HOSTAGE: THE BACHAR TAPES

 Favorite Music Video: BRAINS – Lower Dens (2012, Tristan Patterson, A+30) เจอ MV เพลงนี้โดยบังเอิญ เห็น “อารมณ์หน้า” ของนักร้องแล้วนึกถึง เอม ภูมิภัทร ถาวรศิริมาก ๆ 55555 สิ่งแรกที่ทำหลังจากดู MV จบคือ search ว่า นักร้องเป็นเพศอะไร เพราะเราดูไม่ออกว่าเป็นผู้ชายหรือผู้หญิง ฟังจากเสียงร้องก็แยกไม่ออก ปรากฏว่า Jana Hunter มีเพศกำเนิดเป็นหญิง แต่ต้องการให้ใช้สรรพนามว่า he และบอกว่าตัวเองเป็น non-binary และ transmasculine

 

เสียดายที่ Lower Dens ยุบวงไปแล้วในปี 2021 เพราะว่าทางวงไม่สามารถทน music industry ได้อีกต่อไป ซึ่งก็ไม่ประหลาดใจ คือดูจากอารมณ์หน้าของนักร้องใน MV เพลงนี้แล้วก็สัมผัสได้ในทันทีว่า เขาคงไม่ใช่คนประเภทที่จะยอมทำทุกอย่างเพื่อให้ตัวเองได้เป็น superstar หรืออะไรทำนองนี้

https://www.youtube.com/watch?v=OyxzjF8IjE8

 

OUR GRIEF IS NOT A CRY FOR WAR (2003, Barbara Hammer, documentary, 4min, A+30)

 

HOSTAGE: THE BACHAR TAPES (2001, Walid Raad, Souheil Bachar, Lebanon, documentary, 16min, A+30)

 

หนักที่สุด หนังสารคดีที่สัมภาษณ์ Souheil Bachar ชายหนุ่มชาวอาหรับที่เคยถูกจับเป็นตัวประกันในเลบานอนในทศวรรษ 1980 และเขาเคยถูกขังรวมกับชายชาวอเมริกัน 5 คนในห้องขังเดียวกันเป็นเวลานาน 3 เดือน และเขาก็เปิดเผยถึงประสบการณ์ทางเพศขณะตกเป็นตัวประกันร่วมกับชาย 5 คนนั้นในเลบานอน

https://vimeo.com/showcase/10849108/video/892744165

 

Walid Raad เคยกำกับ THE DEAD WEIGHT OF A QUARREL HANGS (1999, Walid Ra’ad, Lebanon) ที่ดีงามมาก ๆ

 

DYKETACTICS (1974, Barbara Hammer, 4min, A+30)

 

เข้าใจแล้วว่าทำไม Barbara Hammer ถึงเป็นหนึ่งในผู้กำกับหนังเลสเบียนมือวางอันดับหนึ่งของโลก (น่าจะเทียบเท่ากับ Ulrike Ottinger, Monika Treut และ Céline Sciamma)

https://vimeo.com/showcase/10849301/video/524277305

 

WIND (1968, Joan Jonas, silent, 6min, A+30)

 

ดูแล้วนึกถึงภาพยนตร์ที่กำกับโดยคุณ Teerawat Mulvilai (BLUE TERRITORY, THE BORDER TOWN) และภาพยนตร์ที่กำกับโดยคุณ Nontawat Machai (BORDERLAND TALE) มาก ๆ ในแง่ของการนำ performance art มาถ่ายทอดผ่านทางสื่อภาพยนตร์

 

ประทับใจมาก ๆ ด้วยที่พบว่าหนังทดลองเรื่องนี้ได้รับการอนุรักษ์ไว้ด้วยเงินจาก George Lucas Family Foundation เพราะก่อนหน้านี้เรามองแค่ว่า George Lucas คือ “ผู้สร้างหนังเพื่อความบันเทิง” 5555 ไม่นึกว่านักสร้างภาพยนตร์เพื่อความบันเทิงนี่แหละ คือคนที่เอาเงินมาช่วยอุปถัมภ์ค้ำชูวงการหนังทดลอง (ถ้าหากเราเข้าใจไม่ผิด)

https://vimeo.com/showcase/10849165/video/893074045

 

HANNAH WILKE THROUGH THE LARGE GLASS (1976, Hannah Wilke, 10min, A+30)

 

ทำไมดูแล้วนึกถึงเพื่อนกะเทยสมัยมัธยมมาก ๆ 555 หนังเรื่องนี้ให้ศิลปินสาวมาโพสท่าเป็นนางแบบอยู่หลังงานศิลปะของ Marcel Duchamp ก่อนจะถอดเสื้อผ้าออก

 

เพิ่งรู้ว่า THE BRIDE STRIPPED BARE BY HER BACHELORS, EVEN เป็นชื่อผลงานศิลปะของ Marcel Duchamp ก็เลยนึกถึงหนังเรื่อง VIRGIN STRIPPED BARE BY HER BACHELORS (2000, Hong Sang-soo) ที่เรายังไม่ได้ดู แต่เดาว่าชื่อหนังของ Hong Sang-soo นี่น่าจะได้รับแรงบันดาลใจมาจาก Marcel Duchamp ใช่ไหม

https://vimeo.com/showcase/10849301/video/893160946

 

REFUSES (2006, Cheryl Donegan, silent, 5min, A+30)

 

นึกว่า “หนังหมอย” เป็นหนังสั้นที่ดูแล้วไม่ทราบชีวิตอะไรอีกต่อไป ที่มาของหนังเรื่องนี้เริ่มต้นจาก

 

1.Carolee Schneemann สร้างหนังเรื่อง FUSES (1964-1967, A+30)

 

2.Carolyn Bergdahl แต่งบทกวีชื่อ FUSES (AFTER CAROLEE SCHNEEMANN) เพื่อสนทนากับภาพยนตร์ของคาโรลี ชะนีมั่น

 

3.Cheryl Donegan สร้างภาพยนตร์เรื่อง REFUSES เพื่อตอบรับโดยตรงต่อบทกวีของ Carolyn Bergdahl

 

แต่เนื่องจากเราไม่เคยอ่านตัวบทกวีของ Carolyn เราก็เลยจะงง ๆ ไม่รู้ว่าภาพแต่ละภาพใน REFUSES โดยเฉพาะภาพหมอย หมอย หมอย หมอย หมอย มันเป็นการตอบรับต่อตัวบทกวีอะไรยังไง 55555 แต่ดูแล้วเพลิดเพลินมาก และหนังเรื่อง REFUSES นี้ก็ยังคงเหมือนสานต่อการแสดงออกทางเพศอะไรบางอย่างต่อมาจากหนังเรื่อง FUSES

 

ดูหนังเรื่อง REFUSES ในวันนี้เป็นวันสุดท้ายได้ที่
https://vimeo.com/showcase/10849301/video/287328453

 

จริง ๆ แล้วเราชอบการเล่นเกม “พรายกระซิบ” ทางศิลปะแบบนี้มาก ๆ ที่เหมือนอะไรอย่างนึงสร้างแรงบันดาลใจต่ออะไรอีกอย่างนึง แล้วมันก็ส่งผลกระทบต่อเนื่องเป็นลูกโซ่ไปเรื่อย ๆ พร้อมกับแปรสภาพบิดผันไปเรื่อย ๆ คล้าย ๆ กับหนังเรื่อง MYSTERIOUS OBJECT AT NOON (2000, Apichatpong Weerasethakul) ที่ให้คนแต่งเรื่องต่อกันไปเรื่อย ๆ หรือโครงการศิลปะ SHE IS READING NEWSPAPER (2008-2009) ที่มีอยู่ 7 ขั้นตอนด้วยกัน

 

จำได้ว่าเราประทับใจโครงการนั้นของทศพล บุญสินสุขมาก ๆ ก็เลยขอเล่าถึงโครงการนี้คร่าว ๆ อีกครั้งดังต่อไปนี้

 

1.ขั้นตอนแรกคือทศพลสร้างหนังสั้นเรื่อง SHE IS READING NEWSPAPER (2005, Tossapol Boonsinsukh, short film, A+30) ที่เกียวกับผู้คนที่ส่งต่อความรู้สึกให้แก่กันและกันโดยไม่ได้ตั้งใจ ทั้ง ๆ ที่ไม่รู้จักกัน เพียงแต่นั่งอยู่ในร้านอาหารเดียวกัน

2.Pichit Trairutsakul (Tim, the drummer) และ Pinyo Limpongsathorn (Yo, the guitarist) สร้างดนตรีเสียงกลองและกีตาร์ โดยตัวดนตรีดังกล่าวได้รับแรงบันดาลใจมาจากหนังสั้นในข้อหนึ่ง

3.Tanapol Virulhakul สร้างงาน performance art ที่ได้รับแรงบันดาลใจมาจากดนตรีในข้อสอง

4.Patavee Viranuvat และ Tip-apa Songsettakit สร้างผลงานดนตรีเสียงเปียโนที่ได้รับแรงบันดาลใจมาจาก performance art ในข้อสาม

(Patavee is also a short film director. He directed TAKESHI (2005) )

5.Theepisit Mahaneeranon  เขียนบทกวีที่ได้รับแรงบันดาลใจมาจากเสียงดนตรีในข้อ 4 

(Theepisit directed some short films, including CLOUD (2008) and CENSORSHIT! FATHER AND SON (2007).)

6.Wanweaw Hongwiwat เขียนการ์ตูนที่ได้รับแรงบันดาลใจมาจากบทกวีของ Theepisit

(Wanweaw is also a film director. Her films include APPLICATION (2007))

7.Muttana Cheuweerachon (Neung) อ่านการ์ตูนของวรรณแวว แล้วก็ทำอาหารให้ทศพลกิน

 

ก็เลยถือเป็นโครงการศิลปะ 7 ขั้นตอนที่เราประทับใจมาก ๆ ซึ่งในตอนแรกนั้น ทุก ๆขั้นตอนมีให้เราดูทาง youtube และในบล็อกของคุณทศพล แต่ตอนนี้มันเหมือนถูกลบไปหมดแล้ว เสียดายมาก ๆ

 

อันนี้เป็น blog ของเราที่เคยลงเรื่องนี้ไว้ในปี 2009

https://celinejulie.blogspot.com/2009/05/art-inspired-by-art.html

สรุปว่าพอเราดูหนังเรื่อง REFUSES เราก็เลยนึกถึงโครงการศิลปะของคุณทศพลในปี 2009 ขึ้นมา ไม่รู้เหมือนกันว่าในช่วงที่ผ่านมามีโครงการศิลปะอะไรแบบนี้อีกบ้างไหม