หนึ่งในสิ่งที่เราฮามากใน A TRAVELER’S
NEEDS (2024, Hong Sang-soo, South Korea, A+30) ก็คือการที่แม่ของพระเอก
(หนุ่มเกาหลีที่ให้ที่พักแก่นางเอก) บอกกับพระเอกในทำนองที่ว่า
อย่าไปไว้วางใจอีนางเอก (Isabelle Huppert)
มันเป็นใครก็ไม่รู้ เราไม่รู้จักหัวนอนปลายตีนของมัน หรืออะไรทำนองนี้
ซึ่งเราก็สองจิตสองใจกับคำพูดของแม่พระเอก
เพราะในใจนึงเราก็แอบเชียร์อย่างรุนแรงให้พระเอกกับนางเอกได้กัน กลายเป็นคู่รักกัน
คือจริง ๆ แล้วความสัมพันธ์ของทั้งสองน่าจะเป็นแบบเพื่อน หรือเป็น platonic
relationship แต่เราก็รู้สึกว่า จริง ๆ
แล้วตัวละครนางเอกแอบอยากได้พระเอก แต่ไม่แสดงออกมาชัด ๆ
เพราะเธอพยายามถามพระเอกซ้ำ ๆ ว่า พระเอกคิดอย่างไรกับเธอกันแน่ 55555
เพราะฉะนั้นในแง่นึงเราก็มองว่า แม่ของพระเอก เป็นเหมือน
มารที่จะมาขัดขวางไม่ให้นางเอกได้เอาลูกชายของเธอเป็นผัว
แต่ในอีกแง่นึง เราก็มองว่า
แม่ของพระเอกก็มีเหตุผล เราจะไปไว้วางใจผู้หญิงคนนี้ได้อย่างไรกัน
เธออาจจะเป็นฆาตกรโรคจิตที่เคยฆ่าคนมาแล้วหลายคน หรือเป็นสาวโรคจิต
หรือมีความเป็นบ้าซ่อนอยู่ในตัวก็ได้ หรืออาจจะประกอบอาชีพเป็นนักทำแท้งก็ได้ (ซึ่งก็อาจจะไม่ใช่เรื่องผิด
แล้วแต่ความเห็นของแต่ละคน) ผู้หญิงคนนี้อาจจะเคยทำอะไรต่าง ๆ มาแล้วแบบตัวละครในหนังเหล่านี้ก็ได้
ก่อนที่จะย้ายมาอาศัยอยู่กับลูกชายของเธอในเกาหลีใต้ 55555 ก็ลองดูเอาเองก็แล้วกัน
ว่าผู้หญิงคนนี้อาจจะเคยทำอะไรมาแล้วบ้างก่อนย้ายมาเกาหลีใต้
GRETA (2018, Neil Jordan)
ELLE (2016, Paul Verhoeven)
THE PIANO TEACHER (2001, Michael Haneke)
MERCI POUR LE CHOCOLAT (2000, Claude Chabrol)
LA CEREMONIE (1995, Claude Chabrol)
STORY OF WOMEN (1988, Claude Chabrol)
VIOLETTE NOZIERE (1978, Claude Chabrol)
+++++
เพิ่งเห็นว่า ในนิตยสาร ARTFORUM ฉบับเดือนธ.ค. 2024 Andrea Lissoni ได้เขียนถึง TOP
TEN งานศิลปะสุดโปรดของเขาประจำปี 2024 โดยยกให้ SOLARIUM กับ BLUE ENCORE ของ Apichatpong Weerasethakul
ติดอันดับ 1 ประจำปี 2024
ส่วน Hung Duong ยกให้นิทรรศการ
MATRILINEAL ของ Jakkai Siributr ติดอันดับ
2 ของเขาประจำปี 2024 และยกให้นิทรรศการ A NEW CAVE ของ Tanatchai
Bandasak ติดอันดับ 3 ของเขาประจำปี 2024 กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดด
พูดถึง Tanatchai Bandasak เราก็ขอแปะเพิ่มเติมว่า จนป่านนี้เรายังหาภาพยนตร์เรื่อง “เรื่องถ่ายเอกสาร”
(2005, Tanatchai Bandasak) กับภาพยนตร์เรื่อง SECURITY
CHANNEL (2005, Tanatchai Bandasak) ของเขามาดูไม่ได้เลย
จนเวลาผ่านมาจะครบ 20 ปีแล้ว ภาพยนตร์สองเรื่องนี้กลายเป็นของหายากสุดขีดไปแล้ว ใครได้ดูหนังสองเรื่องนี้แล้วบ้างคะ
“เรื่องถ่ายเอกสาร”
เคยฉายในเทศกาลหนังสั้นมาราธอนปี 2005 ส่วน SECURITY CHANNEL เคยฉายในเทศกาลภาพยนตร์ทดลองกรุงเทพครั้งที่ 4 ในปี 2005
+++++++
เนื่องในวันเด็ก ก็เลยขอแปะ ONE OF MY
MOST FAVORITE FILMS ABOUT CHILDREN AND PARENTS ซะหน่อย ซึ่งก็คือเรื่อง “แม่จ๋ากอดหนูหน่อย” (2004,
Nathaporn Chotsurakulya) ที่เราเคยดูในปี 2005 หรือเมื่อเกือบ 20
ปีมาแล้ว เป็นหนังที่บอกได้เลยว่า “เหี้ยจริง ๆ” (คำชม) คือเราน่าจะได้เคยดูหนังเรื่องนี้แค่รอบเดืยวเมื่อ
20 ปีที่แล้ว แต่กาลเวลาที่ผ่านมานาน 20 ปี ก็ไม่สามารถทำให้เราลืมเลือน ”ความเหี้ยในทางที่ดี”
ของหนังเรื่องนี้ได้ลง
+++++
จริง ๆ แล้วเราแอบสงสัยว่า "จังหวะ"
ของหนังเรื่อง SOUNDTRACK TO A COUP D’ETAT มันต้องการล้อไปกับ "ดนตรี jazz"
ด้วยหรือเปล่า แต่เสียดายที่เราไม่มีความรู้เรื่องดนตรี
เราเลยวิเคราะห์จุดนี้ไม่ได้
No comments:
Post a Comment