RIP HERBERT ACHTERNBUSCH (1938-2022), one of my most favorite filmmakers of all time

 

RIP HERBERT ACHTERNBUSCH (1938-2022), one of my most favorite filmmakers of all time หนึ่งในสุดยอดผู้กำกับภาพยนตร์แนว “ไม่ทราบชีวิตอะไรอีกต่อไป”

 

เพิ่งรู้ว่า Herbert Achternbusch เสียชีวิตแล้ว เศร้ามาก ๆ เราชอบหนังของเขาอย่างสุดๆ รู้สึกว่า sense of humour ในหนังของเขามันตรงกับเรามาก ๆ เราว่าหนังของเขาถือเป็นหนังกลุ่ม “ไม่ทราบชีวิตอะไรอีกต่อไป” หรือ หนังที่ “แทบไม่มีขีดจำกัดใด ๆ อีกต่อไป” เพราะมันบ้าบอคอแตก ประสาทแดกมาก ๆ รักความเสียสติอย่างรุนแรงในหนังของเขาอย่างสุด ๆ

 

หนังของเขาที่เราเคยดู

 

1.THE ANDECHS FEELING (1974)

ฉากนางเอกพูด monologue ในหนังเรื่องนี้ ถือเป็น one of my most favorite scenes of all time ไม่ทราบชีวิตอะไรอีกต่อไป

 

2.BEER WAR (1976)

 

3.DER KOMANTSCHE (1979)

เคยดูหนังเรื่องนี้ที่ดวงกมล ซีคอนสแควร์

 

4.THE LAST PLACE ON EARTH (1981)

หัวเราะจนหยุดไม่ได้ในช่วงท้ายของหนังเรื่องนี้ ชอบหนังอย่างสุด ๆ หนังเล่าเรื่องของชายชาวเยอรมันที่พยายามดื่มเบียร์ให้ได้ 6 ล้านแก้วเพื่อจะได้ลืมเรื่องของชาวยิว 6 ล้านคนที่ถูกฆ่าล้างเผ่าพันธุ์ในช่วง Holocaust  และถ้าเราจำไม่ผิด ตัวละครในหนังยังตั้งคำถามอีกด้วยว่า ทำไมคนชอบจำเรื่องชาวยิว 6 ล้านคนที่ถูกฆ่าตายในสงครามโลกครั้งที่สอง แต่ไม่ค่อยจำเรื่องของชาวโซเวียต 20 ล้านคนที่ถูกฆ่าตายในสงครามโลกครั้งที่สอง

 

ประโยคที่พระเอกพูดก็คลาสสิคมาก ๆ “Unfortunately, I’m too stupid to be a Jew, but I don’t regard myself as a German. I commit suicide, because as a person who commits suicide I am part of the death pile of the victims. I do not want to be part of the death pile of the self-righteous Germans.”

 

5.SHE’S AN OLYMPIC WINNER (1983)

 

6.HEAL HITLER! (1986, 146min)

ยกให้เป็น one of my most favorite films of all time ไปเลย

 

7.I KNOW THE WAY TO THE HOFBRAUHAUS (1992)

 

ชอบความคิดของ Achternbusch อย่างสุด ๆ เพราะเขาเหมือนต่อต้าน “ความเข้าใจ” ซึ่งเป็นสิ่งที่เราเห็นด้วยอย่างถึงที่สุด รักแนวคิดนี้ของเขาอย่างรุนแรงมาก ๆ

 

Achternbusch กล่าวว่า “Before, people didn’t understand the course of a stream, today streams are made to flow straight, which is something everyone understands. I can’t make use of the winding course of a stream to become straight. Why can’t the global Bavarians bear to see my films? Because supposedly they don’t understand them, because my winding films don’t fit in their straightened, refurbished brains...The imperial law in this world is understanding. Every point in this world must be understood by every other point in this world. The result of this is that every point in this world must be like every other point.” For the cinema this means the McDonaldisation of films.

 

เราเคยเขียนถึง THE LAST PLACE ON EARTH ไว้ใน IMDB ในปี 2001 เราขอ copy มาแปะไว้ในนี้ด้วยเลยแล้วกัน
https://www.imdb.com/review/rw0186989/?ref_=tt_urv

 

There are two main reasons why I want to erase this film from my memory. Firstly, some scenes in this movie make me laugh every time I think of them, and I can't stop laughing even when I'm in public places. This film is going to drive me insane. After I saw this film, that night I spent about half an hour thinking of it, and laughing. Secondly, it makes me feel guilty every time I laugh. How can I laugh when the subject matter of this movie is about the cruelest thing that ever happened.

While many scenes is this film are oddly and extremely funny, there are two special scenes that I can't get out of my mind. They are the scene when the doctor tries to give the exact prescription, and the scene when Barbara keeps doing that thing. I wonder how Herbert Achternbusch can create such a scene like this. The doctor's scene make me laugh and feel very guilty at the same time. And the Barbara's scene is the funniest scene in the funniest movie by the funniest director. Achternbusch is not only my most favorite German director, but also one of the funniest directors for me. His films make me laugh the most, and Das letzte Loch might be one of his greatest works. While every film of his is excellent and tremendously funny, this one is also hypnotically powerful in its visual style and its use of music. Jorg Schmidt-Reitwein's cinematography here is beautiful, meaningful, and disturbing at the same time. And the music is incredibly strange.

Like other films by Achternbusch, I never understand what happens in this film. But like other films of his, to laugh and enjoy it requires no understanding. Every sentence spoken in this film is absurdly funny. I can't stop laughing at the dialogue though I can't make any sense out of it. Maybe one day I might understand it more if I have a chance to learn German and see it for the second or third time. Seeing any of Achternbusch's films for only one time is never enough.

The last part of the film when the characters go to Italy is the most impressive part for me. It is full of ludicrous ideas, and I really like the way it makes fun of names. But it is not only very funny, but also powerful, hypnotic, and poignant. Powerful and hypnotic for what Last Susn does in this scene. Poignant for what Nil discovers under the sand. I guess Nil is what one calls a tragicomic character. He makes me feel painful and sad. What should he do? Where should he run to? Is there any way for him to escape from his guilt and memory? I can't answer that, and I doubt if anyone can.

If I could nominate this film for some awards, I would like to nominate it for best film, best director, best supporting actress (Annamirl Bierbichler) , best screenplay, and best soundtrack. As for now, I want to forget this film before it drives me insane and overwhelms me with guilt.