PICCADILLY (1929, E.A. Dupont, UK, A+30)

PICCADILLY (1929, E.A. Dupont, UK, A+30)

--ถ้าได้ดูหนังเรื่องนี้ตอนม.ปลายกับเพื่อนๆมัธยม ดูเสร็จแล้วเพื่อนๆทุกคนในกลุ่มคงนั่งรถเมล์ตรงไปห้างตั้งฮั่วเส็ง บางลำภูในทันที เพื่อซื้ออุปกรณ์มาตัดชุดเลียนแบบนางเอกและนางอิจฉาในเรื่อง คือเห็นชุดของตัวละครแล้วรู้สึกว่าต้องตั้งฮั่วเส็ง บางลำภูและพาหุรัดเท่านั้น ถึงจะตอบสนองความอยากแต่งชุดของพวกเราที่ได้รับการกระตุ้นจากหนังเรื่องนี้ได้

--ดูแล้วอยากทำหน้าทำตาและโพสท่าเลียนแบบนางเอกและนางอิจฉาในเรื่องมากๆ คือนางเอก (Anna May Wong) หนังเรื่องนี้ทำหน้าทำตารุนแรงตลอดเวลา คือแค่เห็นเธอทำหน้ากระหยิ่มในช่วงต้นของหนังเรื่องนี้ เราก็ฟินแล้ว ไม่รู้ว่ามันเป็นเพราะความเป็นหนังเงียบด้วยหรือเปล่า นางเอกเลยต้องทำหน้าทำตารุนแรงขนาดนั้น คือถ้าหากมันเป็นหนังเสียง ตัวละครอาจจะไม่ต้องแสดงออกทางสีหน้ารุนแรงขนาดนี้

ส่วนนางอิจฉา (Gilda Gray) เราก็ชอบมาก เราว่ามาดเธอเหมือน Marlene Dietrich + Gloria Swanson ใน SUNSET BOULEVARD (1950, Billy Wilder) คือเธอดูสง่าและวางมาดเป็นเจ้าแม่ได้ดี

--แต่ตัวละครหญิงที่เรา identify ด้วยได้มากที่สุดคือ “สาวบ่ยั่น” คือเราไม่รู้ว่าตัวละครตัวนี้ชื่ออะไร เราก็เลยเรียกเธอว่า “สาวบ่ยั่น” เธอเป็นผู้หญิงผิวขาวที่เข้าไปเต้นรำกับผู้ชายผิวดำ แล้วถูกคนในโรงเต้นรำรุมด่าทอ ประณามอย่างรุนแรงที่เธอเต้นรำกับผู้ชายผิวดำ แต่เธอก็บ่ยั่น เธอไม่มีความยี่หระ ครั่นคร้ามใดๆต่ออีพวกใจสัตว์ในโรงเต้นรำใดๆทั้งสิ้น

รู้สึกว่าเธอเป็นตัวละครที่มาก่อนกาลมากๆ คือสิ่งที่เธอทำคงกลายเป็นเรื่องปกติในทศวรรษ 1980 แต่เธอทำสิ่งนี้ในทศวรรษ 1920 เธอคือผู้กล้าที่มาก่อนกาลประมาณ 60 ปี

--การที่ตัวละครนางเอกที่เป็นสาวเอเชียในหนังเรื่องนี้ทำให้เรารู้สึกอยากโพสท่าเลียนแบบและแต่งกายเลียนแบบนั้น ทำให้เรานึกถึงกรณีหนังเรื่อง THE WORLD OF SUZIE WONG (1960,  Richard Quine) ที่เป็นเรื่องความสัมพันธ์ระหว่างหนุ่มผิวขาว (William Holden) กับสาวเอเชีย (Nancy Kwan) เหมือนกัน คือจริงๆแล้วตอนที่เราดู THE WORLD OF SUZIE WONG เราไม่ได้รู้สึกอะไรกับหนังมากนัก แต่เหมือนเราเคยได้ยินมาว่า หนังเรื่องนี้เป็นหนังโปรดของกะเทยอเมริกันเป็นอย่างมาก คือกะเทยอเมริกันจะชอบดูหนังเรื่องนี้ แล้วทำท่าทำทางเลียนแบบ Nancy Kwan ในเรื่อง โดยเฉพาะในฉากเต้นรำ

มันก็เลยน่าสนใจดีว่า มันเป็นเรื่องบังเอิญหรือไม่ใช่เรื่องบังเอิญ ที่ตัวละครสาวเอเชียในหนังสองเรื่องนี้สามารถปลุกเร้าความเป็นกะเทยในตัวคนดูได้มากเป็นพิเศษ 555 บางทีมันอาจจะเป็นเรื่องบังเอิญ หรือบางทีอาจจะเป็นเพราะว่า ตัวละครสาวเอเชียมีจริตจะก้านความเป็นหญิงบางอย่างที่กะเทยอยากเลียนแบบ หรืออาจจะเป็นเพราะว่า ตัวละครสาวเอเชียมี “ความเป็นคนนอก” อะไรบางอย่างที่กะเทยสามารถ identify ด้วยได้ คือความรักระหว่างชายกับชาย และความรักระหว่างชายผิวขาวกับผู้หญิงผิวสีในยุคอดีต มันมีความเป็น taboo อะไรบางอย่างคล้ายๆกัน เราก็เลยอาจจะ identify กับผู้หญิงผิวสีได้โดยอัตโนมัติในระดับนึง (เหมือนที่เรา identify กับตัวละครวูปี้ โกลด์เบิร์กในหนังเรื่อง CORRINA CORRINA อย่างรุนแรง)