ALLEGIANT (2016, Robert Schwentke, A)

ALLEGIANT (2016, Robert Schwentke, A)

1.มีฉากนึงในเรื่องนี้ที่เราชอบในระดับ A+30 จะมีใครเดาถูกไหมว่ามันเป็นฉากอะไร 555

2.ปัญหาที่เรามีกับหนังเรื่องนี้ก็เหมือนปัญหาที่เรามีกับ INSURGENT คือเราว่ามัน set up conflicts ได้เข้าทางเรามากๆในช่วงครึ่งแรกของเรื่องน่ะ แต่พอบทมันจะคลี่คลาย มันก็คลี่คลายง่ายเกินไป

แต่เราก็ไม่ได้เกลียดชังอะไรแบบนี้อย่างรุนแรงนะ เราว่ามันเหมือนละครทีวีที่เราดูตอนเด็กๆน่ะ พวก BUCK ROGERS IN THE 25TH CENTURY (1979-1981) ที่มันจะ set up conflicts ได้สนุกมากๆ ใน  45 นาทีแรกของแต่ละตอน และพอถึงช่วงนาทีที่ 40-45 เราจะจินตนาการไม่ออกเลยว่า มันจะคลี่คลาย conflicts ได้ยังไงในอีก 15 นาทีที่เหลือของตอนนั้น แต่ก็ปรากฏว่า มันก็คลี่คลายได้ทุกครั้งภายในเวลาอันรวดเร็ว

ซึ่งโครงสร้างแบบนี้อาจจะแตกต่างจาก “หนังโรง” ทั่วไปมั้ง เพราะหนังโรงทั่วไปการคลี่คลาย conflicts มันต้องเป็นฉากไคลแมกซ์ที่รุนแรง กระหึ่ม ตัวละครต้องเลือดตาแทบกระเด็น ลุ้นสุดฤทธิ์ เพราะฉะนั้นพอเทียบกับหนังโรงทั่วไปแล้ว เราจะรู้สึกว่าการคลี่คลาย conflicts ใน INSURGENT กับ ALLEGIANT มันกิ๊กก๊อกมาก จนเหมือนกับดูละครทีวีอยู่

3.พอเทียบกับหนังชุด THE HUNGER GAMES แล้ว เรารู้สึกว่า DIVERGENT SERIES มันเป็นสองมิตินะ ในขณะที่ THE HUNGER GAMES มันเป็นสามมิติในแง่ “อารมณ์ความรู้สึก” ตัวละครน่ะ คือเรารู้สึกว่าตัวละครใน THE HUNGER GAMES มันแค้นจริง เจ็บปวดจริง ทุกข์จริง แต่ตัวละครใน DIVERGENT มันดูแบนๆยังไงไม่รู้

4.จริงๆแล้วชอบ “ทัศนียภาพ” ใน ALLEGIANT มาก พวกท้องฟ้าและซากต่างๆที่อยู่นอกชิคาโก เราว่ามันคล้ายๆภาพวาดแนวไซไฟในนิตยสาร “มิติที่สี่” ที่เราเคยอ่านในทศวรรษ 1980 น่ะ