“วิมานดิน” ของนันทิดา แก้วบัวสาย
FOR MY TEDDY BEAR
เราทดลองเอาเนื้อเพลง “วิมานดิน” ใส่ไปใน midjourney
แต่แปลงเนื้อเพลงใหม่ โดยเปลี่ยนคำว่า “เธอ” เป็น “teddy
bear” และเปลี่ยนคำว่า “เรา” เป็น “teddy bear กับผู้ชาย” โดยแยกออกเป็น 5 ท่อนด้วยกัน
ฝากรักเอาไว้ฝากไปในแสงดวงดาว
ที่ส่องประกายวับวาวๆ
อยู่บนฟากฟ้า
ให้แสงสุกใสได้เป็นเสมือนดวงตา
คอยส่องมอง Teddy Bear ด้วยแววตา
แห่งความภักดี
เก็บฟ้ามาสานถักทอด้วยรักละมุน
คอยห่มให้ Teddy Bear ได้อุ่นๆ
ก่อนนอนคืนนี้
ให้เสียงใบไม้
ขับกล่อมเป็นเสียงดนตรี
คอยกล่อมให้ Teddy Bear ฝันดีๆ
ให้ Teddy Bear เคลิ้มไป
เป็นวิมานอยู่บนดิน
ให้ Teddy Bear ได้พักพิงๆ
และนอนหลับใหล
เก็บดาวเก็บเดือนมาร้อยมาลัย
เก็บหยาดน้ำค้างกลางไพร
มาคล้องใจ Teddy Bear กับผู้ชายไว้รวมกัน
ก่อนฟ้าจะสางก่อนจันทร์จะร้างแรมไกล
ยังอยู่กับ Teddy Bear ข้างเคียงกาย
อยู่ในความฝัน
ฝากเสียงกระซิบ
ฝากไปในสายลมผ่าน
ข้ามขอบราตรีที่ยาวนาน
ให้ Teddy Bear ฝันดี
ให้ Teddy
Bear ได้อบอุ่น
และนอนฝันดี
ให้ Teddy Bear ได้อบอุ่น
อยู่ในวิมาน
----
เราชอบพระพุทธพจน์อันหนึ่งมาก ๆ ที่บอกว่า
มนุษย์แต่ละคนกว่าจะมาเกิดในชาติปัจจุบัน ก็เคยร้องไห้ในชาติก่อน ๆ
มาแล้วจนน้ำตาที่ร้องไห้ในชาติก่อน ๆ มีปริมาณรวมกันมากกว่าหยดน้ำในมหาสมุทรทั้งหมดรวมกัน
เมื่อกี้เราเลยลองเอาท่อนต้นของพระพุทธพจน์นี้ใส่ไปใน midjourney ปรากฏว่ารูปที่ได้ออกมาพิศวงมาก
ๆ
ส่วนอันนี้เป็นพระพุทธพจน์แบบเต็ม ๆ
ภิกษุทั้งหลาย
!
สงสารนี้กำหนดที่สุดเบื้องต้นเบื้องปลายไม่ได้
เมื่อเหล่าสัตว์
ผู้มีอวิชชาเป็นเครื่องกั้น มีตัณหาเป็นเครื่องผูก
ท่องเที่ยวไปมาอยู่ ที่สุดเบื้องต้นย่อมไม่ปรากฏ
…
เธอทั้งหลาย
จะสำคัญความข้อนั้นเป็นอย่างไร ?
น้ำตาที่หลั่งไหลของพวกเธอ
ผู้ท่องเที่ยวไปมา คร่ำครวญร้องไห้อยู่
เพราะประสบสิ่งที่ไม่พอใจ
เพราะพลัดพรากจากสิ่งที่พอใจ
โดยกาลนานนี้กับนํ้าในมหาสมุทรทั้งสี่
สิ่งไหนจะมากกว่ากัน
?
…
ข้าแต่พระองค์ผู้เจริญ !
พวกข้าพระองค์ย่อมทราบธรรม
ตามที่พระผู้มีพระภาคทรงแสดงแล้วว่า
นํ้าตาที่หลั่งไหลออกของพวกข้าพระองค์
ผู้ท่องเที่ยวไปมา ครํ่าครวญร้องไห้อยู่
เพราะการประสบสิ่งที่ไม่พอใจ
เพราะการพลัดพรากจากสิ่งที่พอใจ
โดยกาลนานนี้แหละมากกว่า
ส่วนนํ้าในมหาสมุทรทั้งสี่ ไม่มากกว่าเลย
…
ภิกษุทั้งหลาย
!
พวกเธอทราบธรรมที่เราแสดงแล้ว
อย่างนี้ถูกแล้ว
น้ำตาที่หลั่งไหลออกของพวกเธอ
ผู้ท่องเที่ยวไปมา ครํ่าครวญร้องไห้อยู่
เพราะการประสบสิ่งที่ไม่พอใจ
เพราะการพลัดพรากจากสิ่งที่พอใจ
โดยกาลนานนี้แหละมากกว่า
ส่วนนํ้าในมหาสมุทรทั้งสี่ ไม่มากกว่าเลย
พวกเธอได้ประสบ
มรณกรรมของมารดาตลอดกาลนาน
น้ำตาที่หลั่งไหลออกของพวกเธอ
ผู้ประสบมรณกรรมของมารดา
ครํ่าครวญร้องไห้อยู่
เพราะการประสบสิ่งที่ไม่พอใจ
เพราะการพลัดพรากจากสิ่งที่พอใจ
นั่นแหละมากกว่า
ส่วนน้ำในมหาสมุทรทั้งสี่ ไม่มากกว่าเลย
พวกเธอได้ประสบ
มรณกรรมของบิดาตลอดกาลนาน
น้ำตาที่หลั่งไหลออกของพวกเธอ
ผู้ประสบมรณกรรมของบิดา
ครํ่าครวญร้องไห้อยู่
เพราะการประสบสิ่งที่ไม่พอใจ
เพราะการพลัดพรากจากสิ่งที่พอใจ
นั่นแหละมากกว่า
ส่วนน้ำในมหาสมุทรทั้งสี่
ไม่มากกว่าเลย
พวกเธอได้ประสบ
มรณกรรมของพี่ชายน้องชายตลอดกาลนาน
น้ำตาที่หลั่งไหลออกของพวกเธอ
ผู้ประสบมรณกรรมของพี่ชายน้องชาย
ครํ่าครวญร้องไห้อยู่
เพราะการประสบสิ่งที่ไม่พอใจ
เพราะการพลัดพรากจากสิ่งที่พอใจ
นั่นแหละมากกว่า
ส่วนน้ำในมหาสมุทรทั้งสี่
ไม่มากกว่าเลย
พวกเธอได้ประสบ
มรณกรรมของพี่หญิงน้องหญิงตลอดกาลนาน
น้ำตาที่หลั่งไหลออกของพวกเธอ
ผู้ประสบมรณกรรมของพี่หญิงน้องหญิง
ครํ่าครวญร้องไห้อยู่
เพราะการประสบสิ่งที่ไม่พอใจ
เพราะการพลัดพรากจากสิ่งที่พอใจ
นั่นแหละมากกว่า
ส่วนน้ำในมหาสมุทรทั้งสี่
ไม่มากกว่าเลย
พวกเธอได้ประสบ
มรณกรรมของบุตรตลอดกาลนาน
น้ำตาที่หลั่งไหลออกของพวกเธอ
ผู้ประสบมรณกรรมของบุตร
ครํ่าครวญร้องไห้อยู่
เพราะการประสบสิ่งที่ไม่พอใจ
เพราะการพลัดพรากจากสิ่งที่พอใจ
นั่นแหละมากกว่า
ส่วนน้ำในมหาสมุทรทั้งสี่
ไม่มากกว่าเลย
พวกเธอได้ประสบ
มรณกรรมของธิดาตลอดกาลนาน
น้ำตาที่หลั่งไหลออกของพวกเธอ
ผู้ประสบมรณกรรมของธิดา
ครํ่าครวญร้องไห้อยู่
เพราะการประสบสิ่งที่ไม่พอใจ
เพราะการพลัดพรากจากสิ่งที่พอใจ
นั่นแหละมากกว่า
ส่วนน้ำในมหาสมุทรทั้งสี่
ไม่มากกว่าเลย
พวกเธอได้ประสบ
ความเสื่อมแห่งญาติตลอดกาลนาน
น้ำตาที่หลั่งไหลออกของพวกเธอ
ผู้ประสบความเสื่อมแห่งญาติ
ครํ่าครวญร้องไห้อยู่
เพราะการประสบสิ่งที่ไม่พอใจ
เพราะการพลัดพรากจากสิ่งที่พอใจ
นั่นแหละมากกว่า
ส่วนน้ำในมหาสมุทรทั้งสี่
ไม่มากกว่าเลย
พวกเธอได้ประสบ
ความเสื่อมแห่งโภคะตลอดกาลนาน
น้ำตาที่หลั่งไหลออกของพวกเธอ
ผู้ประสบความเสื่อมแห่งโภคะ
ครํ่าครวญร้องไห้อยู่
เพราะการประสบสิ่งที่ไม่พอใจ
เพราะการพลัดพรากจากสิ่งที่พอใจ
นั่นแหละมากกว่า
ส่วนน้ำในมหาสมุทรทั้งสี่
ไม่มากกว่าเลย
พวกเธอได้ประสบ
ความเสื่อมเพราะโรคตลอดกาลนาน
น้ำตาที่หลั่งไหลออกของพวกเธอ
ผู้ประสบความเสื่อมเพราะโรค
ครํ่าครวญร้องไห้อยู่
เพราะการประสบสิ่งที่ไม่พอใจ
เพราะการพลัดพรากจากสิ่งที่พอใจ
นั่นแหละมากกว่า
ส่วนน้ำในมหาสมุทรทั้งสี่
ไม่มากกว่าเลย
ข้อนั้นเพราะเหตุไรเล่า ?
เพราะเหตุว่า
สงสารนี้กำหนดที่สุดเบื้องต้นเบื้องปลายไม่ได้
เมื่อเหล่าสัตว์
ผู้มีอวิชชาเป็นเครื่องกั้น มีตัณหาเป็นเครื่องผูก
ท่องเที่ยวไปมาอยู่ ที่สุดเบื้องต้นย่อมไม่ปรากฏ
สัตว์เหล่านั้นได้เสวยทุกข์
ความเผ็ดร้อน ความพินาศ
ได้เพิ่มพูนปฐพีที่เป็นป่าช้าตลอดกาลนาน
…
ภิกษุทั้งหลาย
!
ด้วยเหตุเพียงเท่านี้
ก็พอแล้ว
เพื่อจะเบื่อหน่ายในสังขารทั้งปวง
พอแล้ว
เพื่อจะคลายกำหนัด
พอแล้ว
เพื่อจะหลุดพ้น ดังนี้
(ต่อเนื่องจากโพสข้างล่าง) เราชอบพระพุทธพจน์อันหนึ่งมาก
ๆ ที่บอกว่า มนุษย์แต่ละคนกว่าจะมาเกิดในชาติปัจจุบัน ก็เคยร้องไห้ในชาติก่อน ๆ
มาแล้วจนน้ำตาที่ร้องไห้ในชาติก่อน ๆ มีปริมาณมากกว่าน้ำในมหาสมุทรทั้งหมดรวมกัน
เมื่อกี้เราเลยลองเอาท่อนต้นของพระพุทธพจน์นี้ใส่ไปใน midjourney ปรากฏว่ารูปที่ได้พิศวงมาก
ๆ เราก็เลยทดลองอีกที โดยตัดส่วนที่เป็นภาษาไทยทิ้งไป แล้วใส่แต่ภาษาอังกฤษว่า the
amount of tears a human have cried all through the past lives are more than the
amount of water in all the oceans combined, Salvador Dali style รูปที่ได้ก็เลยออกมาเป็นดังนี้
No comments:
Post a Comment