AI-HOK-HAK

 

วันนี้เราได้ดูหนังสารคดีเรื่อง ไอ้หอกหัก AI-HOK-HAK (2025, Santi Taepanich, documentary, 30min, A+30) ที่ชั้น 4 BACC ชอบตัวสารคดีมาก ๆ ตัวหนังเป็นการสัมภาษณ์อดีต “นักวาดการ์ตูนผีเล่มละบาท” ของไทย 3 ท่านด้วยกัน ซึ่งถ้าหากเราเข้าใจไม่ผิด ตอนนี้ “การ์ตูนผีเล่มละบาท” หรือเล่มละไม่กี่บาท ของไทยได้สูญพันธุ์ไปแล้ว ส่วนเราตอนนี้มีการ์ตูนผีแบบนี้เก็บไว้แค่เพียงเล่มเดียว ไม่รู้ว่ามีเพื่อนคนไหนเก็บสะสมการ์ตูนผีเล่มละบาทของไทยไว้บ้าง

 

ตัวหนังสารคดีเรื่องนี้เป็นส่วนหนึ่งของนิทรรศการ “ดวงตา-เห็น-ทำ” ของคุณสันติ ที่นำเสนอศิลปะของการ์ตูนผีเล่มละบาท โดยเน้นไปที่รูปวาดตัวผีต่าง ๆ ซึ่งเราแอบสังเกตว่า ฝรั่งหนุ่ม ๆ ที่เดินเข้ามาดูนิทรรศการนี้ดูงานเหล่านี้ด้วยความสนอกสนใจเป็นอย่างมาก เพราะพวกเขาคงไม่เคยเห็นอะไรแบบนี้มาก่อน ฝรั่งหนุ่ม ๆ บางคนถ่ายรูปงานเหล่านี้อย่างจริง ๆ จัง ๆ มาก เราก็เลยแอบตั้งข้อสันนิษฐานว่า ฝรั่งหนุ่มคนนั้นจะเอารูปเหล่านี้ไปดัดแปลงเป็น “รอยสัก” บนเรือนร่างของเขาหรือเปล่า เพราะเราเห็นว่าเขามีลายสักอะไรต่าง ๆ อยู่บนตัว และเราว่ารูปพวกนี้น่าจะดัดแปลงเป็นลายสักได้

 

ระหว่างที่เราดูหนังสารคดีเรื่อง “ไอ้หอกหัก” เราก็พบว่า ในการ์ตูนผีเล่มละบาทยุคก่อน ๆ นั้น บางเล่มมันวาดรูป “ผู้ชายไทย” ได้เร้าใจเรามาก ๆ 55555 มันเต็มไปด้วยรูป “ผู้ชายไทยล่ำบึ้กในชนบทถอดเสื้อ” ดูแล้วน้ำลายไหลมาก ๆ กรี๊ดดดดดดดดดดด คือพอเราเห็นรูปวาดผู้ชายในการ์ตูนเหล่านี้ เราก็นึกถึงภาพถ่ายในเพจ HAZZBAND มาก ๆ เลยน่ะ ซึ่งเป็นอะไรที่เร้าใจเราอย่างสุดขีด ชอบมาก ๆ ค่ะ

 

เราก็เลยมีเรื่องอยากสอบถามว่า ใน “การ์ตูนวาย” ของไทยที่มีวางขายในตอนนี้นั้น มีใครวาดการ์ตูนวายออกมาในแนวนี้ไหม เน้นผู้ชายล่ำบึ้กในชนบทถอดเสื้อ อารมณ์ใกล้ ๆ กับการ์ตูนผีเล่มละบาท เพราะเราไม่ชอบภาพการ์ตูนผู้ชายผอม ๆ หน้าตาสวย ๆ น่ะ เราชอบผู้ชายที่ลุคออกมาแบบในเพจ HAZZBAND

 

ถ้าใครรู้จักการ์ตูนวายของไทยที่ออกมาในแนวนี้ ก็ recommend มาได้นะคะ

 

รูปแรกมาจากเพจ HAZZBAND นะ ซึ่งมันใกล้เคียงกับรูปวาดผู้ชายไทยในการ์ตูนผีเล่มละบาทมาก ๆ ส่วนรูปท้ายเป็นรูปการ์ตูนวายของไทยที่เราเจอในเน็ต ซึ่งก็น่าสนใจดีเหมือนกัน

++++

 

หนึ่งในสิ่งที่เราชอบสุดขีดใน A QUIET PLACE: DAY ONE (2024, Michael Sarnoski, A+25) และ HUMANIST VAMPIRE SEEKING CONSENTING SUICIDAL PERSON (2023, Ariane Louis-Seize, Canada, A+30) คือสิ่งเดียวกับที่เราชอบสุดขีดใน MELANCHOLIA (2011, Lars von Trier, A+30) นั่นก็คือ การนำเสนอตัวละครเอกที่ "ไม่พยายามจะดิ้นรนเอาชีวิตรอด" ในหนังที่มักจะนำเสนอตัวละครที่พยายามจะดิ้นรนเอาชีวิตรอดน่ะ ทั้งหนังมนุษย์ต่างดาวบุกโลก, หนังแวมไพร์ และหนังวันสิ้นโลก

เพราะเอาจริงแล้ว เราก็อินกับตัวละครทำนองนี้อย่างรุนแรงมาก อย่างที่เราเคยเขียนไปบ่อย ๆ แล้วว่า เราเคยคิดฆ่าตัวตายบ่อยมากตอนเด็ก ๆ เพราะฉะนั้นถ้าหากเราไปอยู่ในสถานการณ์แบบในหนัง 3 เรื่องข้างต้น เราก็อาจจะทำคล้าย ๆ กัน เพียงแต่ว่า หนังส่วนใหญ่ชอบนำเสนอแต่ "ตัวละครที่พยายามจะดิ้นรนเอาชีวิตรอด"

แต่เราก็อินกับตัวละครที่พยายามจะดิ้นรนเอาชีวิตรอดในหนังหลายเรื่องนะ เหมือนเราอินได้กับตัวละครทั้งสองแบบ เหมือนกับว่ามี g spot อยู่สองจุดในร่างกาย แต่ g spot หนึ่งในสองจุดมักไม่ถูกกระตุ้นโดยหนังทั่วไป 55555 เราก็เลยต้องขอบคุณหนัง 3 เรื่องนี้มาก ๆ ที่ช่วยสร้างตัวละครเอกที่เราอินด้วยได้อย่างรุนแรง