KRABI, 2562 (2019, Anocha Suwichakornpong, Ben Rivers, A+30)

KRABI, 2562 (2019, Anocha Suwichakornpong, Ben Rivers, A+30)

ทำไม imdb.com บอกว่าหนังเรื่องนี้เป็น documentary 55555

https://www.imdb.com/title/tt10696320/?ref_=nv_sr_srsg_0

เราได้ดูหนังเรื่องนี้ที่โรง House Samyan ในวันเสาร์ที่ 14 มี.ค. ตอนนี้ลืมรายละเอียดในหนังไปหมดแล้ว แต่จำได้ว่าชอบหนังอย่างสุดๆ เราชอบที่มันเหมือนมีเรื่องเล่าหลายมิติทับซ้อนกันอยู่อย่างแปลกประหลาดน่ะ คือมันไม่ใช่เรื่องของตัวละครหลายๆตัวแบบหนังของ Robert Altman เพราะในหนังของ Altman เรื่องเล่าหลายๆเรื่องของตัวละครทุกตัวมันเหมือนอยู่ใน “มิติ” เดียวกัน แต่ในหนังเรื่องนี้กับในหนังอย่าง BY THE TIME IT GETS DARK (2016, Anocha Suwichakornpong) กับ THE SKY TREMBLES AND THE EARTH IS AFRAID AND THE TWO EYES ARE NOT BROTHERS (2015, Ben Rivers) เรื่องราวในหนังมันเหมือนมีหลายมิติเหลื่อมล้ำทับซ้อนกันอยู่อย่างพิศวงมากๆ

พอดู KRABI, 2562 เราก็เลยนึกถึงหนังอย่าง ARABIAN NIGHTS (2015, Miguel Gomes, Portugal) น่ะ เพราะเราว่าทั้ง KRABI กับ ARABIAN NIGHTS มันมอบ “ความสดชื่นของอิสระทางการเล่าเรื่อง” ให้กับเรา เหมือนกับว่าในฉากนึงมันอาจจะเป็น documentary ก็ได้, อีกฉากมันจะเป็น mockumentary ก็ได้, อีกฉากมันจะเป็นคนจริงปะทะกับตัวละครก็ได้, อีกฉากมันจะเป็น fiction ก็ได้, อีกฉากมันจะเป็น fiction ที่นักแสดงเล่นเป็น “ตัวละครที่ชื่อเหมือนนักแสดงคนนั้น” ก็ได้ ฯลฯ และอิสระทางมิติของการเล่าเรื่องแบบนี้ ก็เลยทำให้เราสามารถมองเห็นอะไรหลายๆอย่างในสถานที่นึงได้นอกเหนือจากการเล่าเรื่องในมิติเดียว เราสามารถมองเห็นได้ทั้งอดีตหลายพันปีก่อน, อดีตหลายร้อยปีก่อน, ความทรงจำหลายสิบปีก่อน, ชีวิตคนในปัจจุบัน และอะไรหลายๆอย่างที่เข้ามากระทบหรือมีอิทธิพลต่อชีวิตคนในปัจจุบัน

พอผ่านมานานสองเดือน ปรากฏว่า ฉากที่ติดอยู่ในความทรงจำของเรามากที่สุด คือฉากที่หญิงสาวชาวไทยคนนึงคุยกับนักท่องเที่ยวฝรั่งในร้านอาหารข้างทาง ไม่รู้เหมือนกันว่าทำไมฉากนี้ถึงกลายเป็นฉากที่คาใจเรามากที่สุดในหนังเรื่องนี้