GUSTO KITA

BALANGIGA: HOWLING WILDERNESS (2017, Khavn, Philippines, A+30)

--รุนแรงและโหดร้ายมากๆ ดูแล้วนึกถึง  IVAN'S CHIDHOOD (1962, Andrei Tarkovsky) ที่นำเสนอชีวิตเด็กในสงครามที่ชอบฝันถึงแม่เหมือนกัน

--ชอบฉาก surreal ในหนังมากๆ ดูแล้วนึกถึงหนังของ Fernando Arrabal

--ชอบที่หนังเรื่องนี้เน้นนำเสนอความโหดร้ายผ่านทาง "องค์ประกอบภาพ" แทนที่จะนำเสนอเหตุการณ์โหดร้ายนั้นโดยตรง คือเราจะไม่เห็นการฆ่ากันโดยตรง แต่ดวงตาของเราต้องคอย scan แต่ละจุดในฉากต่างๆว่ามีศพซ่อนอยู่ตรงไหนในแต่ละจุดของภาพบ้าง

 A LAND IMAGINED (2018, Yeo Siew Hua, Singapore, A+30)

ชอบที่หนังเรื่องนี้มันเหมือนมีการตั้งคำถามเชิงปรัชญา และเน้นการกระตุ้นความคิดผู้ชมด้วย หนังเรื่องนี้ก็เลยแตกต่างจากหนังสิงคโปร์เรื่องอื่นๆที่สะท้อนปัญหาแรงงานต่างชาติหรือชาวต่างขาติ อย่างเช่น A YELLOW BIRD (2016, K. Rajagopal) และ NUSANTARA: THE SEAS WILL SING AND THE WIND WILL CARRY US (2011-2018, Sherman Ong)

ชอบที่หนัง 3 เรื่องนี้มันมีข้อดีแตกต่างกันไป  A YELLOW BIRD เหมือนเน้นนำเสนอปัญหาสังคมที่เฉพาะเจาะจง,  A LAND IMAGINED เน้นกระตุ้นความคิดผู้ชม และสะท้อนปัญหาที่ใหญ่ขึ้น แต่เราชอบ NUSANTARA มากที่สุด เพราะ  NUSANTARA ทำให้เรารู้สึกทอดถอนใจกับชีวิตมนุษย์

 GUSTO KITA WITH ALL MY HYPOTHALAMUS (2018, Dwein Baltazar, Philippines, A+30)

 ดูแล้วนึกถึง THAT OBSCURE OBJECT OF DESIRE (1977, Luis Bunuel) 555 เพราะเหมือนหนังทั้งสองเรื่องนี้นำเสนอความหลงใหลที่ผู้ชายมีต่อสาวสวยเหมือนกัน และเหมือนสาวสวย หรือ "วัตถุแห่งความปรารถนา" ในหนังทั้งสองเรื่องนี้ มี "ความไม่จริง" บางอย่างเหมือนๆกัน โดยใน THAT OBSCURE นั้น บทสาวสวยใช้นักแสดงสองคนเล่นสลับกัน ส่วนใน GUSTO KITA นั้น สาวสวยถูกนำเสนอในแบบที่ทำให้เราตั้งคำถามว่า เธอเป็นคนจริงๆหรือไม่