THE ZOYA FACTOR

THE ZOYA FACTOR (2019, Abhishek Sharma, India, A+30)

 1.เป็นหนังบันเทิงแนวที่เราชอบมากๆ เราขอเรียกหนังกลุ่มนี้ว่า หนังกลุ่ม "พาฝันแบบหน้าไม่อาย" 55555 นั่นก็คือหนังกลุ่มที่เน้นตอบสนอง "ความอยากมีผัวหนุ่มหล่อน่ารักนิสัยดี" ของผู้ชมอย่างเต็มที่ โดยที่อาจจะไม่ต้องคำนึงถึงความสมจริงใดๆอีกต่อไป คือหนังกลุ่มนี้มันตั้งใจจะ "พาฝัน" น่ะ เพราะฉะนั้นในเมื่อเราจะ "ฝัน/ฝันเปียก" แล้ว เราก็ไปให้สุดได้เลย ไม่ต้องคำนึงถึงโลกแห่งความเป็นจริง 555

เหมือนเวลาดูหนังกลุ่มนี้ เราจะปรับโหมดใหม่ในการดูหนังโดยอัตโนมัติน่ะ คือแทนที่จะดูว่าหนังมันสมเหตุสมผล สมจริงมากแค่ไหน เหมือนเวลาดูหนังปกติ เราก็จะดูว่า หนังเรื่องนี้ มันตอบสนอง "ความอยากมีผัว แบบเจ้าชายในฝัน" ของเราได้มากน้อยแค่ไหน ซึ่งถ้าหนังมันทำให้เราอินกับตัวละครนางเอกได้ และทำให้เราน้ำแตกกับพระเอกและตัวละครชายคนอื่นๆในเรื่องได้ เราก็จะชอบหนังเรื่องนั้นอย่างสุดๆ ถึงแม้ว่ามันจะไม่ใช่หนังดีหากวัดตามเกณฑ์ปกติก็ตาม

ซึ่ง THE ZOYA FACTOR ก็พาฝันเราได้สำเร็จตรงจุดนี้  เพราะ Dulquer Salmaan พระเอกหนังเรื่องนี้ หล่อน่ารักน่ากินมากๆ Angad Bedi ผู้ร้ายของหนังเรื่องนี้ก็หล่อมากๆ หุ่นดีสุดๆ นอกจากนี้ หนุ่มๆคนอื่นๆในทีมคริกเก็ตก็น่ากินมากๆเช่นกัน ส่วนตัวละครนางเอกก็เงี่ยนผู้ชายมากพอสมควร และไม่ได้ทำอะไรที่ขัดใจเรามากนัก

2.ชอบที่หนังเรื่องนี้เน้นพูดถึงกีฬาคริกเก็ต, ความเชื่อเรื่องโชคลาง ความงมงาย และการคลั่งชาติด้วย มันก็เลยช่วยให้หนัง "พาฝัน อยากมีผัว" เรื่องนี้ดูมีเนื้อหาสาระที่น่าสนใจอยู่บ้าง

3.หากเทียบกับบรรดาหนังกลุ่ม "พาฝัน อยากมีผัว" แล้ว รู้สึกว่า  THE ZOYA FACTOR อยู่ตรงกลางระหว่าง หนังที่ "ดูมีความเป็นไปได้ในโลกแห่งความเป็นจริงมากที่สุด" อย่าง BRIDGET JONES'S DIARY (2001, Sharon Maguire) กับหนังที่ "หลุดโลก จนกู่ไม่กลับ" แบบ FALL IN LOVE AT FIRST KISS (2019, Yu Shan Chen, Taiwan) 555

หนังอีกเรื่อง ที่เรารู้สึกว่า อยู่กึ่งกลาง หมือนๆกัน ก็คือ STRINGS ATTACHED (2019, Wirin Kongsuwan, Supawinee Weeranakin)

แต่ถึงแม้เราจะชอบหนังกลุ่มนี้มากๆ แต่มันก็มีหนังกลุ่มนี้ที่เราดูแล้วไม่อินเลยเหมือนกันนะ อย่างเช่น CRAZY RICH ASIANS, THE PRINCE AND ME (2004, Martha Coolidge) และ MAID IN MANHATTAN (2002, Wayne Wang)