ENGKWENTRO (CLASH) (2009, Pepe Diokno, Philippines, 60min, A+30)
หนังยาว 60 นาทีที่เหมือนมีการตัดภาพแค่ไม่กี่ครั้ง ฉากส่วนใหญ่ในหนังเรื่องนี้เป็น
long take ยาวหลายสิบนาทีที่น่าทึ่งสุดๆในแง่การวางแผนการถ่ายทำ
เพราะมันเป็น long take ที่ติดตามตัวละครที่เดินไปเดินมาในสลัมที่สลับซับซ้อนและคับแคบมากๆ
และหลายครั้งตัวละครก็วิ่งไล่กวดกันในตรอกซอกซอยแคบๆนี้ด้วย
เรียกว่าคนที่ถือกล้องถ่ายหนังในเรื่องนี้ต้องทรหดมากพอสมควร
ประเด็นของหนังก็น่าสนใจด้วย
เพราะมันพูดถึงอาชญากรรุ่นกระจอกในฟิลิปปินส์ที่มักถูกฆ่าตายโดยกลุ่ม vigilantes (ศาลเตี้ย)
ในยุคนั้น เหมือนหนังเรื่องนี้เป็นการทำนายล่วงหน้าถึงการก้าวขึ้นสู่อำนาจของ Duterte
ในอีกหลายปีต่อมา
แต่เหมือนพอหนังเรื่องนี้เน้นที่เทคนิคการถ่าย long take อย่างยากลำบาก
มันก็เลยเหมือนกับว่า “ความงามทางจิตวิญญาณ” บางอย่างมันหายไป ดูแล้วจะนึกถึงหนังลองเทคแบบ
VICTORIA (2015, Sebastian Schipper) ที่เราก็ชอบมากๆ
แต่เหมือนมันขาดอะไรบางอย่าง หรือแม้แต่หนังลองเทคอย่าง RUSSIAN ARK (2002,
Alexander Sokurov) ที่เราชอบสุดๆ เราก็รู้สึกว่ามันสู้หนัง “ไม่ลองเทค”
อย่าง THE SUN (2005, Alexander Sokurov) ไม่ได้
เหมือน ENGKWENTRO มันก็ดีแหละ
แต่ถ้าพูดถึงหนังสลัมฟิลิปปินส์แล้ว เราก็ชอบหนังอย่าง MONDOMANILA, OR:
HOW I FIXED MY HAIR AFTER A LONG JOURNEY (2010, Khavn) หรือ INSIANG
(1976, Lino Brocka) มากกว่า เหมือนพอมันไม่ลองเทค
แล้วมันนำเสนอจิตวิญญาณตัวละครได้ดีกว่า
ดู ENGKWENTRO ได้ในเทศกาล locarno online นะ
https://play.locarnofestival.ch/
MEMORIES OF MY BODY (2018, Garin Nugroho, Indonesia, A+30)
หนังเกย์จากอินโดนีเซียที่งดงามสุดๆ นึกว่า MALILA: THE FAREWELL FLOWER (2018,
Anucha Boonyawatana) ผสมกับ PAIN AND GLORY (2019, Pedro
Almodóvar) ผสมกับการแสดงของพิเชษฐ์ กลั่นชื่น
หนังดูได้ฟรีจากเทศกาล Locarno Online นะ
ก่อนที่จะหมดเขตเร็วๆนี้
No comments:
Post a Comment