HONOLULU VS. HAWAIIAN GARDENS

ตอบคุณ CHRIS’S GIRLFRIEND

ดีใจมากค่ะที่คุณ CHRIS’S GIRLFRIEND ก็ชอบ UNINVITED กับราอูล โบวาเหมือนกัน แต่จริงๆแล้วดิฉันชอบ FILIPPO NIGRO สามีนางเอกใน FACING WINDOW มากกว่าค่ะ รู้สึกว่าราอูล โบวาใน FACING WINDOW ดูอบอุ่น แต่ FILIPPO NIGRO ทำให้ดิฉันรู้สึกเร่าร้อน (เพราะรูปร่างหน้าตาของเขามันดู sensual ยังไงไม่รู้)

http://televisione.leonardo.it/fnts/televisione/immagini/278x134/nigro101.jpg

เห็นด้วยว่า DERMOT MULRONEY ใน THE WEDDING DATE เริ่มดูเหี่ยวๆแล้ว ไม่รู้เหมือนกันว่าอนาคตทางการแสดงของเขาจะเป็นยังไง บางทีเขาอาจจะต้องเปลี่ยนไปรับบทคุณพ่อนางเอกในละครโทรทัศน์ในเร็วๆนี้ แต่ถ้าเขาโชคดี เขาก็อาจยังได้เล่นบทดีๆในหนังอินดี้อย่าง UNDERTOW (2004, A) หรือ ABOUT SCHMIDT (2002, B+) ต่อไป
http://www.imdb.com/name/nm0000551/

บทของเดอร์มอท มัลโรนีย์ที่ประทับใจมากที่สุดก็คือบทของเขาใน COPYCAT (1995, JON AMIEL, A) ค่ะ จริงๆบทนี้ก็ไม่ได้เป็นบทที่ดีเท่าไหร่ แต่ชอบที่เขาเหมือนกับตกเป็น OBJECT OF DESIRE ของผู้หญิงที่มีบุคลิกแข็งแกร่งสองคน บทนี้ของเขาก็เลยคล้ายกับบทของสาวสวยที่ทำให้พระเอกกับเพื่อนพระเอกต้องผิดใจกัน


ตอบน้อง zm

ขอเอาใจช่วยให้น้อง zm หลุดพ้นจาก LEMONY SNICKET’S A SERIES OF UNFORTUNATE EVENTS โดยเร็วเช่นกันนะคะ


ตอบคุณรุ้งอ้วน

ขอตอบว่าอ๊อฟเป็นเกย์ค่ะ เพราะอ๊อฟเคยตกเป็นภรรยาของน้อง MATT มาแล้ว

บทความของคุณรุ้งอ้วนทำให้นึกถึงหนังของปีเตอร์ กรีนอะเวย์อย่างมากๆเลยค่ะ เพราะหนังของเขาชอบมีเกม, มีปริศนาพาสนุก และมี LISTS OF PRECIOUS THINGS


ตอบคุณอ้วน

ขอขอบคุณเป็นอย่างสูงเลยค่ะ สำหรับบทความเรื่องทฤษฎีประพันธกาม อ่านแล้วได้ความรู้ดีมากเลยค่ะ

ต้องขอโทษคุณอ้วนด้วยค่ะ ที่จำชื่อผู้กำกับหนังเรื่อง HONOLULU (2001) ผิด จริงๆแล้วหนังเรื่องนี้กำกับโดยผู้กำกับมากมายถึง 7 คนด้วยกัน และนำแสดงโดยสามีของน้องเป้
http://www.imdb.com/title/tt0248093/fullcredits#directors

ในวันมีตติ้ง ดิฉันจำผิด นึกว่าผู้กำกับHONOLULU คือ PERCY ADLON ซึ่งเคยกำกับหนังเรื่อง BAGDAD CAF E , ROSALIE GOES SHOPPING (B+), SALMONBERRIES สาเหตุที่จำผิด เป็นเพราะว่า เพอร์ซี แอดลอน เคยกำกับหนังเรื่อง HAWAIIAN GARDENS (2001) ค่ะ ดิฉันก็เลยจำสลับกันระหว่างหนังเรื่อง HONOLULU กับ HAWAIIAN GARDENS

Honolulu by Uschi Ferstl, Florian Gallenberger, Saskia Jell, Vanessa Jopp, Matthias Lehmann, Beryl Schennan, Sandra Schmidt (Germany, 2001, 90 min.).


ส่วนเรื่องย่อของ HAWAIIAN GARDENS อ่านได้ที่
http://www.german-films.de/archive/film_view.php?film_id=457

photos from meeting

ตอบคุณ CHRIS’S GIRLFRIEND

โฮะ โฮะ โฮะ ถ้าคุณ CHRIS’S GIRLFRIEND คุ้นเคยกับดิฉัน จะพบว่าไม่ใช่เรื่องแปลกค่ะที่ดิฉันไม่ค่อยถูกโฉลกกับหนังของเฮอร์ จิน โฮ เพราะดิฉันไม่ค่อยมีอารมณ์ร่วมกับหนังที่พูดถึงความรักค่ะ นั่นก็เป็นเพราะว่าดิฉันมีแต่ความใคร่ค่ะ

ประโยคข้างบนนี้เป็นแค่การตอบเล่นๆค่ะ (แต่มันก็มีความจริงแฝงอยู่) ถ้าให้ตอบจริงๆก็คือว่าดิฉันเคยดูหนังของเขาแค่สองเรื่อง นั่นก็คือ ONE FINE SPRING DAY (B+) และ CHRISMAS IN AUGUST (B-) และก็ไม่รู้สึกมีอารมณ์ร่วม, ไม่รู้สึกอิน และก็ไม่รู้สึกมีความสุขกับการดูหนังของเขาสักเท่าไหร่ค่ะ แต่สิ่งที่ชอบในหนังของเขาอยู่บ้างก็คือความรู้สึกนิ่งๆ สงบๆ ในหนังของเขา

สาเหตุที่ชอบ ONE FINE SPRING DAY มากกว่า CHRISTMAS IN AUGUST สองขั้นเป็นเพราะว่า

1.อยากได้พระเอก ONE FINE SPRING DAY

2.ชอบบุคลิกนางเอก ONE FINE SPRING DAY มากกว่า CHRISMAS IN AUGUST

ดิฉันก็ไม่รู้เหมือนกันค่ะว่าทำไมตัวเองถึงไม่มีอารมณ์ร่วมกับหนังของเฮอร์จินโฮ แต่มีอารมณ์ร่วมอย่างรุนแรงสุดขีดกับหนังอย่าง BOOGEYMAN (A+) ดิฉันคิดแต่เพียงว่ามันเป็นเรื่องธรรมดาๆค่ะที่คนแต่ละคนจะมีอารมณ์ร่วมกับหนังแตกต่างกันไป เพราะมนุษย์ทุกคนแตกต่างกันอยู่แล้วเป็นเรื่องธรรมดา และก็เป็นเรื่องธรรมดาที่หนังหนึ่งเรื่องจะทำให้ผู้ชมกลุ่มหนึ่งมีความสุข และผู้ชมอีกกลุ่มหนึ่งไม่มีความสุข


ข้อความข้างล่างนี้อาจจะเคยเขียนมาแล้วหลายครั้ง แต่ขอเขียนซ้ำอีกทีแล้วกันนะคะเพื่อกันความเข้าใจผิด

การให้เกรดหนังของดิฉันขึ้นอยู่กับความสุขที่ดิฉันได้รับจากหนังเรื่องนั้นค่ะ แต่ไม่ได้ขึ้นอยู่กับคุณภาพหรือความดีงาม, ความเป็นศิลปะของหนังเรื่องนั้นแต่อย่างใด

ถ้าให้เปรียบเทียบง่ายๆก็คือว่า ดิฉันเกิดมาเป็นคนที่แพ้ยาเพนิซิลลินค่ะ แต่สามารถใช้ยา ROXITHROMYCIN แก้อาการป่วยในตัวดิฉันได้ เพราะฉะนั้นความสุขที่ดิฉันได้รับจากยาเพนิซิลลินจึงเท่ากับ C- แต่ความสุขที่ได้รับจากยา ROXITHROMYCIN จึงเท่ากับ A+

ดิฉันไม่คิดว่าการที่ตัวเองแพ้ยาเพนิซิลลินเป็นความผิดของดิฉัน (ก็ดิฉันเกิดมาเป็นอย่างนี้เอง), ไม่ใช่ความผิดของยาเพนิซิลลิน (ก็มันใช้รักษาคนอื่นๆได้อีกตั้งหลายล้านคน), ไม่ใช่ความผิดของคนที่ผลิตยาเพนิซิลลิน (เพราะเขาก็ผลิตยาเพื่อให้ความสุขแก่คนอื่นๆอีกหลายล้านคน) และไม่ใช่ความผิดของคนที่สามารถใช้ยาเพนิซิลลินรักษาอาการป่วยของตัวเองได้ (ก็เขาเกิดมาเป็นอย่างนั้นเองนี่นา)

ฉันใดก็ฉันนั้น หนังของผู้กำกับบางคนก็เป็นเหมือนยาเพนิซิลลินสำหรับตัวดิฉันค่ะ ดิฉันไม่คิดว่าตัวเองผิดอะไรที่ไม่มีอารมณ์ร่วมกับหนังของเขา, และก็ไม่ใช่ความผิดของหนังแต่อย่างใดที่ไม่ทำให้ดิฉันมีอารมณ์ร่วม และก็ไม่ใช่ความผิดของผู้กำกับหนังด้วยที่ไม่ทำให้ดิฉันมีอารมณ์ร่วม หนังของเขามีคุณค่าและมีประโยชน์เหลือคณานับต่อคนหลายล้านคน เพียงแต่ว่ามันไม่ได้ให้ความสุขต่อตัวดิฉันเท่านั้นเอง

แหะ แหะ หวังว่าคงจะพอเข้าใจนะคะ ดีใจมากค่ะที่ได้อ่านความเห็นต่อหนังเรื่องต่างๆของคุณ CHRIS’S GIRLFRIEND จากที่ลองอ่านๆดู ก็รู้สึกว่าคุณ CHRIS’S GIRLFRIEND อาจจะมีอารมณ์ร่วมกับหนังโรแมนติกมากกว่าดิฉันค่ะ ส่วนดิฉันนั้นมักจะมีอารมณ์ร่วมและมีความสุขกับการได้ดูหนังที่พูดถึง “ความโกรธเกลียดชิงชัง” มากกว่า “ความรัก" ค่ะ (ไม่งั้นคงไม่ให้ UNINVITED เป็นหนังเกาหลีที่ชอบที่สุดในชีวิตหรอก) ไม่รู้เหมือนกันว่าทำไม แต่ดิฉันคิดว่าเป็นเรื่องธรรมดาๆค่ะที่คนแต่ละคนย่อมมีรสนิยมแตกต่างกันไป

สิ่งที่สำคัญที่สุดก็คือว่า ดิฉันมีความสุขที่ได้อ่านความเห็นของทุกคนที่นี่ค่ะ


ประมวลภาพงานมีตติ้ง

งานมีตติ้งครั้งนี้มีดวงดาวโคจรมาพบกัน 9 คนครึ่งค่ะ สาเหตุที่มีแถมมาครึ่งคนเป็นเพราะว่าคุณแฟรงเกนสไตน์ส่งเสียงจากแดนไกลมาร่วมงานด้วย

ภาพที่ถ่ายจากงานมีตติ้งครั้งนี้

1.คุณ KIT
http://img.stern.de/_content/52/47/524743/cher-500_500.jpg

2.คุณแฟรงเกนสไตน์
http://us.movies1.yimg.com/movies.yahoo.com/images/hv/photo/movie_pix/paramount_pictures/lemony_snicket_s_a_series_of_unfortunate_events/meryl_streep/lemony2.jpg

3.คุณ OLIVER
http://us.movies1.yimg.com/movies.yahoo.com/images/hv/photo/movie_pix/new_line_cinema/the_notebook/rachel_mcadams/notebook4.jpg

4.MdS
http://www.miqel.com/randompics/interestng-photos/nina-hagen-space-goddess.jpg-1998_in_zetel.jpg

5.คุณ TARENCE
http://music.donyell.net/sarah/sarah124.jpg

6.คุณอ้วน
http://digilander.libero.it/berciobercio/turlington14.jpg


7.น้อง VESPERTINE
http://home.tiscali.se/afghan1/images/pj_harvey_014_jpg.jpg


8.น้อง Matt
http://www.vnn.vn/dataimages/original/images449587_GHF05_Judy_Garland.jpg

9.น้อง wa_y
http://gaspode.no-ip.info/upload/Michelle%20Trachtenberg.jpg

10.น้อง paaae
http://www.berlinale.de/media/bilder/boulevard_2005/19_02_2005/abschlussveranstaltung/190205_RH_02018_web_Popup2.jpg


ถ้ารูปของใครถ่ายออกมาแล้วไม่เหมือนตัวจริง ก็ขอได้โปรดแจ้งแก้ไขมาโดยด่วนด้วยนะคะ โฮะ โฮะ โฮะ โฮะ โฮะ

THE INNOCENTS (JACK CLAYTON)

ตอบคุณ NIGHTY

RICE RHAPSODY มีเนื้อหาเกี่ยวกับคุณแม่คนหนึ่งที่เป็นคนเชื้อสายจีน แต่เธอเป็นเจ้าของร้านข้าวมันไก่ในสิงคโปร์ ร้านของเธอเพิ่งผ่านการตกแต่งใหม่ ส่วนตัวเธอก็มีลูกชาย 3 คน ลูกชายคนโตสุดของเธอมีอาชีพเป็นสจ็วร์ต ส่วนคนที่สองจำไม่ได้ว่าทำมาหากินอะไร ส่วนคนที่สามยังเรียนอยู่ ลูกชายสองคนแรกของเธอเป็นเกย์ และตอนนี้เธอก็กังวลว่าลูกชายคนที่สามของเธออาจจะเป็นเกย์เหมือนพี่ชายทั้งสองคน เธอก็เลยรับนักศึกษาแลกเปลี่ยนต่างชาติที่เป็นสาวฝรั่งเศสให้มาพักอยู่ที่บ้าน เพราะหวังว่าสาวฝรั่งเศสคนนี้อาจจะช่วยโน้มนำลูกชายคนที่สามของเธอไปในทาง heterosexual ได้

รู้สึกว่าทั้ง RICE RHAPSODY และ DEAR FRANKIE ที่ฉายอยู่ที่ house rca ตอนนี้เป็นหนังที่เหมาะจะฉายควบกันอย่างนี้มาก เพราะทั้งสองเรื่องพูดถึงความรักที่แม่มีต่อลูกชายเหมือนกัน และอาจจะเป็นการแสดงความรักในทางที่ผิดๆถูกๆ เหมือนกัน นอกจากนี้ ทั้งสองเรื่องนี้ยังเป็นหนังที่น่ารักมากๆ และเป็นหนังที่เต็มไปด้วยตัวละครที่เป็นคนจิตใจดีงาม แต่ไม่ดีจนเว่อร์เกินเหตุ แทบจะนึกไม่ออกเลยว่ามีตัวละครคนใดบ้างในหนังสองเรื่องนี้ที่เรียกว่าเป็น “คนชั่ว” หรือ “ผู้ร้าย” ได้ การได้ดูหนังสองเรื่องนี้ทำให้ดิฉันหลงลืมคนชั่วที่พบเจอในชีวิตจริงไปได้ชั่วขณะ เฮ้อ ถ้าโลกแห่งความเป็นจริงมีแต่ตัวละครจิตใจดีเหมือนในหนังสองเรื่องนี้ได้ก็คงจะดีมากๆ

นอกจากนี้ การแสดงของนักแสดงทั้งใน RICE RHAPSODY และ DEAR FRANKIE ก็ถูกใจดิฉันมากๆทั้งสองเรื่องเลยค่ะ

ชอบฉาก “แมด” กับ “เฮล” ทักทายกันใน DEATH BECOMES HER (1992, A-) มากเลยค่ะ แต่ถ้าหากพูดถึงหนังตลกของเมอรีล สตรีพแล้ว ดิฉันชอบ SHE-DEVIL (1989, SUSAN SEIDELMAN, A+) มากกว่าค่ะ



ตอบน้อง merveillesxx

โฮะ โฮะ โฮะ มิน่าล่ะ ตอนที่อ่านก็พยายามนึกอยู่เหมือนกันว่าใน THE HOURS มีฉากประตูปิดจนต้องสะดุ้งเฮือกฉากไหน ยังคิดอยู่เลยว่าอาจจะต้องดูหนังเรื่องนี้อีกรอบเสียแล้ว

เคยได้ยินบางคนบอกว่าถ้าหากชอบหนังเรื่อง THE OTHERS (A+) ก็ควรจะหาหนังเรื่อง THE INNOCENTS (1961, JACK CLAYTON) ที่สร้างจากบทประพันธ์เรื่อง THE TURN OF THE SCREW ของ HENRY JAMES มาดูคู่กันค่ะ

สิ่งที่น่าดีใจมากๆก็คือว่าดีวีดีหนังเรื่อง THE INNOCENTS ออกวางแผงในวันที่ 6 ก.ย.ที่ผ่านมาในสหรัฐค่ะ
http://www.amazon.com/exec/obidos/tg/detail/-/B0009X75EC/qid=1127726517/sr=1-1/ref=sr_1_1/104-3790893-5923103?v=glance&s=dvd

THE INNOCENTS มีเนื้อหาเกี่ยวกับคุณครูสาวแก่ (DEBORAH KERR) ที่รับหน้าที่สอนเด็กสองคนในคฤหาสน์หลังหนึ่ง ในตอนแรกนั้นเธอรู้สึกว่าคฤหาสน์หลังนี้สงบน่าอยู่มาก แต่หลังจากที่เธอได้ทราบความจริงที่น่าสยดสยองเกี่ยวกับชะตากรรมของคุณครูคนก่อนและคนที่เคยอยู่ในคฤหาสน์หลังนี้ เธอก็เริ่มสงสัยว่าลูกศิษย์สองคนของเธออาจมีส่วนเกี่ยวข้องกับอะไรบางอย่างจากปรโลก

THE INNOCENTS ได้ WILLIAM ARCHIBALD + TRUMAN CAPOTE มาเขียนบทให้
http://www.imdb.com/title/tt0055018/fullcredits#writers

ตอนนี้มีหนังสองเรื่องเกี่ยวกับชีวิตของ TRUMAN CAPOTE นั่นก็คือเรื่อง

1.CAPOTE
http://www.imdb.com/title/tt0379725/

2.HAVE YOU HEARD? (2006, DOUGLAS MCGRATH)
http://www.imdb.com/title/tt0420609/

tu as crie: let me go (anne claire poirier, A+)

เคยเป็นอยู่หลายครั้งเหมือนกันค่ะที่รู้ว่าตัวเองกำลังอยู่ในความฝัน

1.กรณีที่พบบ่อยในช่วงระยะหลายปีมานี้ ก็คือรู้สึกตัวว่าตัวเองกำลังอยู่ในความฝัน และพบว่าตัวเองกำลังอยู่ในห้องอพาร์ทเมนท์ของตัวเอง พบว่าอพาร์ทเมนท์ของตัวเองในความฝันมีสภาพเหมือนของจริงมาก ไม่มีอะไรแตกต่างไปจากของจริงเลย แต่ตัวเองสามารถเหาะขึ้นๆลงๆในห้องได้ตามใจชอบ อย่างไรก็ดี พอตัวเองพยายามจะเหาะออกนอกห้อง ไม่ว่าจะเหาะทะลุออกไปทางประตูห้อง หรือเหาะออกไปทางระเบียง ก็มักจะพบว่าพอเหาะออกจากห้องไปได้ไม่ไกลนัก ก็จะตื่นขึ้นมาทุกที ไม่สามารถเหาะไปไหนได้ไกลๆตามที่ใจตัวเองต้องการ เหาะได้ในรัศมีประมาณไม่เกิน 100 เมตรรอบห้องของตัวเองเท่านั้น

2.บางครั้งก็รู้ตัวว่าตัวเองกำลังอยู่ในความฝัน และอยู่ในสถานการณ์ประเภทหนีศัตรูหรือหนีอะไรบางอย่างอยู่ การรู้ตัวนี้มักจะเกิดขึ้นเพราะสังเกตเห็นว่าอะไรหลายๆอย่างมันไม่ตรงกับความเป็นจริง พบว่าอะไรหลายๆอย่างในโลกความฝันมันบิดเบี้ยวผิดไปจากที่เราจดจำได้ พอเราสังเกตเห็นความผิดปกติปุ๊บ เราก็รู้ตัวทันทีว่าเรากำลังอยู่ในความฝัน ชอบความฝันแบบนี้มาก เพราะพอรู้ตัวทีไรว่าตัวเองกำลังอยู่ในความฝันประเภทนี้ ก็จะเหาะหนีศัตรูไปเลย แทนที่จะวิ่งหนีกระเซอะกระเซิงหลบๆซ่อนๆเหมือนช่วงก่อนที่จะรู้ตัว และก็มักจะพยายามเสกผู้ชายหล่อๆขึ้นมาในความฝัน แต่ก็ทำอะไรได้ไม่มากนัก เพราะพอรู้สึกตัวว่าตัวเองกำลังอยู่ในความฝันได้ประมาณ 15-30 วินาที ก็จะตื่นขึ้นมาทุกที

3.กรณีนี้เกิดขึ้นไม่บ่อย อาจจะประมาณปีละ 2-3 ครั้ง ก็คือรู้สึกตัวว่าตัวเองกำลังอยู่ในความฝัน และอยู่ในสถานการณ์คับขัน ประเภทรถเมล์กำลังจะวิ่งมาชน, ฆาตกรกำลังจะฆ่าเรา หรือรู้สึกว่ามีอะไรบางอย่างที่น่ากลัวมากๆกำลังคุกคามเรา อันนี้พอรู้สึกตัวว่าตัวเองอยู่ในความฝัน ก็จะพยายามบังคับให้ตัวเองตื่นนอนขึ้นมาเลย เพื่อจะได้หลุดออกจากสภาพน่ากลัวนั้น และก็พบว่าตัวเองตื่นนอนขึ้นมาจริงๆ หลุดออกจากสภาพน่ากลัวมาได้ แต่อยู่ไปได้ไม่นาน ก็เจออะไรเพี้ยนๆประหลาดๆอีก ก็เลยรู้ว่าจริงๆแล้วตัวเองยังไม่ได้ตื่นนอนขึ้นมาจริงๆ ตัวเองกำลังฝันซ้อนฝันอยู่ ตัวเองเพียงแค่ “ฝันไปว่าตัวเองตื่นนอนขึ้นมาแล้ว”เท่านั้น ก็เลยต้องพยายามตั้งสติรวบรวมจิตใจทำให้ตัวเองตื่นนอนขึ้นมาอีกรอบ และก็ตื่นนอนขึ้นมาได้ในที่สุด

http://hairballoracle.com/images/goya-sleep-of-reason.jpg


ตอบน้อง merveillesxx (ต่อจากกระทู้ 21513)
เนื่องจากกระทู้เดิมตอบมาถึงความเห็นที่ 41 แล้ว ก็เลยขอถือโอกาสมาตั้งเป็นกระทู้ใหม่เลยแล้วกัน จะได้ไม่ต้องใช้เวลาโหลดนาน และจะได้ไม่หวาดเสียวว่าจะถูก reset ใหม่เวลาเข้าใกล้เลข 50
ภาค 1
http://www.bioscopemagazine.com/webboard/index-in.php?id=19170
ภาค 2
http://www.bioscopemagazine.com/webboard/index-in.php?id=19753
ภาค 3
http://www.bioscopemagazine.com/webboard/index-in.php?id=20489
ภาค 4
http://www.bioscopemagazine.com/webboard/index-in.php?id=21057

ภาค 5
http://www.bioscopemagazine.com/webboard/index-in.php?id=21513


--เห็น FILM COMMENT เล่มใหม่ออกแล้วที่ร้านคิโนะคุนิยะ สาขาเอ็มโพเรียม
ดูรายละเอียดของเล่มใหม่ได้ที่
http://www.filmlinc.com/fcm/fcm.htm

--เห็นบทภาพยนตร์เรื่อง YES ของ SALLY POTTER มีขายด้วย แต่รู้สึกว่าราคาเล่มละประมาณ 779 บาท


ตอบน้อง merveillesxx

ขออวยพรวันเกิดให้น้อง merveillesxx นะคะ ขออวยพรให้น้อง merveillesxx พ้นจากสภาพความเป็น virgin โดยเร็วที่สุดค่ะ โฮะ โฮะ โฮะ โฮะ โฮะ


WAY OF BLUE SKY

--ฉากประทัด+ดอกไม้ไฟที่จำติดตาในภาพยนตร์ ก็รวมถึงฉากที่ค่อนข้างโหดร้ายใน MYSTERIOUS SKIN และฉากที่น่าประทับใจในหนังสั้นออสเตรเลียเรื่อง CRACKER BAG (2003, GLENDYN IVIN, A) ซึ่งมีเนื้อหาเกี่ยวกับเด็กหญิงอายุประมาณ 12-13 ปีที่พยายามเก็บตังค์ไปซื้อดอกไม้ไฟ

--แหะ แหะ ชอบฉากสุดท้ายบนดาดฟ้าค่ะ (แต่ก็ไม่ได้ชอบสุดๆ) รู้สึกว่ามันไม่สมจริง แต่ก็ชอบที่ทุกคนรักกัน แทนที่จะตบตีกัน รู้สึกชอบฉากนี้มากกว่าฉากดาดฟ้าใน “เกิร์ลเฟรนด์ 14 ใสกำลังเหมาะ” (A-)

--รู้สึกว่าฉากการร่ำลาบนดาดฟ้าใน “เกิร์ลเฟรนด์ 14 ใสกำลังเหมาะ” ให้อารมณ์มากไปนิดนึง แต่หนังเรื่องอื่นๆที่มีเนื้อหาเกี่ยวกับเพื่อนก็มักจะประสบปัญหาแบบเดียวกัน มีอยู่เรื่องหนึ่งที่ดิฉันรู้สึกว่าฉากการร่ำลาให้อารมณ์ค่อนข้างเว่อ นั่นก็คือ BOUCE KO-GALS (1999, MASATO HARADA, A-) รู้สึกว่าอารมณ์ในช่วงอื่นๆของเรื่องออกมาใช้ได้ดีมาก แต่ช่วงท้ายของเรื่องเมื่อตัวละครร่ำลากัน อารมณ์มันดูจงใจให้ซึ้งมากเกินไป

--แต่บางทีดิฉันก็ชอบฉากการร่ำลาที่จงใจให้ซึ้งเหมือนกัน อย่างเช่นฉากตอนจบใน DEAD POETS SOCIETY (A+)

ส่วนใน MONA LISA SMILE (B+) นั้น รู้สึกว่าฉากการร่ำลาในช่วงท้ายไม่ซึ้งมาก แต่นั่นก็อาจจะเป็นการดีแล้ว เพราะดิฉันเดาว่าผู้กำกับคงรู้ตัวดีอยู่แล้วว่าหนังเรื่องนี้ต้องถูกเปรียบเทียบกับ DEAD POETS SOCIETY อย่างแน่นอน และคงจะเป็นเรื่องที่ยากมากๆที่จะทำฉากจบให้ซึ้งทัดเทียมกับ DEAD POETS SOCIETY ได้ เพราะฉะนั้น เพื่อความปลอดภัย ก็ไม่ต้องพยายามทำฉากจบให้ซึ้งมากก็แล้วกัน เพราะทำไปก็ยากที่จะสำเร็จ แค่ทำฉากจบให้ดูซึ้งๆเล็กน้อยพอเป็นพิธีให้มันจบๆไปน่าจะปลอดภัยกว่า (ดิฉันเดาเอาเองค่ะ ไม่รู้เหมือนกันว่าผู้กำกับเขาคิดอย่างนี้หรือเปล่า)


--สำหรับปัญหาของทากาฮาชิกับชินจินั้น ดิฉันก็เดาไม่ออกเหมือนกันค่ะว่าเกิดอะไรขึ้น แต่พอพูดถึงปัญหานักเรียนชายทะเลาะกันในโรงเรียนไฮสกูล ดิฉันก็มักจะนึกถึงหนังเรื่อง YOUR FRIENDS & NEIGHBORS (1998, NEIL LABUTE, A) ค่ะ http://www.imagesjournal.com/issue06/reviews/friends.htm

ในหนังเรื่อง YOUR FRIENDS & NEIGHBORS เจสัน แพทริค รับบทเป็นชายหนุ่มที่เคยรุมโทรมเพื่อนผู้ชายในโรงเรียนไฮสกูลค่ะ เขากับเพื่อนๆผู้ชายกลุ่มนึงไม่ชอบหน้าเพื่อนผู้ชายอีกคนด้วยสาเหตุอะไรบางอย่าง เขากับเพื่อนๆผู้ชายกลุ่มนั้นก็เลยเรียงคิวข่มขืนเพื่อนผู้ชายคนนั้น และนั่นก็เป็นประสบการณ์ทางเพศที่สร้างความประทับใจให้เขามาก เพราะเขาต่อคิวเป็นคนท้ายๆ และเมื่อถึงตาของเขา เพื่อนผู้ชายที่ตกเป็นเหยื่อ ก็….(ไม่บอก ให้ไปดูกันเอาเอง)
http://www.epenthesis.org/archives/jason_patric_001.jpg

อย่างไรก็ดี กรณีนี้คงไม่เกี่ยวข้องกับ WAY OF BLUE SKY แต่อย่างใด โฮะ โฮะ โฮะ

--พูดถึงหนังเรื่อง LIKE GRAINS OF SAND (1995, RYUSUKE HASHIGUCHI, A-/B+) แล้ว ก็เลยนึกถึงหนังที่อยากดูมากๆที่มีชื่อเรื่องคล้ายๆกันค่ะ นั่นก็คือหนังสารคดีเรื่อง EVERYONE THEIR GRAIN OF SAND ที่กำกับโดย BETH BIRD

EVERYONE THEIR GRAIN OF SAND มีเนื้อหาเกี่ยวกับชุมชนชาวบ้านยากจนแห่งหนึ่งในเม็กซิโกที่มีชื่อว่าชุมชน MACLOVIO ROJAS พวกเขาต่อสู้เพื่อรักษาที่ดินของตัวเองมาเป็นเวลานาน 15 ปีแล้ว พวกเขาอยู่ในบริเวณปริมณฑลของเมือง TIJUANA ซึ่งอยู่ใกล้กับพรมแดนสหรัฐ

รัฐบาลรัฐนั้นของเม็กซิโกพยายามขับไล่ชาวบ้านกลุ่มนี้ออกไป เพื่อจะได้เอาที่ดินของพวกเขามาให้บริษัทเอกชนเอาไปทำประโยชน์ และในเดือนธ.ค.ปี 2002 รัฐบาลก็ได้จับกุมตัวผู้นำชุมชนคนหนึ่ง และพยายามจะจับคนอื่นๆอีก ดังนั้นคนในชุมชนนี้ก็เลยต้องหลบหนีไปซ่อนตัวอยู่จนถึงปัจจุบันนี้

ชาวบ้านกลุ่มนี้ต้องต่อสู้กับหน่วยงานราชการในเรื่องน้ำประปา, ไฟฟ้า และการศึกษาด้วย

อย่างไรก็ดี นักวิจารณ์กล่าวว่า จุดที่ดีที่สุดใน EVERYONE THEIR GRAIN OF SAND คือการถ่ายทอดชีวิตประจำวันและความเป็นมนุษย์ของชาวบ้านกลุ่มนี้ มากกว่าจะเป็นการโจมตีกระแสโลกาภิวัฒน์อย่างตรงไปตรงมา โดยฉากที่น่าประทับใจที่สุดในเรื่องนี้คือฉากงานสำเร็จการศึกษา, ฉากการฉลองวันหยุด, ฉากที่คนบางคนยิ้ม หรือฉากที่คนบางคนแสดงความรู้สึกโกรธแค้นต่อความอยุติธรรมที่พวกเขาได้รับ

อ่านข้อมูลเพิ่มเติมเกี่ยวกับ EVERYONE THEIR GRAIN OF SAND ได้ที่
http://www.freewaves.org/artists/b_bird/
http://www.filmmakermagazine.com/archives/online_features/laff2005.php

อ่านคำวิจารณ์ EVERYONE THEIR GRAIN OF SAND แล้วก็นึกถึงหนังอีกเรื่องนึงค่ะ นั่นก็คือเรื่อง AFTERSHOCKS (2002, RAKESH SHARMA, A+) เพราะว่าหนังสารคดีสองเรื่องนี้นำเสนอปัญหาชาวบ้านผู้ยากจนถูกไล่ที่หรือถูกโกงที่ดินทำกินเหมือนกัน

ดิฉันได้ดู AFTERSHOCKS ที่สยามดิสคัฟเวอรีในเดือนต.ค.ปี 2002 ค่ะ ได้ดูโดยไม่ได้ตั้งใจ เพราะหนังเรื่องนี้ฉายในเทศกาลของคุณ BRIAN BENNETT ซึ่งไม่ค่อยมีหนังให้เลือกมากนัก ดิฉันไม่ใช่คนที่รู้สึกสนใจจะชม “หนังสารคดีเกี่ยวกับอินเดีย” แต่เนื่องจากไม่มีหนังเรื่องอื่นๆให้เลือก ก็เลยตัดสินใจซื้อตั๋วดูหนังสารคดีอินเดียเรื่องนี้เพื่อฆ่าเวลาขณะรอดูหนังเรื่องอื่นๆ

ปรากฏว่าพอดู AFTERSHOCKS จบ ดิฉันต้องขังตัวเองในห้องน้ำสยามดิสคัฟเวอรีเพื่อร้องไห้ประมาณครึ่งชั่วโมงค่ะ หนังเรื่องนี้โดนใจดิฉันอย่างรุนแรงมาก และเป็นหนึ่งในสิบหนังที่ชอบที่สุดในปี 2002

AFTERSHOCKS มีเนื้อหาเกี่ยวกับชาวบ้านกลุ่มหนึ่งที่ประสบภัยแผ่นดินไหวครั้งใหญ่ในอินเดีย พวกเขาสูญเสียบ้านเรือนและทรัพย์สมบัติไปเกือบหมดแล้วในเหตุการณ์แผ่นดินไหว แต่พวกเขาก็ยังมีที่ดินเหลืออยู่เพื่อให้ตั้งต้นชีวิตใหม่ได้ อย่างไรก็ดี บริษัทเอกชนผู้ละโมบโลภมากและเจ้าหน้าที่รัฐบาลที่ละโมบโลภมาก ได้ถือโอกาสนี้ร่วมกันหาทางขับไล่ชาวบ้านกลุ่มนี้ออกไป เพื่อจะได้ยึดที่ดินของชาวบ้านมาเป็นสมบัติของตัวเอง

AFTERSHOCKS นำเสนอความทุกข์ทรมานของชาวบ้านได้อย่างดีมาก แต่สิ่งที่ทำให้ชอบหนังเรื่องนี้อย่างสุดๆ เป็นเพราะว่าหนังเรื่องนี้ไม่ได้พยายามจะ “ส่งสาร” อย่างตรงไปตรงมาในทุกๆฉาก มีอยู่บางฉากที่ฝังใจดิฉันมากๆ อย่างเช่นฉาก “เด็กๆกวาดลานบ้าน” ซึ่งดิฉันรู้สึกว่ามันไม่ได้ส่งสารอะไร มันไม่ได้เกี่ยวอะไรเลยกับธีมของภาพยนตร์เรื่องนี้ แต่ฉากเหล่านี้กลับทำให้รู้สึกว่าตัวเองได้เข้าไปสัมผัสกับความร้อน, พื้นดิน, ฝุ่นผง, ไอแดด; ทำให้รู้สึกผูกพันกับชาวบ้านกลุ่มนี้, ทำให้รู้สึกว่าชาวบ้านเหล่านี้เป็นมนุษย์ธรรมดา และความรู้สึกสงสารเห็นใจชะตากรรมของชาวบ้านกลุ่มนี้จึงเกิดตามมาโดยไม่รู้สึกว่าถูกยัดเยียดมากเกินไป

สรุปว่าการใส่ฉากเหล่านี้เข้ามา ทำให้ดิฉันรู้สึกเหมือนกับว่า ผู้กำกับ AFTERSHOCKS ไม่ได้ชี้นิ้วมาที่คนดู และบอกคนดูว่า “แกต้องสงสารชาวบ้าน” ในทุกๆฉาก เขาปล่อยให้คนดูได้ดูชีวิตประจำวันของชาวบ้านเหล่านี้ และปล่อยให้ความสงสารเกิดขึ้นในใจของคนดูเอง

รู้สึกว่าเหตุการณ์แบบที่เกิดขึ้นใน EVERYONE THEIR GRAIN OF SAND + AFTERSHOCKS ก็เกิดขึ้นในประเทศไทยเหมือนกัน แต่ดิฉันยังไม่ค่อยได้มีโอกาสดูหนังแบบนี้มากนัก หนังสารคดีไทยที่นำเสนอชีวิตชาวบ้านที่ประสบปัญหาได้อย่างดีมากๆ ก็รวมถึง BEHIDE THE WALL (อภิวัฒน์ แสงพัทธสีมา, A+) และ VIOLET BASIL (ศุภโมกข์ ศิลารักษ์, A+)

อ่านข้อมูลเพิ่มเติมเกี่ยวกับ AFTERSHOCKS ได้ที่
http://www.rakeshfilm.com/aftershocks.htm


--เคยดูแต่ FINAL FANTASY: THE SPIRITS WITHIN (2001, HIRONOBU SAKAGUCHI + MOTO SAKAKIBARA, B) ซึ่งก็รู้สึกว่าเป็นหนังการ์ตูนที่ใช้ได้ และพระเอกหล่อมากๆ (ถึงจะเป็นแค่ตัวการ์ตูนก็เถอะ)
http://www.utusan.com.my/utusan/SpecialCoverage/finalfantasy/images/gray_edwards.jpg
http://www.k-ff.com/Finalftsw/Grafika/capitangrayedwards2.jpg

--ชอบเพลงของ TETSUYA KOMURO มากค่ะ รู้สึกว่าเมื่อราว 10-15 ปีก่อน เขาถนัดทำเพลงแดนซ์เพราะๆจังหวะเร็วๆให้นักร้องหลายคน ดิฉันรู้สึกเหมือนกับว่าเขาเป็น C+C MUSIC FACTORY ของฝั่งญี่ปุ่น

--TAKUYA NAKAYAMA หน้าตาดี แต่ตัวละครที่เขาเล่นใน WAY OF BLUE SKY ดูยังไงก็ไม่รู้ ไม่ใช่ผู้ชายแบบที่ชอบ (หมายถึงตัวละครนะ ไม่ใช่นักแสดง)

--RYO HASHIDUME ดูไม่หล่อ แต่มีบุคลิกโดดเด่นดี เห็นแล้วนึกถึงนักแสดงประเภท ITTOKU KISHIBE พระเอกหนังเรื่อง THE STING OF DEATH (1990, KOHEI OGURI, A+) ที่ตาของเขาดูเหมือนคนตาปรือ นักแสดงแบบนี้อาจจะไม่ได้เล่นเป็นพระเอกบ่อยนัก แต่ก็อาจได้โชว์ความสามารถในหนังคุณภาพหลายเรื่อง

รูปของ ITTOKU KISHIBE
http://videogirlai.free.fr/images/film/ittoku%20kishibe02.jpg

--ประทับใจคอร์สเรียนของรศ.ดร. merveillesxx มากๆเลยค่ะ ฮามากๆๆๆๆ

--อ่านที่น้อง merveillesxx เขียนว่าจะลักพาตัว AYUMI HAMASAKI แล้วทำให้นึกถึงหนังสั้นเรื่อง “ราโจมอน” (2005, อุดมคลัง วัฒนาพรรณิกร, A+) ค่ะ เพราะหนังสั้นเรื่องนี้มีสภาพคล้ายหนังล้อเลียนสารคดี โดยมีเนื้อหาเกี่ยวกับชีวิตของชายหนุ่มไทยคนหนึ่งที่เป็นลูกของ AKINA NAKAMORI !?!?! และที่หลังบ้านของเขา ก็ชอบมีสาวๆสวยๆมาร่ายรำ โดยในบางครั้งก็ร่ายรำไปตามจังหวะเพลงของ AKINA NAKAMORI ดูหนังเรื่องนี้จบแล้วก็งงมากๆว่าตกลงประเด็นของหนังเรื่องนี้คืออะไร หนังเรื่องนี้สร้างขึ้นเพื่ออะไร อะไรจริง อะไรแต่ง อะไรฝัน ส่วนไหนเป็นสารคดี ส่วนไหนเป็นเรื่องแต่ง ส่วนไหนเป็น FOUND FOOTAGE แต่ความไม่เข้าใจหนังเรื่องนี้ไม่ใช่สิ่งสำคัญสำหรับดิฉันแต่อย่างใด เพราะหนังเรื่องนี้ดูเพลินดี, ฮาดี และตอ-แหลดีมาก ก็เลยให้ A+ ไปเลย

--พูดถึงหนังเกี่ยวกับสาวๆญี่ปุ่น นอกจากเรื่อง LINDA LINDA LINDA แล้ว อีกเรื่องหนึ่งที่อยากดูมากก็คือ JAPANESE GIRLS AT THE HARBOR (1933, HIROSHI SHIMIZU)

อ่านข้อมูลเกี่ยวกับ JAPANESE GIRLS AT THE HARBOR ได้ที่
http://www.midnighteye.com/features/hiroshi_shimizu.shtml

อ่านเพิ่มเติมเกี่ยวกับ HIROSHI SHIMIZU ได้ที่
http://www.sensesofcinema.com/contents/04/32/hiroshi_shimizu.html

รู้สึกว่าจะมีผู้กำกับชื่อ HIROSHI SHIMIZU มากกว่าหนึ่งคน คนหนึ่งอยู่ในรุ่นเดียวกับ YASUJIRO OZU ส่วนอีกคนเป็นศิษย์เอกของ TAKESHI KITANO โดยคนที่สองได้กำกับหนังเรื่อง IKINAI และ CHICKEN HEART

อ่านบทสัมภาษณ์ HIROSHI SHIMIZU คนที่สองได้ที่
http://www.filmfestivals.com/cgi-bin/fest_content/festivals.pl?debug=&channelbar=&fest=karlovy_v&page=read&partner=&year=2002&lang=en&text_id=22913


--พูดถึง THE HOURS ก็เลยนึกถึง VIRGINIA WOOLF และพอพูดถึง VIRGINIA WOOLF ก็เลยนึกถึงหนังสือใหม่ชื่อ THE BODY NEVER LIES: THE LINGERING EFFECTS OF CRUEL PARENTING ของ ALICE MILLER ค่ะ
http://www.amazon.co.uk/exec/obidos/ASIN/0393060659/qid=1127581475/sr=2-1/ref=sr_2_11_1/026-0856559-8466820
http://images-eu.amazon.com/images/P/0393060659.02.LZZZZZZZ.jpg

THE BODY NEVER LIES เป็นหนังสือสารคดีเชิงจิตวิทยา ที่มีเนื้อหาบางส่วนเป็นการสำรวประวัติชีวิตนักเขียนชื่อดังอย่าง Marcel Proust, Virginia Woolf, Friedrich Nietzsche และแสดงให้เห็นว่าความทุกข์ทรมานทางอารมณ์ในวัยเด็กและความโกรธแค้นที่เก็บซ่อนเอาไว้ สามารถแสดงตัวออกมาในภายหลังเมื่อเด็กคนนั้นเติบโตขึ้นเป็นผู้ใหญ่ โดยจะปรากฏออกมาในรูปของปัญหาด้านสุขภาพ

THE BODY NEVER LIES พูดถึงผลเสียหายอย่างเลวร้ายจากความเชื่อบางความเชื่อทางศาสนาที่มีต่อความสัมพันธ์ระหว่างพ่อแม่ลูกด้วย

ข้อมูลเพิ่มเติมเกี่ยวกับ THE BODY NEVER LIES: THE LINGERING EFFECTS OF CRUEL PARENTING สามารถอ่านได้ที่
http://www.naturalchild.com/alice_miller/booklist.html

ALICE MILLER เขียนหนังสือมากมายหลายเล่มเกี่ยวกับพ่อแม่ที่ชอบทรมานลูกๆของตัวเอง อ่านข้อมูลเกี่ยวกับหนังสือของเธอได้ที่ลิงค์ข้างบนค่ะ

--เคยเก็บตั๋วหนังเหมือนกันช่วงที่ดูหนังครั้งแรกๆ (ประมาณปี 1987) แต่เก็บไปได้ประมาณ 2-3 ปีก็โยนทิ้ง เพราะขี้เกียจเก็บ


สรุปหนังที่ได้ดูในวันนี้
1.RICE RHAPSODY หรือ “อร่อยรัก ข้าวมันเกย์” (ชอบชื่อที่น้อง merveillesxx ตั้งให้มากค่ะ) (KENNETH BI, A+)
2.WAY OF BLUE SKY (MASAHIKO NAGASAWA, A)
3.TRANSPORTER 2 (B-)
4.คนระลึกชาติ (C+)

เว็บไซท์ของ RICE RHAPSODY
http://www.kenbiroli.com/HCR-HOME.html

RICE RHAPSODY เป็นหนังที่ถูกใจผิดคาด หลังจากที่ผิดหวังกับหนังอย่าง FORMULA 17 (B) ตอนแรกๆรู้สึกกลัวเหมือนกันว่าหนังเรื่องนี้จะออกมาอย่าง FORMULA 17 เพราะว่าตัวละครที่ปรากฏออกมาใน RICE RHAPSODY ในช่วงแรกๆ ดูเป็นตัวละครที่ STEREOTYPE มาก

แต่พอเนื้อเรื่องดำเนินไปเรื่อยๆ ความน่ารักของตัวละคร และการที่หนังรู้จักรักษาสมดุลทางอารมณ์ ไม่ให้ “ซึ้ง” จนเกินเหตุ (แต่ก็เกือบๆจะเกินเหตุ) ก็เลยทำให้ชอบหนังเรื่องนี้มาก หนังเรื่องนี้เป็นหนังที่จงใจออกแบบมาให้ซึ้ง หลายฉากทำให้รู้สึกได้ว่ามันผ่านการคิดคำนวณมาเป็นอย่างดีว่าต้องการสร้างความซาบซึ้ง ซึ่งถ้าเป็นในหนังเรื่องอื่นๆ การจงใจมากเกินไปก็อาจทำให้ผู้ชมบางคนที่ไม่ชอบอารมณ์แบบนั้นรู้สึก “หยึยๆ จั๊กกะดึ่ย” ได้ (แบบที่ดิฉันรู้สึกกับตอนจบของ CHARLIE AND THE CHOCOLATE FACTORY) แต่ในกรณีของ RICE RHAPSODY นั้น ดิฉันรู้สึกว่าหนัง “จงใจซึ้ง” ก็จริง แต่ก็รู้สึกยินยอมให้หนังบังคับอารมณ์ของตัวเองไปในทางที่หนังและตัวเองต้องการ

ขณะที่ดูหนังเรื่องนี้ ก็รู้สึกว่าหนังมันหมิ่นเหม่จะได้เกรด C+ จากดิฉันได้เหมือนกัน เพราะไม่แน่ใจว่าหนังมันจะฝืนอารมณ์ดิฉันให้ไปในทิศทางที่ไม่ต้องการหรือเปล่า เพราะแนวหนังเรื่องนี้มันเอื้ออำนวยอย่างมากให้ฝืนอารมณ์ไปในทิศทางซึ้งๆแบบที่ดิฉันไม่ชอบ แต่เมื่อดูจบ หนังก็ไม่ได้ทำเช่นนั้นแต่อย่างใด ก็เลยชอบหนังเรื่องนี้มากๆเลยค่ะ

ดู RICE RHAPSODY แล้วก็รู้สึกดีใจแทน SYLVIA CHANG ที่ยังหาบทดีๆมาแสดงได้อยู่ ดิฉันเคยชอบเธออย่างสุดๆจาก FULL MOON IN NEW YORK (1989, STANLEY KWAN, A+) และถึงแม้บทของเธอใน RICE RHAPSODY จะน่าประทับใจน้อยกว่า FULL MOON IN NEW YORK (ในความเห็นส่วนตัวของดิฉัน) แต่ก็ยังรู้สึกว่าเธอเล่นออกมาได้ดีมากๆ
http://www.idvd.cn/poster/2005/03/2005032017005892.jpg

จำไม่ได้เหมือนกันว่าตัวเองเคยดูหนังสิงคโปร์ไปแล้วกี่เรื่อง เท่าที่นึกออก หนังสิงคโปร์ที่ดิฉันชอบสุดๆในระดับ A+ ก็มีอยู่ 2 เรื่อง คือเรื่องนี้กับเรื่อง PAIN (1994, ERIC KHOO)

ข้อมูลเกี่ยวกับ PAIN
http://www.imdb.com/title/tt0110764/

PAIN เป็นหนังที่โหดร้ายมาก แต่ประสบการณ์ในการดูหนังเรื่องนี้ก็มีอยู่จุดนึงที่ประทับใจดี เพราะตอนที่ดูหนังเรื่องนี้ จำได้ว่ามีผู้ชายคนนึงทนดูไม่ไหว ลุกออกไปจากโรงกลางคัน ตอนแรกดิฉันก็นึกว่าผู้ชายคนนั้นอาจจะเป็นคนที่จิตใจละเอียดอ่อนมากจนทนความทารุณโหดร้ายของหนังเรื่องนี้ไม่ได้ หรือไม่ก็ผู้ชายคนนั้นคงจะเป็นคนเคร่งครัดในศีลธรรม

แต่ปรากฏว่าตอนหลังดิฉันได้ยินข่าวลือว่าผู้ชายคนนั้นเป็นพวกชอบมีเพศสัมพันธ์กับเด็ก ก็เลยรู้สึกประหลาดใจว่ามนุษย์เรามันช่างซับซ้อนจริงๆ ตอนแรกหลงนึกว่าผู้ชายคนนั้นเป็นคนศีลธรรมจัด ก็เลยไม่สามารถทนดูหนังประเภทนี้ แต่ปรากฏว่าความเป็นจริงกลับเป็นตรงกันข้าม

ย้อนกลับมาที่หนังเรื่อง RICE RHAPSODY ดิฉันรู้สึกว่าหนังเรื่องนี้นำเสนอความยึดมั่นถือมั่นของคนที่เป็นแม่ได้อย่างดีมาก ดูหนังเรื่องนี้จบ แล้วก็นึกถึงหนังที่ชอบสุดๆอีกเรื่องนึง นั่นก็คือหนังสารคดีเรื่อง TU AS CRIE: LET ME GO (1997, ANNE CLAIRE POIRIER) ที่กำกับโดยแม่ และมีเนื้อหาเกี่ยวกับความรักที่เธอมีต่อลูกสาวของตัวเอง
http://www.imdb.com/title/tt0125563/

หนังเรื่อง TU AS CRIE: LET ME GO เป็นหนังที่คิดถึงทีไรก็ร้องไห้ทีนั้นค่ะ หนังเรื่องนี้เล่าให้ผู้ชมฟังว่าแม่กับลูกสาวคู่นี้เคยทะเลาะกันอย่างรุนแรง และมีอยู่ครั้งหนึ่ง ลูกสาวก็พูดกับแม่ว่า “LET ME GO!”

หลังจากนั้นลูกสาวคนนี้ก็ตายไป และ ANNE CLAIRE POIRIER ก็ยังทำใจยอมรับการตายของลูกสาวคนนี้ไม่ได้ เธอก็เลยสร้างหนังสารคดีเรื่องนี้ออกมาเพื่อรำลึกถึงลูกสาว เพื่อพยายามทำความเข้าใจกับลูกสาวผู้จากไปอย่างไม่มีวันหวนกลับ

จิตใจของ ANNE CLAIRE POIRIER คงเจ็บปวดยิ่งนักขณะสร้างหนังสารคดีเรื่องนั้น และในฉากจบของหนังเรื่องนี้ ฉากที่ทำให้ดิฉันร้องไห้ทุกครั้งที่นึกถึง ก็คือฉากที่ ANNE CLAIRE POIRIER เผชิญหน้ากับภูเขาน้ำแข็งขั้วโลก (ถ้าจำไม่ผิด) และในที่สุดเธอก็เอ่ยปากพูดกับดวงวิญญาณของลูกสาวว่า

“I LET YOU GO”
http://www.cinema-quebecois.net/01_hiver_2004/photos/parler_selb.jpg

the russia house

ยังไม่เคยอ่านงานของเจ.ดี. ซาลิงเงอร์กับฮารุกิ มุราคามิเลยค่ะ ส่วนเรื่องเกี่ยวกับนานกิงเคยอ่านเป็นบางตอนจากนิตยสารดิฉันเวลาไปร้านตัดหัวค่ะ

ถ้ารู้ว่าตัวเองจิตไม่แข็งพอ ก็ขอแนะนำว่าไม่ควรอ่าน “หลั่งเลือดที่นานกิง” ค่ะ ดิฉันเองก็จิตไม่แข็งพอเหมือนกันเวลาอ่านเรื่องพวกนี้

ที่รู้ว่าตัวเองจิตไม่แข็งพอ ก็เป็นเพราะว่าเมื่อไม่นานมานี้ลองเสิร์ชหาเรื่องราวเกี่ยวกับโกย่าในอินเทอร์เน็ต เสิร์ชไปเสิร์ชมา อยู่ดีๆมันเข้าไปในเว็บเพจที่รายงานเรื่องราวความโหดร้ายที่เกิดขึ้นที่ค่ายผู้ลี้ภัยเจนินในตะวันออกกลาง เว็บเพจนั้นบรรจุภาพถ่ายศพที่น่าสยดสยองไว้มากมาย เห็นแล้วติดตามาก ทำเอากินข้าวไม่ค่อยได้เป็นหลายวัน

รู้สึกสงสารไอริส จาง (ผู้เขียน “หลั่งเลือดที่นานกิง”) เหมือนกันที่ฆ่าตัวตายไปในปีที่แล้ว

ที่ตอนนี้นึกถึงเรื่องนานกิงขึ้นมาอีกครั้ง เป็นเพราะว่าได้ดู “เจ็ดกระบี่” นี่แหละค่ะ เพราะช่วงต้นๆของหนังเรื่องนี้ ที่เป็นฉากผู้ร้ายบุกเข้ามาฆ่าคนตายในหมู่บ้าน และผู้หญิงกับเด็กๆพยายามหลบซ่อนตัวจากผู้ร้าย ฉากนั้นดูแล้วทำให้นึกถึงฉากท้ายๆของหนังจีนเรื่อง DON’T CRY NANKING (1995, WU ZINIU, A+) ที่เป็นทหารญี่ปุ่นบุกเข้ามาฆ่าและข่มขืนผู้หญิงจีนจำนวมากในค่ายของกาชาด โดยมีคุณครูผู้หญิงกับเด็กๆอยู่ในค่ายนั้นด้วย

ชอบ WAY OF BLUE SKY (A) เหมือนกันค่ะ ชอบตรงที่หนังไม่เฉลยเรื่องราวความสัมพันธ์ในอดีตระหว่างพระเอกกับเพื่อนผู้ชายเหมือนกัน

ตอนแรกนึกว่าตัวเองเป็นคนเดียวซะอีกที่แยกหน้าตาผู้หญิงในเรื่องไม่ออก ตอนชั่วโมงแรกก็สับสนพอสมควรว่าผู้หญิงในเรื่องมีกี่คน และใครเป็นใครบ้าง รู้สึกสับสนระหว่างฮายามิ, ฮารุนะ กับซูซูกิค่ะ ส่วนสาวหัวยาวกับสาวประธานมีบุคลิกแตกต่างจาก 3 คนนี้ ก็เลยจำสองคนหลังได้ง่ายหน่อย

หนังอีกเรื่องหนึ่งที่จำได้ว่าดูแล้วงงว่าใครเป็นใคร ก็คือ THE RUSSIA HOUSE (1990, FRED SCHEPISI, B+) ที่ดัดแปลงจากนิยายของ JOHN LE CARRE (THE SPY WHO CAME IN FROM THE COLD, THE TAILOR OF PANAMA, THE CONSTANT GARDENER) และได้ TOM STOPPARD (SHAKESPEARE IN LOVE, VATEL, ENIGMA) มาเขียนบทให้ เพราะหนังเรื่องนี้มีตัวละครผู้ชายแนวนักการเมืองหลายคน รู้สึกว่าคงต้องดูหนังเรื่องนี้รอบสองแล้วอาจจะพอแยกแยะตัวละครได้ดีขึ้น

THE RUSSIA HOUSE
http://www.imdb.com/title/tt0100530/

เวลาดูหนังเกี่ยวกับทหาร ดิฉันก็มักแยกแยะตัวละครไม่ค่อยได้เหมือนกัน ถึงแม้ว่าหนังเรื่องนั้นจะเต็มไปด้วยทหารหล่อๆ (เอ หรือว่าความเป็นทหารส่งผลให้ความเป็น individual ของตัวละครลดลง)
เคยดูละคร BAND OF BROTHERS บางตอน จำไม่ได้เลยว่าใครเป็นใครบ้าง เวลาดูหนังเรื่อง BLACK HAWK DOWN (B+) ก็แยกแยะไม่ได้เหมือนกันว่าทหารที่อยู่ในฉากนั้นเป็นใคร

ขอบคุณมากค่ะสำหรับลิงค์หนังสืออิซาเบล อูแปร์ เป็นหนังสือที่น่าสนใจสุดขีด เพราะอูแปร์เองก็น่าสนใจอยู่แล้ว แต่ผู้เขียนทั้ง 3 คนก็น่าสนใจไม่แพ้กัน

IDEAL MOVIE COURSE

ตอบน้อง merveillesxx เกี่ยวกับคอร์สเรียนใน BLOG ของน้อง

ช่วงนี้น้อง merveillesxx คงไม่ว่าง แต่ยังไงก็ขออวยพรให้เทอมนี้น้อง merveillesxx ได้เกรดใกล้เคียงกับที่น้องให้หนังเรื่อง BLIND SPOT (2001, HANNA ANTONINA WOJCIK-SLAK) นะคะ โฮะ โฮะ โฮะ โฮะ โฮะ

ฮือ ฮือ ฮือ ไม่เคยมีโอกาสได้เรียนคอร์สเกี่ยวกับภาพยนตร์เลยค่ะ น่าอิจฉาคนที่ได้เรียนจัง


คอร์สเรียนภาพยนตร์เบื้องต้นในฝันของดิฉัน

วิชา HANDSOME MAN & LITERATURE THROUGH MODERN MEDIA

จุดประสงค์ของการเรียนการสอน

1.เพื่อให้นักศึกษารู้จักชื่นชมในความหล่อของผู้ชายในภาพยนตร์ ซึ่งจะส่งผลให้นักศึกษามองเห็นความงดงามบนโลกนี้มากยิ่งขึ้น

2.เพื่อปลูกฝังให้นักศึกษายึดคติ “MAKE LOVE, NOT WAR” เพื่อเสริมสร้างสันติภาพบนโลกนี้

3.นักศึกษาจะอ่านหนังสือประกอบหนังที่ดูแต่ละเรื่อง แต่หนังสือกับหนังที่ระบุให้อ่านและดูอาจจะไม่มีความเกี่ยวข้องกัน ทั้งนี้ ก็เพื่อเป็นการสร้างความงุนงงสับสนให้แก่นักศึกษา และเป็นการทำให้นักศึกษาสามารถทำใจยอมรับความสับสนเสียสติของโลกภายนอกได้มากยิ่งขึ้น


ตัวอย่างข้อสอบที่ออกเป็นประจำทุกเทอม

นักศึกษาควรจะต้องจดจำดาราชายหนุ่มหล่อในภาพยนตร์ให้ได้เป็นอย่างดีทุกสัดส่วน เพราะฉะนั้นข้อสอบข้อนึงจะเป็นภาพ “อวัยวะ” มาให้เลือกหลายๆภาพ และนักศึกษาจะต้องแยกแยะและระบุให้ได้ว่าตัวเลือกข้อใดเป็นอวัยวะของ EWAN MCGREGOR ในหนังเรื่อง THE PILLOW BOOK (1996, PETER GREENAWAY)



วิทยากรรับเชิญกิตติมศักดิ์

คุณ merveillesxx ผู้ประพันธ์หนังสือ THE RAPID ACCELERATION OF DEMAND FOR JAPANESE HANDSOME BOYS AS SEXUAL COMMODITIES AND HOW IT DRASTICALLY AFFECTS CONSUMER SPENDING, PERSONAL SAVINGS RATE, AND THE HIGH VOLATILITY OF NATIONAL MORTGAGE RATES !?!

ซึ่งมีเนื้อหาเกี่ยวกับการที่ประชาชนจำนวนมากพากันเอาบ้านไปจำนองเพื่อนำเงินมาใช้จ่ายหาความสุขจากเด็กหนุ่มชาวญี่ปุ่น จนส่งผลให้อัตราดอกเบี้ยจำนองบ้านเกิดความผันผวนอย่างหนัก หนังสือเล่มนี้ทำยอดขายติดอันดับเบสท์เซลเลอร์นานหลายสัปดาห์ เพราะภาพประกอบในเล่มที่ละลานตาละลานใจ และเพราะผู้เขียนมีความช่ำชองในเรื่องที่ตนเองเขียนเป็นอย่างมาก

รายชื่อภาพยนตร์/วรรณกรรม เทอม 2/2005 (นักศึกษาที่จะลงเรียนคอร์สนี้ควรไปหาหนังมาดูและอ่านวรรณกรรมเตรียมไว้ล่วงหน้าในช่วงเดือนต.ค.นี้)


1.ศึกษาความหล่อของ EWAN MCGREGOR ใน THE PILLOW BOOK
http://9thvalkyrie.com/Bristol-2004/Q3-ewan-mcgregor.jpg

หนังสืออ่านประกอบ—“ล่า” ของทมยันตี


2.ศึกษาความหล่อของ TAKASHI TSUKAMOTO ในหนังเรื่อง BATTLE ROYALE (2000, KINJI FAKASAKU)

หนังสืออ่านประกอบ—LORD OF THE FLIES ของ WILLIAM GOLDING
http://www.amazon.com/exec/obidos/tg/detail/-/0399501487/qid=1127479694/sr=2-1/ref=pd_bbs_b_2_1/102-2643690-3091308?v=glance&s=books


3.ศึกษาความหล่อของ SHUGO OSHINARI ใน ALL ABOUT LILY CHOU-CHOU (2001, SHUNJI IWAI)

หนังสืออ่านประกอบ—THE CATCHER IN THE RYE ของ J.D. SALINGER
http://www.amazon.com/exec/obidos/tg/detail/-/0316769487/qid=1127483603/sr=2-1/ref=pd_bbs_b_2_1/102-2643690-3091308?v=glance&s=books



4.ศึกษาความหล่อของ TSUMABUKI SATOSHI ใน LORELEI: THE WITCH OF THE PACIFIC OCEAN (2005, SHINJI HIGUCHI)
http://www.imdb.com/title/tt0406941/
http://www.otsuka-adview.ne.jp/zatsu/eg/img/eg_gs0301001.jpg

หนังสืออ่านประกอบ—“หลั่งเลือดที่นานกิง” ของ IRIS CHANG


5.ศึกษาความหล่อของ JOSEPH GORDON-LEVITT ใน MYSTERIOUS SKIN (2004, GREGG ARAKI)


หนังสืออ่านประกอบ—LOLITA ของ VLADIMIR NABOKOV


6.ศึกษาความหล่อของ JOHN ROBINSON ใน ELEPHANT (2003, GUS VAN SANT)
http://www.notrecinema.com/communaute/stars/stars.php3?staridx=192
http://www.notrecinema.com/images/stars/e18.jpg

หนังสืออ่านประกอบ—WE NEED TO TALK ABOUT KEVIN ของ LIONEL SHRIVER
http://www.orangeprize.co.uk/2005prize/shortlist/kevin.html

Kevin Katchadourian killed seven of his fellow high-school students, a cafeteria worker and a teacher, shortly before his sixteenth birthday.


7.ศึกษาความหล่อของ DANIEL BRUEHL ใน GOOD BYE LENIN! (2003, WOLFGANG BECKER)
http://arts.telegraph.co.uk/arts/graphics/2005/04/15/theedukators/edu5.jpg

หนังสืออ่านประกอบ—MOTHER ของ MAXIM GORKY


8.ศึกษาความหล่อของ BENOIT MAGIMEL ใน THE PIANO TEACHER (2001, MICHAEL HANEKE)
http://teemix.aufeminin.com/imworld1/stars/fan/D20041130/907_144492745_ben3_H122732_L.jpg

หนังสืออ่านประกอบ—LUST ของ ELFRIEDE JELINEK (นักศึกษาสามารถยืมหนังสือเล่มนี้ได้จากห้องสมุดของสถาบันเกอเธ่ อินเตอร์นาซิโอนเนส ซ.สาทร 1 ค่ะ)
http://www.amazon.com/exec/obidos/tg/detail/-/1852421835/qid=1127480753/sr=2-2/ref=pd_bbs_b_2_2/102-2643690-3091308?v=glance&s=books

Marriage is depicted as little more than legalized prostitution, women are trapped and pummeled but unworthy of sympathy, children are greedy little narcissists, everyone is corrupt, venal and stupid. The town is little more than a parody of Marx's description of capitalism as the war of each against all.


9.ศึกษาความหล่อของ GAEL GARCIA BERNAL ใน BAD EDUCATION (2004, PEDRO ALMODOVAR)
http://www.cbc.ca/arts/images/pics/badeducation.jpg

หนังสืออ่านประกอบ—THE VISIT ของ FRIEDRICH DURRENMATT
http://www.amazon.com/exec/obidos/tg/detail/-/0802130666/qid=1127480958/sr=2-1/ref=pd_bbs_b_2_1/102-2643690-3091308?v=glance&s=books
http://www.theatre.villanova.edu/visit72.jpg


10.ศึกษาความหล่อของ CHRISTIAN BALE ใน AMERICAN PSYCHO (2000, MARY HARRON)
http://malestars.codserver.com/cnt/christian_bale/photos/5.jpg

หนังสืออ่านประกอบ—LUNAR PARK ของ BRET EASTON ELLIS
http://www.amazon.com/exec/obidos/tg/detail/-/0375412913/qid=1127485823/sr=2-1/ref=pd_bbs_b_2_1/102-2643690-3091308?v=glance&s=books
http://images.amazon.com/images/P/0375412913.01._SCLZZZZZZZ_.jpg

GINA LOLLOBRIGIDA

DESIRABLE ACTOR

GERARD BUTLER—DEAR FRANKIE
http://img.photobucket.com/albums/v235/natasha925/Misc/Gerard11-2.jpg


FAVORITE COSTUME—ชุดที่ GINA LOLLOBRIGIDA ใส่ในหนังเรื่อง COME SEPTEMBER (1961, ROBERT MULLIGAN) หนังเรื่องนี้เพิ่งมาฉายทางเคเบิลทีวีช่อง CINEMAX เมื่อไม่กี่วันก่อน และนำแสดงโดย ROCK HUDSON กับ BOBBY DARIN
http://images.amazon.com/images/P/6304005482.01.LZZZZZZZ.jpg

GINA LOLLOBRIGIDA
http://www.celebritypicturesarchive.com/pictures/g/gina-lollobrigida/gina-lollobrigida-004.jpg

ROCK HUDSON ดาราหนุ่มเกย์ชื่อดัง
http://www.astabgay.com/gayicons/hudson.jpg


ลิงค์ภาพประกอบเนื้อหาเกี่ยวกับ ABSTRACT CINEMA

EVENING FALLS (1989, MICHAEL GEOGHEGAN, A+) ของ ENYA ค่ะ
http://www.lunaestas.com/enya/covers/efalls.jpg

MOTHLIGHT (1963, STAN BRAKHAGE, A)
http://www.fredcamper.com/PF/Brakhage/Mothlight6.jpg

WINDOW WATER BABY MOVING (1962, STAN BRAKHAGE, A+)
http://www.film-makerscoop.com/filmstills/BrakhageWindowWaterBabyMoving5a.jpg

DOG STAR MAN (1964, STAN BRAKHAGE, A+)
http://www.mitternachtskino.de/dogstarman_streifen.jpg

EZRA POUND
http://www.audiobooksonline.com/shopsite/media/0694524301.jpg

นี่คือภาพ THE MOON-WOMAN (1942) ของ POLLOCK ค่ะ
http://www.ibiblio.org/wm/paint/auth/pollock/pollock.moon-woman.jpg

ส่วนนี่เป็นผลงานของ VALIE EXPORT
http://www.lentos.at/img/Export_G7885_l.jpg

ภาพจากหนังเรื่อง CASTRO STREET (1966, BRUCE BAILLIE, A+)
http://wuemme.hp.infoseek.co.jp/Event_doc/USIS_photo/castrost02.jpg

นี่เป็นผลงานภาพนิ่งชื่อ BOMBHEAD (2002) ของ BRUCE CONNER ค่ะ
http://www.artnet.com/Magazine/features/sholis/Images/sholis6-11-8.jpg

ภาพจากหนังยาวเรื่อง *CORPUS CALLOSUM ของ MICHAEL SNOW
http://www.satt.org/grafiken4/corpus-big.jpg

อ่านข้อมูลเกี่ยวกับหนังเรื่องนี้ได้ที่
http://bioscopemagazine.com/webboard/index-in.php?id=7466

http://www.bioscopemagazine.com/webboard/index-in.php?id=21964


มูลนิธิหนังไทย ประกาศรายชื่อหนังที่จะฉายที่เซ็นทรัลเวิลด์พลาซ่า ประจำเดือนต.ค.ออกมาแล้วค่ะ ดูรายละเอียดได้ที่
http://www.bioscopemagazine.com/webboard/index-in.php?id=21964

STAN BRAKHAGE

ตอบน้อง paaae + chuckwowz

ดีใจค่ะที่น้องได้ดู BIRTH OF THE SEANEMA

เคยแสดงความเห็นเล็กน้อยเกี่ยวกับหนังที่เหมาะฉายควบกับ BIRTH OF THE SEANEMA ไว้ในเว็บบอร์ด BIOSCOPE ค่ะ ก็เลยขอนำมาแปะอีกครั้งในที่นี่แล้วกันนะคะ
http://bioscopemagazine.com/webboard/index-in.php?id=9802

ดู BIRTH OF THE SEANEMA แล้วทำให้นึกถึงอดีตบางส่วนของตัวเอง และก็ทำให้นึกถึงความสุขที่เคยได้รับจากการดูหนังบางเรื่องในอดีตด้วย หนังเหล่านี้ไม่ได้มีอะไรเหมือนหรือใกล้เคียงใดๆทั้งสิ้นกับ BIRTH OF THE SEANEMA เพียงแต่ว่าดู BIRTH OF THE SEANEMA แล้ว ทำให้หวนรำลึกถึงความสุขสุดๆที่เคยได้รับจากการดูหนัง 10 เรื่องนี้

หนังในกลุ่มนี้ มีบางเรื่องที่ “สถานที่” เป็นตัวละครหลักของหนังค่ะ และในบางเรื่องก็แทบไม่มีมนุษย์หรือแทบไม่มีตัวละครเลย หนังกลุ่มนี้ค่อนข้างช้า และแทบไม่มีเนื้อเรื่อง แต่หนังกลุ่มนี้สามารถถ่ายภาพสถานที่โล่งๆหรืออ้างว้างออกมาได้อย่างน่าหลงใหลสุดๆ

1.WINDOWS (1999, APICHATPONG WEERASETHAKUL) A+++++ 2.AGATHA AND THE UNLIMITED READINGS (1981, MARGUERITE DURAS) A+++++

หนังความยาว 2 ชั่วโมงเรื่องนี้นำเสนอชายหาดร้างๆและสถานที่ร้างๆริมชายหาด โดยมี BULLE OGIER กับผู้ชายคนนึงยืนโพสท่า หรือเดินไปเดินมาด้วยใบหน้าเป๋อเหลอ และมีเสียงอ่านจดหมายหรืออะไรบางอย่างประกอบไปด้วย
อย่างไรก็ดี หนังที่มีแต่ภาพสถานที่โล่งๆเรื่องนี้ กลับไม่ทำให้รู้สึกเบื่อเลย ไม่รู้เหมือนกันว่าดูราส์ทำยังไงถึงตรึงความสนใจของดิฉันไว้ได้ตลอด

3.ROUGH NIGHT (2001, สามารถ อิ่มขำ) A+++++

หนังสั้นเรื่องนี้นำเสนอรักร้าวของชายหญิงในคืนๆหนึ่ง หนังเงียบมาก และค่อนข้างช้า ภาพบางภาพในหนังดูเหมือนเป็นภาพนิ่งมากกว่าจะเป็นภาพเคลื่อนไหว

หนังเรื่องนี้ใช้เพลง WALK ON BY เป็นเพลงประกอบ และพอเพลงนี้ดังขึ้นมาในหนังในช่วงท้าย ดิฉันก็รู้สึกอยากร้องไห้ออกมา หนังเรื่องนี้เลือกใช้เพลงนี้ได้อย่างลงตัวมากๆ

4.กรุงเทพสามทุ่มสี่สิบสองนาที (2001, ธเนศร์ มณีจักร) A+++++
หนังสั้นเรื่องนี้ถ่ายภาพกรุงเทพและรถไฟฟ้าออกมาได้คล้ายๆหนังเก่า และถ่ายออกมาได้สวยน่าหลงใหลมากๆ

5.ILE DE BEAUTE (1996, ANGE LECCIA + DOMINIQUE GONZALEZ-FOERSTER, A+)
หนังยาวเรื่องนี้เต็มไปด้วยภาพสถานที่โล่งๆที่สวยงามมีมนตร์เสน่ห์

นี่คือความเห็นของ Nicole Brenez ที่มีต่อหนังเรื่องนี้ http://www.sensesofcinema.com/contents/00/3/images.html อ่านข้อมูลเพิ่มเติมเกี่ยวกับ Dominique Gonzalez-Foerster ได้ที่นี่ http://www.findarticles.com/p/articles/mi_m0268/is_3_42/ai_110913975
6.FRONTIER (2003, JUN MIYAZAKI, A+)
หนังญี่ปุ่นเรื่องนี้เต็มไปด้วยภาพสถานที่โล่งๆในโครงการก่อสร้างแห่งหนึ่ง ดูแล้วรู้สึกหลอนๆ

7.NEWS FROM HOME (1976, CHANTAL AKERMAN, A+/A) http://www.filmref.com/directors/dirpages/akerman.html
หนังเรื่องนี้ถ่ายภาพนครนิวยอร์คในแบบต่างๆ โดยมีเสียงชองตาล แอคเคอร์มานอ่านจดหมายที่เธอเขียนถึงแม่ หรือแม่เขียนถึงเธอแทรกเข้ามาในหนังเป็นบางครั้ง แต่เสียงอ่านจดหมายนี้ดูเหมือนจะไม่มีความสำคัญ เพราะในหลายครั้งชองตาลกลับปล่อยให้เสียงถนน เสียงรถรา หรือเสียงอื่นๆในโลเกชั่นดังจนกลบเสียงอ่านจดหมายไปเลย

หนังเรื่องนี้เป็นภาพเคลื่อนไหว แต่นักวิจารณ์บางคนบอกว่าหนังเรื่องนี้ให้ความรู้สึกเหมือนเป็นการนำภาพนิ่งมาเรียงต่อๆกันมากกว่า

ช็อตสุดท้ายในหนังเรื่องนี้เป็นช็อตที่คลาสสิคมาก เพราะเป็นช็อตที่ถ่ายจากเรือที่แล่นออกจากเกาะ (ไม่แน่ใจว่าคือเกาะแมนฮัตตันหรือเปล่า) กล้องจะถอยห่างออกจากแผ่นดินมากขึ้นเรื่อยๆ เป็นเวลาราว 10 นาที โดยไม่มีอะไรเลยเกิดขึ้นในฉากนี้ นอกจากการมองเห็นแผ่นดินถอยห่างออกไปจากเรือมากขึ้นเรื่อยๆเท่านั้น

อ่านเพิ่มเติมเกี่ยวกับ NEWS FROM HOME ได้ที่
http://www.filmref.com/directors/dirpages/akerman.html


8.CHICAGO (1996, JURGEN REBLE, A+/A)
หนังเรื่องนี้ถ่ายภาพเมืองชิคาโกจากรถไฟลอยฟ้า โดยทำภาพออกมาให้ดูเหมือนกับว่าหนังเรื่องนี้ถ่ายเมื่อ 100 ปีก่อน หนังเรื่องนี้ถ่ายภาพเมืองจริงๆในยุคปัจจุบัน แต่ทำให้เมืองในหนังดูเหมือนเป็นเมืองในอดีต โดยไม่จำเป็นต้องแต่งเรื่องแต่งราวขึ้นมาใหม่เลย

หนังเรื่องนี้อาจจะเหมือนกับ BIRTH OF THE SEANEMA ในจุดที่ว่า หนังเรื่องนี้ทำให้ “เมืองที่เราคุ้นเคย” กลายเป็น “เมืองที่เราไม่รู้สึกคุ้นเคย แต่รู้สึกว่ามันน่าพิศวงหลงใหล”

อ่านเพิ่มเติมเกี่ยวกับ JURGEN REBLE และ CHICAGO ได้ที่
http://www.filmalchemist.de/publications/steven_ball.html

9.THE HOUSE OF THE FORTUNE TELLER (1999, PIERRE JEAN GILOUX, A)
หนังเรื่องนี้ถ่ายภาพฐานทัพทหารร้างๆออกมาได้ดูหลอนๆดี

10.IN PUBLIC (2001, JIA ZHANGKE, A/A-) http://www.sensesofcinema.com/contents/directors/03/jia.html http://www.sensesofcinema.com/contents/02/20/tsai_digital.html

หนังเรื่องนี้รวบรวมภาพเศษเสี้ยวชีวิตของคนในเมืองเล็กแห่งนึงในจีน โดยแทบไม่มีเนื้อเรื่องให้ปะติดปะต่อได้เลย


ตอบคุณแฟรงเกนสไตน์

พูดถึงหนังที่ทำจากการ์ตูนญี่ปุ่น ก็เลยนึกขึ้นมาได้ว่ามีการ์ตูนญี่ปุ่นเรื่องนึงที่ชอบสุดๆ และก็อยากให้มีคนนำมาดัดแปลงสร้างเป็นหนังใหญ่ค่ะ นั่นก็คือเรื่อง “แสงจันทร์ชโลมเลือด” หรือ DARKNESS OF THE SEA – SHADOW OF THE MOON ที่แต่งโดย SHINOHARA CHIE ไม่รู้เหมือนกันว่ามีใครนำการ์ตูนเรื่องนี้มาดัดแปลงเป็นหนังหรือละครทีวีไปแล้วหรือยัง

แต่ถ้าหากมีคนนำ “แสงจันทร์ชโลมเลือด” มาดัดแปลงเป็นหนังใหญ่ ก็อยากให้ดัดแปลงจนไม่เหลือเค้าเดิมเลยค่ะ อยากให้สร้างหนังโดยได้รับแรงบันดาลใจจากการ์ตูนเรื่องนี้เท่านั้น โดยไม่ต้องไปยึดติดกับบทประพันธ์เดิมแต่อย่างใด เพราะ

1.คนที่รู้เนื้อเรื่องมาแล้ว จะได้ดูอย่างสนุกมากขึ้น เพราะคาดเดาไม่ถูกว่าหนังจะจบแบบในการ์ตูนหรือเปล่า

2.ผู้สร้างหนังจะได้มีอิสระในการใช้ความคิดสร้างสรรค์ของตัวเองได้อย่างเต็มที่

3.บทประพันธ์เดิมมีขนาดยาวและเหมาะนำมาสร้างเป็นละครทีวีมากกว่า ถ้าหากจะรักษาเนื้อเรื่องไว้ให้เหมือนเดิม

4.ดิฉันมักจะชอบหนังที่ไม่ยึดติดบทประพันธ์เดิมค่ะ อย่างเช่น ASHES OF TIME (WONG KAR-WAI, A+) ที่ดัดแปลงจาก “มังกรหยก”, “ทวิภพ” (A+/A) ของสุรพงษ์ พินิจค้า ที่ไม่ให้ความรู้สึกซ้ำซาก (แต่สิ่งที่ทำให้ชอบหนังเรื่องนี้มากๆก็คือพระเอกไม่ใส่เสื้อ), FIRST NAME: CARMEN (JEAN-LUC GODARD, A) ที่ดัดแปลงจากอุปรากร CARMEN และ “เดชคัมภีร์เทวดา ภาคสอง” (A+) ที่ดัดแปลงจาก “กระบี่เย้ยยุทธจักร” ของกิมย้ง

ถ้าหากมีการสร้างหนัง “แสงจันทร์ชโลมเลือด” ดิฉันก็อยากให้มีการหยิบยกเอาช่วงที่รุกะกับรุมิ ต่อสู้กับหญิงสาวคนหนึ่งที่มีพลังจิตเหนือกว่าพวกเธอ มาขยายเป็นหนังใหญ่ค่ะ เพราะดิฉันรู้สึกว่าช่วงดังกล่าวเป็นช่วงที่สนุกลุ้นระทึกตื่นเต้นที่สุดในการ์ตูนเรื่องนี้

“แสงจันทร์ชโลมเลือด” มีเนื้อหาเกี่ยวกับรุกะและรุมิ สองสาวฝาแฝดที่มีหน้าตาเหมือนกัน พวกเธอเข้าไปเที่ยวในถ้ำโบราณ และควันพิษหรืออะไรบางอย่างจากในถ้ำนั้นทำให้พวกเธอกลายเป็นคนมีพลังจิต พวกเธอสามารถแพร่เชื้อในตัวเธอออกไปใส่คนอื่นๆ และคนที่ได้รับเชื้อจากพวกเธอก็จะกระทำตามที่พวกเธอต้องการ ซึ่งรวมถึงฆ่าคนตามที่พวกเธอสั่ง และต่อมาหนึ่งในสองสาวฝาแฝดก็สามารถควบคุมบงการประชากรได้ทั้งเมือง และฆ่าศัตรูตายไปมากมายหลายคน

อย่างไรก็ดี ในช่วงแรกของเรื่องนี้ ซึ่งเป็นช่วงที่รุกะและรุมิต่อสู้ห้ำหั่นกันเองนั้น ดิฉันรู้สึกว่ายังไม่ใช่ช่วงที่สนุกถึงขีดสุด การ์ตูนเรื่องนี้เข้าสู่ช่วงที่เรียกว่าสนุกสุดขีด เมื่อรุกะและรุมิต้องออกไปตามล่าผู้มีพลังจิตอันร้ายกาจอีก 5 ราย (ถ้าจำไม่ผิด) และต้องต่อสู้กับผู้มีพลังจิตเหล่านี้

หนึ่งในผู้มีพลังจิตที่เผชิญหน้ากับรุกะและรุมิ เป็นเด็กชายตัวเล็กๆที่ฆ่านักศึกษาตายไปทีละคนๆจนหมดหอพัก ช่วงนี้ก็เป็นช่วงที่ดิฉันชอบมากค่ะ รู้สึกว่ามันน่ากลัวและสยองมากๆ แต่การที่ศัตรูคนนี้เป็นเพียงเด็กชายตัวเล็กๆ ก็เลยทำให้การต่อสู้กับรุกะและรุมิไม่ลุ้นเท่าไหร่

ช่วงที่ดิฉันลุ้นที่สุด ก็คือตอนที่รุกะและรุมิเผชิญหน้ากับหญิงสาวสวยคนหนึ่งที่มีพลังจิตคล้ายๆสองสาว แต่เหนือกว่าสองสาว เพราะพลังจิตที่รุกะและรุมิมีนั้น สามารถใช้ในการฆ่าคนได้อย่างง่ายดายราวพลิกฝ่ามือ แต่เป็นการฆ่าคนในระยะประชิดตัวเท่านั้น ในขณะที่สาวสวยพลังจิตรายนี้ สามารถฆ่าคนได้อย่างง่ายดายราวพลิกฝ่ามือเช่นกัน แต่สามารถฆ่าคนได้ทั้งแบบระยะประชิดตัว และระยะห่างจากตัวออกไปไกลมากๆ

ถ้าหาก “แสงจันทร์ชโลมเลือด” เป็นหนังฝรั่ง คนที่เหมาะรับบทเป็นรุกะและรุมิที่สุด คงไม่มีใครเกินสองสาวฝาแฝด แมรี-เคท โอลเสน กับแอชลีย์ โอลเสนค่ะ รู้สึกว่าสองสาวคู่นี้ เหมาะรับบท “ฝาแฝดจากนรกอเวจี” ในหนังเรื่องนี้มากๆ ส่วนบทพระเอกหนังเรื่องนี้ ขอมอบให้ MATEUS VERDELHO สามีของคุณอ้วนแล้วกันนะคะ


--ดีใจมากค่ะที่คุณแฟรงเกนสไตน์กลับมาเขียนอะไรยาวๆให้อ่านกันอีก

--ชอบรูปตัวจริงของคุณแฟรงเกนสไตน์ในกระทู้นี้มากค่ะ
http://xq28.net/s/viewtopic.php?p=93845#93845

--แทบไม่น่าเชื่อเลยว่า “ฮีน” คือยายแก่ที่เล่นในโชคล้านดวง ดิฉันจำไม่ได้เลยค่ะ เพราะเห็นเธอในหนังและละครเรื่องอื่นๆ เธอก็ได้ทำตัวสวยงาม แต่ใน “โชคล้านดวง” เธอไม่เหลือเค้าเดิมเลยแม้แต่นิดเดียว

ตอนที่เธอเล่น “ตะลุมพุก” (B) ดิฉันก็เฉยๆกับเธอค่ะ เพราะบทของเธอไม่เอื้ออำนวยให้แสดงอะไรมากเท่าไหร่ แต่การแสดงของเธอในละครเวทีอย่าง “โชคล้านดวง” และ “กุหลาบสีเลือด” เปิดโอกาสให้เธอได้แสดงฝีมืออย่างเต็มที่

ส่วนใน “สีดา: ศรีราม?” นั้น เธอได้รับบทเป็นตัวละครที่สวยสง่าค่ะ ซึ่งเธอก็ดูสวยสง่าดี แต่บทหนักๆ อารมณ์แตกในเรื่องจะตกเป็นของคนอื่นๆมากกว่า

ชอบคนที่เล่นเป็น “ลักษมี” ในเรื่องนี้มากค่ะ ไม่แน่ใจว่าคนเล่นชื่อ “จิดาภา ฝ้ายเทศ” หรือเปล่า รู้สึกว่าเธอดูสง่าน่าเกรงขามมาก และเธอมีพลังของ “ความนิ่งสงบอย่างแข็งกล้า” รู้สึกว่าเธอสามารถรับมือกับ TILDA SWINTON ได้

อิจฉาคุณแฟรงเกนสไตน์มากค่ะที่ได้ดูละครหลายเรื่องที่คุณสุมณฑา สวนผลรัตน์แสดง เพราะเธอเป็นเจ้าแม่มากๆ เธอเก่งมากค่ะ ดิฉันรู้สึกว่าจะเคยเห็นตัวจริงของเธอ ซึ่งดูแตกต่างจากใน QUARTET อย่างรุนแรง


--ส่วนหนังการ์ตูนญี่ปุ่นที่อยากดูมากในตอนนี้คือเรื่อง MIND GAME (2004, MASAAKI YUASA) ค่ะ รู้สึกว่าหนังเรื่องนี้จะมีเนื้อหาเกี่ยวกับนิชิ นักวาดการ์ตูนที่ไม่ประสบความสำเร็จในการจีบสาว ต่อมาเขาก็ถูกยากูซ่ายิงตาย และวิญญาณของเขาก็ขึ้นสวรรค์ไปถกเถียงกับพระเจ้าที่ชอบแปลงโฉมตัวเองไปเรื่อยๆ

นิชิกลับลงมายังโลกมนุษย์อีกครั้งและหนียากูซ่าเข้าไปอยู่ในท้องปลาวาฬ ในนั้นเขาได้พบกับชายชราคนหนึ่งที่ติดอยู่ในท้องปลาวาฬมานาน 30 ปี และปักหลักสร้างบ้านอยู่ในนั้น
http://search.japantimes.co.jp/print/features/film2004/ff20040728a3.htm

หนังการ์ตูนเรื่องนี้ได้รับการเปรียบเทียบกับหนังการ์ตูนยุคฮิปปี้พี้ยา อย่างเช่นเรื่อง FRITZ THE CAT, FANTASTIC PLANET และ YELLOW SUBMARINE และได้รับคำวิจารณ์ว่าโครงสร้างด้าน “เวลา” ในหนังเรื่องนี้ทำให้นึกถึง SLAUGHTERHOUSE-FIVE (1972, GEORGE ROY HILL) ด้วย

SLAUGHTERHOUSE-FIVE ดัดแปลงมาจากนิยายของ KURT VONNEGUT และมีเนื้อหาเกี่ยวกับผู้ชายคนหนึ่งที่พบว่าเหตุการณ์ในอดีต, ปัจจุบัน, อนาคตของเขากำลังเกิดขึ้นพร้อมกัน ทั้งอดีตของเขาในช่วงสงครามที่ถูกระเบิดถล่มใส่ในเมืองเดรสเดน, ชีวิตปัจจุบันในฐานะชนชั้นกลางในอเมริกา และชีวิตในอนาคตในแบบไซไฟ/แฟนตาซีบนดาวเคราะห์ tralfamadore
http://images.amazon.com/images/P/6305077592.01._SCLZZZZZZZ_.jpg


ตอบคุณ OLIVER

ว้าย อยากดู RED RIVER (1948, HOWARD HAWKS) มากค่ะ เพราะว่า

1.หนังเรื่องนี้กำกับโดย HOWARD HAWKS ดิฉันเคยดูเรื่อง ONLY ANGELS HAVE WINGS (A+) ของเขา แล้วชอบสุดๆ

2.หนังเรื่องนี้นำแสดงโดย MONTGOMERY CLIFT ดาราหนุ่มสุดหล่อขวัญใจของดิฉัน แถมเขายังเป็นเกย์ในชีวิตจริงอีกด้วย

RED RIVER ดัดแปลงมาจากบทประพันธ์ของ BORDEN CHASE เกี่ยวกับการสร้างเส้นทางรถไฟ โดยมีจอห์น เวย์น รับบทเป็นเผด็จการที่เอาแต่ใจตัวเอง และเขาต้องปะทะกับชายหนุ่ม (คลิฟท์) หัวเสรีนิยมที่มีฐานะคล้ายกับเป็นลูกบุญธรรมของเขา โดยมี WALTER BRENNAN รับบทที่คล้ายๆกับคอรัสในละครเวทีกรีกในเรื่องนี้ เพราะเขาคอยทำหน้าที่ตำหนิจอห์น เวย์นเวลาจอห์น เวย์นฆ่าคน

RED RIVER เหมือนกับหนังอีกหลายๆเรื่องของ HAWKS เพราะหนังเรื่องนี้พูดถึงประเด็นเรื่องการนับถือตัวเอง, การทำงานอย่างมืออาชีพ และการเป็นส่วนหนึ่งของกลุ่ม นอกจากนี้ หนังเรื่องนี้ยังเป็นหนังอีพิคที่พูดถึงความมุ่งมั่นตั้งใจจะนำอารยธรรมมาสู่แดนเถื่อน

การที่ตัวละครของคลิฟท์ปฏิเสธที่จะใช้ปืนในเรื่องนี้ แสดงให้เห็นว่านั่นคือการพัฒนาไปในทิศทางที่ถูกต้องและจำเป็น เมื่อเทียบกับตัวละครของเวย์นที่มักตัดสินปัญหาด้วยปืน

RED RIVER ถ่ายภาพได้ดีมากด้วยฝีมือของ RUSSELL HARLAN และมีความเป็นตลกร้ายอยู่ในเรื่อง

นักวิจารณ์ยกย่องให้ RED RIVER เป็นหนึ่งในหนังคาวบอยที่ยอดเยี่ยมที่สุดในทศวรรษ 1940

http://images.amazon.com/images/P/6304696612.01._SCLZZZZZZZ_.jpg
http://www.montyclift.com/shrine/images/11monty.jpg
http://www.montyclift.com/shrine/images/pic107.gif
http://www.meredy.com/vinbw/redriver.jpg
http://images.amazon.com/images/P/0879101350.01._SCLZZZZZZZ_.jpg


ตอบคุณ kit

ดีใจที่คุณ kit ชอบ A VERY LONG ENGAGEMENT ค่ะ ชอบตัวละครสาวนักฆ่าในเรื่องอย่างสุดๆเลยค่ะ เป็นตัวละครที่ดูแล้วสะใจมาก

ยังไม่ได้ดู FRIENDS AND FAMILY (KRISTEN COURY, 2001) เลยค่ะ แต่ก็รู้สึกน่าสนใจดีที่ในระยะนี้มีการนำเสนอตัวละครมาเฟียเกย์ในทางบวกมากยิ่งขึ้น หลังจากที่ตัวละครมาเฟียเกย์มักอยู่ฝ่ายผู้ร้ายในหนังยุคเก่าๆ
http://www.imdb.com/title/tt0206762/

หนังที่มีตัวละครมาเฟียเกย์ รวมถึง

1.SONATINE (TAKESHI KITANO, A+)

มีลูกสมุนยากูซ่าชายสองคนในหนังเรื่องนี้ที่หนุงหนิงกันได้น่ารักสุดๆ

2.BLUES HARP (1998, TAKASHI MIIKE, A-)

3.BRING ME THE HEAD OF ALFREDO GARCIA (1974, SAM PECKINPAH, A-)

มาเฟียเกย์สองคนในเรื่องนี้อยู่ฝ่ายผู้ร้าย

4.THE BIG COMBO (1955, JOSEPH H LEWIS)
http://images.amazon.com/images/P/B0002W4SV8.01._SCLZZZZZZZ_.jpg

หนังฟิล์มนัวร์เรื่องนี้มีเนื้อหาเกี่ยวกับตำรวจหนุ่มคนหนึ่ง (CORNEL WILDE) ที่ถูกฝ่ายมาเฟีย (RICHARD CONTE) ตามล่า โดยทั้งสองต่างก็หลงใหลในผู้หญิงคนเดียวกัน (JEAN WALLACE) และก็พยายามแก้แค้นกันอย่างโหดร้าย

หนังเรื่องนี้อัดแน่นไปด้วยความเจ็บปวด และฉากเด่นในเรื่องนี้คือฉากการทรมานโดยใช้เครื่องช่วยฟัง

จุดเด่นของหนังคือฝีมือการถ่ายภาพยามค่ำคืนอันมืดมนของ JOHN ALTON และลูกสมุนมาเฟียที่เป็นเกย์หนุ่มสองคนที่ดูเหมือนเป็นคู่รักกัน

หนังเรื่องนี้ได้รับการยกย่องว่ายอดเยี่ยมกว่า GUN CRAZY (JOSEPH H LEWIS) ที่ยอดเยี่ยมอยู่แล้ว


ตอบคุณ CHRIS’S GIRLFRIEND

ฉากแม่จูบตรงนั้นของลูกชายใน DECIDUOUS TREE ก็เป็นฉากที่ติดตามากๆเหมือนกันค่ะ ดีใจค่ะที่คุณ CHRIS’S GIRLFRIEND จำฉากนั้นได้เหมือนกัน

พอพูดถึงหนังที่เกี่ยวกับแม่แล้ว ก็นึกขึ้นมาได้ว่าผู้กำกับหญิงหลายคนชอบทำหนังเกี่ยวกับแม่ของตัวเอง อย่างเช่นเรื่อง

1.A PORTRAIT OF GA (1952, MARGARET TAIT)
http://www.luxonline.org.uk/tours/Ali_Smith/ali5.html
http://www.luxonline.org.uk/images/tours/Ali_Smith/portrait-of-ga14.jpg

มาร์กาเร็ต เทท หนึ่งในผู้กำกับหญิงที่น่าสนใจที่สุดในอังกฤษ บันทึกภาพแม่ของตัวเองในหนังเรื่องนี้ ฉากเด่นในเรื่องนี้คือฉากที่กล้องโคลสอัพไปที่ภาพมืออันเหี่ยวย่นของแม่ของเธอและแสดงให้เห็นถึงความระมัดระวังของแม่ในการแกะพลาสติกออกจากขนมที่เหนียวหนึบ โดยนักวิจารณ์บอกว่าฉากนี้สามารถบอกเราทุกสิ่งทุกอย่างเกี่ยวกับผู้หญิงคนนี้


2.THE TIES THAT BIND (1984, SU FRIEDRICH)
http://www.sensesofcinema.com/contents/directors/02/friedrich.html

ซู ฟรีดริช หนึ่งในเจ้าแม่ภาพยนตร์เลสเบียน สำรวจความสัมพันธ์ของเธอกับแม่ในหนังเรื่องนี้ แม่ของเธอชื่อลอร์ ลอร์เติบโตขึ้นมาในเยอรมนีในทศวรรษ 1930 และย้ายไปอยู่อเมริกาหลังสิ้นสุดสงครามโลกครั้งที่สอง

ลอร์เคยใฝ่ฝันอยากเข้าเรียนในวิทยาลัยดนตรี แต่ความฝันของเธอก็ต้องสลายเมื่อพ่อของเธอตาย และเธอถูกส่งไปเข้าโรงเรียนเลขานุการเพราะเหตุผลทางการเงิน อย่างไรก็ดี ลอร์เริ่มมีความหวังว่าจะได้เรียนดนตรีอีกครั้งเมื่อเธอได้แต่งงานกับชายหนุ่มชื่อพอล แต่หลังจากที่เธอมีลูกกับพอลถึง 3 คน พอลก็ทิ้งเธอกับลูกๆไปโดยแทบไม่เหลือเงินไว้ให้ลอร์เลย

หลังจากลอร์เลี้ยงลูก 3 คนตามลำพังจนเติบใหญ่ และหลังจากอายุของเธอเริ่มเข้าสู่วัยชรา ในที่สุดลอร์ถึงได้มีโอกาสทำในสิ่งที่เธอใฝ่ฝันมาตั้งแต่เด็กๆ นั่นก็คือซื้อเปียโนมาและเริ่มเรียนรู้เรื่องบันไดเสียง


3.SHADOWS OF MEMORY (2000, CLAUDIA VON ALEMANN)
http://www.wmm.com/catalog/pages/c569.htm

ในหนังเรื่องนี้ คลอเดีย ฟอน อเลมานน์ ได้เปิดโอกาสให้แม่ของเธอซึ่งมีอายุ 84 ปี ได้พูดถึงอดีตของตัวเองในฐานะของคนที่เคยบูชาฮิตเลอร์

ส่วนหนังของผู้กำกับชายที่นำเสนอแม่ของตัวเองได้อย่างน่าสนใจมากๆ ก็คือเรื่อง NO PLACE TO GO (OSKAR ROEHLER, A+)

แม่ของออสการ์ โรห์เลอร์เป็นนักเขียนในเยอรมันตะวันตกที่เลื่อมใสในระบอบคอมมิวนิสต์ ดังนั้นเมื่อกำแพงเบอร์ลินล่มสลายลงในปี 1989 แม่ของเขาจึงเกิดอาการจิตแตกอย่างรุนแรง เธอออกตระเวนไปตามที่ต่างๆรวมทั้งแวะเวียนไปหาสมาชิกแต่ละคนในครอบครัว อย่างไรก็ดี การได้พบกับสมาชิกครอบครัวไม่สามารถช่วยให้เธอรู้สึกดีขึ้นได้ ดังนั้นเธอจึงฆ่าตัวตาย

อ่านข้อมูลเกี่ยวกับ NO PLACE TO GO ได้ที่
http://bioscopemagazine.com/webboard/index-in.php?id=1880

รูปจาก NO PLACE TO GO (ชอบวิกผมของนางเอกหนังเรื่องนี้มากๆเลยค่ะ)
http://www.novemberfilm.com/bildsidor/oberor/do5.jpg

OSKAR ROEHLER เป็นผู้กำกับหนังที่ชอบ RAINER WERNER FASSBINDER เป็นอย่างมาก ผลงานที่น่าสนใจของเขารวมถึง SUCK MY DICK (2000)
http://www.german-cinema.de/archive/film_view.php?film_id=629


และ AGNES AND HIS BROTHERS (2004) ที่มีเนื้อหาเกี่ยวกับเกย์ และนำแสดงโดย MORITZ BLEIBTREU สุดที่รักของดิฉัน
http://www.german-cinema.de/archive/film_view.php?film_id=1024
http://www.german-cinema.de/magazine/2004/02/germactors/moritz.bleibtreu.html
http://www.kinoweb.de/film2001/Experiment/pix/ex17.jpg




หนังที่ได้ดูในช่วงนี้

1.PHANTOM (2001, MATTHIAS MULLER, A+)

2.DOG STAR MAN (1964, STAN BRAKHAGE, A+)

3.WINDOW WATER BABY MOVING (1962, STAN BRAKHAGE, A+)

4.THE STARS ARE BEAUTIFUL (1974, STAN BRAKHAGE, A+)

5.NIGHT MUSIC (1986, STAN BRAKHAGE, A+)

6.MOTHLIGHT (1963, STAN BRAKHAGE, A)

7.DEAR FRANKIE (2004, SHONA AUERBACH, A/A-)

8.WHITE NOISE (2005, GEOFFREY SAX, A-)

9.STUDY IN COLOR AND BLACK AND WHITE (1993, STAN BRAKHAGE, A-)


DESIRABLE ACTOR

GERARD BUTLER—DEAR FRANKIE
http://img.photobucket.com/albums/v235/natasha925/Misc/Gerard11-2.jpg

http://storage.msn.com/x1pxzZ39wV--_eQzjo7YMW72dCplKLOyHtehMsA-A4_ZcxKAXTUp3kmMNkWfrCt4ESvu3gFDjrqXf8fyahPgW_RFgKIu10XvPWB


--รู้สึกว่าดีวีดีหนังหลายเรื่องของ LINA WERTMULLER มีเข้ามาขายในไทยแล้ว ก็เลยเอาข่าวเก่าของเธอมาให้อ่านกันค่ะ

ในทศวรรษ 1970 ลีนา เวิร์ทมุลเลอร์ ผู้กำกับภาพยนตร์ชาวอิตาลีกลายเป็นผู้หญิงคนแรกในประวัติศาสตร์ที่ได้รับการเสนอชื่อเข้าชิงรางวัลออสการ์สาขาผู้กำกับภาพยนตร์ยอดเยี่ยม และเธอได้รับการยกย่องว่าเป็นเฟเดอริโก เฟลลินีคนถัดไปเนื่องจากเธอสร้างภาพยนตร์การเมืองแบบเบาสมองได้อย่างทรงพลังไม่แพ้เฟลลินี

ดูรายชื่อผลงานของเวิร์ทมุลเลอร์ได้ที่
http://www.imdb.com/name/nm0921631/

อย่างไรก็ดี นักวิจารณ์บางคนให้ความเห็นว่าภาพยนตร์ของเวิร์ทมุลเลอร์ขาดความเข้มข้นหลังจากทศวรรษ 1970 และชื่อของเธอก็แทบไม่ได้ปรากฏในหน้าวิจารณ์ภาพยนตร์อีก แต่มักปรากฏในหน้าปริศนาอักษรไขว้ในฐานะคำเฉลยของคำถามที่ว่า "ใครคือผู้หญิงคนแรกที่ได้ชิงรางวัลออสการ์ผู้กำกับยอดเยี่ยม"

ถึงแม้เวิร์ทมุลเลอร์ไม่โด่งดังอีกต่อไป เธอก็ยังคงสร้างภาพยนตร์ใหม่ออกมาเรื่อยๆในขณะที่เธอมีอายุ 78 ปี โดยภาพยนตร์ใหม่ของเธอคือเรื่อง TOO MUCH ROMANCE…IT’S TIME FOR STUFFED PEPPERS ในปี 2004 โดยภาพยนตร์เรื่องนี้มีเนื้อหาเกี่ยวกับปัญหาในชีวิตสมรส โดยมีเอฟ. เมอร์เรย์ อับราฮัมรับบทเป็นสามีชื่อเจฟฟรีย์ และโซเฟีย ลอเรนรับบทเป็นภรรยาชื่อมาเรีย

สามีภรรยาคู่นี้ใช้ชีวิตอยู่ร่วมกันมานานแล้วและแทบไม่มีความรักหลงเหลือให้แก่กันอีก ลูกๆของทั้งสองโตหมดแล้ว และมาเรียก็รู้สึกว่าเธอไม่มีเป้าหมายในชีวิตหลงเหลืออยู่อีก ส่วนเจฟฟรีย์เองนั้นก็ใช้ชีวิตจมอยู่กับความรู้สึกเศร้าเสียใจกับอดีต เขามักใช้เรือหาปลาของเขาเป็นสถานที่หลับนอน และมักครุ่นคำนึงถึงแต่เรื่องที่ว่าชีวิตของเขาจะเป็นอย่างไรถ้าหากเขายังคงยึดอาชีพนักข่าวต่อไป แทนที่จะเปลี่ยนมาเป็นชาวประมงเหมือนอย่างที่เป็นอยู่ในปัจจุบัน

แม่ของมาเรียซึ่งเป็นโรคหลงๆลืมๆแบบคนชรากำลังจะจัดงานวันเกิด และลูกๆทั้ง 3 คนของมาเรียก็จะกลับบ้านมาร่วมงานนี้ โดยที่แต่ละคนต่างก็มีปัญหาในชีวิตรักของตัวเอง

เนื้อหาในหนังเรื่องนี้เกิดที่ชายฝั่งอมาลฟี ซึ่งอยู่ไม่ไกลจากเมืองเนเปิลส์ ดูแผนที่ของอมาลฟีได้ที่
http://www.ictam.com/Common_F-N/country_pix/ITALY/ITALIE%20amalfi%20map.jpg

นอกจาก TOO MUCH ROMANCE…IT’S TIME FOR STUFFED PEPPERS แล้ว หนังเกี่ยวกับสมาชิกครอบครัวที่กลับบ้านมาตบกัน รวมถึงเรื่อง

1.THE CELEBRATION (1998, THOMAS VINTERBERG, A+)

2.THOSE WHO LOVE ME CAN TAKE THE TRAIN (PATRICE CHEREAU, A+)

3.A SUNDAY IN THE COUNTRY (1984, BERTRAND TAVERNIER, A+/A)

4.LA PETITE LILI (CLAUDE MILLER, A-)
http://bioscopemagazine.com/webboard/index-in.php?id=3741

5.EULOGY (2004, MICHAEL CLANCY, A-/B+)
http://www.imdb.com/title/tt0349416/

6.HOME FOR THE HOLIDAYS (1995, JODIE FOSTER, B)

7.MILOU IN MAY (1989, LOUIS MALLE)
http://www.imdb.com/title/tt0097884/

แม่ของมิลู (มิเชล ปิคโคลี จาก BELLE DE JOUR) เสียชีวิตในขณะที่นักศึกษาในกรุงปารีสกำลังก่อเหตุจลาจลในเดือนพ.ค.ปี 1968 ดังนั้นสมาชิกครอบครัวของมิลูก็เลยกลับบ้านมาร่วมงานศพของเธอในไร่องุ่นของมิลู พวกเขาทะเลาะทุ่มเถียงกันเรื่องมรดก แต่บรรยากาศในชนบทและสภาพอากาศในเดือนพ.ค.ก็ทำให้พวกเขารู้สึกผ่อนคลายในเวลาต่อมา

หนังเรื่องนี้ได้รับคำวิจารณ์ว่ามีความคล้ายคลึงหนังของ CLAUDE GORETTA หนึ่งในผู้กำกับกลุ่มนิวเวฟของสวิตเซอร์แลนด์

บทหนังเรื่องนี้เขียนโดย JEAN-CLAUDE CARRIERE อ่านบทความของเขาได้ในหนังสือ “ฟิล์มไวรัส 2”


ลีน่า เวิร์ทมุลเลอร์ซึ่งมีผมสีขาวไว้ผมทรงกะลาครอบในปัจจุบัน เธอกล่าวว่าวิสัยทัศน์ทางศิลปะของเธอยังคงแข็งแกร่ง ถึงแม้ว่าไม่มีบริษัทใดในสหรัฐรับจัดจำหน่ายภาพยนตร์ของเธอมานานสิบปีแล้ว

"แม้แต่ศิลปินชาวสหรัฐเองก็ยังต้องหวาดเกรงกับอำนาจทางการตลาด และถ้าหากไม่มีคนได้ชมภาพยนตร์ของฉัน ฉันก็เหมือนกับนกปีกหัก"

"ฉันไม่กังวลกับเรื่องนี้อีกต่อไป เพราะฉันมุ่งความสนใจไปที่การสร้างภาพยนตร์ บางทีในวันหนึ่งข้างหน้าใครบางคนอาจค้นพบขุมสมบัติที่จมอยู่ และเขาก็จะนำภาพยนตร์ 35-36 เรื่องของฉันขึ้นมาสำรวจคุณค่าใหม่ แต่ฉันหวังว่าฉันจะกำกับภาพยนตร์ได้ถึง 40 หรือ 50 เรื่องก่อนตาย”

อับราฮัมซึ่งได้รับรางวัลออสการ์สาขาดารานำชายยอดเยี่ยมในปี 1984 จาก Amadeus กล่าวว่าประสบการณ์ส่วนตัวสอนให้เขารู้ว่าความนิยมของสาธารณชนเป็นสิ่งที่ไม่แน่นอน และกล่าวว่าแม้แต่เบตตี เดวิสซึ่งเป็นตำนานแห่งวงการภาพยนตร์ก็ต้องพบกับภาวะตกต่ำทางอาชีพในระยะหลัง

อับราฮัมยังเปิดเผยอีกด้วยว่าในช่วงที่เขาเพิ่งได้รับรางวัลออสการ์นั้น พนักงานต้อนรับคนใหม่ที่สำนักงานของเอเยนต์ของเขายังไม่รู้ด้วยซ้ำไปว่าเขาคือใคร

ดูรายชื่อผลงานการแสดงของอับราฮัมได้ที่
http://www.imdb.com/name/nm0000719/

อับราฮัมเคยเล่นหนังเรื่อง THE BRIDGE OF SAN LUIS REY (2004), THIRTEEN GHOSTS (C+), FINDING FORRESTER (GUS VAN SANT, B+/B), CHILDREN OF THE REVOLUTION (1996, PETER DUNCAN, B+), MIGHTY APHRODITE (1995, WOODY ALLEN, A-)

อับราฮัมกล่าวว่าเวิร์ทมุลเลอร์ยังคงเต็มเปี่ยมไปด้วยพลังในการสร้างสรรค์ โดยเธอทำงาน 12-14 ชั่วโมงต่อวันในกองถ่าย และกล่าวว่า "เธอเป็นเจ้านาย เธอเข้มงวดมาก"

เวิร์ทมุลเลอร์เห็นด้วยกับคำพูดนี้ โดยเธอกล่าวว่า"ถ้าหากไม่มีกัปตัน แล้วเรือจะแล่นไปได้อย่างไร ถ้าหากเรามีความปรารถนาอย่างแรงกล้าที่จะเล่าเรื่องแล้วล่ะก็ สิ่งนั้นจะช่วยทำให้เราเข้มแข็งมาก"

"ฉันเข้มแข็งแต่ก็ร่าเริง ฉันเป็นคนแบบเมดิเตอร์เรเนียนที่มีความเบิกบานซ่อนลึกอยู่ข้างใน”

เวิร์ทมุลเลอร์เกิดในครอบครัวชาวสวิสที่ร่ำรวย และเข้าสู่วงการภาพยนตร์เนื่องจากเธอเคยเป็นเพื่อนกับภรรยาของมาร์เซลโล มาสโตรยานนี นักแสดงชาวอิตาลีผู้โด่งดัง เธอเคยทำงานเป็นผู้ช่วยของเฟเดอริโก เฟลลินี เมื่อเขากำกับภาพยนตร์เรื่อง 8 1/2 ในปี 1962 และต่อมาเธอก็กำกับภาพยนตร์เรื่องแรกชื่อ The Lizards(1963) ซึ่งมีเนื้อหาเกี่ยวกับกลุ่มคนขี้เกียจในเมืองเล็กที่ชอบวางแผนหาเงิน แต่ก็มักไม่ประสบความสำเร็จเพราะพวกเขาเฉื่อยชาเกินไป

THE LIZARDS ได้ ENNIO MORRICONE มาทำดนตรีประกอบให้ และได้รับการเปรียบเทียบกับหนังเรื่อง I, VITELLONI (1953, FEDERICO FELLINI) ที่มีเนื้อหาเกี่ยวกับกลุ่มชายขี้เกียจเหมือนกัน
http://www.dvdfile.com/software/review/dvd-video_11/ivitelloni.html

เวิร์ทมุลเลอร์มีชื่อเสียงโด่งดังในระดับโลกในทศวรรษ 1970 เมื่อเธอสร้างภาพยนตร์การเมือง ซึ่งรวมถึงเรื่อง The Seduction of Mimi และ Swept Away by an Unusual Destiny in the Blue Seas of August หรือที่เรียกกันสั้นๆว่า Swept Away

Seven Beauties ส่งให้เวิร์ทมุลเลอร์ได้เข้าชิงรางวัลออสการ์สาขาผู้กำกับภาพยนตร์ยอดเยี่ยม โดยภาพยนตร์เรื่องนี้มีเนื้อหาเกี่ยวกับชายคนหนึ่ง (จานคาร์โล จานนินี) ที่ยอมทำทุกอย่างเพื่อให้ตัวเองมีชีวิตรอด ซึ่งรวมถึงการล่อลวงผู้บังคับบัญชาค่ายกักกันหญิง

นักวิจารณ์หลายคนมักยกย่องให้ Seven Beauties ติดอยู่ใน 100 อันดับภาพยนตร์ยอดเยี่ยมตลอดกาล

จานนินีเคยให้สัมภาษณ์ในปี 2001 ว่า "ผมมีปฏิกิริยาทางเคมีที่แปลกประหลาดกับเวิร์ทมุลเลอร์ในความสัมพันธ์แบบนักแสดง-ผู้กำกับ แต่หลังจากนั้นความสัมพันธ์ก็ดับมอดลง"

เวิร์ทมุลเลอร์ได้ร่วมงานกับจานคาร์โล จานนินีในภาพยนตร์หลายเรื่อง โดยส่วนใหญ่เธอจะให้เขารับบทเป็นตัวละครที่ไม่ประสบความสำเร็จในชีวิตเหมือนที่ชาร์ลี แชปลินเคยแสดง

ผลงานการแสดงของ GIANCARLO GIANNINI รวมถึงเรื่อง
http://www.imdb.com/name/nm0316284/

1.MAN ON FIRE (2004, TONY SCOTT, B)

2.FOREVER (2003, B-)

3.MY HOUSE IN UMBRIA (2003) ที่แพร่ภาพทาง HBO ในระยะนี้

4.THE HEART IS ELSEWHERE (2003, PUPI AVATI, A+)

5.DARKNESS (2002, JAUME BALAGUERO, A-)
http://www.imdb.com/title/tt0273517/

ในปี 2002 มาดอนนานำ Swept Away ของเวิร์ทมุลเลอร์มาสร้างใหม่ โดยให้กาย ริทชีซึ่งเป็นสามีของเธอเป็นผู้กำกับ อย่างไรก็ดี ภาพยนตร์เรื่องนี้ได้รับเสียงวิจารณ์ในทางลบอย่างมาก

เวิร์ทมุลเลอร์กล่าวถึงการที่เธอตัดสินใจให้สิทธิในการสร้างภาพยนตร์แก่มาดอนนาว่า "ฉันทำในสิ่งที่ผิดพลาด ถ้าพูดกันตามจริงแล้ว ฉันเคยรู้สึกนับถือมาดอนนาอย่างมากถึงแม้ไม่เคยรู้จักเธอเป็นการส่วนตัวมาก่อน"

"มาดอนนาเป็นผู้หญิงที่ไม่สวยและไม่มีเสียงที่ยิ่งใหญ่ แต่ประสบความสำเร็จในการทำให้ตัวเองกลายเป็นผู้ทรงอิทธิพล เธอเหมือนกับเป็นอนุสาวรีย์ของผู้หญิงที่ฉลาดมากๆ ตอนนั้นฉันก็เลยคิดว่ามาดอนนาคงจะมีไอเดียบางอย่างในการนำหนัง cult เรื่องนี้มาสร้างใหม่"

Swept Away และภาพยนตร์อีกหลายเรื่องของเวิร์ทมุลเลอร์มักจะมีฉากของการใช้ความรุนแรง อย่างเช่นฉากการตบหน้ากันระหว่างผู้หญิงกับผู้ชายที่กำลังจะรักกัน และเวิร์ทมุลเลอร์ก็ไม่คิดว่าฉากเหล่านี้เป็นสิ่งผิดแต่อย่างใด เธอกล่าวว่า "คุณไม่เคยตบหน้าผู้หญิงมาก่อนหรือ หรือคุณไม่เคยโดนตบมาก่อนเลยหรือ ไม่ต้องเป็นห่วงหรอก ยังมีเวลาสำหรับคุณ คุณจะเจอประสบการณ์นี้เองในอนาคต"

ผู้เชี่ยวชาญบางคนถกเถียงกันว่าการที่เวิร์ทมุลเลอร์ไม่โด่งดังในปัจจุบันเป็นเพราะว่าภาพยนตร์ของเธอมีคุณภาพลดลง หรือเป็นเพราะว่าผู้ชมมีรสนิยมเปลี่ยนแปลงไปหลังทศวรรษ 1970

จอห์น เวลล์ อาจารย์สอนวิชาอิตาเลียนศึกษาในมหาวิทยาลัยนอตเตรอะ ดามในรัฐอินเดียนาของสหรัฐกล่าวว่า "ในแง่หนึ่งโชคชะตาของเวิร์ทมุลเลอร์ก็เหมือนกับโชคชะตาของวงการภาพยนตร์อิตาลีในวงกว้าง เพราะภาพยนตร์การเมืองในทศวรรษ 1970 ได้รับความนิยมจากผู้ชมจำนวนมากแม้แต่ในสหรัฐเอง แต่หนุ่มสาวในทศวรรษ 1980 และ 1990 ลดความสนใจในประเด็นการเมืองลง"

ทางด้านมิลลิเซนท์ มาร์คัส ผู้เขียนหนังสือ Italian Film in the Light of Neorealism เชื่อว่า ลีน่า เวิร์ทมุลเลอร์สูญเสียความสามารถของตัวเอง โดยเธอกล่าวว่า "สไตล์ภาพยนตร์แบบเพี้ยนประหลาดของเวิร์ทมุลเลอร์ที่นำเอาประเด็นเรื่องเพศกับแนวคิดทางการเมืองมาผสมเข้าด้วยกัน เป็นสไตล์ที่ตรงกับรสนิยมของผู้ชมจำนวนมากหลังเกิดการเปลี่ยนแปลงทางวัฒนธรรมครั้งใหญ่ในปี 1968 ดังนั้นเวิร์ทมุลเลอร์จึงถ่ายทอดความนิยมของยุคสมัยนั้นไว้ได้อย่างแท้จริง"

"แต่เมื่อยุคสมัยนั้นผ่านพ้นไป เวิร์ทมุลเลอร์กลับไม่สามารถจับกระแสวัฒนธรรมของยุค 1980 และยุค 1990 ได้อีก" มาร์คัสกล่าว

อย่างไรก็ดี เวิร์ทมุลเลอร์กล่าวว่านักวิจารณ์ที่มองเธอในด้านลบเช่นนี้คือนักวิจารณ์ที่ไม่ได้ชมภาพยนตร์ของเธอในระยะหลังๆ โดยเป็นผลจากการที่ภาพยนตร์ของเธอแทบไม่ได้รับการจัดจำหน่าย ดังนั้นนักวิจารณ์เหล่านี้จึงไม่อยู่ในฐานะที่จะมาตัดสินภาพยนตร์ของเธอได้


อิตาลีในทศวรรษ 1970 ผลิตภาพยนตร์การเมืองที่น่าสนใจออกมามากมาย ซึ่งรวมถึงภาพยนตร์ของผู้กำกับดังต่อไปนี้

1.MARCO BELLOCCHIO เจ้าของผลงานอย่าง VICTORY MARCH (1976) ที่พูดถึงความบ้าคลั่งของชีวิตทหาร
http://www.imdb.com/title/tt0074864/


2.ELIO PETRI เจ้าของผลงานอย่าง INVESTIGATION OF A CITIZEN ABOVE SUSPICION (1970, A-) และ THE WORKING CLASS GOES TO HEAVEN (1971)

อ่านเพิ่มเติมเกี่ยวกับ ELIO PETRI ได้ที่
http://bioscopemagazine.com/webboard/index-in.php?id=1471


3.FRANCESCO ROSI เจ้าของผลงานอย่าง THE MATTEI AFFAIR (1972) ที่มีเนื้อหาเกี่ยวกับเอนริโก แมตเตอิ นักสังคมนิยมในอิตาลี ที่ต่อสู้กับกลุ่มทุนนิยมอเมริกันจนตัวเขาต้องเสียชีวิตลงอย่างลึกลับ
http://www.imdb.com/title/tt0068346/


4.ETTORE SCOLA เจ้าของผลงานอย่าง A SPECIAL DAY (1977) ที่นำแสดงโดยโซเฟีย ลอเรน ในบทของแม่บ้านที่ได้พบกับเกย์ (มาร์เซลโล มาสโตรยานนี) ในยุคที่ฟาสซิสต์กำลังเถลิงอำนาจในอิตาลี


5.BERNARDO BERTOLUCCI เจ้าของผลงานอย่าง THE SPIDER’S STRATAGEM (1970) และ THE CONFORMIST (1970)

อ่านข้อมูลเกี่ยวกับ THE SPIDER’S STRATAGEM ได้ที่
http://bioscopemagazine.com/webboard/index-in.php?id=5122


6.+7.JEAN-MARIE STRAUB + DANIELE HUILLET เจ้าของผลงานอย่าง FROM THE CLOUD TO THE RESISTANCE (1979) ที่สำรวจอดีตความเป็นฟาสซิสต์ของหมู่บ้านแห่งหนึ่ง
http://www.imdb.com/title/tt0079023/


8.PIER PAOLO PASOLINI ผู้กำกับเกย์แถวหน้าของอิตาลี เจ้าของผลงานอย่าง SALO, OR 120 DAYS OF SODOM (A+)


9.NANNI MORETTI เจ้าของผลงานอย่าง I AM SELF-SUFFICIENT (1976) และ ECCE BOMBO (1978) โดยโมเรตตินำแสดงเองในหนังสองเรื่องนี้ในบทของผู้ชายที่เคยเป็นนักเคลื่อนไหวเพื่อสังคมมาก่อน และหนังสองเรื่องนี้ก็แสดงให้เห็นถึงภาวะสูญสิ้นอุดมการณ์ของคนที่เคยเป็นหนุ่มเลือดร้อนในช่วงที่เกิดเหตุการณ์วุ่นวายทั่วยุโรปในปี 1968 (หนังของ PHILIPPE GARREL ก็มักสะท้อนจุดนี้เช่นกัน)

http://www.villagevoice.com/film/0123,romney,25324,20.html


10.MARCO FERRERI เจ้าของผลงานอย่าง DON’T TOUCH THE WHITE WOMAN! ที่ใช้ฉากหลังเป็นกรุงโรม แต่มีรูปแบบคล้ายหนังคาวบอย และมีเนื้อหาพาดพิงถึงปธน.ริชาร์ด นิกสัน

DON’T TOUCH THE WHITE WOMAN! นำแสดงโดยมาร์เซลโล มาสโตรยานนี, แคเธอรีน เดอเนิฟ, มิเชล ปิคโคลี และฟิลิป นัวเรต์
http://www.mondo-digital.com/ferreri.html

MARCO FERRERI เคยกำกับหนังที่น่าสนใจหลายเรื่อง ซึ่งรวมถึง BYE BYE MONKEY (1978) ที่เปิดเรื่องด้วยฉากเจอราร์ด เดอปาร์ดิเออถูกหญิงสาวกลุ่มหนึ่งรุมข่มขืน



นอกจาก LINA WERTMULLER แล้ว ผู้กำกับภาพยนตร์หญิงชาวอิตาลีที่น่าสนใจรวมถึง

1.LILIANA CAVANI ผู้กำกับ RIPLEY’S GAME (A+) และ THE NIGHT PORTER (B+)


2.CRISTINA COMENCINI ผู้กำกับ THE BEAST IN THE HEART ที่ทำให้ยัย GIOVANNA MEZZOGIORNO คว้ารางวัลดาราหญิงยอดเยี่ยมในเวนิซไปได้
http://www.imdb.com/name/nm0173724/


3.FRANCESCA COMENCINI ผู้กำกับ “CARLO GIULIANI, A BOY” ที่ได้ฉายนอกสายการประกวดในคานส์ปี 2002 หนังเรื่องนี้มีเนื้อหาเกี่ยวกับคาร์โล จูเลียนี เด็กหนุ่มที่ถูกฆ่าตายในระหว่างการประท้วงที่เมืองเจนัว โดยหนังเรื่องนี้ได้ให้แม่ของคาร์โลได้มีโอกาสพูดถึงลูกชายของเธอ

http://www.festival-cannes.fr/films/fiche_film.php?langue=6002&id_film=3157401

นอกจาก CARLO GIULIANI, A BOY แล้ว หนังอีกเรื่องที่พูดถึงเหตุการณ์นองเลือดที่เจนัวคือเรื่อง BELLA CIAO ที่กำกับโดยมาร์โก จุสติ อ่านข้อมูลเกี่ยวกับหนังเรื่องนี้ได้ที่
http://www.bioscopemagazine.com/review/index-in.php?id=14217

นอกจากนี้ FRANCESCA COMENCINI ยังกำกับหนังเรื่อง I LIKE TO WORK อ่านข้อมูลเกี่ยวกับหนังเรื่องนี้ได้ที่
http://bioscopemagazine.com/webboard/index-in.php?id=7466


4.ROBERTA TORRE ผู้กำกับหนังเรื่อง ANGELA อ่านข้อมูลเกี่ยวกับหนังเรื่องนี้ได้ที่
http://bioscopemagazine.com/webboard/index-in.php?id=5102


5.FRANCESCA ARCHIBUGI ผู้กำกับหนังเรื่อง BY NIGHTFALL (1990) ที่มีเนื้อหาเกี่ยวกับอาจารย์มหาลัย (มาร์เซลโล มาสโตรยานนี) ที่ชีวิตพลิกผันเมื่อหลานสาวของเขาและแม่ของหลานสาว (ซองดรีน บอนแนร์) มาพักอาศัยในบ้านของเขา เขาต้องทบทวนลำดับความสำคัญของสิ่งต่างๆในชีวิตของตัวเอง

อ่านบทสัมภาษณ์ FRANCESCA ARCHIBUGI ได้ที่
http://www.kinema.uwaterloo.ca/lavi2-032.htm


6.FIORELLA INFASCELLI ผู้กำกับ THE MASK (1988) ที่มีเนื้อหาเกี่ยวกับนักแสดงร่อนเร่ (เฮเลนา บอนแฮม คาร์เตอร์) ในคริสต์ศตวรรษที่ 18 มีเพลย์บอยคนหนึ่ง (Michael Maloney) มาตกหลุมรักเธอ แต่เธอปฏิเสธเขา และหันไปหลงใหลในตัวบุรุษลึกลับคนหนึ่งแทน


7.DONATELLA MAIORCA ผู้กำกับหนังเรื่อง VIOL@ (1998) ที่มีเนื้อหาเกี่ยวกับวิโอล่า สาววัย 27 ปีที่ทิ้งคู่หมั้นของตัวเองในงานแต่งงาน เธออาศัยอยู่ตัวคนเดียวกับหมา และเธอก็หันมาทุ่มเทชีวิตให้กับการแชทกับชายหนุ่มทางอินเทอร์เน็ต
http://www.mostra.org/23/english/filmes/20.htm

DONATELLA MAIORCA เคยทำงานเป็นผู้ช่วยให้กับผู้กำกับหลายคน ซึ่งรวมถึง MARIO MONICELLI, LUIGI COMENCINI, BIGAS LUNA, MARCO BELLOCCHIO และ ALESSANDRO DI ROBILANT ผู้กำกับหนังเรื่อง FOREVER (B-) ที่เพิ่งมาฉายในกรุงเทพเมื่อต้นปีนี้
http://www.bangkokfilm.org/2005/film-detail.aspx?id=3000658


8.GIADA COLAGRANDE ผู้กำกับหนังเรื่อง OPEN MY HEART (2003) ที่เพิ่งเข้ามาฉายในกรุงเทพเมื่อต้นปีนี้เหมือนกัน หนังเกี่ยวกับพี่สาวน้องสาวเรื่องนี้ได้รับการเปรียบเทียบกับผลงานของ INGMAR BERGMAN + BRIAN DE PALMA
http://www.amazon.com/exec/obidos/tg/detail/-/B0006SSSUK/102-4200249-6708167?v=glance


9.MONICA STAMBRINI ผู้กำกับหญิงวัย 35 ปี เจ้าของหนังเลสเบียนเรื่อง GASOLINE (2001)
http://www.imdb.com/title/tt0302309/



ตอบคุณ homogenic

--ฮือ ฮือ ฮือ พอดีช่วงสายๆวันอาทิตย์ รู้สึกปวดหัว ก็เลยล้มตัวลงนอนหลับปุ๋ย ตื่นขึ้นมาอีกทีก็ไม่ทันไปดู IN THE SHADOW OF THE SUN เสียแล้ว เสียดายมากๆเลยค่ะที่พลาดดูหนังเรื่องนี้

--พอดีคุณอ้วนแห่งเว็บบอร์ด screenout เขียนถึงหนังเรื่อง THE ANGELIC CONVERSATION ที่กำกับโดยดีเรค จาร์แมนเหมือนกัน ก็เลยก็อปปี้ความเห็นของคุณอ้วนที่มีต่อ THE ANGELIC CONVERSATION มาให้อ่านไปพลางๆแล้วกันนะคะ

ความเห็นของคุณอ้วน

เมื่อคืนนี้ได้ดูหนังของผู้กำกับเกย์ ดีเร็ค จาร์แมน เรื่อง THE ANGELIC CONVERSATION (A+) แล้วค้นพบว่าตัวเองคงต้องกลับมานั่งทำรายชื่อ 10 หนังที่ชื่นชอบที่สุดตลอดกาลเสียใหม่ โดยครั้งนี้อาจจะต้องบรรจุ THE ANGELIC CONVERSATION ลงไปในรายชื่อนั้นด้วย THE ANGELIC CONVERSATION เป็นหนังเล็กๆเรื่องหนึ่งที่มีงานด้านภาพที่น่าทึ่งที่สุดเท่าที่จะหาดูได้ ภาพในหนังเคลื่อนไหวเชื่องช้า มีจังหวะหยุดนิ่งเป็นระยะ และไม่ชัดเจนคมชัดเหมือนภาพในหนังเรื่องอื่นๆ กล่าวคือเกรนสีหยาบแตก ดิบ และดูกระด้าง แต่ก็งดงามมาก เหมือนนั่งดูภาพจิตรกรรมชั้นเยี่ยมที่เคลื่อนไหวกระดุกกระดิกไปมาได้ อ้วนเองก็ไม่รู้เหมือนกันว่าเขาใช้เทคนิควิธีในการถ่ายภาพอย่างไร และภาพในหนังเรื่องนี้ก็แทบจะไม่มีเรื่องราวอะไรเลย แต่อารมณ์ที่ได้รับจากภาพในหนังเรื่องนี้มันสุดยอดมาก เหมือนได้หลุดออกไปอยู่นอกเหนือกฎเกณฑ์ทางสังคมทั้งมวล และนั่นเป็นภาวะที่เลิศที่สุดเมื่อเราเข้าไปอยู่ในหนังของ ดีเร็ค จาร์แมน

โดยรูปธรรมแล้ว หนังเรื่องนี้อาจจะเป็นหนังที่เล่าเรื่องราวเกี่ยวกับความรักของชายคนหนึ่งที่เดินทางค้นหาความรักจากผู้ชายอีกคน เนื้อเรื่องจริงๆอาจจะมีอยู่เพียงเท่านี้ หรือไม่อีกทีหนังเรื่องนี้ก็อาจจะไม่มีพล็อตเรื่องอะไรเลย แต่ ดีเร็ค จาร์แมน ก็ถ่ายทอดอารมณ์เหล่านี้ออกมาได้บรรเจิดสวยงามและทรงพลังตลอดทั้งเรื่อง THE ANGELIC CONVERSATION อาจจะไม่ใช่หนังที่มีเนื้อหาทะเยอทะยานอะไรมากนัก แต่ตัวของมันเองก็ได้สะท้อนให้เราเห็นถึงความทะเยอทะยานใน “เลือดเนื้อและจิตวิญญาณ” ของ ดีเร็ค จาร์แมน ในการใช้ภาพยนตร์เป็นเครื่องมือในการสื่อสาร “นามธรรม” ในตัวของศิลปิน และ THE ANGELIC CONVERSATION ก็เป็นอะไรบางอย่าง ที่ไม่น้อยไปกว่า “บทกวีทางจิตวิญญาณ” ที่ว่าด้วยความรักและกามารมณ์ของผู้ชายที่มีต่อผู้ชาย อนิจจา ถ้าแม้ ดีเรค จาร์แมน ยังไม่ลาจากโลกนี้ไปตั้งแต่อายุ 52 เสียก่อน โลกของเราคงจะมีงานศิลปะชั้นเยี่ยมเพิ่มขึ้นอีกมากมายเป็นแน่ อย่างไรก็ดีการปรากฏตัวของ THE ANGELIC CONVERSATION ก็ทำให้เราไม่ต้องสงสัยแล้วว่า ดีเร็ค จาร์แมน คือหนึ่งในผู้กำกับที่ทำหนังได้บริสุทธิ์ งดงาม และทรงพลัง มากที่สุดคนหนึ่งของโลก ....โลกที่ถูกสร้างขึ้นด้วยภาษาที่งดงามของฑูตสวรรค์ เพื่อให้มนุษย์ได้ดิ้นรนแสวงหา ไขว่คว้า และเกื้อกูลแก่ความเย้ายวนของความรัก

อ่านเพิ่มเติมเรื่องของดีเรค จาร์แมนได้ที่
http://bioscopemagazine.com/webboard/index-in.php?id=8061

--ได้อ่านคำวิจารณ์เกี่ยวกับ IN THE SHADOW OF THE SUN (1980) เขาบอกว่าหนังเรื่องนี้เป็นการนำโฮมมูฟวีที่จาร์แมนถ่ายเพื่อนๆไว้ในปี 1972-1974 มา SUPERIMPOSE ลงบนฟุตเตจที่ถ่ายไว้ในปี 1980 ที่เป็นการบันทึกภาพการเดินทางด้วยรถไปที่ AVEBURY โดยจาร์แมนทำเอฟเฟคท์หนังเรื่องนี้ขณะที่อยู่ในรูปแบบของฟิล์มขนาด 8 มม. ก่อนจะแปรสภาพหนังเรื่องนี้เป็นฟิล์ม 16 มม.อีกที

สิ่งที่อยู่ในหนังเรื่องนี้รวมถึง

1.คนที่อยู่ที่เครื่องพิมพ์ดีด ซึ่งอาจจะกำลังแต่งเรื่องหรือกำลังฝันถึงประสบการณ์เรื่องนี้

2.การเคลื่อนไหวอย่างเชื่องช้าของตัวละครที่เหมือนอยู่ในตำนาน

3.เปลวไฟ

4.เนินทราย

5.ผู้หญิงคนหนึ่งส่ายกระโปรง

6.คู่รักเต้นรำกัน

7.คนที่ใส่หน้ากากและเคลื่อนไหวไปมา

8.รูปปูนปั้นศีรษะคนแบบกรีก

9.ฉากแสดงความรู้สึกกังวลทุกข์ใจ ที่นักวิจารณ์บอกว่าเหมือนกับโฆษณายาแก้ปวด

10.ดนตรีประกอบแนวอิเล็กโทรนิกโดย THROBBING GRISTLE ซึ่งเต็มไปด้วยเสียงที่มีความหมาย ในขณะที่นักสับไพ่ทาโรต์ค้นพบกุญแจโบราณดอกหนึ่งและชูกุญแจนั้นให้ผู้ชมดู

11.อิทธิพลจากการรำมวยไท้เก๊ก

12.อิทธิพลจากภาพยนตร์เรื่อง NOSFERATU (A-) ของ F.W. MURNAU

13.ความรู้สึกอัศจรรย์ใจที่มีต่อเครื่องซีร็อกซ์สี

14.ชุดนิรภัยที่ใส่กันในโรงปฏิกรณ์ปรมาณูที่เมืองวินด์สเกล (ปัจจุบันคือเมืองเซลลาฟิลด์) โรงปฏิกรณ์แห่งนี้เคยประสบเหตุเพลิงไหม้จนส่งผลให้สารกัมมันตภาพรังสีรั่วไหลในปี 1957

15.ร้าน MAGIC SHOP ของ ALAN ALAN ใน HOLBORN



--ส่วนหนังของ MATTHIAS MULLER เป็นหนังที่ชอบมากค่ะ หนังดูหลอนๆดี รู้สึกว่าเขาจะนำฟุตเตจหนังเก่าหลายๆเรื่องที่เป็นฉากคนเปิดปิดรูดผ้าม่าน มาฉายลงบนฉากหลังที่พลิ้วไหวคล้ายๆผ้าม่าน

เทคนิคภาพสวยๆที่พลิ้วไหวเหมือนอยู่บนผ้าม่านนี้ทำให้นึกถึงมิวสิควิดีโอเพลง EVENING FALLS (1989, MICHAEL GEOGHEGAN, A+) ของ ENYA ค่ะ

การนำฟุตเตจหนังเก่าๆมาเรียงต่อกันเช่นนี้ เป็นเทคนิคที่นักทำหนังหลายคนชอบทำกัน ตั้งแต่ MY FIRST FILM (1991, SASITHORN ARIYAVICHA), PHOENIX TAPES (2000, MATTHIAS MULLER, A+) ที่พูดถึงวัตถุที่มักพบบ่อยๆในหนังของฮิทช์ค็อก และ LOVE (2003, TRACEY MOFFATT, A+) ที่นำฉากการแสดงความรักในหนังฮอลลีวู้ดยุคเก่ามาเรียงต่อๆกัน
http://www.wmm.com/news/Announcement/announcement_MOMA.htm

ฟุตเตจฟิล์มที่มึลเลอร์นำมาใช้ใน PHANTOM น่าจะมาจากหนังในทศวรรษ 1950 ซึ่งเป็นยุคที่น่าจะมีอิทธิพลต่อหนังหลายๆเรื่องของแมทธิอัส มึลเลอร์ และดิฉันเดาว่ายุค 1950 น่าจะมีอิทธิพลต่อหนังของเดวิด ลินช์ด้วย สิ่งที่น่าสังเกตก็คือว่า หนังของเดวิด ลินช์บางเรื่องอย่างเช่น TWIN PEAKS ก็มี “ผ้าม่าน” ที่ดูลึกลับมากๆเช่นกัน แต่ผ้าม่านในหนังของเดวิด ลินช์จะคล้ายๆกับผ้าม่านบนเวทีการแสดง ส่วนผ้าม่านใน PHANTOM เป็นผ้าม่านที่บานหน้าต่าง

หนังในทศวรรษ 1950 หลายเรื่องนำเสนอภาพผู้หญิงในยุคเก่าก่อนที่ภาพลักษณ์ของผู้หญิงจะเปลี่ยนไปมากในทศวรรษ 1960 และในยุคฮิปปี้ ผู้หญิงในหนังทศวรรษ 1950 ดูเหมือนเป็นแม่บ้านที่ถูกกักขัง ถูกจำกัดสิทธิเสรีภาพและทางเลือกในชีวิต ดิฉันไม่รู้เหมือนกันว่ามึลเลอร์ต้องการสะท้อนจุดนี้ในหนัง PHANTOM ด้วยหรือเปล่า แต่ภาพในหนังของเขาทำให้นึกถึงแม่บ้านในหนังอย่าง ALL THAT HEAVEN ALLOWS (DOUGLAS SIRK, A+) และ FAR FROM HEAVEN (TODDY HAYNES, A+/A)

จุดที่ทำให้ชอบ PHANTOM มาก ก็คือช่วงกลางเรื่องที่นำภาพตัวละครหลายๆตัวรูดเปิดม่านอย่างรุนแรงมาเรียงต่อๆกัน พวกเธอรูดเปิดม่านและมองออกไปนอกหน้าต่าง แต่เนื่องจากมันเป็นภาพเนกาทีฟ เราก็เลยไม่เห็นดวงตาของเธออย่างเด่นชัด และการที่เราไม่เห็นดวงตาของเธออย่างเด่นชัด มันก็เลยทำให้ดิฉันรู้สึกเหมือนกับว่าพวกเธอกำลังจ้องเขม็งมาที่ผู้ชม ดิฉันรู้สึกเหมือนกับว่าพวกเธอถูกกักขังไว้ในบ้าน และจ้องมองมาที่ผู้ชมด้วยความรู้สึกคล้ายๆกับโกรธแค้นที่พวกเธอถูกกักขังไว้ข้างใน ไม่สามารถออกมาจากบ้านหรือออกมาจากจอภาพยนตร์ได้


--ส่วนหนังของ STAN BRAKHAGE นั้น ไม่เคยดูมาก่อนเลยค่ะ เพิ่งได้ดูในงานนี้เป็นครั้งแรก ทั้งๆที่ดีวีดีและวิดีโอหนัง STAN BRAKHAGE มีเข้ามาขายในกรุงเทพนานแล้ว และ BIOSCOPE ก็เคยลงข้อมูลเกี่ยวกับ BRAKHAGE ไปแล้วตอนที่เขาตายในช่วงต้นปี 2003 โดยลงไว้ในเล่ม 17 หน้าปกโคลิน ฟาร์เรล คิดว่าหลายๆคนในที่นี้น่าจะมีความรู้เรื่อง BRAKHAGE ดีกว่าดิฉันหลายเท่าค่ะ

อ่านข้อมูลเกี่ยวกับ STAN BRAKHAGE ที่คุณสาวรกโลกเคยนำมาลงไว้ได้ที่นี่ค่ะ
http://www.bioscopemagazine.com/webboard/index-in.php?id=1391

อ่านเพิ่มเติมเกี่ยวกับ BRAKHAGE ได้ที่
http://www.deep-focus.com/flicker/bybrakha.html

Stereolab เคยทำเพลงอุทิศให้กับสแตน แบรคเกจ ผู้กำกับภาพยนตร์แนวทดลองชื่อดัง โดยเพลง Brakhage บรรจุอยู่ในอัลบัมชุด Dots and Loops (เพลงที่ดิฉันชอบที่สุดในอัลบัมชุดนี้คือเพลง Refractions of the Plastic Pulse ค่ะ ฟังได้ไม่เบื่อเลย และก็ชอบชื่อเพลง "Flower Called Nowhere" ในอัลบัมชุดนี้ด้วย)

ดูภาพจากหนังของ STAN BRAKHAGE ได้ที่
http://www.fredcamper.com/Film/BrakhageS.html

ความรู้สึกส่วนตัวที่มีต่อหนังของ STAN BRAKHAGE

1.STUDY IN COLOR AND BLACK AND WHITE (1993, STAN BRAKHAGE, A-)

รู้สึกว่าหนังเรื่องนี้เร็วและสั้นเกินไปจนจดจำอะไรไม่ค่อยได้เท่าไหร่


2.MOTHLIGHT (1963, STAN BRAKHAGE, A)

หนังเรื่องนี้สวยและเก๋ไก๋ดีมาก แถมเป็นหนังที่สร้างขึ้นโดยไม่ใช้กล้องอีกด้วย

มีหนังอีกมากมายที่สร้างขึ้นโดยไม่ใช้กล้อง ทั้งหนังของแบรคเคจประเภทที่ระบายสีลงไปบนฟิล์มโดยตรง, หนังที่เกิดจากการขูดขีดเส้นสายต่างๆลงบนฟิล์ม และหนังกลุ่มที่คุณสนธยา ทรัพย์เย็นเรียกว่า “กระทำชำเราฟิล์ม” โดยหนังกลุ่มนี้เกิดจากการกระทำทารุณกรรมต่อฟิล์มภาพยนตร์ด้วยวิธีการต่างๆ

อ่านตัวอย่างหนังในกลุ่มนี้ได้ที่
http://www.coolidge.org/balagan/handmade_spring2002.html

หนังเรื่อง WHAT THE WATER SAID (1998, DAVID GATTEN, A+) ที่อยู่ในกลุ่มนี้ เคยเข้ามาเปิดฉายที่สมาคมฝรั่งเศส ถ.สาทรใต้ในปี 1999 ด้วย หนังเรื่องนี้เกิดจากการนำฟิล์มภาพยนตร์ไปใส่ในกระชังปูและเอาไว้ทิ้งไว้ที่ชายหาดในรัฐเซาธ์แคโรไลน่า และหนังเรื่องนี้แบ่งออกเป็น 3 ส่วนด้วยกัน โดยส่วนแรกเป็นฟิล์มภาพยนตร์ที่เอาไปแช่ในกระชังปูในเดือนม.ค.ปี 1997, ส่วนที่สองเป็นฟิล์มภาพยนตร์ที่เอาไปแช่ในกระชังปูในเดือนต.ค.ปี 1997 และส่วนที่สามเกิดจากการทำอย่างเดียวกันในเดือนส.ค.ปี 1998

ภาพและเสียงที่เราเห็นและได้ยินในหนังเรื่องนี้ เกิดจากปฏิกิริยาเคมีที่ฟิล์มภาพยนตร์มีต่อน้ำทะเล, ทราย, หิน, ปู, ปลา และสัตว์ใต้น้ำต่างๆ


3.NIGHT MUSIC (1986, STAN BRAKHAGE, A+)

สีสันในหนังเรื่องนี้สวยมากๆ


4.THE STARS ARE BEAUTIFUL (1974, STAN BRAKHAGE, A+)

อยากได้บทบรรยายของหนังเรื่องนี้มากเลย รู้สึกว่าบทบรรยายของหนังเรื่องนี้เก๋ไก๋ดี ที่พูดเปรียบเทียบดวงดาวกับอะไรต่างๆมากมาย แต่จำภาพในหนังเรื่องนี้ไม่ค่อยได้เท่าไหร่

หนังที่สร้างความประทับใจอย่างมากในด้าน “บทบรรยาย” รวมถึง

4.1 HIGH KUKUS (1973, JAMES BROUGHTON, A+)

หนังเรื่องนี้นำเสนอภาพนิ่งๆภาพเดียวตั้งแต่ต้นจนจบเรื่อง โดยเสียงบรรยายเป็นเพียงสิ่งเดียวที่ “เคลื่อนไหวอย่างเห็นได้ชัด” ในหนังเรื่องนี้ ดิฉันจำไม่ได้แล้วว่าเสียงบรรยายในหนังเรื่องนี้เกี่ยวกับอะไร แต่จำได้ว่ามันให้อารมณ์ที่สุดยอดมากๆ ไม่นึกเลยว่าอะไรที่เรียบง่าย (ด้านการถ่ายทำ) ขนาดนี้จะให้อารมณ์ที่สุดยอดได้ถึงขนาดนี้

http://www.canyoncinema.com/B/Broughton.html


4.2 THE WATER CIRCLE (1975, JAMES BROUGHTON, A+)

หนังของเจมส์ บรอห์ตันเรื่องนี้มีการนำเสนอด้านภาพมากขึ้นหน่อย โดยเป็นภาพน้ำต่อเนื่องกันไปเรื่อยๆ แต่ปรากฏว่าพลังของหนังอาจจะสู้ “ภาพนิ่งๆภาพเดียว” แบบ HIGH KUKUS ไม่ได้


4.3 THIS IS IT (1971, JAMES BROUGHTON, A+)

หนังเรื่องนี้มีภาพเคลื่อนไหว, เนื้อเรื่อง และตัวละครมากกว่าสองเรื่องข้างบน แต่จุดเด่นของเรื่องคือบทบรรยายและท่วงทำนองการอ่านบทบรรยายที่ให้ความรู้สึกที่ดีมากๆๆๆ น่าเสียดายที่ดิฉันไม่มีบทบรรยายเรื่องนี้เก็บไว้ เพราะข้อเสียของการดูหนังที่มี “บทบรรยายดีๆ” อย่างนี้ก็คือว่า ในบางครั้งดิฉันคิดตามบทบรรยายไม่ทัน, จินตนาการตามบทบรรยายไม่ทัน และทำอารมณ์ซาบซึ้งไปกับบทบรรยายได้ไม่ทัน แต่ถึงแม้ว่าจะเก็บเกี่ยวอารมณ์จากบทบรรยายได้เพียงราว 50 % ของหนัง ก็รู้สึกว่าหนังเรื่องนี้ให้ความรู้สึกที่สุดยอดมากๆแล้ว
อ่านบทวิเคราะห์หนังเรื่อง THIS IS IT ได้ที่
http://people.wcsu.edu/mccarneyh/fva/B/This_Is_It.html


5.WINDOW WATER BABY MOVING (1962, STAN BRAKHAGE, A+)

เป็นหนังที่กล้าหาญดี และมีความเป็น “หนังสารคดีเกี่ยวกับครอบครัวผู้กำกับ” อยู่ในหนังเรื่องนี้ด้วย

เคยดูฉากคลอดลูกใน DR. T AND THE WOMEN (2000, ROBERT ALTMAN, B+) ก็รู้สึกตกใจอยู่เหมือนกัน แต่พอมาได้ดูฉากคลอดลูกในเรื่องนี้แล้ว ถึงได้รู้ว่าบางทีฉากคลอดลูกใน DR. T อาจไม่ใช่อะไรที่น่าตกใจมากนัก


6.DOG STAR MAN (1964, STAN BRAKHAGE, A+)

รู้สึกว่าชื่อหนังเรื่องนี้เป็นที่มาของชื่อวง DOGSTAR ที่มี KEANU REEVES เป็นมือเบส วงนี้เคยออกอัลบัมชื่อ HAPPY ENDING ในปี 2000
http://www.amazon.com/exec/obidos/tg/detail/-/B00004U05T/qid=1127443277/sr=2-1/ref=pd_bbs_b_2_1/102-4200249-6708167?v=glance&s=music

แต่ไม่รู้ว่าชื่อหนังเรื่องนี้เกี่ยวอะไรกับอัลบัมชุด DOG MAN STAR (1994) ของ SUEDE หรือเปล่า
http://www.amazon.com/exec/obidos/tg/detail/-/B000002AWR/qid=1127443215/sr=1-1/ref=sr_1_1/102-4200249-6708167?v=glance&s=music

ตอนช่วงต้นๆของหนังเรื่องนี้รู้สึกปรับตัวไม่ทัน เพราะช่วงแรกๆของหนังเรื่องนี้เต็มไปด้วยการตัดภาพที่รวดเร็วหรือการเคลื่อนกล้องที่ฉวัดเฉวียนมาก รู้สึกเหมือนตัวเองถูกกระหน่ำด้วยพายุเฮอริเคนทางภาพในช่วงต้นๆของหนังเรื่องนี้ โดยเฉพาะช่วง PROLOGUE

แต่ช่วงต่อๆมาของหนังก็เริ่ม “จับต้นชนปลาย” ได้มากขึ้น เพราะช่วงต่อๆมาของหนังจะมีภาพบางภาพที่พอดูรู้เรื่องปรากฏขึ้นซ้ำๆกัน โดยเฉพาะภาพของผู้ชายไต่เขา และภาพเด็กทารก

ช่วงท้ายๆของหนังรู้สึกว่าดูง่ายขึ้นมาก รู้สึกว่าสามารถปรับอารมณ์ของตัวเองให้เข้ากับหนังได้แล้ว แต่ก็ประหลาดใจเหมือนกันพอได้ฟังบทสัมภาษณ์ เพราะรู้สึก BRAKHAGE จะบอกว่าหนังช่วงต้นๆไม่ค่อยมีการ SUPERIMPOSITION เท่าไหร่ แต่ช่วงท้ายๆของหนังมีการ SUPERIMPOSITION หลายชั้นมากๆ ซึ่งถ้าฟังอย่างนี้ก็จะนึกว่าช่วงท้ายของหนังคงดูแล้วงงมากๆ แต่พอได้ดูจริงๆกลับรู้สึกว่าช่วงท้ายของหนังดูราบรื่นกว่าช่วงต้นๆมาก

การดู DOG STAR MAN เป็นเหมือนการได้ก้าวล่วงเข้าสู่มิติแห่งความรื่นรมย์ที่น่าหลงใหลอีกมิตินึง เป็นหนังที่ดูแล้วเพลิดเพลินดี และการที่หนังมีขนาดยาว ก็เลยทำให้รู้สึกเหมือนได้ก้าวเข้าไปดูดดื่มกับความรู้สึกในหนังได้อย่างเต็มที่

ประเด็นเรื่องมนุษย์กับธรรมชาติในหนังเรื่องนี้ ทำให้นึกถึงหนังเรื่อง QUICK BILLY (1971, BRUCE BAILLIE, A+) ที่มีการแบ่งหนังเป็นช่วงๆเหมือนกัน แต่รู้สึกว่า QUICK BILLY น่าจะดูง่ายกว่ามาก

อ่านบทสัมภาษณ์ BRUCE BAILLIE เกี่ยวกับ QUICK BILLY ได้ที่
http://www.roberthaller.com/firstlight/baillie.html


ดูหนังเรื่อง DOG STAR MAN แล้วก็ทำให้อยากอ่านหนังสือเรื่อง WALDEN, OR LIFE IN THE WOODS ของ HENRY DAVID THOREAU ด้วย เพราะหนังสือเล่มนี้มีเนื้อหาเกี่ยวกับผู้ชายที่ใช้ชีวิตในป่า และรู้สึกว่าหนังสือเรื่องนี้ได้รับการแปลเป็นภาษาไทยนานแล้ว
http://www.amazon.com/exec/obidos/tg/detail/-/0486284956/qid=1127444506/sr=8-1/ref=pd_bbs_1/102-4200249-6708167?v=glance&s=books&n=507846

ในบทสัมภาษณ์ของ BRAKHAGE เขาบอกว่าเขาใส่ตำนานหลายๆตำนานเข้าไปใน DOG STAR MAN แต่ขณะที่ดูหนังเรื่องนี้ ดิฉันไม่รู้เลยแม้แต่นิดเดียวว่ามีตำนานอะไรบ้างสอดแทรกเข้าไปในหนัง คงต้องให้คนอื่นๆมาช่วยอธิบายเรื่องนี้ แต่ถึงแม้ไม่รู้จักตำนานในหนังเรื่องนี้ หนังเรื่องนี้ก็ดูเพลินอยู่ดี

ถ้าเข้าใจไม่ผิด BRAKHAGE ท่าทางจะชอบ EZRA POUND เป็นอย่างมาก EZRA POUND เป็นกวีที่มีบทบาทสำคัญมากในช่วงต้นคริสต์ศตวรรษที่ 20 เขาเป็นหนึ่งในผู้ก่อตั้งกลุ่ม IMAGISM และมีส่วนช่วยเหลือ T.S. ELIOT + JAMES JOYCE อย่างไรก็ดี POUND เป็นพวกฟาสซิสต์ และเข้าโรงพยาบาลบ้าเป็นเวลานานถึง 12 ปี

ผลงานสำคัญของ POUND คือหนังสือชื่อ CANTOS รู้สึกว่า BRAKHAGE จะโชว์หนังสือเล่มนี้ให้ผู้ชมดูในระหว่างการให้สัมภาษณ์ด้วย

อ่านประวัติของ EZRA POUND (1885-1972) ได้ที่
http://www.kirjasto.sci.fi/epound.htm

Pound's short "one-image poem" 'In a Station of the Metro' is among the most celebrated Imagist works:

"The apparition of these faces in the crowd;
Petals on a wet, black bough."


STAN BRAKHAGE ได้รับอิทธิพลจาก JACKSON POLLOCK ซึ่งเป็นจิตรกรชื่อดังด้วย แต่ดิฉันยังไม่ได้ดูหนังเรื่อง POLLOCK เลยค่ะ
http://mcclure-manzarek.com/brakhage.html

ในห้องสมุดมหาลัยธรรมศาสตร์ มีหนังสือเกี่ยวกับ VALIE EXPORT ผู้กำกับหญิงชื่อดังชาวออสเตรีย ดิฉันเคยลองเปิดอ่านคำนำหนังสือเล่มนี้ เห็นมีพูดถึง JACKSON POLLOCK ด้วยเหมือนกัน ก็เลยรู้สึกประหลาดใจมากที่จิตรกรคนนี้ท่าทางจะมีอิทธิพลต่อแนวทางในการสร้างภาพยนตร์มากพอสมควร

จากการได้ดูหนังของ BRAKHAGE มา 6 เรื่อง ดิฉันก็รู้สึกชอบเขามาก หนังของเขาบางเรื่องใช้วิธีการที่แปลก แต่ผลลัพธ์ที่ออกมาคือความงดงาม และหนังของเขาก็อาจจะมีลักษณะเฉพาะตัว มีแนวทางบางอย่างเป็นของตัวเอง อย่างไรก็ดี จาก 6 เรื่องที่ได้ดูมานี้ ทำให้รู้สึกว่าแนวทางหนังของแบรคเคจ อาจจะไม่ใช่แนวทางหนังที่ดิฉันชอบอย่างสุดๆ เพราะหนังของเขาตัดภาพเร็วเกินไป ดิฉันมีแนวโน้มที่จะชอบหนังช้าๆนิ่งๆหลอนๆมากกว่า

ถ้าหากพูดถึงผู้กำกับหนังแนวประหลาดๆแล้ว แบรคเคจก็อาจจะเรียกได้ว่าเป็นผู้กำกับที่ดิฉันชอบมาก แต่ก็ยังมีผู้กำกับหนังแนวประหลาดๆ (หรือหนังแนวไม่ค่อยจะเล่าเรื่อง) อีกมากมายหลายคนที่ทำหนังเข้าทางดิฉันมากกว่าแบรคเคจ อย่างเช่น


1.MARGUERITE DURAS

2.SASITHORN ARIYAVICHA

3.APICHATPONG WEERASETHAKUL

4.ทศพล บุญสินสุข

5.อุรุพงศ์ รักษาสัตย์

6.MATTHIAS MULLER

7.BRUCE BAILLIE

8.BRUCE CONNER

9.JAMES BROUGHTON

10.MAYA DEREN


--ดีใจที่ได้ดูสารคดีเกี่ยวกับ ABSTRACT CINEMA ที่ห้องสมุดมหาลัยธรรมศาสตร์ด้วย รู้สึกว่าในสารคดีนี้ คำว่า ABSTRACT CINEMA ที่เขาใช้ จะเป็นการใช้คำอย่างมีความหมายแคบมาก เพราะหนังในกลุ่มนี้จะไม่มีเนื้อเรื่องอะไรอยู่เลย เรียกได้ว่าเป็นซับเซทที่ย่อยมากๆของหนังแนวประหลาดๆอีกทีนึง หนังของแบรคเคจหลายๆเรื่องก็ไม่ได้จัดอยู่ในซับเซทนี้

หนังในกลุ่มนี้อาจจะรวมถึงหนังของ LEN LYE (1901-1980) อ่านประวัติของเขาได้ที่
http://mcclure-manzarek.com/brakhage.html

He pioneered 'direct film', film made without a camera by painting and scratching images directly onto celluloid.

อย่างไรก็ดี ดิฉันไม่ได้สนใจแม้แต่นิดเดียวว่าคำจำกัดความของ ABSTRACT CINEMA คืออะไร และอะไรเป็นเกณฑ์ที่ใช้ในการแบ่งว่าหนังเรื่องใดอยู่ในกลุ่มนี้หรือไม่ เพราะความรู้ดังกล่าวคงไม่ได้ทำให้ความสุขในการดูหนังของดิฉันเพิ่มขึ้นเลยแม้แต่น้อย ขอเพียงหนังเรื่องนั้นทำให้ดิฉันมีความสุข นั่นก็พอแล้ว มันจะเป็นหนังกลุ่มใดก็ไม่สำคัญเลยแม้แต่นิดเดียว


--ในสารคดีเกี่ยวกับ ABSTRACT CINEMA มีการตัดภาพจากหนังเรื่อง THE CENTRAL REGION (1970, MICHAEL SNOW) มาให้ดูด้วย รู้สึกว่าการเคลื่อนกล้องในหนังเรื่องนี้จะพิสดารมาก หนังเรื่องนี้มีการเคลื่อนกล้องหมุนวนเป็นวงกลมในบางช่วง และนักวิจารณ์บอกว่าการเคลื่อนกล้องในหนังเรื่องนี้เป็นการทำลายกฎแห่งแรงโน้มถ่วงของโลก และเป็นการลบเลือนเส้นขอบฟ้าและทำให้เส้นขอบฟ้าถูกหลงลืม

นักวิจารณ์บอกว่าไมเคิล สโนว์ใช้อุปกรณ์กล้องที่ทำขึ้นเป็นพิเศษในการถ่ายทำหนังเรื่องนี้ โดยกล้องนี้สามารถเคลื่อนได้ในทุกทิศทาง ทั้งในทางขนานกับพื้นโลก, ตั้งดิ่งจากพื้นโลก, เคลื่อนไปข้างๆ หรือหมุนควงเป็นวงกลม หนังเรื่องนี้เป็นการเคลื่อนผ่านพื้นที่ว่างอย่างต่อเนื่อง โดยสโนว์ถ่ายทำหนังเรื่องนี้ในแคว้นควีเบคของแคนาดาในพื้นที่ที่ไม่มีร่องรอยว่ามีผู้คนอาศัยอยู่ ผู้ชมจะเห็นแต่เพียงพื้นที่ราบที่แทบไม่มีต้นไม้ แต่มีภูเขาล้อมรอบ

นักวิจารณ์บอกว่าในหนังเรื่องนี้ ไมเคิล สโนว์พาผู้ชมเข้าไปอยู่กลางโลกที่ไร้คำพูด โลกที่ไม่มี “การประกอบกันขึ้นเป็นความหมาย” โลกที่ไม่มีแม้แต่ “subject” ไมเคิล สโนว์ไม่เพียงแต่ทำให้ผู้ชมต้องทบทวนความหมายของ “ภาพยนตร์” ใหม่เท่านั้น แต่ทำให้ผู้ชมต้องทบทวนความหมายของคำว่า “จักรวาล” ใหม่ด้วย

การถ่ายภาพใน THE CENTRAL REGION ทำให้นึกถึงหนังเรื่อง THE LAST SKY PASSENGER (2004, ทศพล บุญสินสุข, A) ด้วยเหมือนกัน หนังสองเรื่องนี้น่าจะเหมาะฉายควบกัน

อ่านเพิ่มเติมเกี่ยวกับ THE CENTRAL REGION ซึ่งมีความยาว 3 ชั่วโมงได้ที่
http://www.medienkunstnetz.de/works/region-central/
http://www.canyoncinema.com/S/Snow.html


--ถ้าหากคุณ homogenic ชอบหนังแนวนี้ ก็อยากลองแนะนำให้คอยติดตามข่าวงานแสดงศิลปะตามแกลเลอรีต่างๆในกรุงเทพค่ะ เพราะหนังแนวนี้จะมีความใกล้เคียงกับงาน VIDEO ART ที่ชอบมาเปิดฉายตามแกลเลอรีในกรุงเทพ โดยวิดีโอเหล่านี้มักจะมาเปิดฉายพร้อมกับงานจิตรกรรม และงาน INSTALLATION ART ที่พูดถึงประเด็นเดียวกัน

ดิฉันเองเป็นโรคขี้เกียจอย่างรุนแรงสุดๆค่ะ ก็เลยแทบไม่เคยไปดูวิดีโอประเภทนี้เลย รู้สึกเสียดายอยู่เหมือนกัน เพราะงานเหล่านี้คงหาดูได้ยากมากๆ

ช่วงเดือนมิ.ย.ที่ผ่านมา ก็มีงานวิดีโออาร์ทมาเปิดฉายในแกลเลอรี่บางแห่งโดยเป็นส่วนหนึ่งของเทศกาลฝรั่งเศส เห็นบางคนบอกว่างานที่สุดยอดมากๆ คือวิดีโอชุด EST UNE BONNE NOUVELLE ที่มาฉายที่บ้านศิลปะรชฏ รู้สึกว่าจะเป็นวิดีโอที่ก่อให้เกิดผลกระทบทางอารมณ์อย่างรุนแรงจนสุดขีดคลั่ง

และเมื่อเดือนส.ค.ที่ผ่านมา ก็รู้สึกว่าจะมีนิทรรศการ BANGKOK-BARCELONA จัดที่ ABOUT CAF E ดิฉันไม่ได้ไปดูเหมือนกัน ถ้าเข้าใจไม่ผิด งานศิลปะในนิทรรศการนี้มีการใช้สื่อวิดีโอมาผสมด้วย