GHOSTS IN APICHATPONG’S HOMETOWN (2021, Jutha Saovabha, 8min, A+25)

 

GHOSTS IN APICHATPONG’S HOMETOWN (2021, Jutha Saovabha, 8min, A+25)

 

ดูหนังเรื่องนี้ได้ที่นี่

https://vimeo.com/649678213

 

1.สิ่งหนึ่งที่ชอบมากในหนังเรื่องนี้ ซึ่งเป็นสิ่งที่ตัวหนังอาจจะไม่ได้ตั้งใจ ก็คือการที่เรารู้สึกว่า หนังเรื่องนี้จัดเป็นหนึ่งในหนังไม่กี่เรื่อง ที่เรารู้สึกว่า “เหมาะจะดูออนไลน์ผ่านจอคอม” มากกว่าดูในโรงภาพยนตร์ 55555 ซึ่งมันเป็นสิ่งที่สวนทางกับหนังทั่วไป เพราะหนังทั่วไปมักจะเปล่งประกายหรือทรงพลังสุดขีดเมื่อได้ฉายในโรงภาพยนตร์จอใหญ่ยักษ์ แต่มีหนังไม่กี่ประเภทที่เรารู้สึกว่าเป็นข้อยกเว้น โดยหนึ่งในหนังกลุ่มนี้ก็คือหนังสั้นหลายเรื่องที่ฉายในเทศกาลมาราธอนปีนี้ ซึ่งเป็นหนังที่ทั้งเรื่องถ่ายทำโดยใช้โปรแกรม ZOOM  ซึ่งเรารู้สึกว่าหนัง ZOOM เหล่านี้พอดูผ่านจอคอมที่บ้านมันอาจจะทำให้เรารู้สึกอินกับหนังมากขึ้นหรือเปล่า เราก็ไม่แน่ใจ

 

ส่วนสาเหตุที่ทำให้เรารู้สึกว่า หนังเรื่องนี้เหมาะดูผ่านจอคอม เป็นเพราะว่า หนังเรื่องนี้มีการใส่ภาพปริศนาเข้ามาในหนังเป็นระยะ ๆ ในช่วงนึงของเรื่อง เป็นภาพที่ปรากฏแวบเดียว เพียงเสี้ยววินาทีเดียว มันปรากฏหลายครั้ง แต่แต่ละครั้งมันปรากฏสั้นมาก ๆ จนเราไม่สามารถสำเหนียกได้ว่า เราเห็นภาพอะไรกันแน่ เรารู้แต่ว่าเราเห็นภาพปริศนาบางอย่าง แต่เราไม่รู้ว่าเราเห็นภาพอะไร

 

ซึ่งถ้าหากหนังเรื่องนี้ฉายในโรงภาพยนตร์จอใหญ่ ที่เราไม่สามารถควบคุมการฉายได้ด้วยตนเอง เราก็จะต้องค้างคาใจตลอดไปว่า เราเห็นภาพอะไรกันแน่ในหนังเรื่องนี้

 

แต่พอเรานั่งดูหนังเรื่องนี้ผ่านจอคอมที่บ้าน กูก็กด pause เอาสิคะ เพื่อดูว่าหนังเรื่องนี้ใส่ภาพปริศนาอะไรเข้ามา 55555

 

เราก็เลยรู้สึกว่า ในแง่ความเป็น experimental film การใช้เทคนิคแบบนี้เป็นอะไรที่น่าสนใจมาก ๆ เพราะมันเป็นหนังที่กระตุ้นให้คนดูรู้สึกอยากกด pause เพื่อดูให้ชัด ๆ ว่าตัวเองเห็นภาพอะไรกันแน่ ซึ่งเป็นเทคนิคที่เราไม่เคยเจอมาก่อน และเราไม่รู้ด้วยว่าจริง ๆ แล้วผู้กำกับตั้งใจจะกระตุ้นให้คนดูรู้สึกแบบนี้หรือเปล่า แต่ไม่ว่าจะอย่างไรก็ตาม เราชอบจุดนี้ของหนังมาก ๆ ค่ะ เรารู้สึกว่ามันแปลกใหม่ดีสำหรับเรา และมันเป็นไอเดียที่น่าสนใจ และมันถือเป็นหนึ่งในหนังไม่กี่เรื่องที่อาจจะเหมาะสำหรับการดูผ่านจอคอมที่บ้านที่เราสามารถกด pause ได้ แทนที่จะดูในโรงภาพยนตร์จอใหญ่ หรือดูผ่านทางการแพร่ภาพทางทีวีที่เราไม่สามารถกด pause ได้

 

2.ชอบการใช้ภาพในบางช่วงของหนังมาก ๆ

 

3.ฉากพระนำสวดมนต์ให้กับคนจำนวนมากในสวนสาธารณะ (หรือเปล่า) เราก็ชอบมาก เพราะเราไม่เคยสัมผัสกับกิจกรรมแบบนี้มาก่อน

 

4.ชอบการพูดถึงอนุสาวรีย์ของสฤษดิ์มาก ๆ

 

5.ไม่แน่ใจเหมือนกันว่าแต่ละสถานที่ในหนังเรื่องนี้เคยปรากฏในหนังเรื่องไหนของอภิชาติพงศ์มาก่อนหรือเปล่า

 

6.ไม่แน่ใจเหมือนกันว่า ghosts ในหนังเรื่องนี้หมายถึงอะไร แต่ดูแล้วนึกถึงหนังสั้นไทยเรื่องนึงที่เรานึกชื่อเรื่องไม่ออกในตอนนี้ เพราะหนังสั้นเรื่องนั้นเปรียบเทียบ “ประชาธิปไตย” ว่าเป็นเหมือนกับ “ผี” ในไทย คือไม่มีตัวตนจริง แต่สามารถสัมผัสหรือรับรู้ได้เพียงราง ๆ เท่านั้น หรืออาจจะเคยมีตัวตนจริง แต่ตอนนี้ตายไปแล้ว เหลือแต่วิญญาณลอยไปลอยมา 555555 (ใครนึกชื่อหนังสั้นเรื่องนั้นออก ก็บอกเราได้ด้วยนะ ที่มีตัวละครเหมือนเจน ญาณทิพย์ เดินไปในตึกร้าง และสัมผัสวิญญาณของประชาธิปไตยได้ราง ๆ)

 

7.อีกสิ่งนึงที่น่าสนใจ คือเราคิดว่า ถึงแม้หนังเรื่องนี้จะพูดถึงขอนแก่นในฐานะ hometown ของอภิชาติพงศ์ แต่เอาจริง ๆ แล้วเราก็ไม่แน่ใจว่า hometown ในที่นี้อาจจะมีความหมายครอบคลุมถึงประเทศไทยทั้งประเทศได้ด้วยเหมือนกันหรือเปล่า  เพราะปัญหาการเมืองในขอนแก่นก็น่าจะเป็นเช่นเดียวกับปัญหาของประเทศไทยทั้งประเทศ

 

8.แต่เราก็ไม่ได้ชอบหนังเรื่องนี้ถึงขั้น A+30 นะ เพราะเราคิดว่า gaze ของหนังอาจจะไม่ตรงกับ wavelength ของเราซะทีเดียวน่ะ เพราะโดยรวม ๆ แล้วเราไม่รู้สึกพิเศษกับภาพหลาย ๆ ภาพหรือหลาย ๆ ฉากในหนังมากนัก

 

แต่ดูแล้วก็นึกถึงหนังบางเรื่องของ Wichanon Somumjarn และ Teeranit Siangsanoh เหมือนกันนะ โดยเฉพาะหนังของ Wichanon ที่ถ่ายภาพสิ่งต่าง ๆ ตามถนนหนทางในภาคอีสานเหมือนกัน แต่เหมือนเราจะจูนตัวเองให้เข้ากับหนังของวิชานนท์ได้มากกว่าหนังเรื่องนี้นิดนึง ไม่แน่ใจว่า เป็นเพราะเราพยายามหาความหมายจากแต่ละฉากในหนังเรื่องนี้มากเกินไปหรือเปล่า เหมือนเราพยายามจะหาว่าแต่ละฉากในหนังเรื่องนี้สื่อถึงอะไร แต่เราตีความไม่ได้ เราก็เลยไม่ได้ enjoy กับแต่ละฉากในหนังเรื่องนี้มากนัก แต่เวลาเราดูหนังช่วง 2-3 ปีหลังมานี้ของ Wichanon เรารู้สึกว่ามันเป็น video diary ที่อาจจะไม่มีความหมายแฝงในแต่ละฉาก เราก็เลย enjoy กับมันได้มากกว่านิดนึง

 

ส่วนหนังของ Teeranit นั้น ก็มีหลายเรื่องที่ถ่ายชาวบ้านทำกิจวัตรประจำวันไปเรื่อย ๆ เป็นเวลายาวนานเหมือนกัน แต่เหมือน gaze ของ Teeranit มันตรงกับ wavelength ของเราอย่างรุนแรง เราก็เลยรู้สึกรื่นรมย์มาก ๆ เวลาดูฉากกิจวัตรประจำวันของชาวบ้านในหนังหลาย ๆ เรื่องของคุณ Teeranit