NEVERENDING SORROWS IN DREAMS (IRAQI FILM)

THIS IS MY COMMENT IN BIOSCOPE WEBBOARD
http://www.bioscopemagazine.com/smf/index.php?topic=429.30

--เพิ่งรู้ข่าวว่า ULRICH MUHE พระเอก THE LIVES OF OTHERS (A+) เสียชีวิตแล้วจากโรค STOMACH CANCER ขณะที่มีอายุ 54 ปี
http://www.imdb.com/news/wenn/2007-07-26/#2

--ดีวีดีลิขสิทธิ์ของหนังฮังการีเรื่อง WHITE PALMS มีวางขายแล้ว สามารถซื้อได้ที่ร้าน GMS ในเซ็นทรัล เวิลด์ พลาซ่า


ตอบคุณ FILMSICK

รู้สึกว่าการตัดสินใจที่ผิดพลาดที่สุดของดิฉันในเทศกาลนี้ก็คือการเลือกดู CATS OF MIRIKITANI แทน THE EDGE OF HEAVEN

สาเหตุที่เลือกดู CATS OF MIRIKITANI เพราะเห็นว่าหนังเรื่องนี้ดัง และดูเหมือนนิตยสาร FILM COMMENT จะเคยพูดถึงหนังเรื่องนี้ด้วย

แต่สิ่งที่เหมือนเป็นสัญญาณเตือนล่วงหน้าว่าดิฉันจะไม่ได้ชอบหนังเรื่องนี้ถึงขั้น A+ ก็คือการที่หนังเรื่องนี้เคยได้รับรางวัล AUDIENCE AWARD มาจากเทศกาลภาพยนตร์ TRIBECA ฮ่าๆๆ เพราะหนังที่ได้รับรางวัล AUDIENCE AWARD ไม่น่าจะเป็นหนังแนวที่ดิฉันชอบสุดๆ แต่น่าเสียดายที่ดิฉันมองข้ามสัญญาณเตือนนี้ไป คราวหลังถ้าหากเจอหนังเรื่องไหนได้รับรางวัล AUDIENCE AWARD อีก ดิฉันจะคิดให้ดีก่อนเลือกซื้อตั๋วหนังเรื่องนั้น


ตอบน้อง MERVEILLESXX

สิ่งที่ชอบที่สุดใน THIS IS ENGLAND ก็คือตัวละคร WOODY (Joseph Gilgun) ค่ะ รู้สึกรักตัวละครตัวนี้มากที่สุดในเรื่อง ไม่ใช่เพราะว่าเขาหล่อ แต่เป็นเพราะรู้สึกเข้าใจและเห็นใจการกระทำของเขา รู้สึกเข้าใจถึงความกระอักกระอ่วนของเขาในฉากที่ COMBO กับ MILKY เจอกันเป็นครั้งแรก และรู้สึกเข้าใจความรู้สึกของเขาในช่วงที่เขาไม่กล้าลุกขึ้นปกป้อง MILKY ในตอนแรก แต่กล้าที่จะทิ้ง COMBO ไปในครั้งต่อมาเมื่อ COMBO บอกให้เขาเลือกข้าง

รู้สึกว่าหนังเรื่องนี้นำเสนอตัวละครต่างๆได้ดีมาก และนำเสนอเหตุผลการกระทำและแรงจูงใจของตัวละครต่างๆได้ดีมาก และรู้สึกชื่นชอบมากที่หนังเรื่องนี้กล้านำเสนอตัวละครที่เป็นคนเหยียดผิวในเชิงเข้าอกเข้าใจตัวละคร

พูดถึง THIS IS ENGLAND ก็จำได้ว่าป้าวาสนา วีระชาติพลีเคยพูดถึงนักร้องเอเชียคนนึงในอังกฤษด้วย จำไม่ได้ว่าเป็นคนเวียดนามหรือเปล่า จำชื่อนักร้องคนนั้นไม่ได้แล้ว แต่จำได้ว่าคุณวาสนาบอกว่านักร้องหนุ่มคนนี้เติบโตมากับการถูกพวก NATIONAL FRONT หรือพวกเหยียดผิวในอังกฤษกลั่นแกล้งรังแกทำร้ายร่างกายอย่างทารุณตลอดเวลา ดังนั้นพอนักร้องเชื้อสายเอเชียคนนี้โตขึ้นมา เขาเลยทำเพลงด่าคนพวกนี้

พูดถึงการเหยียดผิวในอังกฤษแล้วก็นึกถึงเรื่องที่เพื่อนชาวไทยคนนึงเคยไปเรียนต่อในอังกฤษ เขาเล่าว่าตอนที่เขาไปเรียนต่อในอังกฤษนั้น เขาไม่ได้ถูกคนผิวขาวทำร้ายร่างกายเลย แต่กลับถูกคนเชื้อสายเอเชียใต้ทำร้ายร่างกายโดยไม่มีสาเหตุ เขาเล่าว่าเขาแค่เดินสวนกับกลุ่มชายหนุ่มเชื้อสายเอเชียใต้กลุ่มนึงบนถนน แล้วอยู่ดีๆคนในกลุ่มนี้ก็มาทำร้ายเขา ฟังเรื่องนี้แล้วก็รู้สึกประหลาดดี ที่อยู่ดีๆคนเอเชียก็ทำร้ายร่างกายกันโดยไม่มีสาเหตุ แต่นี่แหละคือความเป็นจริง


ตอบคุณ VESPERTINE

ต้องกราบขอบพระคุณน้อง VESPERTINE เป็นอย่างยิ่งค่ะ ที่ช่วยเขียนรายละเอียดเกี่ยวกับ A WANDERING BRIDE เอาไว้ เพราะดิฉันแทบไม่มีเวลาเขียนถึงหนังเรื่องนี้เลย ทั้งๆที่ชอบหนังเรื่องนี้มาก

ถ้าหากให้เลือกเป็นตัวละครตัวใดตัวนึง ดิฉันขอจองเป็น “เจ้าแม่จิโกะ” ใน THE GO MASTER ค่ะ ห้ามใครมาแย่งบทนี้เป็นอันขาด ฮ่าๆๆๆ


ตอบน้อง NANOGUY

เสียใจด้วยค่ะที่พลาดเรื่อง DREAMS ไป หนังเรื่องนี้ชนะใจดิฉันตรงที่มันทำให้เข้าอกเข้าใจความทุกข์ของชาวอิรักเพิ่มมากขึ้น และทำให้รู้สึกว่าความทุกข์ของทหารอิสราเอลใน BEAUFORT หรือความทุกข์ของตัวละครในหนังเศร้าสลดบางเรื่องอย่างเช่น TURTLES CAN FLY (A+) มันยังไม่ทรงพลังมากเท่ากับความทุกข์ของตัวละครใน DREAMS

สิ่งที่ชอบมากๆใน DREAMS คือความรู้สึกที่ว่าความทุกข์ของชาวอิรักมันดูเหมือนไม่มีวันสิ้นสุดจริงๆ ในความเห็นของดิฉัน หนังเรื่องนี้มีฉากที่ดูเหมือนเป็นฉากจบได้ประมาณ 10 ฉากเรียงต่อกัน แต่หนังมันก็ยังไม่จบซักที เรานึกว่าหนังมันจะจบแล้ว แต่มันก็ยังมีฉากต่อมา มีฉากต่อมาอีกเรื่อยๆ ซึ่งความรู้สึกแบบนี้ในหนังเรื่องอื่นๆ อาจจะไม่ใช่สิ่งที่ดี เพราะมันทำให้รู้สึกว่าหนังมันยาว หรือยืดเยื้อเกินไป แต่ในความเห็นส่วนตัวของดิฉัน “ความไม่ยอมจบเสียที” นี่แหละคือข้อดีของ DREAMS เพราะ “ความไม่ยอมจบเสียที” นี่แหละ ทำให้ดิฉันรู้สึกถึงความทุกข์อันไม่มีวันสิ้นสุดของชาวอิรัก