LAST EXIT TO BROOKLYN (1989, Uli Edel, A+30)

LAST EXIT TO BROOKLYN (1989, Uli Edel, A+30)

Jennifer Jason Leigh นี่มันสุดตีนจริงๆ เธอหนักมากๆในหนังเรื่องนี้ ชอบมากที่ตัวละครของเธอเอากับหนุ่มๆเป็นจำนวนหลายสิบคนได้อย่างไม่สะทกสะท้าน (แน่นอนว่าเราอิจฉาตัวละครของเธอมากๆ)

หนังเล่าเรื่องของคนจนกลุ่มหนึ่งในบรูคลินในทศวรรษ 1950 ทั้งกะหรี่ที่ชอบปล้นเงินลูกค้า, กลุ่มแมงดาหนุ่มๆวัยฉกรรจ์, หัวหน้าสหภาพแรงงานที่เป็นเกย์แอบจิต, แก๊งกะเทย, ครอบครัวคนงานท่าเรือหรือโรงงานอะไรสักอย่าง ที่มีปัญหาลูกสาวท้องไม่มีพ่อ (รับบทโดย Ricki Lake)

มันเป็นหนังชีวิตบัดซบมากๆ ดูแล้วนึกถึงหนังที่เล่าเรื่อง “ชีวิตมนุษย์หลายๆคนท่ามกลางสภาพความโสมม” อย่างหนังเรื่อง FOLKS UPSTAIRS (1926, Gerhard Lamprecht, Germany) และ 54 (1998, Mark Christopher) แต่ LAST

EXIT TO BROOKLYN หนักข้อที่สุดในบรรดาหนัง 3 เรื่องนี้ เพราะตัวละครในหนังเหมือนเกลือกกลั้วกับความชั่วค่อนข้างมากน่ะ คือเราว่า FOLKS UPSTAIRS มันเป็นหนังมนุษยนิยม ที่เชื่อมั่นในความดีงามของมนุษย์ท่ามกลางสภาพแวดล้อมที่เลวร้าย ส่วนในหนังเรื่อง 54 นั้น ตัวละครหลักๆในหนังก็ไม่ใช่คนเลวที่ชอบทำร้ายคนอื่นๆ เพียงแต่ว่าเป็นคนที่อาจจะเพริดไปกับแสงสีเสียงเท่านั้นเอง (อาจจะเรียกได้ว่าเป็นตัวละครที่ผิดศีลข้อ 3 กับข้อ 5 แต่ไม่ได้ผิดศีลข้อ 1) อย่างไรก็ดี ตัวละครใน LAST EXIT TO BROOKLYN นั้นมีจิตใจที่มืดกว่ามากๆ

คือ LAST EXIT TO BROOKLYN มันอาจจะจัดว่าเป็นหนัง feel bad ก็ได้นะ แต่เราว่าโทนของหนังมันออกไปในทางเป็นเมโลดราม่าน่ะ มันก็เลยไม่ค่อยเหมือนหนัง feel bad เรื่องอื่นๆ เราว่าจริงๆแล้วตัวละครใน LAST EXIT TO BROOKLYN มันเข้าไปอยู่ในหนังของ Nagisa Oshima ได้เลย  เพียงแต่ว่าหนังเรื่องนี้มันไม่มีลักษณะของความเป็น intellectual แบบหนังของ Oshima

ฉากที่ตัวละครที่เป็นเกย์ถูกทำร้ายอย่างรุนแรงในหนังเรื่องนี้ มันทำให้เรานึกถึงคดี Matthew Shepard ที่เกิดขึ้นในปี 1998 ด้วย

https://en.wikipedia.org/wiki/Matthew_Shepard