THE LABYRINTH (2021, Song Woon, South Korea, A+)
ดึก ตึก ผี
1.ดูด้วยความงุนงงว่ามันเป็นหนัง “ภาคสอง” หรือเปล่า
ทำไมเหมือนประวัติตัวละครบางตัวมันดูซับซ้อนมาก ๆ
แต่หนังไม่ได้ให้เวลาผู้ชมในการทำความรู้จักตัวละครหรือผูกพันกับตัวละครเลย
คือเหมือน “องก์แรก” ของหนังหายไปน่ะ 55555
คือเหมือนตัวละครพอเข้าโรงเรียนไปได้แป๊บเดียว ก็เกิดการผจญภัยขึ้นเลย
แล้วหนังค่อย ๆ เผยให้เห็นว่าตัวละครแต่ละตัวมีประวัติหนักมาก
แต่เหมือนวิธีการที่หนังทำมันทำให้เกิดความสับสน มากกว่าความสนุกน่ะ
แล้วพอหนังไม่ได้ให้เวลากับเราในการทำความรู้จักกับตัวละครก่อนที่จะเกิดเหตุการณ์ตบกันไปตบกันมา
เราก็เลยเหมือนไม่ผูกพันกับตัวละครตัวใดมากเท่าที่ควร
2.อารมณ์ของหนังในช่วงท้ายก็ดูชุ่ยมากด้วยแหละ
คือเหมือนตัวละครหลายตัวถูกฆ่าตายไป แต่หนังไม่ได้ให้ความสำคัญกับมันเลยว่า
ตัวละครกลุ่มนี้ถูกฆ่าตายไป แล้วยังไงต่อในเช้าวันรุ่งขึ้น
คือพอหนังจบแล้วเราได้ยินเสียงผู้ชมหญิงคนนึงในโรงพูดขึ้นมาว่า “หนังอะไรวะ”
ซึ่งเป็นคำอุทานหลังหนังจบที่แทนใจเรามาก ๆ
3.แต่ชอบไอเดียบางอย่างในหนังนะ
เรื่องของผู้ที่มีพลังจิตในการปราบผีได้ คือเหมือนตัวละครในหนังมันสามารถเอามาทำอะไรที่สนุกหรือดีกว่านี้ได้เยอะน่ะ
4.ยังคงรู้สึกว่า โดยรวม ๆ แล้ว “หนังผี” ของเกาหลีใต้นี่สู้ “หนังผี”
ของญี่ปุ่นไม่ได้เลย ไม่แน่ใจว่าเป็นเพราะอะไร
หรือเป็นเพราะวัฒนธรรมญี่ปุ่นมันผูกพันกับสิ่งเหนือธรรมชาติมานานเป็นพัน ๆ
ปีแล้วหรือเปล่า มันเลยมีความขลังบางอย่างอยู่ในหนังผีของญี่ปุ่น แม้แต่หนังผีของ Takashi Shimizu ที่อาจจะดูบ้ง
ๆ งงๆ เรื่องตรรกะ มันก็ดูขลังกว่าหนังผีเกาหลีใต้โดยรวมมาก
แต่ “หนังฆาตกรโรคจิต” ของเกาหลีใต้นี่ สุดตีนจริง ๆ นะ ชอบมาก ๆ
ซึ่งก็คงเป็นเพราะว่าสังคมเกาหลีใต้มันมีปัญหาเรื่องนี้จริง ๆ นั่นแหละ
No comments:
Post a Comment