Thursday, July 04, 2019

FREAK SHOW


MAPPLETHORPE (2018, Ondi Timoner, A+25) ทำไมดูแล้วรู้สึกอยากร่วมรักกับผู้ชายผิวดำอย่างรุนแรง เหมือนหนังสะท้อนมุมมองของ Mapplethorpe ที่มองนายแบบผิวดำเป็น sculpture ได้ดีมาก

FREAK SHOW (2017, Trudie Styler, A+30)  ดูแล้วนึกถึง GET REAL (1998, Simon Shore) + HANDSOME DEVIL (2016, John Butler, Ireland) + LOVE, SIMON (2018, Greg Berlanti) แต่เปลี่ยนบุคลิกตัวละครพระเอกจากเดิมที่เป็นเกย์เรียบร้อยในโรงเรียนไฮสกูล มาเป็นเกย์สาวสะพรั่งแบบ Boy George ดูแล้วนึกถึงเพื่อนมัธยมคนนึงมากๆ

ช่วงนี้มาดูเทศกาลหนังเกย์ที่ Bangkok Screening Room แล้วก็นึกขึ้นมาได้ว่า เราได้ดูเทศกาลหนังเกย์ครั้งแรกในกรุงเทพในเดือนต.ค.ปี 1998 หรือเมื่อ 21 ปีที่แล้ว ตอนนั้นเทศกาลหนังเกย์จัดที่ศูนย์แสงอรุณ เราได้ดูหนังเรื่อง BUGIS STREET (1995, Yonfan, Singapore), PARIS IS BURNING (1990, Jennie Livingston, documentary), WHEN NIGHT IS FALLING (1995, Patricia Rozema, Canada), HOLD YOU TIGHT (1998, Stanley Kwan, Hong Kong), LIKE GRAINS OF SAND (1995, Ryusuke Hashiguchi, Japan) กับ DAKAN (1997, Muhammad Camara, Guinea) ในเทศกาลนั้น

คิดถึงอดีตเมื่อ 21 ปีก่อนมากๆ

No comments: