SALAD AND SICKNESS

 

วันนี้ป่วยเป็นโรคกระเพาะและลำไส้อักเสบค่ะ ซึ่งน่าจะเกิดจากอาหารเป็นพิษ คือเมื่อวานนี้ตอนเย็นเรากินสลัดจานใหญ่ และตามด้วยน้ำผลไม้ปั่นเย็น ๆ และหลังจากนั้นพอเราเข้านอน เราก็ตื่นมากลางดึก และถ่ายเหลวไป 2 รอบ เราเริ่มสังหรณ์ใจว่า มันต้องเป็นเพราะเรากิน “ผัก + ของเย็น” แน่ ๆ เพราะก่อนหน้านี้เมื่อหลายปีก่อนเราเคยป่วยหนักเพราะเรากิน “ผัดผักบุ้ง” แล้วตามด้วยไอติม แล้วความเย็นจัดของไอติมมันเลยเหมือนไปทำให้อาหารไม่ย่อย คืนนั้นเราก็เลยอ้วกเอาผัดผักบุ้งออกมา และเราก็ป่วยหนักทรมานมาก ๆ ในตอนนั้น

 

เมื่อคืนเราก็เลยลังเลว่า เราจะพยายามอ้วกเอาอาหารออกมาดีไหม เพราะเรารู้สึกพะอืดพะอมมาก ๆ  แต่เราเพิ่งผ่าตัดหมอนรองกระดูกเคลื่อน หมอห้ามก้ม เราก็เลยกลัวว่าถ้าหากเราโก้งโค้งตัวพยายามจะอาเจียนเอาอาหารออกมา แล้วหมอนรองกระดูกมันจะเคลื่อนออกมาอีก เราก็เลยพยายามนอนต่อ แต่ในที่สุดก็ทนไม่ไหว เมื่อคืนตอนราว ๆ ตี 3 เราก็เลยอ้วกเอาสลัดผักออกมาเยอะมาก แต่เราก็พยายามไม่ก้มตัวนะ เราก็ใช้วิธีกด ๆ ท้องอะไรไปเพื่อพยายามทำให้ตัวเองอาเจียนออกมาโดยไม่ต้องก้มตัว

 

พอเราตื่นนอนมาตอนประมาณ 6 โมงกว่า เราก็รู้สึกว่าเรายังไม่หายดี แต่เราก็ต้องทำงาน เราก็เลยอดทนทำงาน work from home ไป เราบอกกับตัวเองว่า “ฉันจะสู้ให้ถึงที่สุด” แต่พอบอกกับตัวเองแบบนั้นเท่านั้นแหละ กูอ้วกพุ่งออกมาเลยจ้า ราดรดพื้นห้อง, พรมเช็ดเท้า, etc. แต่ยังดีที่อ้วกไม่โดน laptop ที่ใช้ในการทำงาน เราก็เลยไปอ้วกต่อในห้องน้ำ, เช็ดอ้วกที่พื้นห้อง แล้วก็อดทนทำงานต่อจนถึง 8 โมงครึ่งแล้วค่อยขอลางาน

 

หลังจากนั้นเราก็นอนต่อ ตื่นมาตอนเที่ยง ก็ยังรู้สึกพะอืดพะอมอยู่ เราก็เลยไปอ้วกต่อ ปรากฏว่าก็ยังมีสลัดผักออกมาอีก สรุปว่าต้องอ้วกถึง 3 รอบถึงจะสามารถเอาอีสลัดผักสารพัดพิษที่แดกไปเมื่อวานออกมาได้หมด

 

หลังจากนั้นเราก็นอนต่อ รู้สึกหมดแรงมาก ๆ ไม่มีแรงทำอะไรทั้งสิ้น  ไม่สามารถลากสังขารตัวเองไปโรงพยาบาลได้ รู้สึกเหมือนเป็นไข้หนาวสั่น ตะครั่นตะครอตัว ไม่สามารถกินอาหารอะไรได้ และแม้แต่น้ำเปล่าเราก็ไม่อยากดื่มด้วย เหมือนความรู้สึกพะอืดพะอมมันรุนแรงมากจนแม้แต่น้ำเปล่าเราก็ยังไม่อยากดื่ม

 

พอตื่นมาอีกทีตอนบ่าย 3 กว่า ๆ เราก็รู้สึกมีแรงมากขึ้น รู้สึกว่าความพะอืดพะอมลดลงแล้ว สามารถมีความสุขกับการดื่มน้ำเปล่าได้แล้ว เราเดาว่าสลัดผักในท้องเราคงถูกเราอ้วกออกไปหมดแล้ว เราก็เลยตัดสินใจว่ากูต้องไปโรงพยาบาลตอนนี้แล้วล่ะ เพราะมันบ่าย 3 กว่าแล้ว เดี๋ยวหมอกลับหมด คือจริง ๆ เราก็อยากไปโรงพยาบาลตั้งแต่เช้านะ แต่พอเราอยู่ตัวคนเดียว และรู้สึกหมดสิ้นเรี่ยวแรงแบบนี้ เราก็เลยไม่สามารถไปโรงพยาบาลได้ตั้งแต่เช้า เราต้องนอนไปเรื่อย ๆ จนพอมีแรงสักหน่อยแบบนี้นี่แหละ แล้วค่อยลากสังขารตัวเองไปโรงพยาบาลได้สำเร็จ

 

พอเราไปถึงโรงพยาบาล แล้วเจอหมอ เราก็ขอยาฉีด เพราะเรากลัวว่าถ้าหากเรากินยาลงกระเพาะแล้วเราจะอ้วกเอาตัวยาออกมา หมอก็เลยให้เรานอนในโรงพยาบาลราวชั่วโมงนึงเพื่อฉีดยาเข้าเส้น วันนี้เราก็เลยได้นอนโรงพยาบาลราวชั่วโมงนึง

 

ตอนนี้เรากลับมาอพาร์ทเมนท์แล้ว แข็งใจแดกข้าวต้มปลาไป 1 ชาม รู้สึกไม่ค่อยมีแรง อยากนอนตลอดเวลา

 

ชีวิตมนุษย์นี่มันคาดเดาอะไรไม่ได้จริง ๆ เลยนะ เมื่อวานเรายังมีความสุขกับการถ่ายรูปนอนกอดลูกหมีอยู่เลย นึกไม่ถึงว่าวันรุ่งขึ้นอยู่ดี ๆ เราจะต้องรับบทหนักแบบนี้ 555555

 

รู้สึกตลกดีด้วย เพราะเวลาที่เราดูหนังเรื่องต่าง ๆ เรามักจะเจอตัวละคร “อ้วก” เพราะไปแดกเหล้ามา แต่เรานั้นแพ้แอลกอฮอล์ เราก็เลยแทบไม่เคยดื่มเหล้าเลยตลอดทั้งชีวิต (แม้แต่กินละมุดงอม ๆ ก็ไม่ได้ด้วย เพราะน้ำตาลในละมุดหรือผลไม้พวกนี้มันเปลี่ยนเป็นแอลกอฮอล์แล้ว) แต่ถึงแม้เราไม่เคยดื่มเหล้าเลย ชีวิตเราก็ต้องเผชิญกับการอ้วกอย่างรุนแรงมาแล้วหลายครั้ง เพราะการกิน “ผัก” นี่แหละ เพราะเมื่อต้นปีนี้เราก็ป่วยหนักหลังจากกิน “ผัดถั่วงอก” ด้วย เราก็เลยรู้สึกว่า นี่มันอะไรกันคะ กูทำตัวดี กูไม่เคยแตะเหล้า กูกินแต่ผัก แต่มันก็ทำให้กูป่วยอย่างรุนแรงแบบนี้นี่แหละ 55555

 

ตอนนี้เราเหมือนมีอาการคล้าย ๆ กระเพาะปัสสาวะอักเสบด้วย ซึ่งอาจจะเป็นเพราะวันนี้เราแทบไม่ได้ดื่มน้ำเลย

 

สรุปว่าความสุขของชีวิตตอนนี้คือการได้นอนจำศีลกับลูกหมีในฤดูหนาว, หมอนรองกระดูกไม่เคลื่อน และแดกอาหารได้โดยไม่อ้วกออกมานี่แหละ ชีวิตเราก็เท่านี้จริง ๆ หมดแรงจะดิ้นรนอะไรมากไปกว่านี้แล้ว ได้แค่นี้ก็มีความสุขมาก ๆ แล้ว