http://www.bioscopemagazine.com/smf/index.php?topic=71.180
(some parts of what I wrote in Thai are translated into English)
ตอบคุณ pc
ร้านเน็ตที่ดิฉันใช้อยู่ยังเข้า YOUTUBE ไม่ได้ค่ะ มันจะขึ้น ADDRESS อันนี้มาให้แทน
http://w3.mict.go.th/ci/blocked.html
ตอบคุณคนมองหนัง
ได้ซื้อ FILM COMMENT เล่มหน้าปก KENNETH ANGER ที่มีบทความเกี่ยวกับคุณ APICHATPONG มาแล้วค่ะ แต่ยังไม่มีเวลาอ่านเลย เพราะตอนนี้ยังอ่าน FILM COMMENT เล่มเก่า ฉบับเดือน MARCH/APRIL ยังไม่จบเลย
ถ้าอยากรู้ว่า FILM COMMENT ฉบับ KENNETH ANGER หรือฉบับเดือน MAY/JUNE มีเนื้อหาเกี่ยวกับเรื่องอะไรบ้าง ก็เข้าไปอ่านได้ที่นี่ค่ะ
http://www.filmlinc.com/fcm/mj07/index.htm
นิตยสาร ARTFORUM เล่มเดือนเม.ย. ก็มีเนื้อหาเกี่ยวกับคุณ APICHATPONG เหมือนกัน โดยเป็นบทความที่เขียนโดย JAMES QUANDT นิตยสารเล่มนี้มีขายที่ร้าน KINOKUNIYA ในราคาประมาณเล่มละ 700 บาท ดิฉันก็เลยยังไม่เคยซื้อนิตยสารเล่มนี้เลย แพงมากๆ
อันนี้เป็นสารบัญของ ARTFORUM เล่มเดือน APRIL 2007
http://artforum.com/inprint/issue=200704
--นอกจาก FILM COMMENT แล้ว เห็นเพื่อนบอกว่านิตยสารภาพยนตร์ที่ดีสุดๆอีกฉบับหนึ่งคือ CINEMA SCOPE แต่ดิฉันยังไม่เคยเห็นร้านหนังสือไหนในกรุงเทพสั่งนิตยสารเล่มนี้มาวางขายเลย
CINEMA SCOPE เล่มล่าสุดมีบทสัมภาษณ์ WANG BING ผู้กำกับ TIEXI DISTRICT: WEST OF THE TRACKS (2003) ด้วย
http://www.cinema-scope.com/cs31/int_koehler_wangbing.html
--ส่วน FILM COMMENT เล่มที่ดิฉันยังอ่านไม่จบนี้ มีบทความเกี่ยวกับเทศกาลภาพยนตร์ซันแดนซ์ และบางบทความในนิตยสารเล่มนี้ก็มีให้อ่านฟรีๆทางอินเทอร์เน็ต อย่างเช่นบทความของ AMY TAUBIN อันนี้
http://www.filmlinc.com/fcm/ma07/sundance1.htm
ดิฉันยังไม่ได้ดู LITTLE MISS SUNSHINE แต่พออ่านบทความของ AMY TAUBIN อันนี้แล้วก็เลยอยากดูขึ้นมา เพราะ AMY TAUBIN เขียนในทำนองที่ว่า หนังเรื่องนี้คือสัญลักษณ์ของความเสื่อมโทรมของเทศกาลภาพยนตร์ซันแดนซ์ และเป็นหนังที่อยากจะเป็นที่รักของคนดูเสียเหลือเกิน พอได้อ่านเช่นนี้แล้วก็เลยทำให้อยากรู้ว่าหนังเรื่องนี้เลวร้ายอย่างที่ AMY TAUBIN ประณามจริงหรือไม่
“No wonder then that Little Miss Sunshine, a sitcom passing as a road movie, with its shrill pleas for our affection, banal family values, and lousy production values, won the Audience Award and was acquired by canny Fox Searchlight, which knew how to push it to an audience already primed by the similarly sitcom-styled but more charming My Big Fat Greek Wedding.”
แต่จริงๆแล้วดิฉันก็ไม่ค่อยเชื่อ AMY TAUBIN เสียเท่าไหร่ เพราะดิฉันเกลียดหนังเรื่อง MY BIG FAT GREEK WEDDING (C+) มากๆ เพราะฉะนั้นการได้เห็นคำคุณศัพท์ CHARMING มาขยายหนังเรื่อง MY BIG FAT GREEK WEDDING ก็เลยทำให้รู้สึกว่ารสนิยมของเราอาจจะไม่ค่อยตรงกันในจุดนี้ ฮ่าๆๆ
--AMY TAUBIN ยังเขียนในทำนองที่ว่าเทศกาลหนังซันแดนซ์ในปัจจุบันนี้เสื่อมมากๆเมื่อเทียบกับ SUNDANCE ในปี 1991 ถ้าไม่เชื่อก็ลองดูรายชื่อหนังที่เข้าชิงรางวัลในซันแดนซ์ปี 1991 ดูสิ
I’m particularly interested in what Amy Taubin wrote about Sundance Film Festival in 1991. This is what she wrote in FILM COMMENT, MARCH/APRIL 2007
http://www.filmlinc.com/fcm/ma07/sundance1.htm
“And indeed there were. In the competition lineup alone were Richard Linklater’s Slacker, Todd Haynes’s Poison, Julie Dash’s Daughters of the Dust, Yvonne Rainer’s Privilege, Hal Hartley’s Trust, Caveh Zahedi’s A Little Stiff, Jon Jost’s All the Vermeers in New York, Joseph H. Vasquez’s Hangin’ with the Homeboys, and that’s not all. I don’t love every one of those films, but together, they certainly seemed as if they were the foundation for a serious independent-film movement.”
อันนี้เป็นรายละเอียดเกี่ยวกับหนังบางเรื่องที่ AMY TAUBIN เขียนถึง
Below are some details about the films she mentioned:
1.DAUGHTERS OF THE DUST
http://www.amazon.com/gp/product/6305729212/imdb-adbox/
http://ec1.images-amazon.com/images/I/51B09S4GX1L._SS500_.jpg
synopsis from Amazon.com
”Working with a theme and history that's obviously dear to her heart, first-time writer-director Julie Dash's exquisitely alive film chronicles the last days of the Gullah, an Americanized West African people in danger of losing their identity. Dash makes up for some overly schematic dialogue and an occasionally pokey pace with some strong performances (particularly Cora Lee Day as the sternly matriarchal Nana) and an absolutely wonderful visual sense (kudos should also go to her ace cinematographer Arthur Jafa, whose dazzlingly sumptuous imagery surely inspired Jonathan Demme's later Beloved). A rapturously textured, wholly mesmerizing glimpse into the Gullah culture. --Andrew Wright “
2. PRIVILEGE
This is what FILM OPTIMIST wrote about this film:
http://members.fortunecity.com/vanessa77/priv.htm
“Privilege begins with a documentary style exploration of the taboo subject of menopause and goes on to explore the historical medicalisation and trivialisation of women as they move beyond their child bearing years. Clearly ageism is a factor in this, but Privilege doesn't take on a pat victim mentality in it's exploration, rather widening it's gaze to consider the many competing forms of discrimination that existง in our society.
Privilege ingeniously shifts from documentary to fiction and back as it plays the effects of ageism, sexism and racism off against one another.
Rainer's work takes under the skin key cultural theories such as Julia Kristeva's writings on abjection and Michel Foucault's theories on power and heirarchy.”
3.HANGIN’ WITH THE HOMEBOYS
http://www.amazon.com/gp/product/B0000TWMW0/imdb-adbox/
http://ec1.images-amazon.com/images/I/511DNM312ML._SS500_.jpg
Synopsis from amazon.com
“Four Bronx buddies spend an evening cruising for girls and getting into trouble as they tool around the South Bronx. But as episodic and aimless as this film seems, it is built around strong performances by its four leads: Mario Joyner, Nestor Serrano, John Leguizamo and Doug E. Doug. But writer-director Joseph Vasquez gives each guy a distinctive personality and uses their various adventures to examine just how dead-end life seems to this quartet of black and Hispanic buddies--and which ones have a chance of breaking out. Leguizamo is particularly intriguing as a sensitive type who is looking for an actual relationship with a woman, rather than hit-and-run sex, while Joyner is solid as the voice of reason in the group. And Doug E. Doug has a jack-in-the-box comic energy that's undeniable. --Marshall Fine”
ส่วน RICHARD LINKLATER, TODD HAYNES, HAL HARTLEY, CAVEH ZAHEDI กับ JON JOST นั้น ได้กลายเป็นผู้กำกับดังกันไปหมดแล้ว นอกจากนั้น ใน SUNDANCE ปีนั้น ยังมีหนังที่ดีมากๆอีกหนึ่งเรื่อง ซึ่งก็คือ LITTE NOISES (1992, Jane Spencer, A) และมีหนังที่น่าสนใจสุดๆอีกเรื่องหนึ่ง ซึ่งก็คือ QUEEN OF DIAMONDS (1991, Nina Menkes)
It’s no use for me to describe how greatness RICHARD LINKLATER, TODD HAYNES, HAL HARTLEY, CAVEH ZAHEDI and JON JOST have become. Everybody already knows that. In Sundance 1991, there’s another film that I like very much. It is LITTE NOISES (1992, Jane Spencer, A). And there’s another film that I would like to see very much. It is QUEEN OF DIAMONDS (1991, Nina Menkes)
http://www.imdb.com/Sections/Awards/Sundance_Film_Festival/1991
This is what Dennis Schwartz wrote about QUEEN OF DIAMONDS
http://www.sover.net/~ozus/queenofdiamonds.htm
“A fascinating plotless psychological drama directed by Nina Menkes ("The Bloody Child"), one of the most brilliant and provocative experimental filmmakers today. It stars her sister Tinka Menkes as an unnamed Las Vegas blackjack dealer who seems to be beset by intense personal problems, but never discloses her inner thoughts. Tinka lives in a seedy motel and takes care of a dying old man living there, who might be her uncle. At one point she tries to file a missing person's report for her husband who disappeared three months ago, but changes her mind while at the police station.”
“The centerpiece scene is a 14-minute silent sequence, except for the background sounds, of Tinka dealing blackjack in a rote-like manner at the casino”
No comments:
Post a Comment