ONCE UPON A TIME IN THAILAND

IT GOES EVERYWHERE I GO มันไปทุกที่ที่ฉันไป (2023, Jakkrapan Sriwichai, video installation, 94min, A+30)

 

เรายืนดูวิดีโอนี้แค่ 15-20 นาทีนะ

 

พิศวงกับกล้องมาก ๆ นึกว่าอยู่ใน Multiverse of Madness

 

CAN’T TAKE ME HOME พากลับบ้านไม่ได้ (2023, Jakkrapan Sriwichai, video installation, 41min, A+30)

 

รู้สึกพิศวงกับกล้องมาก ๆ ไม่รู้ใช้วิธีถ่ายอย่างไรภาพถึงออกมาเป็นแบบนี้

 

พอวิดีโอนี้บันทึกภาพการเดินเท้าในชนบทเป็นระยะทางราว 40 กิโลเมตร เราก็เลยนึกไปถึงข่าวหลายข่าวที่เคยได้ยินในช่วง 2-3 ปีที่ผ่านมา ที่เป็นเรื่องของคนจนเดินเท้าเป็นระยะทางยาว ๆ ในชนบท อย่างเช่นข่าวนี้

https://web.facebook.com/HKS2017/posts/pfbid02Zyd3GNjx6UfozfC7ja8RvVdDxgAm4PWEnHFxyEnAmke6ZHsfNKAtBWiyaZSYZKwGl

 

ROAD OF ROCKS IN RICE หินในข้าว (2023, Kanokwan Sutthang, video installation, A+30)

 

อันนี้ดูแล้ว nostalgia มาก ๆ เพราะมันทำให้นึกถึงบ้านของตากับยายเราที่อุบลที่เราเคยไปเยี่ยมในทศวรรษ 1980 ที่บ้านนั้นมี “การฝัดข้าว” และมีการใช้หวดนึ่งข้าวเหนียวบนเตาถ่าน ซึ่งเป็นสิ่งที่ถูกพูดถึงในงานศิลปะชิ้นนี้

 

ONCE UPON A TIME IN THAILAND (2021, Premwong Rattanadilok Na Phuket, 8min, political film, A+30)

 

1.ถ้าดูหนังเรื่องนี้โดยไม่ได้อ่านเรื่องย่อ เราก็อาจจะไม่รู้ก็ได้ว่ามันเป็นหนังการเมือง 55555 เพราะหนังทั้งเรื่องแสดงให้เราเห็นภาพของ “สีฟ้า” หรือ “สีน้ำเงิน” ที่แต่ละส่วนของภาพเหมือนมีระดับความอ่อนเข้มของสีต่างกันไป และตัวภาพทั้งหมดเองก็มีการเปลี่ยนระดับความสว่าง-ความมืดไปเรื่อย ๆ  ในขณะที่เวลาในหนังดำเนินไป

 

2.เป็นหนังเรื่องที่ 4 ของคุณ Premwong ที่เราได้ดู ต่อจาก THAILAND’S NATIONAL IDENTITY (2020), ASLEEP (2023) และ L’ESSENTIEL ชอบความเป็นหนังทดลองแบบ extreme minimalist ของเขามาก ๆ นึกว่าเขามาท้าชิงตำแหน่งความ extreme minimalist จาก Chaloemkiat Saeyong และ Tanatchai Bandasak 555555

 

3.เหมือนหนังการเมืองไทยบางเรื่องในช่วง 20 ปีที่ผ่านมาจะเน้นนำเสนอ “ความน่าเบื่อ”, “ความซ้ำซาก”, “ความไม่ก้าวไปข้างหน้า”, “ความไม่พัฒนา”, “ความจมปลัก” อะไรทำนองนี้นะ ซึ่งหนังเรื่องนี้ก็น่าจะเป็นหนึ่งในนั้น ส่วนหนังการเมืองไทยเรื่องอื่น ๆ ที่เราว่ามีความคล้ายคลึงกันในเชิงประเด็น ก็มีอย่างเช่น

 

3.1  3-0 (2006, Anocha Suwichakornpong)

 

3.2 REPEATING DRAMATIC (2008, Arpapun Plungsirisoontorn)

 

3.3 CEMETERY OF SPLENDOR (2015, Apichatpong Weerasethakul)

 

3.4 24 (2021,Weerapat Sakolvaree)

 

ซึ่งถึงแม้ว่าหนัง 5 เรื่องนี้อาจจะพูดถึง “ความหยุดอยู่กับที่” หรือ “ความจมปลัก” อะไรทำนองนี้คล้าย ๆ กัน แต่หนัง 5 เรื่องนี้ก็ออกมาแตกต่างจากกันมากนะ