SCENE FROM A WAKE (Anup Mathew Thomas, exhibition at bacc)

SCENE FROM A WAKE (Anup Mathew Thomas, exhibition at bacc)

สิ่งต่างๆที่อยู่ในภาพถ่ายแต่ละภาพในนิทรรศการนี้มีประวัติศาสตร์ความเป็นมาที่น่าสนใจมาก ในแง่นึงมันทำให้เรานึกถึงหนังเรื่อง SOUTH (1999, Chantal Akerman) และ STORM CHILDREN (Lav Diaz) ที่มีการจับภาพท้องถนนที่ดูเหมือนธรรมดาๆเป็นเวลาเนิ่นนาน หรือกองขยะที่ดูเหมือนธรรมดาๆเป็นเวลาเนิ่นนาน แต่ถ้าหากเรารู้ว่ามันเคยเกิดอะไรที่สถานที่ธรรมดาๆนั้นในช่วงก่อนหน้านี้ เราก็จะพบว่าสิ่งธรรมดาๆนั้นจริงๆแล้วมันหีแตกมากๆ (เปรียบได้กับการถ่ายภาพต้นมะขามธรรมดาๆที่ท้องสนามหลวง)

MONKEY TWINS วานรคู่ฟัด (2016, Nontakorn Taweesuk, A+20)

ชอบมากที่เอา หนุมานกับเห้งเจีย มาปะทะกัน เราชอบไอเดียอะไรแบบนี้มากๆ ชอบมากๆด้วยที่เชื่อมโยงท่าโขนกับมวยเข้าด้วยกัน เพราะเราชอบการเชื่อมโยงท่าเต้นรำกับท่าฝึกวิทยายุทธ ชอบที่ตัวร้ายตัวนึงต่อสู้ด้วยลีลาแบบเบรกแดนซ์ และชอบฉากต่อสู้ด้วยอุปกรณ์การทำสวนที่ หลากหลาย การใช้อัมพวาเป็นฉากหลังก็ใช้ได้คุ้มมากๆ ทำให้นึกถึงที่เพื่อนคนนึงบอกว่าหนังไทยควรจะทำแบบหนังญี่ปุ่น นั่นก็คือมีการสร้าง "หนังเทศบาล" ออกมาเยอะๆ คือถ้าเทศบาลไหนอยากโปรโมทอะไรในท้องถิ่นของตน ก็สร้างหนังขึ้นมาเพื่อโปรโมทสิ่งนั้นนั่นแหละ หนังมันจะได้กระจายตัวออกจากกรุงเทพด้วย สิ่งที่ชอบที่สุดในหนังก็คือความล่ำบึ้กของพระเอก เห็นแล้วหิวมากๆ แต่เขายังไม่สามารถแสดงความหลากหลายของอารมณ์มนุษย์ได้ คือยังเป็นแค่ Dolph Lundgren ยังไม่เป็นเฉินหลง สิ่งที่ไม่ชอบก็คือหนังขาดแคลนการสร้างตัวร้ายที่น่าจดจำน่ะ มันควรจะมีตัวร้ายที่เก่งๆ อย่างเช่นตัวร้ายที่ใช้ลูกมะพร้าวเป็นอาวุธ หรือตัวร้ายที่ใช้อุปกรณ์ประมงเป็นอาวุธ มาปะทะกับพระเอกนางเอกในเรื่อง

HOTEL MONTEREY (1972, Chantal Akerman, documentary, A+30)

หนักข้อมากๆ รู้สึกว่ามันเป็นหนึ่งในหนังเพียงไม่กี่เรื่องบนโลกนี้ ที่สามารถปะทะกับหนังที่กำกับโดย Teeranit Siangsanoh, Marguerite Duras และ James Benning ได้ หนังทั้งเรื่องเป็นการถ่ายโรงแรมเฉยๆโดยไม่มีเนื้อเรื่องอะไรเลย และไม่มีเสียงประกอบอะไรเลยแต่ Akerman สามารถทำให้แต่ละช็อตแผ่พลังบางอย่างมาถึงตัวเราได้ บางช็อตหลอนมากจนสามารถเทียบได้กับหนังอย่าง HOTEL (Jessica Hausner) โดยเฉพาะฉากประตูลิฟท์ที่เปิดปิดอย่างไม่หยุดหย่อน ส่วนช็อตที่กล้อง tilt จากดาดฟ้าขึ้นไปบนท้องฟ้านี่ให้ความรู้สึกที่งดงามสุดๆเทียบได้กับหนังอย่าง ALL MY LIFE ( Bruce Baillie) เลย