A MATTER OF TASTE: SERVING UP PAUL LIEBRANDT (2011, Sally Rowe, documentary, A+25)

A MATTER OF TASTE: SERVING UP PAUL LIEBRANDT (2011, Sally Rowe, documentary, A+25)

--ชอบความยากลำบากของชีวิตในหนังเรื่องนี้ คือตัวพอลเหมือนจะเป็นคนที่มีทั้งพรสวรรค์, ความสามารถ, ความขยัน แต่เขาก็ไม่ได้ประสบความสำเร็จอย่างง่ายดาย ชอบช่วงที่เขาต้องทำงานขายเฟรนช์ฟรายส์กับแฮมเบอร์เกอร์มากๆ เพราะเราว่ามันเหมือนกับชีวิตเราและเพื่อนๆเราหลายคน อย่างเช่น เพื่อนเราบางคนมีความสามารถด้านการเป็น designer มากๆ แต่ต้องทำงานเป็นครูสอนฟิสิกส์ หรืออะไรทำนองนี้ คือชีวิตมักจะไม่เปิดโอกาสให้เราได้ใช้ความสามารถที่แท้จริงของตัวเองสักเท่าไหร่

--ถึงพอลจะได้ใช้ความสามารถของตัวเองอย่างแท้จริงในภายหลัง ชีวิตเขาก็ไม่ง่ายอยู่ดี เขาก็ต้องทำงานหนักมากอยู่ดี กว่าจะได้ความสำเร็จมาทีละอย่าง ทีละอย่าง

--การได้เห็นชีวิตจริงของคนที่ทำงานหนักมากแบบนี้ (ทั้งตัวพอลและลูกมือในครัวของพอล) ทำให้เรารู้สึกดี เพราะมันทำให้เรารู้สึกว่า ชีวิตเราก็ไม่เหี้ยจนเกินไป คนอื่นๆก็ต้องทำงานหนักพอๆกับเรา ซึ่งบางทีเราอาจจะไม่เห็นอะไรแบบนี้ในหนัง fiction เพราะหนัง fiction ไม่ค่อยให้ความสำคัญกับการทำงานหนัก แต่ไปให้ความสำคัญกับประเด็นอื่นๆมากกว่า หรือแม้แต่หนัง fiction อย่าง THE HUNDRED-FOOT JOURNEY (2014, Lasse Hallström) ที่ถ่ายทอดชีวิตพ่อครัวเหมือนกับ A MATTER OF TASTE เราก็รู้สึกว่า หนังไม่ได้ให้ความสำคัญกับ “การทำงานหนัก” ของพระเอกเวลาไปทำงานร้านอาหารเท่าใดนัก แต่ไปให้ความสำคัญกับเรื่อง drama อื่นๆในชีวิตพระเอกและคนรอบข้างมากกว่า

--รู้สึกว่าตัวพอลเป็นคนที่ยังมีอะไรร้อนรนในใจอยู่ ไม่เหมือนกับตัว subject ของหนังสารคดีเรื่อง JIRO DREAMS OF SUSHI (2011, David Gelb) ที่ดูเป็นคนที่ “นิ่งสงบ” แล้ว เพราะฉะนั้นความร้อนรนในใจของพอล หรือ flaws ต่างๆในตัวพอล ก็เลยทำให้หนังออกมาดูสนุกดีสำหรับเรา แต่เราก็ชอบ JIRO DREAMS OF SUSHI มากๆนะ แต่เหมือนในหนังเรื่องนั้นเราจะสนใจกับ “อาหาร” และ “ร้าน” มากกว่าตัวมนุษย์ แต่ใน A MATTER OF TASTE เราจะสนใจมนุษย์มากกว่าอาหาร