RIP Jacques Perrin (1941-2022)

 

RIP Jacques Perrin (1941-2022)

 

เป็นนักแสดงที่เราเคยดูหนังของเขาหลายเรื่อง แต่เหมือนเขาไม่ค่อยได้รับบทที่ต้องเค้นอารมณ์หนัก ๆ แบบบทของ Gerard Depardieu, Daniel Auteuil อะไรทำนองนี้มั้ง เหมือนเขามักจะรับบทเป็นผู้ชายที่ค่อนข้างเป็นผู้ดี, สุขุม และสุภาพเป็นส่วนใหญ่มั้ง ถ้าหากเราจำไม่ผิด

 

หนังของเขาที่เราเคยดู

 

1.REMI, NOBODY’S BOY (2018, Antoine Blossier)

2.HELL (2005, Danis Tanovic)

3.THE YOUNG LIEUTENANT (2005, Xavier Beauvois)

4.THE CHORUS (2004, Christophe Barratier)

5.VICTOR SCHOELCHER, L’ABOLITION (1998, Paul Vecchiali)

6.FLIGHT OF THE INNOCENT (1992, Carlo Carlei, Italy)

7.DRUMMER-CRAB (1977, Pierre Schoendoerffer)

8.THE DESERT OF THE TARTARS (1976, Valerio Zurlini, Italy)

9.DONKEY SKIN (1970, Jacques Demy) เขารับบทเป็น Prince Charming ในหนังเรื่องนี้

10.Z (1969, Costa-Gavras)

11.THE YOUNG GIRLS OF ROCHEFORT (1967, Jacques Demy)

 

และเราก็เคยดูหนังที่เขากำกับด้วย 2 เรื่อง ซึ่งก็คือ WINGED MIGRATION (2001, กำกับร่วมกับ Jacques Cluzaud, Michel Debats, documentary) กับ OCEANS (2009, กำกับร่วมกับ Jacques Cluzaud, documentary)

 

ถ้าหากพูดถึงตัวหนังที่เขาแสดงแล้ว เราชอบหนังที่เขาแสดงอย่างสุด ๆ ถึง 9 จาก 11 เรื่อง มีเพียงแค่ REMI กับ THE CHORUS  แค่ 2 เรื่องที่เราไม่ได้ชอบถึงขั้นสุดๆ ส่วนอีก 9 เรื่องที่เหลือนี่เราชอบมาก ๆ ๆ เลย

 

ถ้าหากพูดถึงฝีมือการแสดงแล้ว เราชอบเขามากที่สุดใน VICTOR SCHOELCHER, L’ABOLITION นะ เพราะในเรื่องนี้เขาเป็นพระเอก และเขาได้แสดงฝีไม้ลายมืออย่างเต็มที่ ตัวหนังเรื่องนี้ก็ดีงามอย่างที่สุดของที่สุดด้วยแหละ เพราะมันสร้างจากเรื่องจริงเกี่ยวกับการเลิกทาสในอาณานิคมของฝรั่งเศส และการเลิกทาสในหนังเรื่องนี้ กระทำผ่านทาง “การถกเถียงของนักการเมือง” ตลอดทั้งเรื่อง คือตลอดทั้งหนังเรื่องนี้เราได้เห็นแต่นักการเมืองโต้เถียงกันด้วยเหตุผลในห้องประชุม คัดง้างกันด้วยเหตุผล จนได้ข้อสรุปเป็นการตัดสินใจเลิกทาสในอาณานิคมฝรั่งเศสทั้งหมด (ถ้าจำไม่ผิด) ถือเป็นหนึ่งในหนังการเมืองที่เราชื่นชอบมากที่สุดในชีวิตเลย คือพอดูหนังเรื่องนี้แล้วเราก็ต้องขอก้มลงกราบตีน Paul Vecchiali ผู้กำกับหนังเรื่องนี้ด้วย

 

แน่นอนว่า Jacques Perrin ก็เป็นหนึ่งในดาราชายฝรั่งเศสยุคเก่าที่เราเคยอยากได้เป็นผัว ถึงแม้ว่าอยากได้เขาน้อยกว่า Maurice Ronet, Jean-Louis Trintignant, Jean-Claude Brialy, Jean Sorel และ Jean-Pierre Leaud ตอนหนุ่ม ๆ ก็ตาม 55555 โดยหนังที่ทำให้เราคลั่งไคล้ความหล่อน่ารักของ Jacques Perrin ก็คือหนังเรื่อง DRUMMER-CRAB นี่แหละ อยากได้เขาในหนังเรื่องนี้มาก ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ 55555 ตัวหนังก็ดีงามอย่างที่สุดเลยด้วย

 

RASADRUMS: A BEAT OF THE DEFIANT (2022, Soifa Saenkhamkon, Tippawan Narintorn, video installation, approximately 20mins, A+30)

 

ฉายที่ WTF GALLERY

 

วิดีโอสัมภาษณ์กลุ่มราษฎร์ดรัมส์ ดีงามมาก ๆ ที่มีการบันทึกเรื่องราวของคนกลุ่มนี้เอาไว้ เหมือนเป็นการช่วยบันทึกเรื่องราวของคนธรรมดาที่ลุกขึ้นสู้และเปล่งประกายแสงสว่างในตัวเองออกมาในช่วงเวลาแห่งความมืดมิดของประเทศไทย

 

รู้สึกเหมือนหนังตัดภาพเร็วมาก ๆ ไม่แน่ใจว่าจังหวะของหนังเรื่องนี้ต้องการให้สอดคล้องกับการที่คนกลุ่มนี้เป็น “นักตีกลอง” หรือเปล่า หรือเราแค่ไม่ชินกับหนังที่ตัดภาพเร็ว ๆ 55555

 

ดูแล้วก็นึกถึงหนังไทยบางเรื่องที่ได้ดูในปีที่ผ่านมาด้วย ที่หนังแต่ละเรื่องก็เหมือนเป็นการบันทึกแต่ละ “เสี้ยว” ของม็อบในปี 2020-2021 เอาไว้ ทั้งหนังเรื่อง MOB 2020-2021 (2021, Supong Jitmuang, 118MIN) ที่เหมือนเป็นการบันทึกภาพรวม, THE SHOW MUST GO ON (2021, Chanon Noinongyao) ที่ตามถ่าย performance artist คนนึงในม็อบ ซึ่งเขาก็เหมือนมาปรากฏตัวเป็นระยะ ๆ ในหนังเรื่อง RASADRUMS นี้ด้วย และหนังเรื่อง (R)EVOLUTION (2021, Nawapas Pongsing) ที่สัมภาษณ์คุณ Nawat Leangwattana ซึ่งเป็นนักเคลื่อนไหวทางการเมือง

 

คิดว่าหนังกลุ่มนี้น่าจะเป็นบันทึกทางกาลเวลาหรือหลักฐานทางประวัติศาสตร์ที่มีคุณค่ามากขึ้นเรื่อย ๆ เมื่อเวลาผ่านไป