THE BUDDHA STATUE OF MY MOTHER (Piyaphat Kambuatong, A+20)

เราพูดถึงหนังเรื่อง “พระของแม่” (ปิยพัทธ์ คำบัวทอง, A+20) กับ “เมื่อตัวหนังสือเป็นแนวขวาง ฉันได้แต่อ่านคอเอียง” (ปานวาด เจริญยศ, A+15) ในคลิปนี้https://www.youtube.com/watch?v=gZFaAVZuZWw

เราชอบหนังสองเรื่องนี้มากพอสมควร แต่เราคิดว่า “พระของแม่” มีปัญหาจุดนึงคล้ายๆกับ SEARCHING FOR MANIT (สรศักดิ์ เจริญดำรงเกียรติ) นั่นก็คือการพยายามย้ำประเด็นอะไรบางอย่างอย่างชัดเจนมากเกินไป นอกจากนี้ เรายังคิดว่า “พระของแม่” น่าจะมีการนำเสนอฉากที่แสดงความคิดความรู้สึกในใจแม่ด้วย ว่าทำไมแม่ถึงตัดสินใจแบบนั้นในช่วงต้นเรื่อง และเปลี่ยนมาตัดสินใจอีกแบบนึงในช่วงท้ายเรื่อง เพราะถ้าหนังไม่นำเสนอความคิดความรู้สึกในใจแม่ เราซึ่งเป็นคนดูจะไม่สามารถ reconcile กับตัวแม่ได้อย่างสนิทใจเหมือนตัวละครนางเอกในช่วงท้ายของหนังน่ะ ซึ่งจุดนี้จะแตกต่างจาก “เจ้าแม่กวนอิม...เราจะไม่ทานเนื้อ” HOME USER (วรรณฤดี พึ่งความชอบ, A+30) กับ SHE FLEW INTO THE SKY (ทวีวิทย์ กิจธนสุนทร, A+30) ที่การปิดบังเนื้อหาเรื่องราวความสัมพันธ์ของคนในครอบครัว กลับทำให้หนังสองเรื่องนี้มีเสน่ห์มากๆ แต่การที่หนังไม่ได้นำเสนอความรู้สึกในใจแม่ใน “พระของแม่” กลับทำให้หนังดูมีปัญหาสำหรับเรา ส่วน “เมื่อตัวหนังสือเป็นแนวขวาง ฉันได้แต่อ่านคอเอียง” เป็นหนังที่มีวัตถุดิบที่ดีมากๆๆ แต่หนังควรจะตัดต่อใหม่ให้ทรงพลังกว่านี้ และควรจะทำดนตรีประกอบใหม่ เอาแบบที่มันหลอนๆและจิตแตกแบบที่มักปรากฏในหนังของธีรภาส ว่องไพศาลกิจน่ะ คือเราว่าหนังเรื่องนี้ของปานวาดถ่ายออกมาได้ดีสุดๆแล้ว และถ้ามันตัดต่อใหม่กับทำดนตรีประกอบใหม่ มันจะกลายเป็นหนังที่ทรงพลังเทียบเท่ากับหนังอย่าง PHANTOM LOVE (2007, Nina Menkes) ได้เลย ‪