MON RAK WUA CHON

 

มนต์รักวัวชน (2022, Ekkachai Sriwichai, A+)

 

น่าจะเป็นหนังที่ชอบน้อยทีสุดที่กำกับโดยเอกชัยแล้วมั้ง 55555 เหมือนจุดเดียวที่ชอบมาก ๆ ในหนังเรื่องนี้คือความพยายามจะนำเสนอวัฒนธรรมประเพณีการแข่งวัวชน ซึ่งเป็นสิ่งที่แปลกหูแปลกตาสำหรับเรามาก  เหมือนเราไม่ค่อยได้เห็นสิ่งนี้ถูกนำเสนอในหนังไทยมากเท่าไหร่ ถ้าหากเราจำไม่ผิด หนึ่งในไม่กี่ครั้งที่เราได้เห็นประเด็นนี้ถูกนำเสนอในหนังไทยอย่างจริง ๆ จัง ๆ ก็คือในภาพยนตร์เรื่อง “เดิมพัน” (1997, กาญจนา โมสิกา, documentary, 17min) ที่กำกับโดยนักศึกษาคณะวารสารศาสตร์ มหาลัยธรรมศาสตร์

 

เราเข้าใจว่ามันเป็นประเพณีที่ controversial อย่างรุนแรงด้วยแหละมั้ง หนังเรื่องอื่น ๆ ก็เลยเลี่ยงที่จะนำเสนอประเพณีนี้ ซึ่งจริง ๆ แล้วตัวเราเองก็ไม่สนับสนุนอะไรแบบนี้เช่นกัน 55555

 

ถ้าหากเราจำไม่ผิด “เดิมพัน” นำเสนอประเพณีนี้ในทางลบมั้ง เราก็เลยว่ามันน่าสนใจดีที่ “มนต์รักวัวชน” เหมือนนำเสนอประเพณีนี้ในทางบวกเป็นอย่างมาก (ถ้าหากเราเข้าใจไม่ผิด) อาจจะเหมือนมุมมองของชาวสเปนที่มองว่ากิจกรรม MATADOR เป็นวัฒนธรรมประเพณีของชาติมั้ง เพราะฉะนั้นถึงแม้เราจะเกลียดกิจกรรมอะไรแบบนี้ เราก็รู้สึกว่ามันน่าสนใจดีที่หนังเรื่องนี้ทำให้เราได้รับรู้ว่ามีอะไรแบบนี้อยู่ด้วย

 

อีกมุมมองที่เรารู้สึกสนใจในหนังเรื่องนี้ก็คือมุมมองที่มีต่อการพนันขันต่อ คือถึงแม้หนังจะนำเสนอความชั่วร้ายรุนแรงของกลุ่มมาเฟียในวงการพนัน หนังก็เหมือนจะแอบ celebrate ว่า การพนันเล็ก ๆ น้อย ๆ มันเป็นวิถีชีวิตของชาวบ้านไปด้วยในเวลาเดียวกัน

 

สรุปว่าเราสนใจมุมมองสองอย่างนี้แหละ นั่นก็คือมุมมองที่มีต่อประเพณีวัวชน และมุมมองที่มีต่อการพนันในฐานะชีวิตประจำวันของชาวบ้าน

 

แต่ส่วนอื่น ๆ ของหนังนั้น เราเฉย ๆ มาก

 

ส่วนฉากที่ memorable สำหรับเรามากที่สุดในหนังเรื่องนี้ คือฉากที่พลตรี แสงมณีพยายามจะมี sex กับโต๊ะกินข้าว คือไม่ได้รู้สึกว่ามันเป็นฉากที่ดีนะ แต่ทำไมเราถึงลืมฉากนี้ไม่ได้สักที เราก็ไม่เข้าใจตัวเองเหมือนกัน 55555