OZU

 

TOKYO STORY เป็นหนังของ Ozu เรื่องที่ 6 ที่เราได้ดู เราน่าจะชอบเป็นอันดับ 1 หรือ 2 นะ สูสีกับ EARLY SPRING (1956) แต่ชอบมากกว่า I WAS BORN, BUT... (1932), LATE SPRING (1949), LATE AUTUMN (1960) และ AN AUTUMN AFTERNOON (1962)

 

เราว่าปัญหาที่เรามีกับหนังบางเรื่องของ Ozu นั้น เกิดจากหลายปัจจัยด้วยกัน อย่างเช่น เราไม่อินกับ “ความรักความผูกพันระหว่างสมาชิกครอบครัว”, ไม่อินกับ “ตัวละครที่ไม่อยากแยกตัวออกไปจากครอบครัว” เพราะในชีวิตจริงนั้น พอเราเริ่มทำงานหาเงินได้ปุ๊บ เราก็รีบแยกตัวออกมาอยู่ตัวคนเดียวเลย และอีกปัจจัยนึงที่ทำให้เราไม่อิน เป็นเพราะว่า ตัวละครหญิงในหนังของ Ozu โดยทั่วไป ก็ไม่ได้แสดงความเงี่ยนผู้ชายออกมาอย่างเปิดเผยด้วย

 

เพราะฉะนั้นเราก็เลยอาจจะไม่รู้สึกแปลกแยกจากหนังเรื่อง TOKYO STORY มากนัก ถ้าหากเทียบกับหนังอย่าง LATE SPRING, LATE AUTUMN และ AN AUTUMN AFTERNOON เพราะตัวละครหลักๆของ TOKYO STORY มันแยกออกมาอยู่เป็นครอบครัวตัวเองแล้วน่ะ ตัวละครหลายๆตัวในหนังเรื่องนี้ มันไม่ได้ “รักครอบครัวแบบปิ้มว่าจะขาดใจ” และนางเอกของหนังมันก็ไม่ได้เป็น “สาวโสดที่ไม่อยากมีผัว แต่อยากปรนนิบัติรับใช้พ่อแม่ไปเรื่อยๆ” แบบในหนังเรื่องอื่นๆของ Ozu  ซึ่งแน่นอนว่าตัวละครแบบนี้เป็นอะไรที่ตรงข้ามกับเราอย่างที่สุดแล้ว เพราะฉะนั้นเราก็เลยไม่ได้รู้สึกแปลกแยกจากหนังเรื่องนี้มากเท่าหนังเรื่องอื่นๆของ Ozu จ้ะ