http://filmsick.exteen.com/20070713/videograms-of-a-revolution
(some parts below are translated into English)
--ขอบคุณมากๆเลยค่ะที่เขียนถึง VIDEOGRAMS OF A REVOLUTION (1992, Harun Farocki, A+) เขียนได้ดีมากๆเลยค่ะ มีหลายอย่างที่ดิฉันไม่ได้นึกถึงมาก่อน อย่างเช่นเรื่องพลังบริสุทธิ์ของภาพเคลื่อนไหว
ดูหนังเรื่องนี้แล้วดิฉันร้องไห้ตรงฉากสุดท้ายที่ขึ้นมาช่วง ENDING CREDIT ค่ะ เป็นฉากที่ผู้ชายคนนึงพูดถึงยุคของเชาเชสกูที่มีการสอนให้ประชาชนเหยียดเชื้อชาติ อารมณ์ของผู้ชายคนนั้นในฉากนี้เป็นอารมณ์ที่หนักมากๆ ไม่แปลกใจเลยที่ HARUN FAROCKI เลือกฉากนี้มาใส่ไว้ในเครดิตท้ายเรื่อง มันเป็นฉากที่อารมณ์มันล้นทะลักจริงๆ
มีฉากที่สำคัญอีกฉากนึงตอนต้นเรื่องที่ดิฉันไม่ได้สังเกต แต่นักวิจารณ์ใน TIME OUT FILM GUIDE สังเกตเห็น และบอกว่าเป็นฉากที่สำคัญมาก ในฉากนั้นเป็นฉากที่ผู้ประกาศข่าวคนนึงมาประกาศข่าวที่ว่านายพลคนนึงที่คิดเป็นกบฏต่อเชาเชสกูได้ฆ่าตัวตายแล้ว เสร็จแล้วผู้ประกาศข่าวก็ทำเป็นกระแอมไอ
ฉากนี้เป็นฉากสำคัญมาก เพราะการกระแอมไอดังกล่าวเหมือนเป็นการบอกใบ้ว่าข่าวที่อ่านน่ะเป็นข่าวตอแหล ผู้ชมข่าวทางทีวีคงเดาได้ใช่มั้ยล่ะว่านายพลคนนี้ไม่ได้ฆ่าตัวตายหรอก แต่น่าจะถูกพรรคพวกของเชาเชสกูฆ่าตายแน่ๆ แต่รัฐบาลก็ทำเป็นออกข่าวตอแหลมาว่าศัตรูได้ฆ่าตัวตายไปแล้ว
การกระแอมไอนี้สำคัญมากๆ เพราะถ้าเป็นในยุคที่เชาเชสกูยังเรืองอำนาจ ผู้ประกาศข่าวต้องไม่กล้าทำเช่นนี้แน่ๆ แต่ผู้ประกาศข่าวคนนี้กล้าทำ เพราะเขาคงเริ่มมีความหวังว่ายุคของเชาเชสกูอาจใกล้จะล่มสลายแล้ว และเขาอาจรู้สึกทนเชาเชสกูไม่ได้อีกต่อไปแล้ว
วินาทีแห่งการกระแอมไอนั้นจึงอาจจะถือเป็นวินาทีประวัติศาสตร์วินาทีนึงของโรมาเนีย เพราะนั่นเหมือนเป็นจุดเริ่มต้นว่า สื่อของรัฐบาลเริ่มมีใจออกห่างจากรัฐบาลแล้ว สื่อของรัฐบาลเริ่มคิดที่จะแปรพักตร์จากรัฐบาลแล้ว อย่างไรก็ดี HARUN FAROCKI ไม่ได้ขับเน้นฉากนี้ให้โดดเด่นแต่อย่างใด เขานำเสนอฉากนี้อย่างตรงไปตรงมา แต่ถ้าผู้ชมสังเกตดีๆ ก็จะรู้ว่าฉากนี้สำคัญมากๆ
--พอได้อ่านที่ FILMSICK เขียน ก็เลยลองเข้าไปดู INEXTINGUSHIABLE FIRE (1969, Harun Farocki, A+) ใน UBU ชอบหนังเรื่องนี้มากๆเหมือนกัน
http://www.ubu.com/film/farocki.html
ฉากตอนต้นของหนังเรื่องนี้เป็นฉากที่คลาสสิคมากๆ ฉากตอนต้นของหนังเรื่องนี้เป็นฉากที่ HARUN FAROCKI พยายามจะถ่ายทอดให้ผู้ชมฟังถึงความเลวร้ายของระเบิดนาปาล์มที่ทหารสหรัฐทิ้งใส่เวียดนาม แต่เขาก็พูดในทำนองที่ว่า มันเป็นเรื่องที่เป็นไปไม่ได้หรอกที่จะสามารถสื่อให้ผู้ชมรับรู้ถึงอานุภาพอันโหดร้ายของระเบิดนาปาล์มได้
"When we show you pictures of napalm victims, you'll shut your eyes. You'll close your eyes to the pictures. Then you'll close them to the memory. And then you'll close your eyes to the facts."
แล้วหลังจากนั้น FAROCKI ก็ทำให้ฉากนี้เป็นฉากคลาสสิค ด้วยการที่เขาเอาบุหรี่มาจี้ที่แขนตัวเอง (กรี๊ดดดดดดดดดดดดด) แล้วก็มีคำบรรยายขึ้นมาว่า บุหรี่มีความร้อน 400 องศาเซลเซียส แต่ระเบิดนาปาล์มมีความร้อนถึง 3,000 องศาเซลเซียส ดูฉากนี้แล้วแทบร้องไห้
หนังเรื่องนี้ยังแสดงให้เห็นอีกด้วยว่าประชาชนคนเดินถนนธรรมดาหลายๆคนมีส่วนต้อง “รับผิดชอบ” ต่อความเลวร้ายนี้อย่างไรบ้าง เพราะประชาชนหลายๆคนทำงานให้อุตสาหกรรมที่เกี่ยวข้องกับบริษัทค้าอาวุธ โดย “ไม่สนใจ” หรอกว่าตัวเองทำงานให้บริษัทอะไร
ZACH CAMPBELL (ELUSIVE LUCIDITY) เขียนถึงหนังเรื่องนี้ไว้ใน BLOG ของเขาด้วย
I just saw INEXTINGUISHABLE FIRE (1969, Harun Farocki, A+) via UBU. I like it a lot. The moment that Farocki extinguished a cigarette on his arm nearly makes me cry. That scene really BURNS and leaves a scar on my mind.
http://www.ubu.com/film/farocki.html
"When we show you pictures of napalm victims, you'll shut your eyes. You'll close your eyes to the pictures. Then you'll close them to the memory. And then you'll close your eyes to the facts."
ZACH CAMPBELL (ELUSIVE LUCIDITY) wrote about INEXTINGUISHABLE FIRE here:
http://elusivelucidity.blogspot.com/2007/01/contemplative-cinema-harun-farocki-1.html
--เพิ่งเจอคำให้สัมภาษณ์ของ HARUN FAROCKI ที่น่าสนใจมากๆ คำให้สัมภาษณ์นี้อยู่ในเว็บไซท์ของ FAROCKI และเป็นการให้สัมภาษณ์ต่อหนังสือพิมพ์ Sueddeutsche Zeitung ในปี 1982 เพื่อประกอบภาพยนตร์เรื่อง BEFORE YOUR EYES – VIETNAM (1982) ที่เขาเป็นคนกำกับ
I just found a Harun Farocki’s interview in his website. I think what he said is very interesting. He gave an interview to Sueddeutsche Zeitung in 1982 on the occasion of the release of his film BEFORE YOUR EYES – VIETNAM (1982).
http://www.farocki-film.de/sichteg.htm
K.D.D.: Can we return to "Before Your Eyes - Vietnam" for a moment? Why make a film on Vietnam in 1981, many years after people stopped talking about the war?
Harun Farocki: One reason was that I wanted to take a stand against all this retro stuff that was going on in the United States. Let's take Coppola, for example, in "Apocalypse Now". Yes, it's a great film, I thought. No problem. But there is a problem. Let memake a comparison. Imagine we only made films about the psychological problems of the people who ran the concentration camps, and never about the victims. That's what America does. There are two hundred movies about how difficult it wasto come back from Vietnam, being unemployed or traumatized, etc. That's a bitstrange. First, you kill 1.5 million people and then your only concern is: has your wife left you? Will you still love her? and so on. That's all a bit strange. One could say it would be better for Americans to talk about Americans, not about Vietnam. So that was a starting point. The other thing is that I hated the behavior of some circles here that for a while were very sympathetic to the Viet Cong but later, when it turned out that they were not heroes, were not without blemish, but had also set up concentration camps and so on, latched on to other issues, Nicaragua or fashionable problems within Europe. I hate this tendency.
--คำให้สัมภาษณ์ของ FAROCKI ที่พูดถึงกลุ่มคนที่เปลี่ยนแนวคิดทางการเมืองไปมานี้ ทำให้นึกถึงคำให้สัมภาษณ์ของ ELIA SULEIMAN ผู้กำกับหนังปาเลสไตน์เรื่อง DIVINE INTERVENTION (2002, A+) กับ CHRONICLE OF A DISAPPEARANCE (1996) โดย SULEIMAN เคยให้สัมภาษณ์ต่อ GARY INDIANA ในนิตยสาร FILM COMMENT, VOL. JAN/FEB 2003 เกี่ยวกับคนบางกลุ่มที่เปลี่ยนแนวคิดทางการเมืองไปมาเช่นกัน
--What Farocki said about some people who change their political stance from time to time depending on the latest news reminds me of what Elia Suleiman said in an interview he gave to Gary Indiana in FILM COMMENT magazine, Vol. Jan/Feb 2003.
This is an excerpt from FILM COMMENT magazine:
>>>When I [Gary Indiana] meet him, a slogan from a recent Israeli gay rights demonstration has captured his attention: FREE CONDOMS FREE PALESTINE. Suleiman relates, with relish, how a gay Palestinian friend passes as “Western” by speaking English at the door of Israeli nightclubs; once inside, the friend becomes Palestinian again, and much desired as “an exotic Other.”
“It would be intriguing to check how liberal or political that tendency is,” Suleiman said. “When you see a slogan like this, at least in its poetic license, if there can be any true political consciousness inside Israel, it’s via such movements and oppressed groups. The Peace Now people—their solution is ’67 borders, the two-state solution, which means giving the Palestinian a state: “Give them what they want so they don’t come in and bomb themselves.’ A gay movement is obviously coming from elsewhere—there’s nothing Zionist about it. And there’s no real alliance between them and the gay Palestinian movement, since none exists. So they must’ve felt the scars on their skin that the Palestinians feel on theirs. It doesn’t have to be real scars. They just have to do a comparative history of how the Palestinians are treated and how they’re treated.
“The liberals in Peace Now don’t have any historical perspective. The minute there’s a suicide bombing, they shift to the right and become vengeful. The minute there’s atrocity by the Israeli army, they shift to the left and demonstrate. All this does is maintain a status quo.”<<<
--สำหรับตัวดิฉันเองนั้น ดิฉันคิดว่าตัวเองก็เป็นคนที่มีแนวคิดแกว่งไปแกว่งมาเหมือนกัน เพราะดิฉันไม่รู้สึกอยากเข้าข้างใครก็ตามที่ชอบเข่นฆ่าผู้บริสุทธิ์ แต่ดูเหมือนท่ามกลางความขัดแย้งต่างๆบนโลกใบนี้ เกือบทุกฝ่ายต่างก็เข่นฆ่าผู้บริสุทธิ์ด้วยกันทั้งนั้น และยากจะหาได้ว่ามีฝ่ายไหนบ้างที่เป็น “ผู้บริสุทธิ์” ที่เราสามารถเข้าข้างได้อย่างสนิทใจ
--I think I’m also a person who changes his opinions from time to time, too. I don’t want to side with any groups who like to kill innocent people. But it seems many groups involving in conflicts all over the world like to kill innocent people. I think that in many cases it’s very hard to choose what you should stand for and who you should side with, since there seem to be very few innocent people in the world whom you can side with wholeheartedly.
Take Thailand for an example, one of my friends said the conflict between the ex-prime minister and the coup supporters can be compared to the film ALIEN VS. PREDATOR (2004, Paul W.S. Anderson, A-/B+). BECAUSE WHOEVER WINS, WE (THAI PEOPLE) LOSE. As for me, I don’t side with either groups.
--พูดถึงการเปลี่ยนแปลงแนวคิดทางการเมืองแล้ว ก็ทำให้รู้สึกอยากดูหนังเรื่อง IMPROPER CONDUCT (1984, Nestor Almendros + Orlando Jimenez Leal) ที่ตีแผ่เรื่องการทรมานเกย์โดยรัฐบาลคอมมิวนิสต์คิวบา เพราะเห็น TIME OUT FILM GUIDE บอกว่า การทรมานเกย์นี้ส่งผลให้คนดังอย่าง SARTRE และ SUSAN SONTAG ประกาศว่าจะไม่สนับสนุนฟิเดล คาสโตรอีกต่อไป
--Talking about the changing of political stance, I think I would like to see a documentary film called IMPROPER CONDUCT (1984, Nestor Almendros + Orlando Jimenez Leal). This film is about gay torture under Castro regime. I have read from TIME OUT FILM GUIDE that this gay torture thing made Sartre and Susan Sontag recant their support for Castro.
http://www.imdb.com/title/tt0087696/
Synopsis from imdb.com
“An examination of Cuba's "moral purges" that began in 1964 with UMAP camps for those suspected of or found guilty of "improper conduct." Key moments brought outside attention to these policies: the defection of ballet dancers in Paris in 1966, a 48-hour period in 1980 when more than 11,000 Cubans sought asylum in Havana's Peruvian embassy, and the brief detention of writer Virgilio Pinera. Interviews with exiles take up most of the film as they tell their stories and ponder the Castro government's arrest and detention of persons with effeminate mannerisms: what the state calls "extravagant behavior." In essence, the film exposes the Cuban state's homophobic, petit bourgeois nature”
------------------------------------------------------
I just went to see a photo exhibition called NIRVANA/PARADISE: REALITY/ILLUSION by Montri Toemsombat at Kathmandu Photo Gallery in Bangkok. I give it A+. Montri Toemsombat is not only a photo artist, he also directed many short films in the past.
This is a photo from NIRVANA/PARADISE: REALITY/ILLUSION:
No comments:
Post a Comment