LOVE LOVE YOU (2015, Naphat Chaithiangtham, A-)
ถ้าหากเราพูดถึงหนังเกย์ไทยที่เราเพิ่งได้ดูในระยะนี้
เราก็อาจเปรียบเทียบเล่นๆได้ว่า THE BLUE HOUR (2015, Anucha Boonyawatana) = ภาพที่วาดโดย Caravaggio, HOW TO WIN AT CHECKERS (EVERY TIME)
(2015, Josh Kim) = Goya, IN THE DREAM OF EMPTY NIGHT (2015, Chalermpong
Udomsilp) = Egon Schiele, DAILY MALICE (2015, Yukontorn Kaewprang) = Tom of
Finland, RED WINE IN THE DARK NIGHT (2015, Tanwarin Sukkhapisit) = Roy
Lichtenstein ส่วน LOVE
LOVE YOU = ภาพที่วาดโดยสีเมจิก
แต่มันก็เป็นภาพที่วาดโดยสีเมจิกแล้วออกมาสวยนะ
มันไม่ใช่ภาพที่วาดแล้วออกมาเหมือนเด็กประถมวาดแบบหนังของพจน์ อานนท์
เพียงแต่ว่าพอมันเทียบกับหนังเกย์เรื่องอื่นๆที่ออกมาในระยะนี้ LOVE LOVE YOU ก็ดูสวยแบบพอไปวัดไปวา
แต่มันขาดความลุ่มลึก ขาดความละเอียดอ่อน
และขาดมิติทางจิตวิญญาณอะไรบางอย่างเมื่อเทียบกับหนังเรื่องอื่นๆน่ะ
เหมือนหนังเรื่องนี้ทุกอย่างมันชัดเจน มันสดใสไปหมดเลย และไอ้ความชัดเจนจนเกินไปและไอ้ความสดใสจนเกินไปนี่แหละที่ทำให้เรานึกถึงสีเมจิก
แต่ในแง่นึง การที่มันเป็นสีเมจิก
มันก็ทำให้ตัวมันเองแตกต่างจากหนังเกย์เรื่องอื่นๆในระยะนี้เช่นกันนะ เหมือนหนังมันจับตลาดคนละกลุ่มกับหนังเกย์เรื่องอื่นๆน่ะ
คือความเป็นสีเมจิกอาจจะทำให้มันด้อยกว่าหนังเรื่องอื่นๆในสายตาของเรา แต่มันก็อาจจะเป็นสิ่งที่ดึงดูดผู้ชมบางกลุ่มได้ด้วยในขณะเดียวกัน
อย่างไรก็ดี ช่วงไคลแมกซ์ของหนังเลวร้ายมากๆสำหรับเรา
คือถ้าหนังมันไม่ลงเอยแบบนี้ เราอาจชอบหนังในระดับ A+10 เลยนะ
คือเราว่าโครงสร้างของบทโดยรวมๆมันแย่มากน่ะ มันมี cliche ที่เราไม่ชอบมากๆอยู่ในหนัง
แต่องค์ประกอบบางอย่างในหนัง หรือรายละเอียดในบางฉากมันก็พอช่วยให้หนังถูลู่ถูกัง
กระเสือกกระสน พยุงตัวเองไปได้เรื่อยๆ แต่พอเราเจอช่วงท้ายของหนังเท่านั้นแหละ
ความชอบของเราก็หล่นฮวบจาก A+10 ลงไปเป็น A- ในทันที
No comments:
Post a Comment