ได้หนังสือ “แม่ง โคตรโฟนี่เลย”
ของคุณไอดา อรุณวงศ์มาแล้ว ลองพลิกดูผ่าน ๆ พบว่าน่าสนใจสุด ๆ เราเพิ่งรู้ว่ามีนวนิยายเรื่อง
“เราลิขิต-บนหลุมศพวาสิฏฐี” (1947) ของร. จันทพิมพะ ที่น่าสนใจสุด ๆ อยู่ด้วย นางเอกคนหนึ่งของเรื่องชื่อ “จิตรี”
เป็นตัวละครหญิงที่รุนแรงมาก ๆ สงสัยมากว่าทำไมเราไม่เคยได้ยินชื่อนิยายเรื่องนี้มาก่อนเลย
เหมือนไม่เคยมีใครเอานิยายเรื่องนี้มาดัดแปลงสร้างเป็นละครทีวีเลยมั้ง ทั้ง ๆ
ที่มันเป็นนิยายที่น่าสนใจสุด ๆ
แล้วพอพลิกอ่าน “แม่ง โคตรโฟนี่เลย” อย่างผ่าน ๆ
ต่อไป เราก็ต้องตกใจมาก ๆ เมื่อพบว่า คุณไอดาเขียนว่า เธอคือคนที่เอารูปของ “จิตร
ภูมิศักดิ์” ไปวางไว้ที่หลังตู้เหล็กของห้องกรรมการนิสิตของคณะอักษรศาสตร์ จุฬาฯ
ที่ตึก 4 ของคณะอักษร (ตึกนี้น่าจะถูกทุบทิ้งไปราว 20 ปีแล้วมั้ง
ถ้าเราเข้าใจไม่ผิด) เพราะเราจำได้ว่า เราเคยเห็นรูปนั้น ที่ห้องนั้น ที่ตึกนั้น ตั้งแต่ตอนที่เราเข้าไปเรียนที่คณะนี้ในปี
1991 เหมือนตอนนั้นเป็นครั้งแรกในชีวิตมั้งที่เราได้ยินชื่อของจิตร
ภูมิศักดิ์ เราจำรูปนั้นได้ดี เพราะเราก็ชื่อ “จิตร” เหมือนกัน แต่ตอนนั้นเราไม่เคยรู้หรอกว่า
จิตร ภูมิศักดิ์มีประวัติอะไรบ้าง เราเดาเอาเองว่าเขาคงเป็นศิษย์เก่าที่น่านับถือสุด
ๆ คนหนึ่งของคณะอักษร เลยมีคนเอารูปเขาไปวางไว้บนนั้น
ไม่นึกว่าหลังจากเราเห็นรูปนั้นครั้งแรกในปี
1991 หรือเมื่อ 31 ปีก่อน เราจะเพิ่งได้รู้ในตอนนี้เองว่า คุณไอดาคือผู้ที่เอารูปนี้ไปวางไว้ที่จุดนั้นเอง
No comments:
Post a Comment