BRIGHT DAYS AHEAD (2013, Marion Vernoux, France, A+20)

BRIGHT DAYS AHEAD (2013, Marion Vernoux, France, A+20)

หนังเรื่องนี้เป็นหนังเรื่องที่ 4 ของ Marion Vernoux ที่เราได้ดู ก่อนหน้านี้เราเคยดูเรื่อง A HELL OF A DAY (2001), EMPTY DAYS (1999) กับ NOBODY LOVES ME (1994) ซึ่งเราชอบในระดับประมาณนี้แหละ คือเราชอบ EMPTY DAYS กับ NOBODY LOVES ME ในระดับพอสมควร และก็ชอบ A HELL OF A DAY แค่นิดหน่อย

เราว่าทั้ง 4 เรื่องนี้มีจุดเด่นที่เสน่ห์ของนักแสดงหญิงนะ สาเหตุที่เราชอบ EMPTY DAYS มากที่สุด เป็นเพราะว่าเราชอบ Valeria Bruni Tedeschi เป็นทุนเดิมอยู่แล้ว ส่วน NOBODY LOVES ME นั้นนำแสดงโดย Bulle Ogier ซึ่งเป็นดาราคนโปรดของเราเหมือนกัน ในขณะที่ A HELL OF A DAY นำแสดงโดย Karin Viard กับ Hélène Fillières ซึ่งเป็นดาราที่เราเฉยๆ และนั่นก็เลยอาจจะเป็นสาเหตุส่วนหนึ่งที่ทำให้เราชอบ A HELL OF A DAY น้อยที่สุด

เราว่า Marion Vernoux ขาด magic touch นะ คือเรามีความสุขกับการดูหนังของเธอมากพอสมควร แต่มันขาด “ความวิเศษ” อะไรบางอย่างที่ผู้กำกับหญิงชาวฝรั่งเศสคนอื่นมีน่ะ คือเราว่าถ้าหากหนังของ Marion Vernoux เป็นหนังไทย มันก็จะถือเป็นหนังไทยที่ดีมากๆเรื่องนึง แต่พอมันไปเทียบกับหนังฝรั่งเศสด้วยกันเองแล้ว มันก็จะเป็นเพียงหนังที่ดีปานกลางเท่านั้น เพราะมันมีหนังฝรั่งเศสเรื่องอื่นๆที่ใกล้เคียงกัน แต่ทำออกมาได้จั๋งหนับกว่านี้มาก

คือเรานึกถึงผู้กำกับหญิงฝรั่งเศสอย่าง Laetitia Masson, Noemie Lvovsky และ Josee Dayan น่ะ เราว่าทั้ง 3 คนนี้กับ Marion Vernoux เป็นผู้กำกับรุ่นไล่เลี่ยกัน ทำหนังดราม่าชีวิตผู้หญิงเหมือนๆกัน แต่ Marion Vernoux ธรรมดาสุดในบรรดา 4 คนนี้

เราว่า Laetitia Masson อาจจะน่าสนใจสุดในบรรดา 4 คนนี้นะ เราว่าตัวละครหญิงในหนังของ Masson มันมีปริศนาทางจิตวิญญาณบางอย่างซุกซ่อนอยู่น่ะ เราก็เลยถูกโฉลกกับหนังของ Masson มากๆ

ส่วน Lvovsky นั้นเราเคยดูหนังของเธอไปแค่ 3 เรื่อง เราก็เลยยังไม่แน่ใจว่าอะไรคือลายเซ็นของ Lvovsky เพราะหนัง 3 เรื่องของเธอที่เราได้ดูค่อนข้างจะมีความแตกต่างจากกัน แต่หนังของเธอก็ดูแล้วมีความพิเศษอะไรบางอย่างนะ มันอาจจะไม่ได้มีความลึกซึ้งทางจิตวิญญาณมากเท่า Masson และอาจจะไม่ได้เจ็บปวดมากเท่า Dayan แต่มันก็มีความน่าจดจำมากกว่าหนังของ Vernoux น่ะ

ส่วน Josee Dayan นั้นส่วนใหญ่ทำหนังเพื่อฉายทางโทรทัศน์ แต่เราว่าหนังของ Dayan มันสุดยอดมากๆ มันดีกว่าหนัง 60% ที่เปิดฉายตามโรงปกติน่ะ เราว่าหนังบางอย่างของ Dayan มันถ่ายทอดความเจ็บปวดบางอย่างได้ดีมากๆ โดยเฉพาะ A BAD ENCOUNTER (2011) กับ TO DIE OF LOVE (2009)

เราว่าความเจ็บปวดนี่แหละคือสิ่งที่ขาดหายไปจากหนังของ Vernoux คือหนังของ Vernoux มีตัวละครหญิงที่เผชิญกับปัญหาชีวิตบางอย่าง แต่พอเราดูจนจบแล้ว เรากลับพบว่าตัวละครหญิงเหล่านี้ผ่านปัญหาชีวิตมาได้อย่างค่อนข้าง chill chill น่ะ ซึ่งต่างจากหนังของ Dayan และ Masson ที่ตัวละครหญิงอาจจะก้าวผ่านปัญหาชีวิตไปไม่ได้ หรือถึงแม้ก้าวผ่านไปได้ หัวใจของคนดูอย่างเราก็แหลกสลายเป็นผุยผงไปแล้วก่อนจะจบเรื่อง

คือที่เขียนมาทั้งหมดเหมือนด่าหนังของ Vernoux  แต่จริงๆแล้วเราก็ชอบหนังเรื่องนี้ในระดับ A+20 นะ แต่เราขี้เกียจบรรยายถึงสิ่งที่เราเห็นว่าถูกต้องดีงามแล้วในหนังเรื่องนี้

จุดหนึ่งที่ชอบมากก็คือว่า มันคงยากที่จะเห็นหนังไทยแบบนี้น่ะ เพราะหนังเรื่องนี้มีเนื้อหาเกี่ยวกับหมอฟันที่เกษียณอายุตอน 60 ปี เธอมีสามีและลูกสาวสองคน และเธอก็ไปมีชู้กับครูสอนคอมพิวเตอร์หนุ่มหล่อ เขาเป็นคนที่เจ้าชู้มาก แต่เธอก็พยายามทำใจยอมรับในจุดนี้ได้

ดูแล้วก็อยากให้มีหนังไทยแบบนี้นะ หนังเกี่ยวกับชีวิตเซ็กส์หฤหรรษ์ของหญิงวัย 60 ปีที่นำเสนอออกมาอย่างนุ่มนวลและเข้าอกเข้าใจ คืออย่างที่บอกน่ะแหละ หนังของ Vernoux มันธรรมดาถ้าเทียบกับหนังฝรั่งเศสด้วยกันเอง แต่ถ้าหากมันเป็นหนังไทย มันจะกลายเป็นหนังที่น่าสนใจสุดๆโดยอัตโนมัติ