดีนะ แต่เราไม่รู้หรอกว่าเนื้อหาของหนังเรื่องนี้ต้องการสื่อถึงอะไรกันแน่ ช่วงต้นของหนังเรื่องนี้เล่าเรื่องของโรงงานปอกหัวหอมและการที่คนงานในโรงงานตัดสินใจตัดต่อมน้ำตาทิ้ง ช่วงที่สองหนังเล่าเรื่องบทสนทนาของพระกับคนที่ออกตามหาฝุ่นผงที่เกิดจากการสลายตัวของต่อมน้ำตาที่ถูกตัดทิ้ง และช่วงสุดท้ายของหนังเราจะได้เห็นภาพผ้าที่ดูคล้ายจีวรพระเป็นเวลายาวนาน
เนื่องจากเรางงๆกับ "เนื้อหา" ของหนัง จุดที่เราชอบมากในหนังเรื่องนี้จึงเป็น "วิธีการนำเสนอเรื่องราวในหนัง" มากกว่า โดยในช่วงแรกนั้นเราจะได้เห็นจอมืดๆ และได้ยินเสียงคนเล่าเรื่องโรงงานปอกหัวหอม (ถ้าเราจำไม่ผิด) ซึ่งเราชอบวิธีการนี้มากๆ เพราะแทนที่หนังเรื่องนี้จะไปสร้างฉากโรงงานปอกหัวหอม หนังเรื่องนี้กลับนำเสนอจอมืดๆ และใช้เสียงบรรยายเล่าเรื่องแทน ซึ่งเราว่าแค่นี้ก็พอแล้วในการเล่าเรื่อง คุณไม่จำเป็นต้องสร้างฉากอลังการแต่อย่างใด
นอกจากการเล่าเรื่องด้วยเสียงบรรยายแล้ว เรายังชอบการเล่าเรื่องด้วย text ในหนังเรื่องนี้ด้วย โดยเฉพาะ text ที่เกี่ยวกับ "ทหารหนุ่มที่ทำงานขายตัวในเวลากลางคืน" เราว่าเนื้อหาตรงส่วนนี้น่าสนใจมาก และควรมีการหยิบตัวละครตัวนี้มาสร้างเป็นหนังอีกเรื่องนึง
ภาพในหนังเรื่องนี้น่าสนใจมากๆ เพราะเราจะได้ภาพอาคารที่เราเข้าใจว่าเป็นกุฏิพระ, เห็นพระคุยกับคนๆนึง, เห็นภาพคุณอนุสรณ์อ่านหนังสือ และมีคนที่ดูคล้ายๆคุณควอนจียุ้ย ไม่มีนามสกุล นั่งฟังอย่างตั้งอกตั้งใจ และเห็นภาพผ้าที่คล้ายๆจีวรพระ
สรุปว่าหนังเรื่องนี้แทบไม่ได้ "เล่าเรื่อง" ด้วยภาพเลย เพราะหนังเรื่องนี้เล่าเรื่องด้วยเสียงบรรยายและ text แทน แต่ภาพในหนังเรื่องนี้กลับทรงพลังและน่าจดจำในตัวของมันเอง ภาพกุฏิเป็นภาพที่น่าพิศวงมากๆว่าใส่เข้ามาในหนังทำไม เพราะมันไม่ใช่ภาพที่สวยหรือมีความสำคัญต่อเนื้อเรื่อง แต่เราชอบความพิศวงในการปรากฏตัวของมันในหนังเรื่องนี้ ส่วนภาพของคุณอนุสรณ์นั้นเราชอบมากๆ เพราะภาพนี้มันทำให้หนังมี layer เพิ่มขึ้นมาอีกชั้นนึงในทันที ฉากคุณอนุสรณ์เป็นการตอกย้ำว่าเรากำลังรับรู้ "เรื่องเล่า" อยู่ เราไม่แน่ใจว่าวิธีการแบบนี้เขาเรียกว่า Brechtian หรือเปล่า ส่วนฉากจีวรพระนั้นเป็นฉากที่สวยและมีพลังในการสร้างบรรยากาศเป็นอย่างมาก
ย้อนกลับมาที่เนื้อหาของหนังเรื่องนี้ ถึงแม้เราจะไม่เข้าใจเนื้อหาของหนัง แต่หนังเรื่องนี้ก็ทำให้เรานึกถึง "น้ำตาของพระ" โดยไม่ได้ตั้งใจ พอเราดูหนังเรื่องนี้จบ เราก็นึกขึ้นมาได้ว่า เราแทบไม่เคยเห็นพระร้องไห้มาก่อนเลย ยกเว้นในหนังเรื่อง REMEMBRANCE (2010, Sittiporn Racha, 29min, A+++++++++++++++) เนื้อหาของ THE LEGEND OF TEARS ทำให้เราตั้งคำถามกับตัวเองว่า อะไรคือความพอดีในการร้องไห้ คือโดยส่วนตัวแล้วเราเป็นคนที่ชอบร้องไห้นะ และบางทีเราก็คิดว่าเราควรจะทำตัวแบบพระบ้าง คือวางอุเบกขากับเรื่องบางเรื่องน่ะ บางทีเวลาเรารับรู้เรื่องราวอะไรที่เลวร้ายมากๆ เราก็จะรู้สึกหดหู่อย่างรุนแรงเป็นเวลานานๆ และเราก็ต้องพยายามทำใจวางเฉยกับมัน เพื่อจะได้ดำเนินชีวิตตามปกติต่อไปได้ โดยไม่จ่อมจมอยู่กับเรื่องเศร้าๆมากเกินไป แต่การวางอุเบกขานี้ก็ต้องระวังให้ดีเหมือนกัน เพราะในบางครั้งมันอาจจะกลายเป็นการไม่ยินดียินร้ายต่อความทุกข์ยากของเพื่อนมนุษย์ไปได้เหมือนกัน เราว่าจิตอุเบกขากับการไม่ยินดียินร้ายนี่มันใกล้เคียงกันมากๆ และเราต้องระวังจิตเราให้ดีไม่ให้โศกเศร้าเกินไปและไม่ให้ด้านชามากเกินไป
สรุปว่าประเด็นข้างต้นไม่ได้อยู่ในหนังเรื่อง "ตำนานน้ำตา" แต่อย่างใด แต่มันเป็นประเด็นที่เรานึกถึงโดยบังเอิญหลังจากดูหนังเรื่องนี้จบ
ถึงแม้เราจะชอบหนังเรื่องนี้ในระดับ A+ แต่เราก็อาจจะไม่ได้ชอบหนังเรื่องนี้ถึงขั้นที่จะติดอันดับประจำปีแต่อย่างใด เพราะมันไม่ได้มีอะไรกระแทกใจเราเป็นการส่วนตัวน่ะ ไม่เหมือนอย่าง I REMEMBER (2011, Authawut Boonyuang, A++++++++++), TIME TO BE... (2009, Authawut Boonyuang, 12 min, A++++++++++) และ SCAR (2010, Authawut Boonyuang, 12 min, A++++++++++) ที่มันมีอะไรมาโดนใจเราเป็นการส่วนตัว
MIZU (2010, Teerath Wangwisarn, A++++++++++)
You can watch the film from the link below:
http://www.youtube.com/watch?v=NdRpc3VrnGU
It reminds me of the power of Kiyoshi Kurosawa's films.
http://www.youtube.com/watch?v=NdRpc3VrnGU
It reminds me of the power of Kiyoshi Kurosawa's films.
Sunday, July 17, 2011
GARBAGE COLLECTING
Thai films seen on Tuesday, July 12, 2011
1.GARBAGE COLLECTING (Wachara Kanha, 19, documentary, A+++++)
เก็บขยะขาย (วชร กัณหา, 19)
2.THE HORSED-FACE LADY (Narongchai Nakseejan, 22.29, A+)
แก้วหน้าม้า (ณรงค์ชัย นาคศรีจันทร์, 22.29)
3.FARMILY VILLAGE (2010, Tarnwimol Onpaplew, 5.35, A+/A)
ขุด ขุด ขุด (ธารวิมล อ่อนพาปลิว, 5.35)
You can watch this film here:
http://www.youtube.com/watch?v=85vnEBSqdvk
4.THE RAPE OF BANGKOK (Wachara Kanha + Teeranit Siangsanoh, 90, A+/A)
ข่มขืนกรุงเทพ (วชร กัณหา + ธีรนิติ์ เสียงเสนาะ, 90)
5.FAR AWAY (Surasit Bunpala, 7, A)
ไกล (สุรศิษฎ์ บรรพลา, 7)
6.PREDICT GAME (Orapat Pattanapongsa, 30, A-/B+)
เกมส์คำทำนาย (อรพัฒน์ พัฒนพงศา, 30)
7.PERSONS IN THE DREAM (Chaiyaporn Pengsamsee + Danuwat Yimkaew, 9.3, B+)
คนในฝัน (ชัยพร เพ็งสามสี, ดนุวัฒน์ ยิ้มแก้ว, 9.3)
1.GARBAGE COLLECTING (Wachara Kanha, 19, documentary, A+++++)
เก็บขยะขาย (วชร กัณหา, 19)
2.THE HORSED-FACE LADY (Narongchai Nakseejan, 22.29, A+)
แก้วหน้าม้า (ณรงค์ชัย นาคศรีจันทร์, 22.29)
3.FARMILY VILLAGE (2010, Tarnwimol Onpaplew, 5.35, A+/A)
ขุด ขุด ขุด (ธารวิมล อ่อนพาปลิว, 5.35)
You can watch this film here:
http://www.youtube.com/watch?v=85vnEBSqdvk
4.THE RAPE OF BANGKOK (Wachara Kanha + Teeranit Siangsanoh, 90, A+/A)
ข่มขืนกรุงเทพ (วชร กัณหา + ธีรนิติ์ เสียงเสนาะ, 90)
5.FAR AWAY (Surasit Bunpala, 7, A)
ไกล (สุรศิษฎ์ บรรพลา, 7)
6.PREDICT GAME (Orapat Pattanapongsa, 30, A-/B+)
เกมส์คำทำนาย (อรพัฒน์ พัฒนพงศา, 30)
7.PERSONS IN THE DREAM (Chaiyaporn Pengsamsee + Danuwat Yimkaew, 9.3, B+)
คนในฝัน (ชัยพร เพ็งสามสี, ดนุวัฒน์ ยิ้มแก้ว, 9.3)
Saturday, July 16, 2011
I REMEMBER (2011, Authawut Boonyuang, 90 min, A++++++++++)
ความทรงจำที่ไม่อาจลืมเลือน/ผู้หญิงที่เจอผัวในวันที่ 10 เมษาฯ/ย้ายถิ่น (2011, อรรถวุฒิ บุญยวง)
หนึ่งในสิ่งที่ชอบที่สุดในหนังเรื่องนี้ ก็คือฉากการเล่นไพ่ที่กินเวลายาวนานพอสมควร สาเหตุที่ชอบก็เป็นเพราะว่าเราชอบ moment แบบนี้ในหนังน่ะ เราชอบฉากแบบนี้ไม่ว่ามันจะอยู่ในหนังที่เป็นเรื่องจริงหรือเรื่องแต่งก็ตาม มันคือช่วงเวลาแห่งความสุขของเรา, ของตัวผู้กำกับ และของคนอื่นๆที่ปรากฏตัวอยู่ในฉากด้วย
ฉากการเล่นไพ่ในหนังเรื่องนี้มันทำให้เราเชื่อมโยงกับชีวิตจริงของเรานะ บางทีเวลาเราเครียดๆกับชีวิต หรือรู้สึกทดแท้หดหู่ใจกับอะไรบางอย่าง เราก็จะหลบหนีจากโลกปัจจุบันด้วยการนึกไปถึงช่วงเวลาแห่งความสุขในอดีตของเรา นึกถึงเวลาเราเล่นไพ่กับเพื่อนๆในปี 1990 ในเดือนมี.ค. ก่อนที่จะไปสอบเอนท์ในเดือนเม.ย. และชีวิตแยกย้ายกันไปคนละทิศละทาง ช่วงเวลานั้นมันผ่านมานาน 21 ปีแล้วนะ ตอนนี้มันเป็นปี 2011 แล้ว แต่เรายังจดจำช่วงเวลาตอนเล่นไพ่ในปี 1990 ได้อยู่เลย เพราะมันเป็นช่วงเวลาแห่งความสุขจริงๆ
เรารู้สึกอิจฉาเด็กยุคปัจจุบันมากเลยนะ ที่สามารถบันทึกภาพเวลาแห่งความสุขพวกนี้เอาไว้ได้ผ่านทางกล้องวิดีโอ ในขณะที่เราต้องพึ่งพาแต่ความทรงจำของเราเพียงอย่างเดียว เวลาที่เราเครียดๆ เราก็จะ "ฉายหนังในหัวของเรา" ด้วยการนึกถึงเหตุการณ์ตอนเล่นไพ่ในปี 1990 แต่ "เครื่องฉายหนังในหัวของเรา" มันคือ "ความทรงจำ" ที่ค่อยๆสูญสลายหายไปเรื่อยๆเมื่อเราแก่ตัวลง ในขณะที่ "วิดีโอ" มันบันทึก "เหตุการณ์สุขสันต์ในอดีต" ได้ดีกว่า "ความทรงจำ" เยอะเลย
อีกจุดที่ทำให้เราชอบ I REMEMBER มากก็คือการที่หนังโฟกัสไปที่การเล่นไพ่ แทนที่จะโฟกัสไปที่ "ชายหาด" คือบางคนเวลาทำหนังสารคดีเกี่ยวกับการไปท่องเที่ยวสถานที่อะไรสักอย่าง แล้วโฟกัสไปที่ตัวสถานที่ท่องเที่ยวแห่งนั้น มันก็ไม่ผิดอะไรหรอก แต่ด้วยรสนิยมส่วนตัวของเรา เรามักจะสนใจ "ความเป็นมนุษย์" มากกว่าตัวสถานที่ท่องเที่ยวน่ะ เพราะฉะนั้นหนังอย่าง "ไฉไล: ไอ เลิฟ ยู" (โกวิท แดขุนทด, 53.13, A-) ก็เลยอาจจะไม่ค่อยเข้าทางเราสักเท่าไหร่ เพราะหนังค่อนข้างโฟกัสไปที่ตัวสถานที่ท่องเที่ยว ในขณะที่หนังอย่าง WALK TO PHUKET (2010, Tanaporn Sae-low, 29 min, A++++++++++) เข้าทางเรามากกว่า และสิ่งที่ฝังใจเรามากที่สุดในหนังเรื่องนี้ กลับไม่ใช่ชายหาดของภูเก็ตแต่อย่างใด แต่เป็นฉากประเภท "ผู้กำกับดีใจ ที่ได้อาบน้ำเสียที" หรืออะไรทำนองนี้ เพราะมันเป็นความเป็นมนุษย์ที่เราเชื่อมโยงได้ และเป็นสิ่งที่เราสนใจ
ส่วนหนังเรื่อง I REMEMBER นี้ เข้าทางเรามากๆ เพราะหนังแทบไม่ได้ใส่ใจกับชายหาดที่ผู้กำกับมาพักเลย แต่มุ่งไปที่การได้อยู่กับเพื่อนๆเป็นหลัก
อย่างไรก็ดี ถ้าหากพูดถึงหนังเกี่ยวกับเพื่อนแล้ว หนังที่เข้าทางเรามากที่สุด ก็คือ "ค่ำคืนสุดท้าย" (วชร กัณหา, A+++++++++++++++) นะ เพราะในหนังเรื่องนี้ เพื่อนแต่ละคนคุยกันแบบเปลือยชีวิตจริงๆ แต่ใน I REMEMBER นั้น เพื่อนๆแต่ละคนไม่ได้เปิดเผยอะไรในชีวิตออกมามากเท่าไหร่ เพราะฉะนั้นถึงแม้เราจะชอบฉากเล่นไพ่ใน I REMEMBER มาก แต่มันก็อาจจะไม่ใช่ฉากที่สนอง need ส่วนตัวของเราได้มากที่สุดน่ะ ซึ่งนั่นไม่ใช่ความผิดของผู้กำกับหรือความผิดของหนังเรื่องนี้แต่อย่างใด ที่ไม่ได้ทำหนังที่สนองความต้องการส่วนตัวของเรา
ฉากประเภทที่สนองความต้องการส่วนตัวของเราได้มากที่สุดก็คือฉากใน "ค่ำคืนสุดท้าย" หรือฉากประเภทที่มักพบในหนังหลายๆเรื่องของ Eric Rohmer น่ะ ฉากประเภทที่ตัวละครคุยกันแบบเถิดเทิงจริงๆ ซึ่งฉากประเภทนี้เราไม่ค่อยเจอในหนังสารคดีของไทยนะ เพราะมันจะเกิดขึ้นได้ก็ต่อเมื่อเพื่อนๆแต่ละคนของผู้กำกับกล้าเปิดเผยชีวิตของตัวเองต่อหน้ากล้องเท่านั้น
จุดอื่นๆที่เราชอบมากใน I REMEMBER รวมถึง
1.ฉากศพในวัดปทุมวนาราม
2.การใส่ประเด็นการเมืองเข้ามารวมไว้ในหนัง ซึ่งเป็นลักษณะที่พบได้ในหนังไทยหลายๆเรื่องที่เราชอบมากในระยะหลัง ซึ่งรวมถึง EMPIRE OF MIND (2009, Nontawat Numbenchapol, 90 min, documentary, A+), ME AND MY VIDEO DIARY (Tani Thitiprawat, 30 min, documentary, A++++++++++) และอาจจะรวมไปถึง HOME COMPUTER (Teeranit Siangsanoh, 19 min, A++++++++++) หนังกลุ่มนี้ผสม "ชีวิตส่วนตัวของผู้กำกับ" กับ "ประเด็นการเมือง" เข้าด้วยกัน แต่ด้วยสัดส่วนและวิธีการที่แตกต่างกันไป และเราอยากให้มีนักวิจารณ์นำหนังกลุ่มนี้มาวิเคราะห์อย่างละเอียดมากๆ ว่าแต่ละเรื่องมีส่วนเหมือนกันและมีส่วนแตกต่างกันอย่างไรบ้าง
EMPIRE OF MIND มีประเด็นการเมืองน้อยมาก แต่มันฝังใจเราดี เท่าที่เราจำได้ มันมีฉากที่คุณแม่ของผู้กำกับพูดถึงความเห็นทางการเมืองของตัวเอง ซึ่งมันเป็นฉากที่สั้นมากๆในหนังเรื่องนี้ แต่เราก็ไม่รู้เหมือนกันว่าทำไมมันถึงฝังใจเรา
ME AND MY VIDEO DIARY เป็นหนังที่เหมาะนำมาฉายประชันกับ I REMEMBER มากๆ เพราะมันเป็นหนังที่พูดถึงชีวิตส่วนตัวกับประเด็นการเมืองในสัดส่วนที่เกือบเท่ากัน ถ้าเราจำไม่ผิด ME AND MY VIDEO DIARY จะพูดถึงการเมือง 33%, พูดถึงชีวิตครอบครัวของผู้กำกับ 33% และมีส่วนที่เป็นหนังทดลอง 33% ซึ่งใน I REMEMBER นั้น ก็มีทั้งประเด็นการเมือง, ชีวิตส่วนตัว, หนังทดลองเหมือนๆกัน แต่ I REMEMBER จะ treat ประเด็นการเมืองในแง่ที่เป็น "ความทรงจำที่ค่อนข้างกระจัดกระจาย" ในขณะที่ประเด็นการเมืองใน ME AND MY VIDEO DIARY จะเป็นเรื่องราวต่อเนื่องมากกว่า
3.ฉากแม่ชีทศพรใน I REMEMBER เราชอบการใส่ฉากนี้เข้ามาในหนังมากเลยนะ มันโผล่เข้ามาแบบไม่มีปี่มีขลุ่ย และไม่มีคำอธิบายอะไรทั้งสิ้น แต่มันคือ "สิ่งที่น่าจดจำในช่วงหนึ่งปีที่ผ่านมา" จริงๆ
4.ฉากแอบถ่ายชายหนุ่มสองคนบนรถไฟ เราชอบฉากแบบนี้มากๆเลยนะ และมันก็เป็นปัจจัยที่ทำให้เราชอบหนังเรื่อง I DID NOT DREAM LAST NIGHT (2008, Taiki Sakpisit, 10 min, A+) ที่เป็นการถ่ายภาพหนุ่มๆคนงานก่อสร้าง, UNLESS HE TELLS A LIE, UNLESS HE TELLS A LIE (2010, Taiki Sakpisit, A+) ที่เป็นการถ่ายภาพผู้หญิงบนรถไฟฟ้า และ UNDERGROUND FILM (Teeranit Siangsanoh, 47.3 min, A+) ที่มีฉากถ่ายภาพผู้หญิงบนรถไฟฟ้าเหมือนกัน
ส่วนฉากแอบถ่ายเด็กตัวเล็กๆบนรถไฟใน I REMEMBER นั้น มันก็เป็นฉากที่ฝังใจเราเหมือนกันนะ เพราะมันเป็นฉากที่กินเวลานานมาก และมันเป็นฉากที่แทบไม่ได้ให้ข้อมูลอะไรกับคนดูเลย (เพราะเราจำไม่ได้แล้วว่าเสียงสนทนาในฉากนั้นพูดว่าอะไรบ้าง) เราตอบไม่ถูกเหมือนกันว่าชอบหรือไม่ชอบฉากนี้ มันเป็นฉากที่ไม่ได้ทำให้เราเบื่อ แต่ก็ไม่ได้ทำให้เราตื่นเต้นกับมัน
5.ส่วนฉาก "ผู้หญิงที่เจอผัวในวันที่ 10 เมษา" นั้น เราชอบอารมณ์ขี้เล่นในฉากนี้นะ เพราะภาคแรกของหนังเรื่องนี้ ซึ่งก็คือ WOMEN IN DEMOCRACY (2009, Authawut Boonyuang, 6min, A++++++++++) มันให้อารมณ์ที่จริงจังมากๆ แต่อยู่ดีๆ ภาคสองของหนังเรื่องนี้ กลับให้อารมณ์ที่ผ่อนคลายลงมามาก มันก็เลยทำให้เรา feel good ตามไปด้วย แต่ก็ไม่ใช่การ feel good จนลืมความเป็นจริงแต่อย่างใด เพราะฉากศพในวัดปทุมวนาราม, ฉากการทรมานนักโทษ และอะไรอย่างอื่นๆในหนังเรื่องนี้มันก็ยังคงตามหลอกหลอนเราอยู่ดี
หนึ่งในสิ่งที่ชอบที่สุดในหนังเรื่องนี้ ก็คือฉากการเล่นไพ่ที่กินเวลายาวนานพอสมควร สาเหตุที่ชอบก็เป็นเพราะว่าเราชอบ moment แบบนี้ในหนังน่ะ เราชอบฉากแบบนี้ไม่ว่ามันจะอยู่ในหนังที่เป็นเรื่องจริงหรือเรื่องแต่งก็ตาม มันคือช่วงเวลาแห่งความสุขของเรา, ของตัวผู้กำกับ และของคนอื่นๆที่ปรากฏตัวอยู่ในฉากด้วย
ฉากการเล่นไพ่ในหนังเรื่องนี้มันทำให้เราเชื่อมโยงกับชีวิตจริงของเรานะ บางทีเวลาเราเครียดๆกับชีวิต หรือรู้สึกทดแท้หดหู่ใจกับอะไรบางอย่าง เราก็จะหลบหนีจากโลกปัจจุบันด้วยการนึกไปถึงช่วงเวลาแห่งความสุขในอดีตของเรา นึกถึงเวลาเราเล่นไพ่กับเพื่อนๆในปี 1990 ในเดือนมี.ค. ก่อนที่จะไปสอบเอนท์ในเดือนเม.ย. และชีวิตแยกย้ายกันไปคนละทิศละทาง ช่วงเวลานั้นมันผ่านมานาน 21 ปีแล้วนะ ตอนนี้มันเป็นปี 2011 แล้ว แต่เรายังจดจำช่วงเวลาตอนเล่นไพ่ในปี 1990 ได้อยู่เลย เพราะมันเป็นช่วงเวลาแห่งความสุขจริงๆ
เรารู้สึกอิจฉาเด็กยุคปัจจุบันมากเลยนะ ที่สามารถบันทึกภาพเวลาแห่งความสุขพวกนี้เอาไว้ได้ผ่านทางกล้องวิดีโอ ในขณะที่เราต้องพึ่งพาแต่ความทรงจำของเราเพียงอย่างเดียว เวลาที่เราเครียดๆ เราก็จะ "ฉายหนังในหัวของเรา" ด้วยการนึกถึงเหตุการณ์ตอนเล่นไพ่ในปี 1990 แต่ "เครื่องฉายหนังในหัวของเรา" มันคือ "ความทรงจำ" ที่ค่อยๆสูญสลายหายไปเรื่อยๆเมื่อเราแก่ตัวลง ในขณะที่ "วิดีโอ" มันบันทึก "เหตุการณ์สุขสันต์ในอดีต" ได้ดีกว่า "ความทรงจำ" เยอะเลย
อีกจุดที่ทำให้เราชอบ I REMEMBER มากก็คือการที่หนังโฟกัสไปที่การเล่นไพ่ แทนที่จะโฟกัสไปที่ "ชายหาด" คือบางคนเวลาทำหนังสารคดีเกี่ยวกับการไปท่องเที่ยวสถานที่อะไรสักอย่าง แล้วโฟกัสไปที่ตัวสถานที่ท่องเที่ยวแห่งนั้น มันก็ไม่ผิดอะไรหรอก แต่ด้วยรสนิยมส่วนตัวของเรา เรามักจะสนใจ "ความเป็นมนุษย์" มากกว่าตัวสถานที่ท่องเที่ยวน่ะ เพราะฉะนั้นหนังอย่าง "ไฉไล: ไอ เลิฟ ยู" (โกวิท แดขุนทด, 53.13, A-) ก็เลยอาจจะไม่ค่อยเข้าทางเราสักเท่าไหร่ เพราะหนังค่อนข้างโฟกัสไปที่ตัวสถานที่ท่องเที่ยว ในขณะที่หนังอย่าง WALK TO PHUKET (2010, Tanaporn Sae-low, 29 min, A++++++++++) เข้าทางเรามากกว่า และสิ่งที่ฝังใจเรามากที่สุดในหนังเรื่องนี้ กลับไม่ใช่ชายหาดของภูเก็ตแต่อย่างใด แต่เป็นฉากประเภท "ผู้กำกับดีใจ ที่ได้อาบน้ำเสียที" หรืออะไรทำนองนี้ เพราะมันเป็นความเป็นมนุษย์ที่เราเชื่อมโยงได้ และเป็นสิ่งที่เราสนใจ
ส่วนหนังเรื่อง I REMEMBER นี้ เข้าทางเรามากๆ เพราะหนังแทบไม่ได้ใส่ใจกับชายหาดที่ผู้กำกับมาพักเลย แต่มุ่งไปที่การได้อยู่กับเพื่อนๆเป็นหลัก
อย่างไรก็ดี ถ้าหากพูดถึงหนังเกี่ยวกับเพื่อนแล้ว หนังที่เข้าทางเรามากที่สุด ก็คือ "ค่ำคืนสุดท้าย" (วชร กัณหา, A+++++++++++++++) นะ เพราะในหนังเรื่องนี้ เพื่อนแต่ละคนคุยกันแบบเปลือยชีวิตจริงๆ แต่ใน I REMEMBER นั้น เพื่อนๆแต่ละคนไม่ได้เปิดเผยอะไรในชีวิตออกมามากเท่าไหร่ เพราะฉะนั้นถึงแม้เราจะชอบฉากเล่นไพ่ใน I REMEMBER มาก แต่มันก็อาจจะไม่ใช่ฉากที่สนอง need ส่วนตัวของเราได้มากที่สุดน่ะ ซึ่งนั่นไม่ใช่ความผิดของผู้กำกับหรือความผิดของหนังเรื่องนี้แต่อย่างใด ที่ไม่ได้ทำหนังที่สนองความต้องการส่วนตัวของเรา
ฉากประเภทที่สนองความต้องการส่วนตัวของเราได้มากที่สุดก็คือฉากใน "ค่ำคืนสุดท้าย" หรือฉากประเภทที่มักพบในหนังหลายๆเรื่องของ Eric Rohmer น่ะ ฉากประเภทที่ตัวละครคุยกันแบบเถิดเทิงจริงๆ ซึ่งฉากประเภทนี้เราไม่ค่อยเจอในหนังสารคดีของไทยนะ เพราะมันจะเกิดขึ้นได้ก็ต่อเมื่อเพื่อนๆแต่ละคนของผู้กำกับกล้าเปิดเผยชีวิตของตัวเองต่อหน้ากล้องเท่านั้น
จุดอื่นๆที่เราชอบมากใน I REMEMBER รวมถึง
1.ฉากศพในวัดปทุมวนาราม
2.การใส่ประเด็นการเมืองเข้ามารวมไว้ในหนัง ซึ่งเป็นลักษณะที่พบได้ในหนังไทยหลายๆเรื่องที่เราชอบมากในระยะหลัง ซึ่งรวมถึง EMPIRE OF MIND (2009, Nontawat Numbenchapol, 90 min, documentary, A+), ME AND MY VIDEO DIARY (Tani Thitiprawat, 30 min, documentary, A++++++++++) และอาจจะรวมไปถึง HOME COMPUTER (Teeranit Siangsanoh, 19 min, A++++++++++) หนังกลุ่มนี้ผสม "ชีวิตส่วนตัวของผู้กำกับ" กับ "ประเด็นการเมือง" เข้าด้วยกัน แต่ด้วยสัดส่วนและวิธีการที่แตกต่างกันไป และเราอยากให้มีนักวิจารณ์นำหนังกลุ่มนี้มาวิเคราะห์อย่างละเอียดมากๆ ว่าแต่ละเรื่องมีส่วนเหมือนกันและมีส่วนแตกต่างกันอย่างไรบ้าง
EMPIRE OF MIND มีประเด็นการเมืองน้อยมาก แต่มันฝังใจเราดี เท่าที่เราจำได้ มันมีฉากที่คุณแม่ของผู้กำกับพูดถึงความเห็นทางการเมืองของตัวเอง ซึ่งมันเป็นฉากที่สั้นมากๆในหนังเรื่องนี้ แต่เราก็ไม่รู้เหมือนกันว่าทำไมมันถึงฝังใจเรา
ME AND MY VIDEO DIARY เป็นหนังที่เหมาะนำมาฉายประชันกับ I REMEMBER มากๆ เพราะมันเป็นหนังที่พูดถึงชีวิตส่วนตัวกับประเด็นการเมืองในสัดส่วนที่เกือบเท่ากัน ถ้าเราจำไม่ผิด ME AND MY VIDEO DIARY จะพูดถึงการเมือง 33%, พูดถึงชีวิตครอบครัวของผู้กำกับ 33% และมีส่วนที่เป็นหนังทดลอง 33% ซึ่งใน I REMEMBER นั้น ก็มีทั้งประเด็นการเมือง, ชีวิตส่วนตัว, หนังทดลองเหมือนๆกัน แต่ I REMEMBER จะ treat ประเด็นการเมืองในแง่ที่เป็น "ความทรงจำที่ค่อนข้างกระจัดกระจาย" ในขณะที่ประเด็นการเมืองใน ME AND MY VIDEO DIARY จะเป็นเรื่องราวต่อเนื่องมากกว่า
3.ฉากแม่ชีทศพรใน I REMEMBER เราชอบการใส่ฉากนี้เข้ามาในหนังมากเลยนะ มันโผล่เข้ามาแบบไม่มีปี่มีขลุ่ย และไม่มีคำอธิบายอะไรทั้งสิ้น แต่มันคือ "สิ่งที่น่าจดจำในช่วงหนึ่งปีที่ผ่านมา" จริงๆ
4.ฉากแอบถ่ายชายหนุ่มสองคนบนรถไฟ เราชอบฉากแบบนี้มากๆเลยนะ และมันก็เป็นปัจจัยที่ทำให้เราชอบหนังเรื่อง I DID NOT DREAM LAST NIGHT (2008, Taiki Sakpisit, 10 min, A+) ที่เป็นการถ่ายภาพหนุ่มๆคนงานก่อสร้าง, UNLESS HE TELLS A LIE, UNLESS HE TELLS A LIE (2010, Taiki Sakpisit, A+) ที่เป็นการถ่ายภาพผู้หญิงบนรถไฟฟ้า และ UNDERGROUND FILM (Teeranit Siangsanoh, 47.3 min, A+) ที่มีฉากถ่ายภาพผู้หญิงบนรถไฟฟ้าเหมือนกัน
ส่วนฉากแอบถ่ายเด็กตัวเล็กๆบนรถไฟใน I REMEMBER นั้น มันก็เป็นฉากที่ฝังใจเราเหมือนกันนะ เพราะมันเป็นฉากที่กินเวลานานมาก และมันเป็นฉากที่แทบไม่ได้ให้ข้อมูลอะไรกับคนดูเลย (เพราะเราจำไม่ได้แล้วว่าเสียงสนทนาในฉากนั้นพูดว่าอะไรบ้าง) เราตอบไม่ถูกเหมือนกันว่าชอบหรือไม่ชอบฉากนี้ มันเป็นฉากที่ไม่ได้ทำให้เราเบื่อ แต่ก็ไม่ได้ทำให้เราตื่นเต้นกับมัน
5.ส่วนฉาก "ผู้หญิงที่เจอผัวในวันที่ 10 เมษา" นั้น เราชอบอารมณ์ขี้เล่นในฉากนี้นะ เพราะภาคแรกของหนังเรื่องนี้ ซึ่งก็คือ WOMEN IN DEMOCRACY (2009, Authawut Boonyuang, 6min, A++++++++++) มันให้อารมณ์ที่จริงจังมากๆ แต่อยู่ดีๆ ภาคสองของหนังเรื่องนี้ กลับให้อารมณ์ที่ผ่อนคลายลงมามาก มันก็เลยทำให้เรา feel good ตามไปด้วย แต่ก็ไม่ใช่การ feel good จนลืมความเป็นจริงแต่อย่างใด เพราะฉากศพในวัดปทุมวนาราม, ฉากการทรมานนักโทษ และอะไรอย่างอื่นๆในหนังเรื่องนี้มันก็ยังคงตามหลอกหลอนเราอยู่ดี
Labels:
DOCUMENTARY,
POLITICAL FILM,
THINGS EXPERIENCED
Friday, July 15, 2011
THERE (2009, Rajjakorn Potito, A++++++++++)
You can watch this film here:
http://vimeo.com/22645716
THERE is one of my most favorite films I saw in 2009:
http://www.sensesofcinema.com/2010/feature-articles/2009-world-poll/#70
http://vimeo.com/22645716
THERE is one of my most favorite films I saw in 2009:
http://www.sensesofcinema.com/2010/feature-articles/2009-world-poll/#70
THAT NIGHT (Krit Kittikornrat, A++++++++++)
You can watch this film here:
http://www.youtube.com/watch?v=TW7oTUwjTDE
http://www.youtube.com/watch?v=TW7oTUwjTDE
Tuesday, July 12, 2011
30 DAY CINEPHILE CHALLENGE -- DAY 19
Day 19: Your favorite British filmmaker – It's hard for me to choose between Derek Jarman, Ken Loach, and John Smith, but I think I choose Derek Jarman, because THE GARDEN (1990) is one of the first arthouse films I saw in my life. Before I watched it in early 1995, most of the films I had seen are Hollywood mainstream films, so THE GARDEN made me realize that there are many interesting films to explore apart from narrative films.
http://www.facebook.com/pages/30-Day-Cinephile-Challenge/184987868220596
http://www.facebook.com/pages/30-Day-Cinephile-Challenge/184987868220596
30 DAY CINEPHILE CHALLENGE -- DAY 18
http://www.facebook.com/pages/30-Day-Cinephile-Challenge/184987868220596
Day 18: Your third favorite female filmmaker – Ulrike Ottinger. I like her MADAME X – THE ABSOLUTE RULER (1978), TICKET OF NO RETURN (1979), FREAK ORLANDO (1981), THE IMAGE OF DORIAN GRAY IN THE YELLOW PRESS (1984), and SUPERBIA (1986).
Day 18: Your third favorite female filmmaker – Ulrike Ottinger. I like her MADAME X – THE ABSOLUTE RULER (1978), TICKET OF NO RETURN (1979), FREAK ORLANDO (1981), THE IMAGE OF DORIAN GRAY IN THE YELLOW PRESS (1984), and SUPERBIA (1986).
Monday, July 11, 2011
30 DAY CINEPHILE CHALLENGE -- DAY 17
http://www.facebook.com/pages/30-Day-Cinephile-Challenge/184987868220596
Day 17: Your second favorite female filmmaker – Chantal Akerman. I like her BLOW UP MY TOWN (1968), JEANNE DIELMAN, 23 QUAI DU COMMERCE, 1080 BRUXELLES (1975), I, YOU, HE, SHE (1976), FROM THE EAST (1993), and TOMORROW WE MOVE (2004) very much.
Day 17: Your second favorite female filmmaker – Chantal Akerman. I like her BLOW UP MY TOWN (1968), JEANNE DIELMAN, 23 QUAI DU COMMERCE, 1080 BRUXELLES (1975), I, YOU, HE, SHE (1976), FROM THE EAST (1993), and TOMORROW WE MOVE (2004) very much.
BLUE LOVE
Thai films seen on Friday, July 8, 2011
1.BLUE LOVE (It Khaena, 15.57, A++++++++++)
ก่อนรักจะกลายเป็นความผูกพัน (อิษฏ์ แข้นา, 15.57)
2.KARMA (Pachara Yang, 15, A++++++++++)
กามา (พชร หยาง, 15)
3.IN SEARCH OF LOST TIME (Viroj Suttisima, 5, A+)
การค้นหาเวลาที่สูญหาย (วิโรจน์ สุทธิสีมา, 5)
4.BEFORE THE SABOTAGE (Viroj Suttisima, 8, A+)
ก่อนวินาศกรรม (วิโรจน์ สุทธิสีมา, 8)
5.HOW TO MAKE FLOWERS FROM PANDANUS LEAVES (Poomrapee Saetang, 5.2, documentary, A+)
การทำดอกไม้จากเตย (ภูมิรพี แซ่ตั้ง, 5.2)
6.BEHIND THE SCENE OF WISANUMON (Nipaporn Kunsing, 15, documentary, A+/A)
กว่าจะเป็นวิษณุมนต์ (นิภาพร ขันสิงห์, 15)
7.LOVELY RABBITS (Pimpet Pimthong, 7, animation, A+/A)
กระต่ายน่ารัก (พิมพ์เพชร พิมพ์ทอง, 7)
8.AGE OF DARKNESS (Eakarpon Setarsug, 30, A+/A)
กลียุค (เอกภณ เศรษฐสุข, 30)
9.THE SUICIDES OF FOUR GIRAFFES (Chanop Nasumran, 10, A+/A)
การฆ่าตัวตายของยีราฟทั้ง 4 (ชนพ นาสำราญ, 10)
10.URBAN CUCKOOS (Tee Boonkriangkrai, 3, A+/A)
กาเหว่าเมือง (ธีร์ บุณย์เกรียงไกร, 3)
11.MY SECOND BIRTH (Wachara Kanha, 22, A)
การเกิดรอบ 2 ของกู (วชร กัณหา, 22)
12.GAME OF LIFE (Niwat Junsawang, 5.2, animation, A-)
เกมชีวิต (นิวัตน์ จันทร์สว่าง, 5.2)
13.PASSION OVER THE RULES (Sarayoot Khemthong, 6.18, A-)
กิเลสอยู่เหนือกฎเกณฑ์ (สรายุทธ์ เข็มทอง, 6.18)
14.PRETENTIOUS (Pitchanon Jenbunjong, 12.41, A-)
กระแดะ (พิชชานนท์ เจนบรรจง, 12.41)
15.BEFORE THE FALL OF THE HOUSE (Somporn Inaon, 9, A-)
ก่อนวันสิ้นบ้าน (สมพร อินอ่อน, 9)
1.BLUE LOVE (It Khaena, 15.57, A++++++++++)
ก่อนรักจะกลายเป็นความผูกพัน (อิษฏ์ แข้นา, 15.57)
2.KARMA (Pachara Yang, 15, A++++++++++)
กามา (พชร หยาง, 15)
3.IN SEARCH OF LOST TIME (Viroj Suttisima, 5, A+)
การค้นหาเวลาที่สูญหาย (วิโรจน์ สุทธิสีมา, 5)
4.BEFORE THE SABOTAGE (Viroj Suttisima, 8, A+)
ก่อนวินาศกรรม (วิโรจน์ สุทธิสีมา, 8)
5.HOW TO MAKE FLOWERS FROM PANDANUS LEAVES (Poomrapee Saetang, 5.2, documentary, A+)
การทำดอกไม้จากเตย (ภูมิรพี แซ่ตั้ง, 5.2)
6.BEHIND THE SCENE OF WISANUMON (Nipaporn Kunsing, 15, documentary, A+/A)
กว่าจะเป็นวิษณุมนต์ (นิภาพร ขันสิงห์, 15)
7.LOVELY RABBITS (Pimpet Pimthong, 7, animation, A+/A)
กระต่ายน่ารัก (พิมพ์เพชร พิมพ์ทอง, 7)
8.AGE OF DARKNESS (Eakarpon Setarsug, 30, A+/A)
กลียุค (เอกภณ เศรษฐสุข, 30)
9.THE SUICIDES OF FOUR GIRAFFES (Chanop Nasumran, 10, A+/A)
การฆ่าตัวตายของยีราฟทั้ง 4 (ชนพ นาสำราญ, 10)
10.URBAN CUCKOOS (Tee Boonkriangkrai, 3, A+/A)
กาเหว่าเมือง (ธีร์ บุณย์เกรียงไกร, 3)
11.MY SECOND BIRTH (Wachara Kanha, 22, A)
การเกิดรอบ 2 ของกู (วชร กัณหา, 22)
12.GAME OF LIFE (Niwat Junsawang, 5.2, animation, A-)
เกมชีวิต (นิวัตน์ จันทร์สว่าง, 5.2)
13.PASSION OVER THE RULES (Sarayoot Khemthong, 6.18, A-)
กิเลสอยู่เหนือกฎเกณฑ์ (สรายุทธ์ เข็มทอง, 6.18)
14.PRETENTIOUS (Pitchanon Jenbunjong, 12.41, A-)
กระแดะ (พิชชานนท์ เจนบรรจง, 12.41)
15.BEFORE THE FALL OF THE HOUSE (Somporn Inaon, 9, A-)
ก่อนวันสิ้นบ้าน (สมพร อินอ่อน, 9)
Sunday, July 10, 2011
30 DAY CINEPHILE CHALLENGE -- DAY 16
http://www.facebook.com/pages/30-Day-Cinephile-Challenge/184987868220596
Day 16: Your favorite female filmmaker – Marguerite Duras. I have seen only four films of hers – NATHALIE GRANGER (1972), INDIA SONG (1974), BAXTER, VERA BAXTER (1977), and AGATHA AND THE UNLIMITED READINGS (1981), but her films have strange, unexplainable power over me. I saw INDIA SONG in theatres in Bangkok 6-7 times, because it is one of my most favorite films of all time. This is what I wrote in imdb.com for INDIA SONG:
http://www.imdb.com/title/tt0073166/usercomments?start=0
Day 16: Your favorite female filmmaker – Marguerite Duras. I have seen only four films of hers – NATHALIE GRANGER (1972), INDIA SONG (1974), BAXTER, VERA BAXTER (1977), and AGATHA AND THE UNLIMITED READINGS (1981), but her films have strange, unexplainable power over me. I saw INDIA SONG in theatres in Bangkok 6-7 times, because it is one of my most favorite films of all time. This is what I wrote in imdb.com for INDIA SONG:
http://www.imdb.com/title/tt0073166/usercomments?start=0
Saturday, July 09, 2011
THIS HOUSE HAVE GHOST
Thai films seen on Thursday, July 7, 2011
1.THIS HOUSE HAVE GHOST (Eakarach Monwat, 17:32, A++++++++++)
THIS HOUSE HAVE GHOST (เอกราช มอญวัฒ)
2.THE ROOM (Peesang Sangsuwan, 18, A++++++++++)
THE ROOM (ปีแสง แสงสุวรรณ)
3.UNDERGROUND FILM (Klai Ngao aka Teeranit Siangsanoh, 47:3, A+)
UNDERGROUND FILM (คล้ายเงา)
4.WATER TANK ON FIRST NIGHT (Somporn Inaon, 8:15, A+)
WATER TANK ON FIRST NIGHT (สมพร อินอ่อน)
5.THE TREE (Kaynipa Polnikorn,15:30, A+)
THE TREE (เกณิภา พลนิกร)
6.TRIFLE (Worrawut Lakchai, 9, A+)
TRIFLE (วรวุฒิ หลักชัย)
7.WORKING (Eakarach Monwat, 9:19, A/A-)
WORKING (เอกราช มอญวัฒ)
8.THE UNEXPECTED (Athit Krissanasuwan, 4, animation, A/A-)
THE UNEXPECTED (อธิษฐ์ กฤษณสุวรรณ)
9.HUMAN FRAME (Boworn Hapunna, 7:13, A-)
กรอบมนุษย์ (บวร หาปัญนะ)
10.UNDERGROUND OFFICE (Klai Ngao aka Teeranit Siangsanoh, 5:18, A-)
UNDERGROUND OFFICE (คล้ายเงา)
11.WILD BOYS (Sutham Jeerasilp, 9:29, A-)
WILD BOYS (สุธรรม จีระศิลป์)
12.VALENTINE, I HATE YOU (Pitak Ruangrojsin, 7:1, B+)
VALENTINE, I HATE YOU (พิทักษ์ เรืองโรจน์สิน)
1.THIS HOUSE HAVE GHOST (Eakarach Monwat, 17:32, A++++++++++)
THIS HOUSE HAVE GHOST (เอกราช มอญวัฒ)
2.THE ROOM (Peesang Sangsuwan, 18, A++++++++++)
THE ROOM (ปีแสง แสงสุวรรณ)
3.UNDERGROUND FILM (Klai Ngao aka Teeranit Siangsanoh, 47:3, A+)
UNDERGROUND FILM (คล้ายเงา)
4.WATER TANK ON FIRST NIGHT (Somporn Inaon, 8:15, A+)
WATER TANK ON FIRST NIGHT (สมพร อินอ่อน)
5.THE TREE (Kaynipa Polnikorn,15:30, A+)
THE TREE (เกณิภา พลนิกร)
6.TRIFLE (Worrawut Lakchai, 9, A+)
TRIFLE (วรวุฒิ หลักชัย)
7.WORKING (Eakarach Monwat, 9:19, A/A-)
WORKING (เอกราช มอญวัฒ)
8.THE UNEXPECTED (Athit Krissanasuwan, 4, animation, A/A-)
THE UNEXPECTED (อธิษฐ์ กฤษณสุวรรณ)
9.HUMAN FRAME (Boworn Hapunna, 7:13, A-)
กรอบมนุษย์ (บวร หาปัญนะ)
10.UNDERGROUND OFFICE (Klai Ngao aka Teeranit Siangsanoh, 5:18, A-)
UNDERGROUND OFFICE (คล้ายเงา)
11.WILD BOYS (Sutham Jeerasilp, 9:29, A-)
WILD BOYS (สุธรรม จีระศิลป์)
12.VALENTINE, I HATE YOU (Pitak Ruangrojsin, 7:1, B+)
VALENTINE, I HATE YOU (พิทักษ์ เรืองโรจน์สิน)
30 DAY CINEPHILE CHALLENGE: DAY 15
Day 15: Two filmmakers that you would like to see working together on a film – Ula Stöckl and Ratchapoom Boonbunchachoke, because both of them make weird films dealing with female status in society. I also think the description of Stöckl in her own website can be roughly applied to Ratchapoom: “Her visual language developed early and is recognizable for its multi-layered narrative, breaking the confines of traditional film language. The use of montage, fantasy, metaphor, documentary narrative and a mixture of non-professional and professional actors all contribute to a fascinating depiction of reality, where dreams, fears and the unsaid all play an important role. Ula Stöckl’s films give the viewer the opportunity to gain a fresh insight into his/her own reality.”
http://www.ula-stoeckl.com/
http://www.ula-stoeckl.com/
Labels:
30 DAY CINEPHILE CHALLENGE,
FEMALE ARTIST,
GERMANY
Thursday, July 07, 2011
THE MISSION 2 (Sompong Soda)
Thai films seen on Wednesday, July 6
1.THE MISSION 2 (Sompong Soda, 30, A+++++)
THE MISSION 2 (สมพงษ์ โสดา)
I talked about this film in Thai in this video
http://www.youtube.com/watch?v=x9BvipuZhec
2.THE MODERN LOVERS (The Underground Office, 27:3, documentary, A+)
THE MODERN LOVERS (สำนักงานใต้ดิน)
3.THE EMPTY NOISE (Thanyawan Hempanom, 16, A+)
THE EMPTY NOISE (ธัญวรรณ เหมพนม)
4.THE ISLAND OF UTOPIAS (Pramote Sangsorn, 21, A+)
THE ISLAND OF UTOPIAS (ปราโมทย์ แสงศร)
5.THE LITTLE MUSHROOM (Sira Sasikunathorn, 5, animation, A/A-)
THE LITTLE MUSHROOM (ศิระ ศศิคุณาธร)
6.THE LAST SHOT (Harin Paesongthai, 3:33, A/A-)
THE LAST SHOT (หรินทร์ แพทรงไทย)
7.THE LAST CIGARETTE SAGA: SMOKING KILLS (Pongsakan Sonklin, 6, A-)
THE LAST CIGARETTE SAGA: SMOKING KILLS (พงศกานต์ ซ่อนกลิ่น)
8.THE REDEMPTION (Alwa Ritsila, 76, B+)
THE REDEMPTION (อัลวา ริตศิลา)
What I like the most in this film is the character of the female journalist. I think this character is charismatic. However, this is my least favorite film of Alwa. I think the film is weighed down by its messages.
1.THE MISSION 2 (Sompong Soda, 30, A+++++)
THE MISSION 2 (สมพงษ์ โสดา)
I talked about this film in Thai in this video
http://www.youtube.com/watch?v=x9BvipuZhec
2.THE MODERN LOVERS (The Underground Office, 27:3, documentary, A+)
THE MODERN LOVERS (สำนักงานใต้ดิน)
3.THE EMPTY NOISE (Thanyawan Hempanom, 16, A+)
THE EMPTY NOISE (ธัญวรรณ เหมพนม)
4.THE ISLAND OF UTOPIAS (Pramote Sangsorn, 21, A+)
THE ISLAND OF UTOPIAS (ปราโมทย์ แสงศร)
5.THE LITTLE MUSHROOM (Sira Sasikunathorn, 5, animation, A/A-)
THE LITTLE MUSHROOM (ศิระ ศศิคุณาธร)
6.THE LAST SHOT (Harin Paesongthai, 3:33, A/A-)
THE LAST SHOT (หรินทร์ แพทรงไทย)
7.THE LAST CIGARETTE SAGA: SMOKING KILLS (Pongsakan Sonklin, 6, A-)
THE LAST CIGARETTE SAGA: SMOKING KILLS (พงศกานต์ ซ่อนกลิ่น)
8.THE REDEMPTION (Alwa Ritsila, 76, B+)
THE REDEMPTION (อัลวา ริตศิลา)
What I like the most in this film is the character of the female journalist. I think this character is charismatic. However, this is my least favorite film of Alwa. I think the film is weighed down by its messages.
THAT NIGHT
Thai films seen on Tuesday, July 5
1.THAT NIGHT (Kris Kittikornrat, 9, A+++++)
THAT NIGHT (กฤษณ์ กิตติกรรัตน์, 9)
2.THE FORGOTTEN (2011, Wachara Kanha, 123 min, documentary, A+)
THE FORGOTTEN (วชร กัณหา, 123)
3.THE BEAUTIFUL FAMILY (Prempapat Plittapolkarnpim, 14, A+/A)
THE BEAUTIFUL FAMILY (เปรมปพัทธ ผลิตผลการพิมพ์, 14)
4.THE CALLING (Pachara Yang, 20, A)
THE CALLING (พชร หยาง, 20)
5.THE BINKYBEAR WITCH PROJECT STORY (Kittipat Knoknark, 24, A-)
THE BINKYBEAR WITCH PROJECT STORY (กิตติพัฒน์ กนกนาค, 24)
6.THE BEGINNING OF THE END (Kamol Thammayot, 9, A-)
THE BEGINNING OF THE END (กมล ธรรมยศ, 9)
1.THAT NIGHT (Kris Kittikornrat, 9, A+++++)
THAT NIGHT (กฤษณ์ กิตติกรรัตน์, 9)
2.THE FORGOTTEN (2011, Wachara Kanha, 123 min, documentary, A+)
THE FORGOTTEN (วชร กัณหา, 123)
3.THE BEAUTIFUL FAMILY (Prempapat Plittapolkarnpim, 14, A+/A)
THE BEAUTIFUL FAMILY (เปรมปพัทธ ผลิตผลการพิมพ์, 14)
4.THE CALLING (Pachara Yang, 20, A)
THE CALLING (พชร หยาง, 20)
5.THE BINKYBEAR WITCH PROJECT STORY (Kittipat Knoknark, 24, A-)
THE BINKYBEAR WITCH PROJECT STORY (กิตติพัฒน์ กนกนาค, 24)
6.THE BEGINNING OF THE END (Kamol Thammayot, 9, A-)
THE BEGINNING OF THE END (กมล ธรรมยศ, 9)
MIKE AND GUIDE
Thai films seen on Sunday, July 3
1.MIKE AND GUIDE (Tanakrit Ruamtaku, 29, documentary, A++++++++++)
MIKE AND GUIDE (ธนกฤต รวมตะคุ)
2.LET’S EAT (Wasunan Hutawach, 11min, A++++++++++)
LET’S EAT (วสุนันท์ หุตเวช)
3.MIZU (Teerath Wangwisarn, 13:28, A+++++)
MIZU (ธีรัช หวังวิศาล)
4.SUNDAY (Siwaporn Cheejedrew, 24:05, documentary, A+++++)
SUNDAY (ศิวพร ชีเจ็ดริ้ว)
5.SWIMMING POOL (Puangsoi Aksornsawang, 28min, A+++++)
SWIMMING POOL (พวงสร้อย อักษรสว่าง)
6.PERCEPTO 01 BURNING EARS BLOODY MURDER (Youngone Kotegunha aka Wachara Kanha, 21min, A+++++)
PERCEPTO 01 หูเดือดโคตรล้างเลือด (ญังวัญ โคตรกรรณหา)
7.ONE (Weera Rukbankerd, 7:32, A+++++)
ONE (วีระ รักบ้านเกิด)
8.LESBIAN FANTASY (Teerath Wangwisarn, 21:17, A+++++)
LESBIAN FANTASY (ธีรัช หวังวิศาล)
http://www.youtube.com/watch?v=qF1CHdBixcU
9.LOVE LOVE LOVE (Prawes, 17:44, A+)
LOVE LOVE LOVE (ประเวศ)
10.LADY HERO (Tamolwan Tumsongporn, 8:12, A+)
LADY HERO (ธมลวรรณ ธรรมทรงพร)
11.TAKE OFF (Sarun Punkosol, 19, A+)
TAKE OFF (ศรัณย์ พันธ์โกศล)
12.LINE IN THE SKY (Thitipol Deekruen, 29:25, A+)
LINE IN THE SKY (ธิติพล ดีครื้น)
13.PIECE OF PIZZA (Peesang Sangsuwan, 9min, A+)
PIECE OF PIZZA (ปีแสง แสงสุวรรณ)
14.MISS YOU (Prempapan Plittapolkarnpim, 5min, A+)
MISS YOU (เปรมปพันธ์ ผลิตผลการพิมพ์)
15.OVERHEAT (Teeranit Siangsanoh, 6:38, A+)
OVERHEAT (ธีรนิติ์ เสียงเสนาะ)
16.SPIRIT DE NOIR (Pichet Smerchua, 7, A+)
SPIRIT DE NOIR (พิเชษ เสมอเชื้อ)
อันนี้เป็นความเห็นส่วนตัวที่มีต่อ SPIRIT DE NOIR ที่เคยเขียนไว้ก่อนหน้านี้
16.1 โดยส่วนตัวแล้ว ผมชอบในระดับ A+ นะครับ เพราะมันเป็นสิ่งที่ไม่เคยเห็นมาก่อน นึกไม่ออกจริงๆว่ามีหนังเรื่องไหนที่ผมเคยดูที่ทำอะไรแบบนี้มาแล้วบ้าง ความแปลกใหม่ที่ผมได้รับจากหนังเรื่องนี้ก็เลยทำให้ผมชอบมันมากๆ
16.2 ชอบการที่หนังเรื่องนี้มี "องค์ประกอบของหนังสยองขวัญ" แต่ตัวหนังเรื่องนี้กลับไม่ยอมทำตัวเป็น "หนังสยองขวัญทั่วๆไป" ซึ่งจุดนี้อาจจะเป็นการแบ่งแยกกลุ่มผู้ชมของหนังเรื่องนี้ได้เป็นอย่างดี เพราะการที่หนังเรื่องนี้เป็นแบบนี้ ผู้ชมกลุ่มหนึ่งก็อาจจะชอบ แต่ผู้ชมอีกกลุ่มหนึ่งก็อาจจะไม่ชอบ เพราะเห็นว่ามันฉายแต่ภาพเดิมๆ ซ้ำไปซ้ำมา น่าเบื่อ และไม่นำไปสู่อะไรที่ชัดเจนและเร้าอารมณ์แบบหนังสยองขวัญทั่วไป
16.3 ชอบฉากช่วงท้ายของเรื่องมากครับ ที่เป็นภาพคล้ายศพคน และมีการทำเอฟเฟคท์ให้ดูหลอนๆ ผมว่าฉากนี้พีคมากๆ
16.4 ชอบ "ความคลุมเครือ" ของหนังเรื่องนี้ ซึ่งรวมถึงการที่หนังเรื่องนี้ไม่มีเนื้อเรื่อง, เสียงคนตอนต้นเรื่องที่ฟังไม่ได้ศัพท์ว่าพูดว่าอะไร, ภาพเงาสลัว และการที่หนังเรื่องนี้ไม่ได้บอกชัดเจนว่าต้องการสื่อถึงอะไร
16.5 ชอบที่หนังเรื่องนี้เล่นกับ "แสง" และ "เงา" อย่างเต็มที่ในแบบที่ผมไม่เคยเห็นมาก่อน หนังที่เล่นกับ "แสง" และ "เงา" เรื่องอื่นๆที่ผมเคยดูมาก็มีเช่น WINDOWS (1999, Apichatpong Weerasethakul) แต่ก็ไม่ได้ใช้แสงและเงาเหมือนในหนังเรื่องนี้
16.6 การซ้ำภาพผู้หญิงหลายๆรอบในหนังเรื่องนี้ทำให้นึกถึง MARILYN TIMES FIVE (1973, Bruce Conner) ที่ฉายฟุตเตจภาพมาริลิน มอนโรซ้ำกัน 5 ครั้ง ผมเข้าใจว่า MARILYN TIMES FIVE เป็นหนังที่พูดถึงการที่มาริลิน มอนโรตกเป็นเหยื่อภาพลักษณ์ของตัวเอง ซึ่งส่งผลให้เธอได้รับแต่บทบาทการแสดงที่ใช้ประโยชน์จากความเป็น sex symbol ของเธอ
ตอนแรกที่ดู SPIRIT DE NOIR ก็คิดเหมือนกันว่า การที่หนังเรื่องนี้ซ้ำภาพเงาผู้หญิงไปมาหลายรอบ หนังมันต้องการสื่อถึงความซ้ำซากของหนังผีไทยในช่วงสิบปีที่ผ่านมาหรือเปล่า แต่ก็คิดว่าไม่ใช่ เพราะภาพเงาที่ปรากฏใน SPIRIT DE NOIR ไม่ใช่ cliche ที่พบได้ในหนังผีระยะหลัง
16.7 SPIRIT DE NOIR ทำให้นึกถึงหนังเรื่อง PHANTOM (2001, Matthias Müller) ด้วยเหมือนกัน เพราะ PHANTOM ก็นำเสนอภาพเงาผู้หญิงกับผ้าม่านเหมือนกัน และให้อารมณ์หลอนๆเหมือนกัน แต่หนังสองเรื่องนี้ก็ต่างกันมากอยู่ดี เพราะ PHANTOM เป็นหนังที่สร้างจาก found footage และไม่ได้แช่ภาพนานเท่า SPIRIT DE NOIR
http://www.miamiartmuseum.org/exhibitions-past-muller.asp
16.8 SPIRIT DE NOIR ทำให้นึกถึงประเด็นเรื่องความงามกับความน่าเกลียดด้วยเหมือนกัน การที่หนังให้เราเห็นเงาของผู้หญิงหลังผ้าม่าน มันทำให้เกิดอารมณ์ความรู้สึกอันไม่แน่นอนที่น่าสนใจดี เพราะมันทำให้เราอยากรู้ว่า ถ้าหากไม่มีผ้าม่านปกปิดอยู่ ร่างของผู้หญิงคนนั้นจะ "เซ็กซี่" เพียงใด หรือจะ "น่าเกลียด" เพียงใด การกระตุ้นจินตนาการที่ไปได้ในทั้งสองทิศทางแบบนี้ทำให้หนังน่าสนใจมาก
16.9 เงาผู้หญิงในหนังเรื่องนี้ ทำให้นึกถึงทั้ง "เจ้ากรรมนายเวร" ที่ติดตามตัวเรา และนึกถึงการแสดงประเภท performance art ด้วย
16.10 คิดว่าอาจจะน่าสนใจดี ถ้าหากมีการนำอะไรบางอย่างจากหนังเรื่องนี้ มาปรับใช้ใน "หนังสยองขวัญ" จริงๆ เพราะฉากเงาผู้หญิง และฉากศพผู้หญิงแห้งกรังใน SPIRIT DE NOIR เป็นอะไรที่หลอนมากๆ และสามารถนำมาใส่ในหนังสยองขวัญจริงๆได้ เพียงแต่ไม่ควรกินเวลาเกิน 1 นาทีในฉากนั้น
17.TALKING HEADS (Teeranit Siangsanoh, 28:25, documentary, A+)
TALKING HEADS (ธีรนิติ์ เสียงเสนาะ)
I am an unknowing cameo in this film. Hahaha.
18.LIFE (Rutt Jumpamule, 3min, animation, A+)
LIFE (รัฐ จำปามูล)
19.LIGHT BODY (Taweewit Kijthanasoonthorn, 5min, A+/A)
LIGHT BODY (ทวีวิทย์ กิจธนสุนทร)
20.LONELY (Worawit Ikumnerd, 9min, A+/A)
LONELY (วรวิท อิกำเหนิด)
21.REMEMBRANCE (Rujaya Wannarat, 6:29, A+/A)
REMEMBRANCE (รุจยา วรรณรัตต์)
22.SONGS OF TOMORROW (Pongsakan Sonklin, 9, A+/A)
SONGS OF TOMORROW (พงศกานต์ ซ่อนกลิ่น)
23.PUNK (Teeranit Siangsanoh, 12:47, A)
PUNK (ธีรนิติ์ เสียงเสนาะ)
24.PEDIGREE (Ratchaprueg Tiyajamorn, 3min, animation, A/A-)
PEDIGREE (ราชพฤกษ์ ติยะจามร)
25.MV HOPPIOLA-SIGUR ROS (Panupong Hongprayoon, 10:31, A-)
MV HOPPIOLA-SIGUR ROS (ภาณุพงศ์ ฮงประยูร)
26.ROBOFISH (Pornsawan Promnao, 4, animation, A-)
ROBOFISH (พรสวรรค์ พรหมเนาว์)
27.SOUL OF PUPPETS (Asirachai, 18, documentary, A-)
SOUL OF PUPPETS (อสิราชัย)
28.MV THE LAST DAY-MODERN DOG (Harin Paesongthai, 5:36, A-)
MV วันสุดท้าย-MODERN DOG (หรินทร์ แพทรงไทย)
29.MV SERONGANG (Katon Thammavijitdej, 5, A-)
MV เพลงเซโรงัง (กตัณณ์ ธรรมวิจิตเดช)
30.MY LITTLE KITE (Worrawut Lakchai, 12min, A-)
MY LITTLE KITE (วรวุฒิ หลักชัย)
31.PETITS YEUX (Rittichai Siriprasitpong, 13, A-)
PETITS YEUX (ฤทธิชัย สิริประสิทธิ์พงศ์)
32.SEE SCAPE (Kovit Daekuntod, 5:08. MV, animation, A-)
SEE SCAPE (โกวิท แดขุนทด)
33.PARALLEL (Siroros Dumjun, 14:57, B+)
PARALLEL (สิโรรส ดำจันทร์)
34.ONE WAY (Prempapan Plittapolkarnpim, 3min, B)
ONE WAY (เปรมปพันธ์ ผลิตผลการพิมพ์)
35.LANDSCAPE (Surasak Dusitsathitkaiwal, 3:12, C+)
LANDSCAPE (สุรศักดิ์ ดุสิตสถิตไกวัล)
1.MIKE AND GUIDE (Tanakrit Ruamtaku, 29, documentary, A++++++++++)
MIKE AND GUIDE (ธนกฤต รวมตะคุ)
2.LET’S EAT (Wasunan Hutawach, 11min, A++++++++++)
LET’S EAT (วสุนันท์ หุตเวช)
3.MIZU (Teerath Wangwisarn, 13:28, A+++++)
MIZU (ธีรัช หวังวิศาล)
4.SUNDAY (Siwaporn Cheejedrew, 24:05, documentary, A+++++)
SUNDAY (ศิวพร ชีเจ็ดริ้ว)
5.SWIMMING POOL (Puangsoi Aksornsawang, 28min, A+++++)
SWIMMING POOL (พวงสร้อย อักษรสว่าง)
6.PERCEPTO 01 BURNING EARS BLOODY MURDER (Youngone Kotegunha aka Wachara Kanha, 21min, A+++++)
PERCEPTO 01 หูเดือดโคตรล้างเลือด (ญังวัญ โคตรกรรณหา)
7.ONE (Weera Rukbankerd, 7:32, A+++++)
ONE (วีระ รักบ้านเกิด)
8.LESBIAN FANTASY (Teerath Wangwisarn, 21:17, A+++++)
LESBIAN FANTASY (ธีรัช หวังวิศาล)
http://www.youtube.com/watch?v=qF1CHdBixcU
9.LOVE LOVE LOVE (Prawes, 17:44, A+)
LOVE LOVE LOVE (ประเวศ)
10.LADY HERO (Tamolwan Tumsongporn, 8:12, A+)
LADY HERO (ธมลวรรณ ธรรมทรงพร)
11.TAKE OFF (Sarun Punkosol, 19, A+)
TAKE OFF (ศรัณย์ พันธ์โกศล)
12.LINE IN THE SKY (Thitipol Deekruen, 29:25, A+)
LINE IN THE SKY (ธิติพล ดีครื้น)
13.PIECE OF PIZZA (Peesang Sangsuwan, 9min, A+)
PIECE OF PIZZA (ปีแสง แสงสุวรรณ)
14.MISS YOU (Prempapan Plittapolkarnpim, 5min, A+)
MISS YOU (เปรมปพันธ์ ผลิตผลการพิมพ์)
15.OVERHEAT (Teeranit Siangsanoh, 6:38, A+)
OVERHEAT (ธีรนิติ์ เสียงเสนาะ)
16.SPIRIT DE NOIR (Pichet Smerchua, 7, A+)
SPIRIT DE NOIR (พิเชษ เสมอเชื้อ)
อันนี้เป็นความเห็นส่วนตัวที่มีต่อ SPIRIT DE NOIR ที่เคยเขียนไว้ก่อนหน้านี้
16.1 โดยส่วนตัวแล้ว ผมชอบในระดับ A+ นะครับ เพราะมันเป็นสิ่งที่ไม่เคยเห็นมาก่อน นึกไม่ออกจริงๆว่ามีหนังเรื่องไหนที่ผมเคยดูที่ทำอะไรแบบนี้มาแล้วบ้าง ความแปลกใหม่ที่ผมได้รับจากหนังเรื่องนี้ก็เลยทำให้ผมชอบมันมากๆ
16.2 ชอบการที่หนังเรื่องนี้มี "องค์ประกอบของหนังสยองขวัญ" แต่ตัวหนังเรื่องนี้กลับไม่ยอมทำตัวเป็น "หนังสยองขวัญทั่วๆไป" ซึ่งจุดนี้อาจจะเป็นการแบ่งแยกกลุ่มผู้ชมของหนังเรื่องนี้ได้เป็นอย่างดี เพราะการที่หนังเรื่องนี้เป็นแบบนี้ ผู้ชมกลุ่มหนึ่งก็อาจจะชอบ แต่ผู้ชมอีกกลุ่มหนึ่งก็อาจจะไม่ชอบ เพราะเห็นว่ามันฉายแต่ภาพเดิมๆ ซ้ำไปซ้ำมา น่าเบื่อ และไม่นำไปสู่อะไรที่ชัดเจนและเร้าอารมณ์แบบหนังสยองขวัญทั่วไป
16.3 ชอบฉากช่วงท้ายของเรื่องมากครับ ที่เป็นภาพคล้ายศพคน และมีการทำเอฟเฟคท์ให้ดูหลอนๆ ผมว่าฉากนี้พีคมากๆ
16.4 ชอบ "ความคลุมเครือ" ของหนังเรื่องนี้ ซึ่งรวมถึงการที่หนังเรื่องนี้ไม่มีเนื้อเรื่อง, เสียงคนตอนต้นเรื่องที่ฟังไม่ได้ศัพท์ว่าพูดว่าอะไร, ภาพเงาสลัว และการที่หนังเรื่องนี้ไม่ได้บอกชัดเจนว่าต้องการสื่อถึงอะไร
16.5 ชอบที่หนังเรื่องนี้เล่นกับ "แสง" และ "เงา" อย่างเต็มที่ในแบบที่ผมไม่เคยเห็นมาก่อน หนังที่เล่นกับ "แสง" และ "เงา" เรื่องอื่นๆที่ผมเคยดูมาก็มีเช่น WINDOWS (1999, Apichatpong Weerasethakul) แต่ก็ไม่ได้ใช้แสงและเงาเหมือนในหนังเรื่องนี้
16.6 การซ้ำภาพผู้หญิงหลายๆรอบในหนังเรื่องนี้ทำให้นึกถึง MARILYN TIMES FIVE (1973, Bruce Conner) ที่ฉายฟุตเตจภาพมาริลิน มอนโรซ้ำกัน 5 ครั้ง ผมเข้าใจว่า MARILYN TIMES FIVE เป็นหนังที่พูดถึงการที่มาริลิน มอนโรตกเป็นเหยื่อภาพลักษณ์ของตัวเอง ซึ่งส่งผลให้เธอได้รับแต่บทบาทการแสดงที่ใช้ประโยชน์จากความเป็น sex symbol ของเธอ
ตอนแรกที่ดู SPIRIT DE NOIR ก็คิดเหมือนกันว่า การที่หนังเรื่องนี้ซ้ำภาพเงาผู้หญิงไปมาหลายรอบ หนังมันต้องการสื่อถึงความซ้ำซากของหนังผีไทยในช่วงสิบปีที่ผ่านมาหรือเปล่า แต่ก็คิดว่าไม่ใช่ เพราะภาพเงาที่ปรากฏใน SPIRIT DE NOIR ไม่ใช่ cliche ที่พบได้ในหนังผีระยะหลัง
16.7 SPIRIT DE NOIR ทำให้นึกถึงหนังเรื่อง PHANTOM (2001, Matthias Müller) ด้วยเหมือนกัน เพราะ PHANTOM ก็นำเสนอภาพเงาผู้หญิงกับผ้าม่านเหมือนกัน และให้อารมณ์หลอนๆเหมือนกัน แต่หนังสองเรื่องนี้ก็ต่างกันมากอยู่ดี เพราะ PHANTOM เป็นหนังที่สร้างจาก found footage และไม่ได้แช่ภาพนานเท่า SPIRIT DE NOIR
http://www.miamiartmuseum.org/exhibitions-past-muller.asp
16.8 SPIRIT DE NOIR ทำให้นึกถึงประเด็นเรื่องความงามกับความน่าเกลียดด้วยเหมือนกัน การที่หนังให้เราเห็นเงาของผู้หญิงหลังผ้าม่าน มันทำให้เกิดอารมณ์ความรู้สึกอันไม่แน่นอนที่น่าสนใจดี เพราะมันทำให้เราอยากรู้ว่า ถ้าหากไม่มีผ้าม่านปกปิดอยู่ ร่างของผู้หญิงคนนั้นจะ "เซ็กซี่" เพียงใด หรือจะ "น่าเกลียด" เพียงใด การกระตุ้นจินตนาการที่ไปได้ในทั้งสองทิศทางแบบนี้ทำให้หนังน่าสนใจมาก
16.9 เงาผู้หญิงในหนังเรื่องนี้ ทำให้นึกถึงทั้ง "เจ้ากรรมนายเวร" ที่ติดตามตัวเรา และนึกถึงการแสดงประเภท performance art ด้วย
16.10 คิดว่าอาจจะน่าสนใจดี ถ้าหากมีการนำอะไรบางอย่างจากหนังเรื่องนี้ มาปรับใช้ใน "หนังสยองขวัญ" จริงๆ เพราะฉากเงาผู้หญิง และฉากศพผู้หญิงแห้งกรังใน SPIRIT DE NOIR เป็นอะไรที่หลอนมากๆ และสามารถนำมาใส่ในหนังสยองขวัญจริงๆได้ เพียงแต่ไม่ควรกินเวลาเกิน 1 นาทีในฉากนั้น
17.TALKING HEADS (Teeranit Siangsanoh, 28:25, documentary, A+)
TALKING HEADS (ธีรนิติ์ เสียงเสนาะ)
I am an unknowing cameo in this film. Hahaha.
18.LIFE (Rutt Jumpamule, 3min, animation, A+)
LIFE (รัฐ จำปามูล)
19.LIGHT BODY (Taweewit Kijthanasoonthorn, 5min, A+/A)
LIGHT BODY (ทวีวิทย์ กิจธนสุนทร)
20.LONELY (Worawit Ikumnerd, 9min, A+/A)
LONELY (วรวิท อิกำเหนิด)
21.REMEMBRANCE (Rujaya Wannarat, 6:29, A+/A)
REMEMBRANCE (รุจยา วรรณรัตต์)
22.SONGS OF TOMORROW (Pongsakan Sonklin, 9, A+/A)
SONGS OF TOMORROW (พงศกานต์ ซ่อนกลิ่น)
23.PUNK (Teeranit Siangsanoh, 12:47, A)
PUNK (ธีรนิติ์ เสียงเสนาะ)
24.PEDIGREE (Ratchaprueg Tiyajamorn, 3min, animation, A/A-)
PEDIGREE (ราชพฤกษ์ ติยะจามร)
25.MV HOPPIOLA-SIGUR ROS (Panupong Hongprayoon, 10:31, A-)
MV HOPPIOLA-SIGUR ROS (ภาณุพงศ์ ฮงประยูร)
26.ROBOFISH (Pornsawan Promnao, 4, animation, A-)
ROBOFISH (พรสวรรค์ พรหมเนาว์)
27.SOUL OF PUPPETS (Asirachai, 18, documentary, A-)
SOUL OF PUPPETS (อสิราชัย)
28.MV THE LAST DAY-MODERN DOG (Harin Paesongthai, 5:36, A-)
MV วันสุดท้าย-MODERN DOG (หรินทร์ แพทรงไทย)
29.MV SERONGANG (Katon Thammavijitdej, 5, A-)
MV เพลงเซโรงัง (กตัณณ์ ธรรมวิจิตเดช)
30.MY LITTLE KITE (Worrawut Lakchai, 12min, A-)
MY LITTLE KITE (วรวุฒิ หลักชัย)
31.PETITS YEUX (Rittichai Siriprasitpong, 13, A-)
PETITS YEUX (ฤทธิชัย สิริประสิทธิ์พงศ์)
32.SEE SCAPE (Kovit Daekuntod, 5:08. MV, animation, A-)
SEE SCAPE (โกวิท แดขุนทด)
33.PARALLEL (Siroros Dumjun, 14:57, B+)
PARALLEL (สิโรรส ดำจันทร์)
34.ONE WAY (Prempapan Plittapolkarnpim, 3min, B)
ONE WAY (เปรมปพันธ์ ผลิตผลการพิมพ์)
35.LANDSCAPE (Surasak Dusitsathitkaiwal, 3:12, C+)
LANDSCAPE (สุรศักดิ์ ดุสิตสถิตไกวัล)
HOME COMPUTER
Thai films seen on Saturday, July 2
1.HOME COMPUTER (Klai Ngao aka Teeranit Siangsanoh, 19min, A+++++++++++++++)
HOME COMPUTER (คล้ายเงา)
2.EROTIC FRAGMENT NO. 1, 2, 3 (Anucha Boonyawatana, 6min, A++++++++++)
EROTIC FRAGMENT NO. 1,2,3 (อนุชา บุญยวรรธนะ)
3.KONGKO HAPPY KITCHEN (Uekwan Komolmanus, 5:12, animation, A++++++++++)
KONGKO HAPPY KITCHEN (เอื้อขวัญ โกมลมนัส)
4.DEAD CAN DANCE (Shadow play aka Teeranit Siangsanoh, 16min, A++++++++++)
DEAD CAN DANCE (Shadow Play)
5.BLUE BLANK (2010, Wachara Kanha, 50min, A+++++)
BLUE BLANK (วชร กัณหา)
6.I’M FINE (Narisara Tanapreechakul, 22:18min, A+++++)
I’M FINE (นริศรา ธนปรีชากุล)
7.A RAILROAD ENGINEER (Wasunan Hutawach, 8 min, A+++++)
A RAILROAD ENGINEER (วสุนันท์ หุตเวช)
8.DANGEROUS SUMMER (Tatpol Rachnog, 22min, A+++++)
DANGEROUS SUMMER (ทัตพล ราชนอก)
9.ESSENCE DE FEMME (Chama Lekpla, 15min, A+++++)
ESSENCE DE FEMME (ชามา เล็กผลา)
10.HOUSE (Settasiri Charnjaruspong, 15min, A+++++)
HOUSE (เศรษฐสิริ ชาญจรัสพงศ์)
11.DOK RUK RIM TAANG (Ormchai Busabong, 4min, A+)
DOK RUK RIM TAANG (อ้อมใจ บุษบง)
12.AT NIGHT (Pasit Sajjapong, 9 min, A+)
AT NIGHT (พสิษฐ์ สัจจพงษ์)
13.HAVA NAGILA (Peesang Sangsuwan, 3min, animation, A+)
HAVA NAGILA (ปีแสง แสงสุวรรณ)
14.ENERGY (2011, Nontawat Numbenchapol, 6min, docuementary, A+)
ENERGY (นนทวัฒน์ นำเบญจพล)
15.GIVE ME YOUR HEART (Tosaporn Riantong, 5min, A+)
GIVE ME YOUR HEART (ทศพร เหรียญทอง)
16.DARK EROTIC (Teeranit Siangsanoh, 6min, A+)
DARK EROTIC (ธีรนิติ์ เสียงเสนาะ)
17.A CHAIN STORIES OF SHORT ANIMATION – RGB (Rutt Jumpamule, 5 min, animation, A+)
A CHAIN STORIES OF SHORT ANIMATION – RGB (รัฐ จำปามูล)
18.ALL THAT REMAINS (Wichanon Somumjarn, 8min, A+)
ALL THAT REMAINS (วิชชานนท์ สมอุ่มจารย์)
19.FOR THOSE WHO EXIST (Thai Pradithkesorn, 7min, A+/A)
FOR THOSE WHO EXIST (ไท ประดิษฐเกษร)
20.I AM A MUSHROOM (Napas Mututanont, 6min, A+/A)
I AM A MUSHROOM (นภัส มุทุตานนท์)
21.BE WITH YOU JAPAN (Cholwit Chooto, 3min, animation, A+/A)
BE WITH YOU JAPAN (ชลวิทย์ ชูโต)
22.I DON’T KNOW PRIMARY COLORS (Ist Buakao + Sawit Gaewtawee, 17min, A+/A)
I DON’T KNOW PRIMARY COLORS (อิษฏ์ บัวขาว + สาวิทย์ แก้วทวี)
23.IMPROVISATION (Tinakorn Nukool, 6:54min, A+/A)
IMPROVISATION (ทินกร นุกูล)
24.CYCLE (Thai Pradithkesorn, 5min, A+/A)
CYCLE (ไท ประดิษฐเกษร)
25.IS THIS LOVE (Rawipol Poomrueng, 16:08, A+/A)
IS THIS LOVE (รวิพล พุ่มเรือง)
26.DANGEROUS CURVE (Supakorn Bunditsittichoke, 5min, animation, A)
โค้งไปสบาย (ศุภกร บัณฑิตสิทธิโชค)
27.DELUSION (Klai Ngao aka Teeranit Siangsanoh, 5min, MV, A)
DELUSION (คล้ายเงา)
28.INVERSE DESTINATION (Ratchaprueg Tiyajamorn, 12, A)
INVERSE DESTINATION (ราชพฤกษ์ ติยะจามร)
29.ALIVE (Sarayut Tangjitpaew + Parkpoom Aroonworachote, 6min, A)
ALIVE (ศรายุทธ์ ตั้งจิตแผ้ว, ภาคภูมิ อรุณวรโชติ)
30.CURFEW DAY (Ormchai Busabong, 7 min, A-)
CURFEW DAY (อ้อมใจ บุษบง)
31.JORK THE ANIMATION (Nattapol Usuwan, 4min, animation, A-)
JORK THE ANIMATION (ณัฐพล อู่สุวรรณ)
32.CAMP (Jarumas Wannapong + Pakorn Kumyont, 15 min, A-)
CAMP (จารุมาศ วรรณพงษ์ + ปกรณ์ คำยนต์)
33.BEHIND THE SIAMESE SMILE (Pityada Promcherdchoo, 13min, documentary, A-)
BEHIND THE SIAMESE SMILE (พิชญดา พรมเชิดชู)
34.IN THE FUTURE (Somchai Wachirajongkol, 9, A-)
IN THE FUTURE (สมชาย วชิระจงกล)
35.HOUSE OF LOVE (Maytawee, 11min, A-)
HOUSE OF LOVE (เมธาวี)
36.FLYING V (Manus Kaewpalueg, 4min, animation, A-)
FLYING V (มนัส แก้วผลึก)
37.GRADUATION (Thitipong Pimolwechkul, 9min, A-)
GRADUATION (ฐิติพงศ์ พิมลเวชกุล)
38.EMOTION IN H.M. BLUES (Somchai Wachirajongkol, 7min, A-)
EMOTION IN H.M. BLUES (สมชาย วชิระจงกล)
39.9 VANISHINGS (Boonyarit Onla-or, 25 min, B+)
9 อันตรธาน (บุญญฤทธิ์ อ่อนละออ)
40.FALL IN LOVE (Wajanarat Jaralee, 6min, animation, B+)
FALL IN LOVE (วัจนารัตน์ จารลี)
41.IAN (Teeranit Siangsanoh, 6:12min, B+)
IAN (ธีรนิติ์ เสียงเสนาะ)
42.ANDY WARHOL AND THE FACTORY (Teeranit Siangsanoh, 9min, B+)
ANDY WARHOL AND THE FACTORY (ธีรนิติ์ เสียงเสนาะ)
43.BLANK GENERATION (Klai Ngao aka Teeranit Siangsanoh, 6 min, B+)
BLANK GENERATION (คล้ายเงา)
44.HAPPY TIME (Prempapan Plittapolkarnpim, 3min, B)
HAPPY TIME (เปรมปพันธ์ ผลิตผลการพิมพ์)
45.ELEPHANT TREKKING (Thai Pradithkesorn, 4min, documentary, B)
ELEPHANT TREKKING (ไท ประดิษฐเกษร)
1.HOME COMPUTER (Klai Ngao aka Teeranit Siangsanoh, 19min, A+++++++++++++++)
HOME COMPUTER (คล้ายเงา)
2.EROTIC FRAGMENT NO. 1, 2, 3 (Anucha Boonyawatana, 6min, A++++++++++)
EROTIC FRAGMENT NO. 1,2,3 (อนุชา บุญยวรรธนะ)
3.KONGKO HAPPY KITCHEN (Uekwan Komolmanus, 5:12, animation, A++++++++++)
KONGKO HAPPY KITCHEN (เอื้อขวัญ โกมลมนัส)
4.DEAD CAN DANCE (Shadow play aka Teeranit Siangsanoh, 16min, A++++++++++)
DEAD CAN DANCE (Shadow Play)
5.BLUE BLANK (2010, Wachara Kanha, 50min, A+++++)
BLUE BLANK (วชร กัณหา)
6.I’M FINE (Narisara Tanapreechakul, 22:18min, A+++++)
I’M FINE (นริศรา ธนปรีชากุล)
7.A RAILROAD ENGINEER (Wasunan Hutawach, 8 min, A+++++)
A RAILROAD ENGINEER (วสุนันท์ หุตเวช)
8.DANGEROUS SUMMER (Tatpol Rachnog, 22min, A+++++)
DANGEROUS SUMMER (ทัตพล ราชนอก)
9.ESSENCE DE FEMME (Chama Lekpla, 15min, A+++++)
ESSENCE DE FEMME (ชามา เล็กผลา)
10.HOUSE (Settasiri Charnjaruspong, 15min, A+++++)
HOUSE (เศรษฐสิริ ชาญจรัสพงศ์)
11.DOK RUK RIM TAANG (Ormchai Busabong, 4min, A+)
DOK RUK RIM TAANG (อ้อมใจ บุษบง)
12.AT NIGHT (Pasit Sajjapong, 9 min, A+)
AT NIGHT (พสิษฐ์ สัจจพงษ์)
13.HAVA NAGILA (Peesang Sangsuwan, 3min, animation, A+)
HAVA NAGILA (ปีแสง แสงสุวรรณ)
14.ENERGY (2011, Nontawat Numbenchapol, 6min, docuementary, A+)
ENERGY (นนทวัฒน์ นำเบญจพล)
15.GIVE ME YOUR HEART (Tosaporn Riantong, 5min, A+)
GIVE ME YOUR HEART (ทศพร เหรียญทอง)
16.DARK EROTIC (Teeranit Siangsanoh, 6min, A+)
DARK EROTIC (ธีรนิติ์ เสียงเสนาะ)
17.A CHAIN STORIES OF SHORT ANIMATION – RGB (Rutt Jumpamule, 5 min, animation, A+)
A CHAIN STORIES OF SHORT ANIMATION – RGB (รัฐ จำปามูล)
18.ALL THAT REMAINS (Wichanon Somumjarn, 8min, A+)
ALL THAT REMAINS (วิชชานนท์ สมอุ่มจารย์)
19.FOR THOSE WHO EXIST (Thai Pradithkesorn, 7min, A+/A)
FOR THOSE WHO EXIST (ไท ประดิษฐเกษร)
20.I AM A MUSHROOM (Napas Mututanont, 6min, A+/A)
I AM A MUSHROOM (นภัส มุทุตานนท์)
21.BE WITH YOU JAPAN (Cholwit Chooto, 3min, animation, A+/A)
BE WITH YOU JAPAN (ชลวิทย์ ชูโต)
22.I DON’T KNOW PRIMARY COLORS (Ist Buakao + Sawit Gaewtawee, 17min, A+/A)
I DON’T KNOW PRIMARY COLORS (อิษฏ์ บัวขาว + สาวิทย์ แก้วทวี)
23.IMPROVISATION (Tinakorn Nukool, 6:54min, A+/A)
IMPROVISATION (ทินกร นุกูล)
24.CYCLE (Thai Pradithkesorn, 5min, A+/A)
CYCLE (ไท ประดิษฐเกษร)
25.IS THIS LOVE (Rawipol Poomrueng, 16:08, A+/A)
IS THIS LOVE (รวิพล พุ่มเรือง)
26.DANGEROUS CURVE (Supakorn Bunditsittichoke, 5min, animation, A)
โค้งไปสบาย (ศุภกร บัณฑิตสิทธิโชค)
27.DELUSION (Klai Ngao aka Teeranit Siangsanoh, 5min, MV, A)
DELUSION (คล้ายเงา)
28.INVERSE DESTINATION (Ratchaprueg Tiyajamorn, 12, A)
INVERSE DESTINATION (ราชพฤกษ์ ติยะจามร)
29.ALIVE (Sarayut Tangjitpaew + Parkpoom Aroonworachote, 6min, A)
ALIVE (ศรายุทธ์ ตั้งจิตแผ้ว, ภาคภูมิ อรุณวรโชติ)
30.CURFEW DAY (Ormchai Busabong, 7 min, A-)
CURFEW DAY (อ้อมใจ บุษบง)
31.JORK THE ANIMATION (Nattapol Usuwan, 4min, animation, A-)
JORK THE ANIMATION (ณัฐพล อู่สุวรรณ)
32.CAMP (Jarumas Wannapong + Pakorn Kumyont, 15 min, A-)
CAMP (จารุมาศ วรรณพงษ์ + ปกรณ์ คำยนต์)
33.BEHIND THE SIAMESE SMILE (Pityada Promcherdchoo, 13min, documentary, A-)
BEHIND THE SIAMESE SMILE (พิชญดา พรมเชิดชู)
34.IN THE FUTURE (Somchai Wachirajongkol, 9, A-)
IN THE FUTURE (สมชาย วชิระจงกล)
35.HOUSE OF LOVE (Maytawee, 11min, A-)
HOUSE OF LOVE (เมธาวี)
36.FLYING V (Manus Kaewpalueg, 4min, animation, A-)
FLYING V (มนัส แก้วผลึก)
37.GRADUATION (Thitipong Pimolwechkul, 9min, A-)
GRADUATION (ฐิติพงศ์ พิมลเวชกุล)
38.EMOTION IN H.M. BLUES (Somchai Wachirajongkol, 7min, A-)
EMOTION IN H.M. BLUES (สมชาย วชิระจงกล)
39.9 VANISHINGS (Boonyarit Onla-or, 25 min, B+)
9 อันตรธาน (บุญญฤทธิ์ อ่อนละออ)
40.FALL IN LOVE (Wajanarat Jaralee, 6min, animation, B+)
FALL IN LOVE (วัจนารัตน์ จารลี)
41.IAN (Teeranit Siangsanoh, 6:12min, B+)
IAN (ธีรนิติ์ เสียงเสนาะ)
42.ANDY WARHOL AND THE FACTORY (Teeranit Siangsanoh, 9min, B+)
ANDY WARHOL AND THE FACTORY (ธีรนิติ์ เสียงเสนาะ)
43.BLANK GENERATION (Klai Ngao aka Teeranit Siangsanoh, 6 min, B+)
BLANK GENERATION (คล้ายเงา)
44.HAPPY TIME (Prempapan Plittapolkarnpim, 3min, B)
HAPPY TIME (เปรมปพันธ์ ผลิตผลการพิมพ์)
45.ELEPHANT TREKKING (Thai Pradithkesorn, 4min, documentary, B)
ELEPHANT TREKKING (ไท ประดิษฐเกษร)
Labels:
EXPERIMENTAL,
MARATHON FILM FESTIVAL,
SHORT FILM
30 DAY CINEPHILE CHALLENGE: DAY 14
Day 14: Favourite filmmaker of all time from Oceania – Stefan Popescu (Australia). He made some intense psychological experimental short films. My most favorite one is MUSPILLI (2004), which is very haunting. I still haven't had a chance to see his feature films, though.
http://www.facebook.com/pages/30-Day-Cinephile-Challenge/184987868220596#wall
http://www.youtube.com/watch?v=FHPOmQhp5Yw
http://vimeo.com/12885079
http://www.facebook.com/pages/30-Day-Cinephile-Challenge/184987868220596#wall
http://www.youtube.com/watch?v=FHPOmQhp5Yw
http://vimeo.com/12885079
Labels:
30 DAY CINEPHILE CHALLENGE,
AUSTRALIA,
EXPERIMENTAL
Wednesday, July 06, 2011
6PM
Thai films seen on Friday, July 1
1.6PM (Sinjai Piraisangjun + Palakorn Jiamtiranat, 20 min, documentary, A++++++++++)
6PM (สินจัย พิไรแสงจันทร์ + พลากร เจียมธีระนาถ, 20)
The broadcasting of Thai national anthem at 6PM every day is the topic which has been dealt with by at least 10 Thai short films during the past 15 years. However, I think 6PM represents one step forward in how to deal with this topic. This film not only observes the Thai people who pay respect to the national anthem, but also “disturbs” the myth in their minds.
2.95110 POSTAL DREAM (Taweewit Kijtanasoonthorn, 83 min, documentary, A+++++)
95110 เมืองในหมอก (ทวีวิทย์ กิจธนสุนทร, 83)
I like how the film deals with the young male drug addicts. I also like the story of the uneducated mother in this film very much.
3.69 (Somkid Pookpongs, 20 min, A+++++)
69 (สมคิด พุกพงษ์, 20)
This film is visually gorgeous. I’m also glad to see Sawanee Utoomma in this film.
4.NINE LAST DAYS (Pongsakorn Ruedeekulrangsee, 7min, A+)
๙วันสุดท้าย (พงศกร ฤดีกุลรังสี, 7)
This film is very lovely.
5.THREE KINGS (2011, Taiki Sakpisit, 6min, A+)
๓ กษัตริย์ (2011, ไทกิ ศักดิ์พิสิษฐ์, 6)
http://celinejulie.blogspot.com/2011/01/festival-of-demon-spirit-2011-sittiporn.html
6.6 TO 6 (2010, Aditya Assarat, 20 min, A+)
6 to 6 (2010, อาทิตย์ อัสสรัตน์, 20)
7.TWO YEARS OLD (Pimnipa Jittateeraroj, 28min, C+)
2 ขวบ (พิมพ์นิภา จิตตธีรโรจน์, 28)
If this film wants us to hate its hero, it’s very successful at that.
1.6PM (Sinjai Piraisangjun + Palakorn Jiamtiranat, 20 min, documentary, A++++++++++)
6PM (สินจัย พิไรแสงจันทร์ + พลากร เจียมธีระนาถ, 20)
The broadcasting of Thai national anthem at 6PM every day is the topic which has been dealt with by at least 10 Thai short films during the past 15 years. However, I think 6PM represents one step forward in how to deal with this topic. This film not only observes the Thai people who pay respect to the national anthem, but also “disturbs” the myth in their minds.
2.95110 POSTAL DREAM (Taweewit Kijtanasoonthorn, 83 min, documentary, A+++++)
95110 เมืองในหมอก (ทวีวิทย์ กิจธนสุนทร, 83)
I like how the film deals with the young male drug addicts. I also like the story of the uneducated mother in this film very much.
3.69 (Somkid Pookpongs, 20 min, A+++++)
69 (สมคิด พุกพงษ์, 20)
This film is visually gorgeous. I’m also glad to see Sawanee Utoomma in this film.
4.NINE LAST DAYS (Pongsakorn Ruedeekulrangsee, 7min, A+)
๙วันสุดท้าย (พงศกร ฤดีกุลรังสี, 7)
This film is very lovely.
5.THREE KINGS (2011, Taiki Sakpisit, 6min, A+)
๓ กษัตริย์ (2011, ไทกิ ศักดิ์พิสิษฐ์, 6)
http://celinejulie.blogspot.com/2011/01/festival-of-demon-spirit-2011-sittiporn.html
6.6 TO 6 (2010, Aditya Assarat, 20 min, A+)
6 to 6 (2010, อาทิตย์ อัสสรัตน์, 20)
7.TWO YEARS OLD (Pimnipa Jittateeraroj, 28min, C+)
2 ขวบ (พิมพ์นิภา จิตตธีรโรจน์, 28)
If this film wants us to hate its hero, it’s very successful at that.
30 DAY CINEPHILE CHALLENGE -- DAY 13
Day 13: Favourite European filmmaker of all time. Jacques Rivette (France). I really like his OUT 1: NOLI ME TANGERE (1971), CELINE AND JULIE GO BOATING (1974), and UP, DOWN, FRAGILE (1995).
http://www.facebook.com/pages/30-Day-Cinephile-Challenge/184987868220596
http://www.facebook.com/pages/30-Day-Cinephile-Challenge/184987868220596
30 DAY CINEPHILE CHALLENGE -- DAY 12
Day 12: Favourite Asian filmmaker of all time. Lav Diaz (Philippines). I really like his EVOLUTION OF A FILIPINO FAMILY (2004), HEREMIAS (2006), and DEATH IN THE LAND OF ENCANTOS (2007).
http://www.facebook.com/pages/30-Day-Cinephile-Challenge/184987868220596
http://www.facebook.com/pages/30-Day-Cinephile-Challenge/184987868220596
30 DAY CINEPHILE CHALLENGE -- DAY 11
Day 11: Favourite African filmmaker of all time. Faouzi Bensaïdi (Morocco). I have seen too few African films to answer this question, but one of my most favorite African films is A THOUSAND MONTHS (2003, Faouzi Bensaïdi).
http://www.facebook.com/pages/30-Day-Cinephile-Challenge/184987868220596
http://www.facebook.com/pages/30-Day-Cinephile-Challenge/184987868220596
30 DAY CINEPHILE CHALLENGE -- DAY 10
Day 10: Favorite Latin American filmmaker of all time – Arturo Ripstein (Mexico). I like his HELL WITHOUT LIMITS (1978), DIVINE (1998), NO ONE WRITES TO THE COLONEL (1999), SUCH IS LIFE (2000), and THE RUINATION OF MEN (2001).
http://www.facebook.com/pages/30-Day-Cinephile-Challenge/184987868220596
http://www.facebook.com/pages/30-Day-Cinephile-Challenge/184987868220596
30 DAY CINEPHILE CHALLENGE -- DAY 9
Day 9: Favorite North American filmmaker of all time. Bruce Baillie. I particularly like CASTRO STREET (1966), ALL MY LIFE (1966), and TUNG (1966).
http://www.facebook.com/pages/30-Day-Cinephile-Challenge/184987868220596
http://www.facebook.com/pages/30-Day-Cinephile-Challenge/184987868220596
30 DAY CINEPHILE CHALLENGE -- DAY 8
Day 8: Your favorite experimental film: VIDEO 50 (1978, Robert Wilson, 52 min). This film is composed of 100 scenes. Each scene is 30 seconds long and is not narratively connected to one another. But when they are put together in this film, they give very powerful feelings. My favorite scene is the one in which we see a duck make some loud noises without any reasons. Fans of Alexander Kluge and Arthur Lipsett shouldn’t miss this film.
Labels:
30 DAY CINEPHILE CHALLENGE,
EXPERIMENTAL,
GERMANY
Friday, July 01, 2011
30 DAY CINEPHILE CHALLENGE: DAY 7
http://www.facebook.com/pages/30-Day-Cinephile-Challenge/184987868220596
Day 7: A film you would love to share with everyone – ZOETROPE (2011, Rouzbeh Rashidi, Ireland). The sunlight in this film made me cry.
http://celinejulie.blogspot.com/2011/04/zoetrope-2011-rouzbeh-rashidi-ireland.html
Day 7: A film you would love to share with everyone – ZOETROPE (2011, Rouzbeh Rashidi, Ireland). The sunlight in this film made me cry.
http://celinejulie.blogspot.com/2011/04/zoetrope-2011-rouzbeh-rashidi-ireland.html
30 DAY CINEPHILE CHALLENGE: DAY 6
Day 6: The biggest disappointment from one of your favorite filmmakers – TSUGUMI (1990, Jun Ichikawa). The film is fine. I consider it a disappointment only when I compare it to BU SU (1987, Jun Ichikawa). Both BU SU and TSUGUMI deal with a lonely young girl. But I find TSUGUMI "averagely good" while BU SU is "excellent". Moreover, I don't feel much involved with the heroine of TSUGUMI, while I feel totally involved with the heroine of BU SU.
This is Peter Nellhaus' review on TSUGUMI:
http://www.coffeecoffeeandmorecoffee.com/archives/2008/07/tsugumi.html
This is Peter Nellhaus' review on TSUGUMI:
http://www.coffeecoffeeandmorecoffee.com/archives/2008/07/tsugumi.html
Subscribe to:
Posts (Atom)