THE KID (1921, Charlie Chaplin,
A+30)
มีดิฉันคนเดียวหรือเปล่าที่กรี๊ดกร๊าด Carl Miller อย่างรุนแรงจากหนังเรื่องนี้ รู้สึกว่าเขาตรงสเปคเรามาก
ๆ คือดูแล้วไม่แปลกใจที่นางเอกท้องไม่มีพ่อกับเขา เพราะถ้าหากดิฉันเป็นหญิงสาวที่มีชายหนุ่มแบบนี้มาจีบ
ดิฉันก็คงยากจะหักห้ามใจไม่ให้เสย he ใส่เขาได้
จริง ๆ แล้วรู้สึกว่า Charlie Chaplin เก่งมาก ๆ ที่ใส่ Carl Miller เข้ามาเพียงฉากเดียวสั้น ๆ และใส่ text เข้ามาเพียงแค่นิดเดียวในทำนองที่ว่า
ผู้ชายคนนี้คือพ่อของเด็ก แล้ว Chaplin ก็สามารถเล่าเรื่อง+ให้ข้อมูลที่จำเป็นเกี่ยวกับตัวละครหนุ่มหล่อคนนี้ผ่านทางรูปแบบหนังเงียบได้ครบถ้วนสมบูรณ์หมดเลย
เพราะในฉากสั้น ๆ นี้ เราจะเห็นได้ว่า
1.Carl Miller หล่อมากในสายตาของดิฉัน เพราะฉะนั้นก็เลยไม่ใช่เรื่องที่น่าแปลกใจเลยแม้แต่นิดเดียวที่นางเอกจะท้องไม่มีพ่อกับเขา
2.เขาท่าทางจะเป็น “จิตรกรไส้แห้ง”
เพราะฉะนั้นผู้ชมจึงรู้ได้ในทันทีว่า เขามีปัญหาทางการเงิน และนางเอกไม่สามารถหวังพึ่งเขาได้
3.เขารักหรือชอบนางเอกมากพอสมควร
แต่เขาไม่ได้รักเธอมากจนถึงขั้นที่จะยอมลำบากทำทุกอย่างในชีวิตเพื่อเธอ โดยหนังถ่ายทอดอะไรแบบนี้ผ่านทางรูปแบบหนังเงียบได้หมดเลยในเวลาสั้น
ๆ ผ่านทางการให้เขาดูรูปถ่ายของเธอแบบรักใคร่ อาลัยอาวรณ์ แต่พอรูปถ่ายโดนไฟไหม้บางส่วนโดยบังเอิญ
เขาก็เสียใจ แต่ก็ตัดสินใจโยนรูปถ่ายเข้ากองไฟไปอีกครั้งในที่สุด (ถ้าจำไม่ผิด)
คือเราว่าจริง ๆ แล้วเนื้อเรื่องความสัมพันธ์ระหว่าง
Carl Miller กับนางเอกนี่สามารถนำมาเล่าให้ยาวแบบ 15-30
นาทีได้สบายมาก ๆ เลยนะ แต่ Chaplin เล่าเรื่องราวความสัมพันธ์รักโศกสลดของ
Carl Miller กับนางเอกได้ในเวลาแค่ราว 3-5 นาที แต่ได้ข้อมูลที่จำเป็นครบถ้วนหมดเลย
โดยที่ตัวละครไม่ต้องพูดอะไรเลยด้วย กราบมากๆ
ตอนที่ดูหนังเรื่องนี้ ดิฉันก็ลุ้นให้ Carl Miller โผล่มาอีกครั้งในช่วงหลัง ๆ ของเรื่องนะ
แต่เขาก็ไม่โผล่มา 55555
No comments:
Post a Comment