เกร็ดเกี่ยวกับหนังเยอรมันยุคเก่า
Joseph Goebbels รัฐมนตรีกระทรวงโฆษณาชวนเชื่อของนาซี
นิยมใช้ “ข่าว” ในการโฆษณาชวนเชื่อ โดยในยุคนั้นยังไม่มีโทรทัศน์
ดังนั้นประชาชนจึงมักจะได้ดูข่าวในโรงภาพยนตร์แทน โดยในยุคนั้นจะมีการฉาย
newsreel หรือข่าวควบไปกับการฉายภาพยนตร์ด้วย และ Goebbels ก็มองว่าตัว “ข่าว” นี่แหละ คืออาวุธสำคัญที่ใช้ในการโฆษณาชวนเชื่อ เพราะประชาชนมักจะเชื่อไปโดยปริยายว่า
“ข่าว” ที่ตัวเองได้ดูคือความจริง และ Goebbels ก็ใช้ “ข่าว”
เหล่านี้ในการสร้าง heroes ต่างๆขึ้นมาในสายตาของประชาชนในช่วงสงคราม
นอกจากนี้ Goebbels ยังควบคุมข่าวเหล่านี้ด้วยการไม่ยอมรายงานความพ่ายแพ้ในการสู้รบของนาซี
โดยประชาชนจะได้รับรู้แต่ข่าวชัยชนะในการสู้รบเท่านั้น
และถ้าหากช่วงนั้นนาซีรบแพ้ที่สมรภูมิใด
ข่าวที่ประชาชนได้ดูก็จะเฉไฉไปพูดเรื่องชัยชนะในที่อื่นๆแทน และประชาชนก็จะหลงนึกไปว่ามีการ
“ถอยทัพเพื่อผลทางกลยุทธ์” เป็นครั้งคราวเท่านั้น อย่างไรก็ดี
ประชาชนบางคนที่ฉลาดหรือมีโอกาส ก็จะสามารถรับรู้ข่าวที่เป็นความจริงได้ผ่านทางคลื่นวิทยุของฝ่ายสัมพันธมิตร
นอกจากการใช้ “ข่าว” ที่ไม่เป็นความจริงเสียทีเดียวในการโฆษณาชวนเชื่อแล้ว
ยังมีการสร้างภาพยนตร์ที่มีการใส่ฟุตเตจข่าวเข้าไปในหนังเพื่อเสริมให้หนังมีความน่าเชื่อถือและมีประสิทธิภาพในการโฆษณาชวนเชื่อด้วย
อย่างเช่นหนังเรื่อง CHIN UP, JOHN (1941, Viktor de Kowa) ในรูปนี้
ซึ่งมีเนื้อหาเกี่ยวกับยุวชนนาซีในอาร์เจนตินาในช่วงสงครามโลกครั้งที่สอง
Joseph Goebbels ฆ่าตัวตายพร้อมภรรยา และฆ่าลูกๆอีก 6
คนของเขาเองด้วยเมื่อสิ้นสุดสงครามโลกครั้งที่สองในปี 1945
ข้อมูลจากหน้า 108 ของหนังสือ THE TRIUMPH OF PROPAGANDA: FILM AND NATIONAL
SOCIALISM, 1933-1945 ของ Hilmar Hoffmann
No comments:
Post a Comment