BAD BUT BEAUTIFUL (1967, Ubol Yugala Na Ayudhya, A+15)

BAD BUT BEAUTIFUL (1967, Ubol Yugala Na Ayudhya, A+15)

ทรชนคนสวย

--เห็นในโปรแกรมบอกหนังยาว 120 นาที แต่เราเดาว่าจริงๆมันน่าจะ 140 นาทีนะ เพราะหนังฉายตอน 17.30 น. แต่พอฉายเสร็จก็เกือบ 20.00 น.แล้ว

--แมน ธีระพลหล่อมากๆ เสียดายที่ในหนังเรื่องนี้บทเขาน้อยไปหน่อย และหนังใช้ประโยชน์จากความหล่อของเขาได้ไม่เต็มที่

--พอมาดูในยุคปัจจุบัน ซึ่งเป็นยุคที่เราไม่รู้จักชื่อของ “ดาราประกอบ” ส่วนใหญ่ในหนังแล้ว เราก็พบว่า ปัญหาของเราคือเราแยกตัวละครไม่ค่อยออก เพราะหนังเรื่องนี้มีตัวร้ายเป็นผู้ชายวัยกลางคนหลายคนมาก และทุกคนดูคล้ายๆกันไปหมดในสายตาของเรา เราก็เลยรู้สึกงุนงง สับสน และเรารู้สึกว่าหนังไม่ได้สร้างบุคลิกของตัวประกอบแต่ละตัวให้มีเสน่ห์น่าจดจำหรือ unique เท่าไหร่น่ะ คือตัวประกอบแต่ละตัวดูไม่มีมิติไปหมด คือถ้าเป็นฝ่ายพระเอก ก็มีหน้าที่แค่ไล่จับผู้ร้าย ถ้าเป็นฝ่ายผู้ร้าย ก็มีหน้าที่แค่อยากได้เงิน แล้วก็หักหลังกันไปมา แต่แต่ละตัวแทบไม่ได้มีจุดเด่นเป็นของตัวเองเลย ยกเว้นแค่ตัว femme fatale ในหนัง

คือเราจะชอบหนังประเภทของ Robert Rodriguez อย่าง DESPERADO (1995) หรือหนังอย่าง EVERLY (2014, Joe Lynch) ในแง่ที่ว่า มันมีวิธีการสร้างตัวประกอบแต่ละตัว โดยเฉพาะตัวผู้ร้ายแต่ละตัวให้มีเสน่ห์น่าจดจำน่ะ คือผู้ร้ายแต่ละตัวในหนังพวกนี้มันจะมีเอกลักษณ์เป็นของตัวเองสูงมาก และเราว่านี่คือสิ่งที่ขาดไปในหนังเรื่อง “ทรชนคนสวย”

คือหนังก็ดูได้เพลินๆนะ แต่มันไม่ตอบสนองความต้องการของเรายังไงไม่รู้ ไม่เหมือนหนังอย่าง JUDEX (1963, Georges Franju) หรือ “สิงห์สาวนักสืบ” ที่มันจะเป็นเรื่องของโลกอาชญากรรม ตำรวจ ผู้ร้ายเหมือนกัน แต่มันสามารถตอบสนองความอยากบางอย่างในใจเราได้ มันสร้างโลกอาชญากรรมที่มีเสน่ห์น่าหลงใหลจนเราอยากเข้าไปผจญภัย ตบตี บู๊สะบั้นหั่นแหลก ชิงไหวชิงพริบในหนังเรื่องนั้น แต่หนังเรื่อง “ทรชนคนสวย” มันไม่ทำให้เราอยากเข้าไปอยู่ในหนังแต่อย่างใด

--คือ “ทรชนคนสวย” ไม่ใช่หนังแย่นะ เราว่ามันเป็นหนังดีที่ผู้สร้างตั้งใจสร้างพอสมควร เพียงแต่ตอนก่อนเข้าไปดู เรานึกว่ามันจะเป็นหนังที่เน้นตัวละครหญิงเก่งกล้าแบบที่เรา identify ด้วยได้น่ะ แต่พอเราไปดูแล้ว เราก็พบว่ามันไม่ได้เป็นแบบที่เราคาด เราก็เลยผิดหวังในระดับหนึ่ง