WILLING

WILLING พลการ (2022, นิติพงษ์ การดี, 30min, A+30)

 

1.เรามองหนังเรื่องนี้ใน 2 layers โดย layer แรกคือเนื้อเรื่องที่เกิดขึ้นตามในหนัง ที่เล่าเรื่องของพ่อแม่ที่มีปัญหาทางธุรกิจ และลูกชายที่ยังไม่แน่ใจว่าตัวเองต้องการจะทำงานอะไร ซึ่งในส่วนของ layer นี้หนังก็น่าสนใจดี โดยเฉพาะในการนำเสนอตัวละครเพื่อนพระเอกที่เหมือนจะเรียนศิลปะ แต่จบไปเป็นช่างซ่อมแอร์

 

2. ส่วน layer ที่สองคือการคิดไปเองของเรา เพราะเราไม่แน่ใจว่าหนังเรื่องนี้เป็นสัญลักษณ์เปรียบเปรยทางการเมืองหรือเปล่า 5555 บางทีหนังอาจจะไม่ได้ตั้งใจแบบนั้นก็ได้

 

คือเรามองว่า ตัวละครพ่อแม่ที่เข้าไปเกี่ยวข้องกับธุรกิจสีเทา และดูเหมือนจะผิดหวังกับสิ่งนี้ในเวลาต่อมานั้น ทำให้เรานึกถึงพวกที่เคยสนับสนุนรัฐประหาร มองว่า อะไรเทา ๆ ผิดกฎหมาย เป็นสิ่งที่ยอมรับได้ คนอื่นเขาก็ทำ ๆ กัน ยอมเซ็น ๆ ไปก่อน (ฉากแรกที่เป็นการเซ็นสัญญาทำธุรกิจทำให้นึกถึงการโหวตรับรัฐธรรมนูญใหม่ไปก่อน) แต่คนบางกลุ่มที่เคยสนับสนุนรัฐประหารในช่วงแรก ก็เหมือนจะได้คิดในเวลาต่อมา เมื่อพบว่าประเทศและเศรษฐกิจไม่ได้พัฒนาไปไหน ตัวเองเหมือนโดนโกงหรือโดนหลอกจากกลุ่มที่ทำธุรกิจสีเทา และในที่สุดประชาชนกลุ่มนี้ก็ต้องใช้ชีวิตอยู่กับความล่มจมของประเทศเพราะไปเปิดทางให้คนกลุ่มนั้นเข้ามาปกครองประเทศ

 

3.คือเหมือนมีองค์ประกอบบางอย่างในหนังที่ทำให้เราสงสัยว่ามันอาจจะเป็นการเปรียบเปรยทางการเมืองน่ะ อย่างเช่น

 

3.1 เหมือนตัวละครแม่จะสนับสนุนการทำธุรกิจกับผู้มีอำนาจเหนือกฎหมายอย่างมาก ๆ แต่พ่อจะมีความลังเลก้ำกึ่งตรงจุดนี้ และมีตอนนึงที่พ่อพูดในทำนองที่ว่า แม่ไปขอให้คนพวกนี้มาช่วยเหลือในครั้งแรกในปี 2006

 

3.2 ชื่อหนัง “พลการ” มันทำให้นึกถึงการทำรัฐประหาร

 

4.แต่ทั้งหมดนี้เราอาจจะคิดไปเองก็ได้นะ หนังอาจจะไม่ได้ตั้งใจเปรียบเปรยทางการเมืองใด ๆ ก็ได้ 55555