I get some useful ideas for my life from John Sturrock’s article on Robbe-Grillet, especially from the passage below:
From page 227-228
“Confronted with the words, gestures or bodily movements of another human being, the human observer will inevitably arrange these into a causal chain and deduce, as he or she thinks, their necessary motive. But this observer ought really to admit, if challenged, that what has been deduced are not facts but fictions—they are projections of the observer’s own motives for acting in analogous ways to those he has observed. The ethical benefits of this austere epistemological distinction between facts and fictions are self-evident, since what it would lead to, if rigorously accepted, would be an infinitely greater tolerance of other people’s behaviour, and an acceptance of uncertainty which ought, in theory, to be a barrier against aggression. When we are led, as we are in every day, to cement the gaps between facts with the projections of our imagination, then we add nothing substantial to these facts themselves, we simply reveal something of the temporary or perhaps even the permanent state of our own psyche. I am not suggesting that we are always wrong when we attribute motives to the actions of others, but only that we should recognize the possibility that we are wrong.”
Reading Sturrock’s article makes me think that one of the greatest lessons I learn from watching Robbe-Grillet’s films is that there is no easy answer in his films, because there is no easy truth in the real world. Most of the time in the real world I can see only fragments of reality, fragments of truths, not the whole reality, not the whole truths. But I always forget that. Though I have seen only fragments of reality, I always jump to conclusions beforehand, and that leads to wrong conclusions, misunderstandings, or bias.
When I see the event A, I always assume that the event A is caused by factor B. And I always forget that it is just my assumption. I always automatically believe that the event A is the result of B, forgetting that my assumption might not be true. But the films and the novels of Robbe-Grillet always make the audience or the readers realize that what you just assumed from the information given might be wrong. When I watched Robbe-Grillet’s films, I change my assumptions about what happened in the films many many times. When I think that the event A has just happened in Robbe-Grillet’s films, I would find out later that it might be just a fictional story told by a character, or a character’s dream, or a character’s daydream.
The lesson I learn from watching his films might be a little bit similar to the lesson I learn from watching THE USUAL SUSPECTS (1995, Bryan Singer), but while THE USUAL SUSPECTS gives the lesson after 100 minutes have passed, Robbe-Grillet’s films seem to give me that lesson every five minutes. It always tell me that DON’T FORGET THAT YOU ARE JUST ASSUMING, AND WHAT YOU ASSUME MIGHT BE WRONG.
John White wrote a good review of LA BELLE CAPTIVE (1983, Alain Robbe-Grillet) in dvdtimes.co.uk . You can read it from this link:
http://www.dvdtimes.co.uk/content.php?contentid=64444
--------------------------------------------------------------
--This is my comment in the new Screenout Webboard
http://www.xq28.net/wow/viewtopic.php?f=7&t=192&start=50
สวัสดีค่ะ ทุกๆคน ช่วงนี้ดิฉันไม่ค่อยได้เข้ามาในนี้บ่อยเหมือนเมื่อก่อน อาจจะตอบทุกคนได้ไม่ทั่วถึง ต้องขออภัยไว้ ณ ที่นี้ด้วยนะคะ
ตอบน้อง ZM
พูดถึงการใช้ภาษาผิดๆแล้ว ก็เลยทำให้นึกถึงเพื่อนผู้หญิงคนนึง ที่เพิ่งมารู้ตัวตอนม.4 ว่า คำว่า “เหว” นั้น “ว” เป็นตัวสะกด ไม่ใช่พยัญชนะหน้าควบกับ “ห” เพราะก่อนหน้านั้นเธออ่านคำว่า “เหว” ผิดมาโดยตลอด
ถามน้อง CHANDLER BING
หลังจากน้องไปดูหนังกับหนุ่มลึกลับคนนั้น แล้วน้องได้ไปทำกิจกรรม NIGHT TIME PICNIC กับหนุ่มลึกลับคนนั้นที่ไหนกันต่อหรือเปล่าจ๊ะ โปรดเล่ามาด้วยจ้ะ
ตอบคุณ FRANKENSTEIN
เมื่อวันเสาร์ได้ไปดู “ยามพลบ 2” กับ VAGINA MONOLOGUES มาค่ะ ละครเวทีทั้งสองเรื่องนี้มีเนื้อหาบางส่วนเกี่ยวกับเลสเบียนทั้งสองเรื่อง รู้สึกชอบทั้งสองเรื่องนี้อย่างสุดๆเลยค่ะ โดยเฉพาะการแสดงของคุณสุมณฑา สวนผลรัตน์ใน VAGINA MONOLOGUES นั้น ต้องบอกว่า “กราบตีน” จริงๆ ขอยกย่องให้เป็นหนึ่งในการแสดงที่สุดยอดที่สุดเท่าที่เคยดูมาในชีวิตนี้
จริงๆแล้วนักแสดงทั้ง 4 คนใน VAGINA MONOLOGUES แสดงได้ถูกใจดิฉันอย่างสุดๆทั้ง 4 คนเลยค่ะ แต่บทของคุณสุมณฑาอาจจะหนักกว่าคนอื่นๆนิดนึง แต่ก็ยังดูเป็นมนุษย์อยู่ ยังไม่ได้บ้าคลั่งถึงขั้นกู่ไม่กลับแบบบทของนักแสดงคนสุดท้ายของเรื่อง ก็เลยเป็นเหตุผลที่ทำให้ทึ่งกับคุณสุมณฑามากเป็นพิเศษ
เพิ่งเห็นว่ามีเว็บเพจเกี่ยวกับคุณสุมณฑาด้วย
http://www.geocities.com/wsirilar/storyofJOOM.html
ตอบคุณ Oliver
เนื่องจากคุณ OLIVER เคยเอารูปผู้ชายมากำนัลดิฉัน คราวนี้ดิฉันก็เลยนำรูปของโฬม หรือพัชฏะ นามปาน มาให้คุณ OLIVER ค่ะ ไม่รู้เหมือนกันว่าคุณ oliver ชอบผู้ชายคนนี้หรือเปล่า
http://farm1.static.flickr.com/225/509327048_ad6505c5e4_o.jpg
ตอบคุณ SENSITIVEMAN
ชอบ 28 WEEKS LATER (2007, Juan Carlos Fresnadillo, A+/A) มากๆเหมือนกันค่ะ ชอบฉากในอุโมงค์มากๆเหมือนกัน แต่ฉากที่ดิฉันมีอารมณ์ร่วมมากที่สุด คือฉากก่อนๆหน้านั้นที่ทุกคนต้องวิ่งตามทหารหนุ่มหล่อ (Jeremy Renner) กันเป็นพรวน ดิฉันรู้สึกว่าฉากนั้นมันเป็นฉากภายนอกอาคาร แต่มันถ่ายออกมาได้มืดเหมือนจริงมากๆ (ดิฉันดูหนังเรื่องนี้ที่โรงสกาล่า ไม่แน่ใจเหมือนกันว่าฉากดังกล่าวมันมืดจริงๆ หรือเครื่องฉายที่โรงสกาล่าทำให้มันมืดกว่าปกติ) ปกติแล้วดิฉันแทบไม่เคยเห็นฉากกลางคืนที่มืดขนาดนี้มาก่อน ฉากนี้มันไม่ใช่มืดสนิทไปเลย แต่มันมืดมากโดยยังอยู่ในระดับที่พอมองออกว่าตัวละครกำลังทำอะไรกันอยู่ รู้สึกประทับใจกับความมืดแบบสมจริงในฉากนี้มากๆเลยค่ะ
แต่ถ้าหากพูดถึงฉากมืดๆที่ตัวเองรู้สึกกลัวในชีวิต ก็คงต้องยกให้ THESIS (1996, Alejandro Amenabar, A+) ที่มีฉากมืดในห้องสมุด ที่นางเอกต้องจุดไม้ขีดไฟเป็นระยะๆ ดิฉันกลัวฉากนั้นอย่างสุดขีดมากๆ เวลานางเอกจุดไม้ขีดไฟแต่ละที รู้สึกเหมือนหัวใจตัวเองหล่นลงไปอยู่ที่ตาตุ่ม รู้สึกมีอารมณ์ร่วมกับฉากนี้มากๆ มากกว่าฉากอุโมงค์ใน 28 WEEKS LATER และมากกว่าฉากวิ่งฝ่าวนาลีใน THE BLAIR WITCH PROJECT ไม่รู้เหมือนกันว่าทำไมตัวเองถึงมีอารมณ์ร่วมกับ THESIS มากๆ แต่ไม่มีอารมณ์ร่วมมากเท่าที่ควรกับหนังสองเรื่องหลัง ก็เลยทำให้ไม่รู้สึกใจหายใจคว่ำไปกับตัวละครมากนักในกรณีของหนังสองเรื่องหลัง
ชอบ CATHERINE MCCORMACK ที่รับบทเป็นคุณแม่ใน 28 WEEKS LATER มากๆด้วยค่ะ รู้สึกว่าเธอดูดี
พูดถึงชื่อของ Juan Carlos Fresnadillo ผู้กำกับ 28 WEEKS LATER แล้ว ก็ทำให้นึกขึ้นมาได้ว่าดิฉันมักจะมีปัญหาอยู่เสมอในการจำชื่อคนแถบละตินที่ชื่อของเขามีตั้งแต่ 3 ส่วนขึ้นไป อย่างเช่นชื่อของ Juan Carlos Fresnadillo คนนี้ ในบางครั้งดิฉันก็อาจจะจำสองส่วนแรกได้ แต่จำส่วนท้ายสุดไม่ได้ หรือบางทีก็อาจจะจำส่วนแรกกับส่วนสุดท้ายได้ แต่ลืมชื่อตรงกลาง ไม่รู้เหมือนกันว่ามีวิธีฝึกสมองด้านความจำในเรื่องพวกนี้บ้างหรือเปล่า
MY CONFUSING NAME LISTS (Spanish, Portuguese and Latin American names)
1.Fernando Matos Silva
Director of THE MAN ON THE FLYING TRAPEZE (2002, A+), a Portuguese film
2.Guilherme De Almeida Prado
Director of THE LADY FROM THE SHANGHAI CINEMA (1988), a Brazilian film. Time Out Film Guide said that this film is a tribute to film noir, with Godardian distancing.
3.Ines de Oliveira Cezar
Director of THE HOURS GO BY (2004)
Time Out Film Guide said in the review of this Argentine film, “One suspects the director has been watching too much Sokurov and Bartas”.
4.Jaime Humberto Hermosillo
Director of DONA HERLINDA AND HER SON (1985, A), a Mexican gay film
5.Jose Garcia Hernandez
Director of Spanish film DIVERTIMENTO (2000, A+)
6.Jose Luis Garci
Director of Spanish film THE GRANDFATHER (1998, C+)
7.Jose Luis Garcia Sanchez
Director of Spanish film THE COURT OF THE PHARAOH (1985, A-), starring Antonio Banderas
8.Juame Collet-Serra
Director of HOUSE OF WAX (2005, A+)
9.Juan Carlos Cremata Malberti
Director of VIVA CUBA (2005), which is compared to AMELIE
Synopsis from imdb.com
http://www.imdb.com/title/tt0477916/
“Malu and Jorgito fight every now and then but are in love. Only their families don't see it that way. Her mother is a devout Catholic with strict ideas of who she should associate with. His family are card-carrying communists with a deep sense of party loyalty.”
10.Juan Carlos Fresnadillo
Director of Spanish film INTACTO (2001, A-)
11.Juan Carlos Tabio
Co-director of Cuban gay film STRAWBERRY AND CHOCOLATE (1994, A) (with Tomas Gutierrez Alea)
12.Juan Diego Botto
Handsome actor in OBABA (2005, Montxo Armendariz, A+)
13.Juanma Bajo Ulloa
Director of LA MADRE MUERTA (1993, A+), a very disturbing film
14.Manuel Gomez Pereira
Director of QUEENS (2005, A-), a Spanish gay film
15.Manuel Gutierrez Aragon
Director of YOUR NEXT LIFE (2004), a Spanish film
http://ec1.images-amazon.com/images/I/51HBW8JSQAL._SS500_.jpg
Synopsis from imdb.com
http://www.imdb.com/title/tt0395296/
“A fight over the calf of a prize milk cow in the close-knit and traditional Pas Valley of Cantabria leaves a cantankerous dairy farmer dead and another fearful of arrest. He and his daughter Val conspire to keep the cause of death quiet, but tensions mount when Val becomes attracted to the dead farmer's son, Rai, estranged from his father and now a hairdresser in the city. The tensions open long-festering family resentments and spur the lurid imagination of Val's younger sister, the teen Genia. "What goes unsaid, gets undone," the Pasiegos say, but is it true? Is there harm in staying silent?”
16.Marta Balletbo-Coll
Director of Costa Brava (1994), a Spanish lesbian film
Synopsis of this film from imdb.com
http://www.imdb.com/title/tt0109489/
“In Barcelona, Anna is a tour guide working on her monologue, in which she's a Communist housewife whose lesbian neighbor is an object of curiosity. She's sent an audition tape to San Francisco's Another Stage. While giving a tour, she meets Montserrat, American, Jewish, teaching in Barcelona and unhappy with her job. Montserrat, claiming "I'm not a lesbian," approaches Anna; they start a relationship, and with occasional trips to the Costa Brava, it becomes a romance. Anna helps Montserrat find another job, but it's in the States. Their parting seems inevitable. They take a last trip to the Costa Brava and keep praying. Does God have a miracle in store?”
This is the poster of THE HOURS GO BY (2004, Ines de Oliveira Cezar)http://www.film.gildia.pl/filmy/como_pasan_las_horas/poster/*sen/
No comments:
Post a Comment