WHAT’S FOR DINNER, MOM? (2016, Mitsuhito Shiraha, Japan, A+30)

WHAT’S FOR DINNER, MOM? (2016, Mitsuhito Shiraha, Japan, A+30)

ดูแล้วรู้สึกเหมือนกิน “แกงจืด” ที่อร่อยมากๆ เพราะเรารู้สึกว่าชีวิตในหนังเรื่องนี้ดู “ธรรมดา” มาก แต่หนังก็สามารถนำเสนอชีวิตคนธรรมดาออกมาได้อย่างรื่นรมย์มากๆในเวลาเดียวกัน ซึ่งมันเป็นเรื่องที่ยากมากๆน่ะ คือจุดที่เราชอบที่สุดในหนังเรื่องนี้ไม่ใช่ “เนื้อเรื่อง” น่ะ เพราะเนื้อเรื่องมันดูธรรมดามากๆเลย เปรียบเหมือนกับแกงจืด แต่เราชอบสไตล์การกำกับ มันดูเหมือนมีพลังของความนิ่งสงบทางใจอะไรบางอย่างในหนังเรื่องนี้ และสไตล์การกำกับที่เข้าทางเรานี่แหละคือสิ่งที่ทำให้เราดูหนังเรื่องนี้อย่างมีความสุข 

จริงๆแล้วชีวิตตัวละครในหนังเรื่องนี้ก็ไม่ธรรมดานะ เพราะพวกเธอเป็นลูกครึ่งญี่ปุ่น-ไต้หวัน แต่ดูเหมือนหนังไม่ได้ “เร้าอารมณ์” ตรงจุดนี้น่ะ หนังนำเสนอประเด็นเรื่องญี่ปุ่น-ไต้หวันด้วยอารมณ์ที่ค่อนข้างเรียบๆ 

การป่วยเป็นมะเร็งของแม่นี่จะว่าเป็นเรื่องไม่ธรรมดาก็ได้ แต่จะว่าเป็นเรื่องธรรมดาก็ได้ เพราะตัวละครในหนังญี่ปุ่นที่ป่วยเป็นมะเร็งนี่มันเยอะมากๆ แต่สิ่งที่แตกต่างกันก็คือว่า หนังก็แทบไม่ได้ “เร้าอารมณ์” ตรงจุดนี้มากนักเช่นกัน

ตอนช่วงต้นกับช่วงท้ายของเรื่องนี้นี่นึกถึง THE BRIDGES OF MADISON COUNTY (1995, Clint Eastwood) ด้วย เพราะใน THE BRIDGES ก็เปิดเรื่องด้วยการที่ลูกสองคนเจอบันทึกเรื่องราวในอดีตของแม่เหมือนกัน โดยที่แม่ก็เคยปิดบังไม่ให้ลูกรู้เรื่องการออกไปพบปะผู้ชายเหมือนกัน

พอดูหนังเรื่องนี้ เราก็เลยนึกถึงที่เพื่อนบางคนเคยพูดว่า การทำอาหารรสจัดให้อร่อยบางทีมันอาจจะง่ายกว่าการทำแกงจืดให้อร่อย เพราะการทำแกงจืดให้อร่อยบางทีมันต้องอาศัยความกลมกล่อมลงตัวจริงๆ ไม่ใช่สักแต่ว่าตะบันใส่พริกลงไป อะไรทำนองนี้ หนังเรื่องนี้ก็คล้ายๆอย่างนั้น การทำหนังดราม่าหนักๆให้ดูสนุกเพลิดเพลินบางทีอาจจะง่ายกว่าการทำหนังอารมณ์เรียบๆให้ดูสนุกเพลิดเพลิน แต่หนังเรื่องนี้ที่ชีวิตตัวละครดูธรรมดามากๆ และหนังก็จงใจลดทอนความดราม่าในชีวิตตัวละครลงด้วย กลับดูเพลิดเพลินมากๆสำหรับเรา

เพิ่งรู้ว่าหนังเรื่องนี้สร้างจากชีวิตของ Yo Hitoto ที่นำแสดงใน CAFÉ LUMIERE (2003, Hou Hsiao-hsien)