LITTLE WOMEN (2019, Greta Gerwig, A+30)
1.เหมือนเป็นหนังที่เรา “ชื่นชม” (admire) มากกว่า “ชื่นชอบ” (like) เป็นการส่วนตัวนะ 555 เพราะในขณะที่
LADY BIRD (2017, Greta Gerwig) เป็นหนังที่เราดูแล้วอินสุดขีด
จนยกให้มันติดอันดับ 4 ในลิสท์หนังประจำปี 2018 ของเรา เรากลับดู LITTLE
WOMEN แล้วไม่อินเลย 555 แต่ก็รู้สึกว่าหนังมันดีนะ คือเป็นความรู้สึกชอบหนัง ถึงแม้หนังมันไม่ touch
อะไรเราเป็นการส่วนตัวก็ตาม คือถ้าจัดอันดับประจำปี 2020
หนังเรื่องนี้ก็คงไม่ติด top 50 อย่างแน่นอน แต่อาจจะติด top
100
2.ชอบความพยายามจะตัดสลับเวลาในหนัง เหมือนมันทำให้เราต้อง “ตั้งสติ”
ให้ดี ว่าตอนนี้มันอดีตหรือปัจจุบันกันแน่ 555 และหนังมันเหมือนจะพยายามสร้าง “ความคล้องจอง”
ผ่านทางการตัดสลับเวลาในช่วงต่างๆของหนังด้วย
3.เหมือนเวอร์ชั่นนี้มันให้ความสำคัญกับตัว Amy มากกว่าเวอร์ชั่นปี
1994 หรือเปล่า เราไม่แน่ใจเหมือนกัน ชอบที่ตัว Amy ดูมีความเป็น “เวฬุรีย์ แห่ง เพลิงพ่าย” อยู่ในบางช่วงอารมณ์
4.ชอบการต้องตัดสินใจเลือกผู้ชายของ Jo และ Amy ชอบที่ตัวละครเปลี่ยนใจไปมาว่าจะเอาใครเป็นผัวดีหรือไม่
มันดูละเอียดอ่อนดีในจุดนี้ คือมันไม่ใช่ว่า “ฉันรักเขาแน่ๆ จนฉันจะตอบตกลงในทันที
ถ้าหากเขาขอแต่งงาน” แต่มันเป็นภาวะของความไม่แน่นอนทางใจ ซึ่งเป็นสิ่งที่เราเข้าใจมากๆ มันเหมือนเป็นภาวะที่ว่า
“ฉันชอบเขามากๆ แต่ฉันไม่แน่ใจว่าฉันต้องการเขาเป็นผัวจริงๆหรือเปล่า”
อะไรทำนองนี้ ซึ่งเราว่ามันเป็นความรู้สึกที่ละเอียดอ่อน
และอาจจะนำเสนอได้ยากกว่าภาวะ “ฉันต้องการเขาอย่างรุนแรง” แบบในหนังรักทั่วไป
5.ไม่แน่ใจเหมือนกันว่าทำไมดูแล้วไม่อิน ตอนแรกเรานึกว่าคงเป็นเพราะ “บทประพันธ์ต้นฉบับ”
มั้ง เพราะเราดูเวอร์ชั่นปี 1994 ของ Gillian Armstrong แล้วก็รู้สึกว่ามันเป็น
“หนังดีที่เราไม่อิน” เหมือนๆกัน แต่เรายังไม่เคยดูเวอร์ชั่นปี 1933 ของ
Geoge Cukor/Katherine Hepburn นะ เห็นเขาบอกว่าเวอร์ชั่นของ George
Cukor ยอดเยี่ยมสุดๆ
ตอนแรกเรานึกว่าเราคงไม่อินกับบทประพันธ์ต้นฉบับ
แต่เห็นนักวิจารณ์ภาพยนตร์หญิงคนนึง เขาเขียนว่าเขาอินกับบทประพันธ์ของ Louisa May Alcott
อย่างรุนแรงมาก เขาอ่านหนังสือ LITTLE WOMEN มาแล้วหลายรอบมาก
และเขาเกลียดภาพยนตร์เวอร์ชั่นของ Greta Gerwig มากๆ
เราก็เลยไม่แน่ใจว่า ที่เราไม่อินมันเป็นเพราะตัวบทประพันธ์ หรือเป็นเพราะ
choice ทางการกำกับของ Gerwig
6.หรือจริงๆอาจจะเป็นเพียงเพราะว่า เราไม่ค่อยอินกับหนังพีเรียด 555
เพราะพอลองมานึกๆดูแล้ว หนังพีเรียดที่กำกับโดยผู้หญิง
ที่เราดูแล้วชอบสุดๆเป็นการส่วนตัว ก็อาจจะมีแค่ไม่กี่เรื่อง อยางเช่น เรื่อง SAINT-CYR (2000, Patricia Mazuy)
ในขณะที่หนังพีเรียดที่กำกับโดยผู้หญิงหลายๆเรื่อง มันจะเข้าข่ายเดียวกับ
LITTLE WOMEN นั่นก็คือเรารู้สึกว่าหนังมันดีมาก
แต่มันอาจจะไม่ touch เราเป็นการส่วนตัว อย่างเช่น THE
BEGUILED (2017, Sofia Coppola), THE LAST MISTRESS (2007, Catherine Breillat), MANSFIELD
PARK (1999, Patricia Rozema), ORLANDO (1992, Sally Potter), THE PIANO (1993,
Jane Campion)
7.เนื่องจาก Greta Gerwig โด่งดัง
ไปแล้ว เราก็เลยเหมือนรู้สึกไม่ต้องเอาใจช่วยอะไรเธออีก 555
แต่ถ้าหากมีผู้กำกับหญิงคนใด
ที่เรารู้สึกอยากให้เธอโด่งดังถึงขั้นได้ชิงปาล์มทองหรือออสการ์ในอนาคต
ผู้กำกับคนนั้นก็คือ Josephine Decker เพราะเราชอบ MADELINE’S
MADELINE (2018, Josephine Decker) อย่างรุนแรงสุดๆ รู้สึกว่าหนังแบบ
MADELINE’S MADELINE (ซึ่งพูดถึงผู้หญิงประสาทแดก 3 คน)
นี่แหละ ที่เข้าทางเราจริงๆ
No comments:
Post a Comment