PAPA (MAURICE BARTHELEMY, A+)

--วันนี้ได้ดู A STRANGER OF MINE (2005, KENJI UCHIDA, A) ค่ะ เป็นหนังที่น่ารักมากๆ


ตอบคุณ CHRIS’S GIRLFRIEND

ดีใจมากค่ะที่คุณ CHRIS’S GIRLFRIEND ชอบ GREGOIRE COLIN และ PIERRE PNG ดิฉันชอบ GREGOIRE COLIN มากจากใน BEAU TRAVAIL (1999, CLAIRE DENIS, A+) ค่ะ รู้สึกว่าบทของเขาในเรื่องนี้ดูเป็นคนดีมากที่สุด ดีจนแทบจะเป็นเทพบุตรเลยทีเดียว ในขณะที่บทของ DENIS LAVANT ในเรื่องนี้ดูเหมือนจะเป็นปีศาจผู้ชั่วร้าย

แต่ในหนังเรื่องอื่นๆที่ดิฉันได้ดู GREGOIRE COLIN มักจะรับบทเป็นคนเลวหรือคนโรคจิต หนังที่เขาเล่นก็รวมถึงเรื่อง

1.BEFORE THE RAIN (1994, MILCHO MANCHEVSKI, A+)
รับบทเป็นชายหนุ่มที่ดีราวกับเทพบุตร

2.SECRET DEFENSE (1998, JACQUES RIVETTE, A+)
รับบทเป็นหนุ่มเลือดร้อนที่สร้างเรื่องเดือดร้อนให้พี่สาว

3.NENETTE AND BONI (1996, CLAIRE DENIS, A+/A)
รับบทเป็นหนุ่มไม่ค่อยปกติที่ต้องรับมือกับน้องสาว

4.A SIGHT FOR SORE EYES (2003, GILLES BOURDOS, A+/A)
รับบทเป็นคนโรคจิต

5.SADE (2000, BENOIT JACQUOT, A)
รับบทเป็นทั้งคนเลวและโรคจิตซาดิสท์

6.THE DREAMLIFE OF ANGELS (1998, ERICK ZONCA, A)
รับบทเป็นคนเลว

รู้สึกว่า GREGOIRE COLIN จะรับบทคนเลวโรคจิตได้สมจริงมากๆ โดยเฉพาะใน A SIGHT FOR SORE EYES จนระยะหลังๆมานี้ดิฉันก็เลยเริ่มรู้สึกกลัวๆเขา แทนที่จะรู้สึกปรารถนาเขาอย่างรุนแรงเหมือนเมื่อ 5 ปีก่อน


ตอบคุณอินทร์

ไม่รู้ว่าคุณอินทร์จะได้มีโอกาสมาร่วมงาน LA FETE บ้างหรือเปล่า แต่อย่างไรก็ดี ถ้าหากดิฉันมีเวลา ดิฉันก็จะพยายามเขียนถึงหนังที่ได้ดูในงานนี้ค่ะ

ตอนนี้ได้ดูหนังในเทศกาลหนังฝรั่งเศสไปแล้ว 10 เรื่อง มีที่ชอบสุดๆอยู่ 3 เรื่อง ซึ่งก็คือ TO PAINT OR MAKE LOVE, PAPA และ MY ANGEL ยังตัดสินไม่ได้ว่าชอบเรื่องไหนมากที่สุด เพราะ TO PAINT OR MAKE LOVE เป็นหนังที่ทำให้รู้สึกมีความสุขมากขณะที่ได้ดู รู้สึกราวกับว่าตัวเองได้เห็น “สรวงสวรรค์” อยู่ต่อหน้าต่อตาตัวเอง (“สรวงสวรรค์” ที่เห็นใน TO PAINT OR MAKE LOVE ทำให้ดิฉันเข้าใจว่าทำไมสวรรค์ชั้นฉกามาพจร ถึงมีคำว่า “กามา” อยู่ในชื่อสวรรค์ด้วย –(ล้อเล่นค่ะ)) แต่ยังไม่แน่ว่าหนังเรื่องนี้จะส่งผลกระทบทางอารมณ์ความรู้สึกได้ในระยะเวลานานเท่า PAPA และ MY ANGEL หรือเปล่า เพราะว่า TO PAINT OR MAKE LOVE เป็นหนังที่แทบไม่ค่อยแสดงให้เห็นถึงความทุกข์และความเจ็บปวดในชีวิตเท่าใดนัก ในขณะที่ PAPA และ MY ANGEL เป็นหนังที่อาจจะไม่ได้ทำให้ดิฉันรู้สึกดื่มด่ำอย่างรุนแรงสุดๆขณะที่ได้ดูเท่า TO PAINT OR MAKE LOVE แต่หลังจากดูจบไปแล้ว 1-2 วัน “ความเจ็บปวด” ที่อยู่ในหนังสองเรื่องนี้ กลับทำให้ดิฉันร้องไห้แทบทุกครั้งที่นึกถึง

MY ANGEL เป็นหนังที่ดูเหมือนยังมีอะไรไม่ค่อยลงตัว และช่วงท้ายๆของเรื่องก็ดูไม่ค่อยเข้มข้นเท่าใดนัก แต่มีอยู่ฉากนึงในเรื่องนี้ที่ทำให้ร้องไห้ทุกครั้งที่นึกถึง นั่นก็คือฉากของ BILLY (VINCENT ROTTIERS) ในโรงพยาบาล การแสดงของ VINCENT ROTTIERS ในฉากนั้นรุนแรงตรงใจตัวเองมากๆ ไม่รู้ว่าเขาแสดงออกมาได้อย่างไร ฉากนั้นทำให้ดิฉันอยากจะเข้าไปกราบตีนเขาเลยค่ะ

ส่วน PAPA นั้น ฉากที่ทำให้ร้องไห้ทุกครั้งที่นึกถึง ก็คือฉากท้ายๆของเรื่อง ไม่รู้ว่าเป็นเพราะอะไร อารมณ์ในฉากนั้นทำให้ดิฉันนึกถึงเพลง COMING OUT OF THE DARK ของ GLORIA ESTEFAN รู้สึกราวกับว่าตัวเองได้หลุดพ้นจากอุโมงค์มืดที่ร้อนระอุในจิตใจ และกลับเข้าสู่แสงสว่างอันร่มเย็นอีกครั้ง

PAPA จัดเป็นหนังที่เซอร์ไพรส์ดิฉันมากๆ (ส่วน TO PAINT OR MAKE LOVE นั้นไม่ค่อยเซอร์ไพรส์เท่าไหร่ เพราะก่อนหน้านี้ก็เคยชอบ UN HOMME, UN VRAI (2003, A++++++++++) ที่กำกับโดย ARNAUD LARRIEU + JEAN-MARIE LARRIEU เหมือนกันมาแล้ว) เพราะปกติแล้วดิฉันมักจะไม่มีอารมณ์ร่วมกับหนังที่พูดถึงความสัมพันธ์ระหว่างพ่อกับลูกชาย หนังอย่าง LOST EMBRACE (2004, DANIEL HENDLER, A-), SHOWER (1999, ZHANG YANG, B+) และ LE GRAND VOYAGE (2004, ISMAEL FERROUKHI, A-) ที่นำเสนอความสัมพันธ์ระหว่างพ่อกับลูกชาย จัดเป็นหนังดีที่ดิฉันไม่มีอารมณ์ร่วมด้วยมากนัก แต่ PAPA กลับเป็นหนังที่ทำให้ดิฉันรู้สึกมีอารมณ์ร่วมด้วยอย่างรุนแรงสุดๆ

PAPA ก็เป็นหนังอีกเรื่องที่ตั้งแต่เห็นฉากเปิดเรื่อง ก็เดาได้ทันทีว่าหนังเรื่องนี้ต้องเข้าทางดิฉันแน่ๆ หนังเรื่องนี้เปิดเรื่องด้วยฉากท้องถนนที่โล่งว่าง และกล้องก็ไม่ได้พยายามทำให้ผู้ชมมุ่งความสนใจไปที่ตัวละครมากเกินไป ดิฉันแทบจำไม่ได้แล้วว่าตัวละครอยู่ในสภาพยังไงในฉากเปิดเรื่อง จำได้แต่ว่าสิ่งที่ติดตาที่สุดและฝังใจที่สุดในฉากเปิดเรื่อง ไม่ใช่ตัวละครสองคนที่พูดคุยกันในฉาก แต่เป็นเศษฟางหญ้าที่ปลิวผ่านตัวละครไป

PAPA เป็นหนังที่ให้ตัวละครพ่อกับลูกชายสองคนนั่งรถไปด้วยกัน และพูดคุยกันไปเรื่อยๆตั้งแต่ต้นจนจบเรื่อง พวกเขาดูเหมือนจะมีความสุขและหยอกล้อกันดีในช่วงต้นเรื่อง แต่หลังจากนั้นความเจ็บปวดที่ฝังรากลึกอยู่ข้างในและข้อเสียของพวกเขาก็ค่อยๆได้รับการนำเสนอออกมา

สิ่งที่ชอบมากใน PAPA

1.หุบเหว

2.ใยแมงมุม

3.ความตาย ที่ปรากฏตัวในรูปแบบต่างๆ

ตอนนี้นึกไม่ออกว่ามีหนังเรื่องอะไรบ้างที่ควรจะนำมาฉายควบคู่กับ PAPA นึกออกอยู่เรื่องเดียว ซึ่งก็คือ COMING TO TERMS WITH THE DEAD (1994, PASCALE FERRAN, A++++++++++) หนังทั้งสองเรื่องนี้ไม่ได้ให้ความสำคัญกับตัวละครที่ตายไปแล้ว แต่ให้ความสำคัญกับจิตใจของคนที่ยังมีชีวิตอยู่ โดยที่ PAPA แสดงให้เห็นว่า “การประคับประคองจิตใจให้อยู่ตลอดรอดฝั่ง” ไปได้นั้น อาจจะเป็นสิ่งที่ยากเย็นแสนเข็ญยิ่งนัก
http://www.imdb.com/title/tt0110819/

ส่วนหนังที่อาจจะเหมาะนำมาฉายควบคู่กับ MY ANGEL ก็คือ GLORIA (1980, JOHN CASSAVETES, A+) และ THE THIRD EYE (2002, CHRISTOPHE FRAIPONT, A+) เพราะหนังสามเรื่องนี้มีตัวละครหญิงชายที่ “หนีภัย” ไปด้วยกันเหมือนๆกัน โดยที่ตัวละครฝ่ายหญิงในสามเรื่องนี้มีหน้าที่เหมือนกับเป็นผู้พิทักษ์อารักขาและคอยคุ้มครองความปลอดภัยให้แก่ฝ่ายชาย
http://images.amazon.com/images/P/B000083C8N.01.LZZZZZZZ.jpg

รูปจาก PAPA
http://a69.g.akamai.net/n/69/10688/v1/img5.allocine.fr/acmedia/medias/nmedia/18/35/53/65/18424862.jpg
http://a69.g.akamai.net/n/69/10688/v1/img5.allocine.fr/acmedia/medias/nmedia/18/35/53/65/18414131.jpg
http://a69.g.akamai.net/n/69/10688/v1/img5.allocine.fr/acmedia/medias/nmedia/18/35/53/65/18414133.jpg
http://a69.g.akamai.net/n/69/10688/v1/img5.allocine.fr/acmedia/medias/nmedia/18/35/53/65/18414135.jpg
http://a69.g.akamai.net/n/69/10688/v1/img5.allocine.fr/acmedia/medias/nmedia/18/35/53/65/18404084.jpg