PARTY GIRL (2014, Marie Amachoukeli + Claire Burger + Samuel Theis, France, A+30)

PARTY GIRL (2014, Marie Amachoukeli + Claire Burger + Samuel Theis, France, A+30)

1.มีสิทธิติดอันดับหนึ่งประจำปีนี้ของเราไปเลย 555 เพราะดูแล้วอินสุดๆ และอาจจะส่งผลกระทบต่อชีวิตตัวเราเองอย่างรุนแรงมาก เพราะหนังเรื่องนี้เหมือนกับส่องสะท้อนให้เราเห็นแง่มุมบางอย่างของตัวเราเองในแบบที่เราแทบไม่เคยเจอจากหนังเรื่องอื่นๆมาก่อน และพอหนังเรื่องนี้มันทำให้เราเข้าใจตัวเองมากขึ้น มันก็อาจจะส่งผลกระทบต่อการตัดสินใจของตัวเราเองในการดำเนินชีวิตต่อไปในอนาคตด้วย

2.แต่การที่เราชอบหนังเรื่องนี้เป็นอันดับต้นๆของ Q1/2016 นั้น ไม่ได้หมายความว่าเราคิดว่าหนังเรื่องนี้ “ดีเยี่ยม” กว่าหนังเรื่องอื่นๆที่เราได้ดูมาในไตรมาสแรกนี้นะ คือถ้าไม่ได้วัดจาก “ความรู้สึกอิน” และ “การที่หนังเรื่องนี้ทำให้เราเข้าใจตัวเอง” แล้ว แต่วัดจากมุมมองแบบ objective หน่อย เราว่าหนังหลายๆเรื่องของ Chantal Akerman ที่เราได้ดูมาในปีนี้ ถือเป็นหนังที่ดีกว่าและน่าสนใจกว่า PARTY GIRL ในแง่ aesthetics, ความคิดสร้างสรรค์, ไอเดียทางศิลปะอะไรทำนองนี้น่ะ คือถ้าหากไม่วัดจากมุมมองแบบส่วนตัว เราก็อาจจะต้องจัดให้หนังอย่าง HOTEL MONTEREY (1972), TOUTE UNE NUIT (1982) และ DOWN THERE (2006) ของ Chantal Akerman อยู่ในอันดับสูงกว่า

แต่ถ้าหากเอาปัจจัยเรื่องความรู้สึกส่วนตัวมาคำนวณด้วยแล้ว เราก็อาจจัดให้ PARTY GIRL และ TANGERINE (2015, Sean Baker) อยู่ในอันดับสูงกว่า 555

แต่จริงๆแล้วอันดับพวกนี้มันไม่สำคัญหรอก เราเพียงแค่จะชี้ให้เห็นว่า ที่เราชอบ PARTY GIRL ในลำดับต้นๆมันเป็นเพราะอะไร และมันแตกต่างจากเหตุผลที่ทำให้เราชอบหนังของ Chantal Akerman ในลำดับต้นๆของปี

SPOILERS ALERT
--
--
--
--
--
3.จริงๆแล้วไม่อยากเขียนถึง PARTY GIRL มากนัก เพราะกลัวว่ายิ่งเขียนถึงหนังเรื่องนี้แล้วมันจะยิ่งเข้าตัวเรา 555 เพราะหนังเรื่องนี้มันทำให้เราสงสัยว่า บางทีการที่ใครบางคนหาผัวไม่ได้ ไม่ใช่มันเป็นเพราะว่าเขายังไม่เจอคนที่ใช่ บางทีเขาอาจจะเจอคนที่ใช่ ได้เจอผู้ชายที่คู่ควรกับเขา ได้เจอผู้ชายแสนดีมาหลงรักเขา หรือเปิดโอกาสให้เขามาแล้วหลายคนก็ได้ แต่เขากลับไม่สามารถรักผู้ชายคนนั้น หรือรู้สึกถูกดึงดูดโดยผู้ชายแสนดีเหล่านั้นได้ เพราะหัวใจของเขามันแข็งเป็นหินไปแล้ว และมันเป็นเช่นนั้นเอง มันเป็นหัวใจที่แข็งเป็นหินมาตั้งแต่กำเนิด มันเป็นลักษณะเฉพาะตัวของคนบางคน มันไม่ใช่ความผิดของเขา และมันไม่ใช่ความผิดของผู้ชายที่มาหลงรักเขา

แต่ความชิบหายมันจะเกิดขึ้นกับคนคนนั้นและผู้ชายที่หลงรักคนคนนั้น ถ้าหากคนคนนั้นไม่ได้ตระหนักว่าตัวเองแตกต่างจากคนอื่นๆ ถ้าหากคนคนนั้นคิดว่าตัวเองเหมือนคนทั่วๆไป และพยายามจะใช้ชีวิตคู่กับผู้ชายที่เหมาะสมกับตัวเขาเอง ก่อนที่จะเรียนรู้และค้นพบความจริงที่เจ็บปวดว่า เราไม่ใช่คนทั่วๆไป เราเป็นคนที่ไม่สามารถรักใครได้จริง ไม่ว่าเขาจะเหมาะสมกับเรามากสักเพียงใดก็ตาม ไม่ว่าเราจะปรารถนาดีต่อเขา และหวังดีต่อเขามากเพียงใดก็ตาม เพียงเพราะหัวใจของเรามันเป็นเช่นนั้น หัวใจของเรามันไม่สามารถรักใครได้ การอยู่ตัวคนเดียวและมีความสุขตามประสาของตัวเองไปเรื่อยๆ คือสิ่งที่ดีและเหมาะสมกับเรามากที่สุด เราไม่ควรจะถูกหลอกโดยสังคม, ธรรมเนียมประเพณี และความเชื่อของคนอื่นๆที่รายล้อมตัวเราว่า “การมีชีวิตคู่เป็นสิ่งที่ดีกว่า”

เราว่าการที่หนังเรื่องนี้สร้างตัวละครนางเอกที่เป็นคนแบบนี้ มันทำให้หนังเรื่องนี้ไปไกลกว่าหนังส่วนใหญ่ที่เราเคยดูมาน่ะ และการที่มันไปไกลกว่าหนังส่วนใหญ่บนโลกนี้ มันกลับทำให้หนังเรื่องนี้เข้าใกล้ตัวเรามากกว่าหนังเรื่องอื่นๆ

4.คือมันเหมือนกับว่าหนังส่วนใหญ่ที่เราดูมาตั้งแต่เกิด มันหลอกให้เราเชื่อว่า “คนเราควรมีความรัก ควรมีผัว มีเมีย มีรักแท้ ได้ใช้ชีวิตอยู่กับรักแท้ของเรา แก่เฒ่าไปด้วยกัน กระหนุงกระหนิงกัน ปรับตัวเข้าหากัน บลา บลา บลา” และถ้าหากคุณยังไม่เจอคนที่ใช่ คุณก็ควรแสวงหาคนคนนั้น หรือตั้งตารอคนคนนั้นไปเรื่อยๆ สักวันคุณก็จะเจอคนที่ใช่ในที่สุด รักแท้รอคุณอยู่ที่ทางแยกชีวิตข้างหน้า

แต่หนังพวกนี้มันพูดถึง “คนส่วนใหญ่” บนโลกใบนี้น่ะ และแน่นอนว่า ถ้าหากมันพูดถึง “คนส่วนใหญ่” บนโลกใบนี้ มันก็ย่อมต้องมี “คนส่วนน้อย” ด้วย คนส่วนน้อยที่จริงๆแล้วอาจจะพบว่า “ตัวเองอยู่คนเดียวแล้วมีความสุขกว่าอยู่กับคนรัก”

ซึ่งเราว่าหนังที่พูดถึง “คนส่วนน้อย” นี่มีน้อยมากๆเลยนะ หนังที่อาจจะเข้าข่ายนี้ก็มีเช่น

4.1 FOR SALE (1998, Laetitia Masson, A+30) 
นางเอกของเรื่องนี้เคยจะแต่งงานกับผู้ชายมาแล้วหลายครั้ง แต่เธอก็ล้มเลิกงานแต่งงานอยู่เสมอ อย่างไรก็ดี เราไม่ได้ identify กับนางเอกของหนังเรื่องนี้มากเท่ากับ PARTY GIRL นะ เพราะเราว่านางเอกของ FOR SALE เย็นชาเกินไป และโดดเดี่ยวมากเกินไป

4.2 VALERIE FLAKE (1999, John Putch, A+30)
อันนี้คือหนึ่งในหนังที่ชอบมากที่สุดในชีวิต นางเอกของเรื่องนี้ก็เจอหนุ่มหล่อแสนดีมาหลงรักเช่นกัน และทั้งสองก็เกือบจะได้ใช้ชีวิตอย่าง happy ending กันแล้ว ก่อนที่นางเอกจะตัดสินใจทิ้งหนุ่มหล่อแสนดีฐานะมั่นคงคนนั้นไป เพราะเธออยากจะเดินทางระเหเร่ร่อนตกระกำลำบากไปเรื่อยๆตามลำพังมากกว่า

อย่างไรก็ดี นางเอกของ VALERIE FLAKE ก็แตกต่างจากนางเอก PARTY GIRL นะ เพราะนางเอก VALERIE FLAKE “มีความสามารถที่จะรักผู้ชาย” น่ะ เพียงแต่ว่าบาดแผลในอดีตของเธอและความรู้สึกผิดของเธอ เป็นปัจจัยส่วนหนึ่งที่ทำให้เธอไม่คิดที่จะลงหลักปักฐานกับผู้ชายแสนดีคนใหม่ มันเหมือนกับว่าเธอไม่ได้มีหัวใจที่แข็งเป็นหินมาตั้งแต่กำเนิด แต่หัวใจของ Valerie Flake เพิ่งมาแข็งเป็นหินในภายหลัง ส่วนนางเอกของ PARTY GIRL นั้น เหมือนกับว่าเธอมีหัวใจที่แข็งเป็นหินมาตั้งแต่กำเนิด แต่เธอไม่รู้ตัว เธอคิดว่าตัวเองเหมือนผู้หญิงปกติทั่วๆไป ที่สักวันจะเจอผู้ชายแสนดีคนหนึ่งก้าวเข้ามาในชีวิต และได้ครองรักด้วยกัน แต่เมื่อโอกาสนั้นก้าวเข้ามาจริงๆ เธอถึงเพิ่งค้นพบความจริงเมื่ออายุ 60 ปีว่า จริงๆแล้วหัวใจของเธอมันแข็งเป็นหิน และเธอไม่ได้เกิดมาเพื่อรักแท้แบบคนทั่วไป

5.จริงๆแล้วตัวละครใน PARTY GIRL กับ TANGERINE นี่มันใกล้เคียงกันในระดับนึงนะ เพราะตัวละครในหนังทั้งสองเรื่องนี้ต่างก็ทำงาน “บริการทางเพศ” เหมือนกัน แต่เราอินกับตัวละครใน PARTY GIRL มากกว่า เพราะมันพูดถึง “หญิงผู้ให้บริการทางเพศวัย 60 ปี” ไม่ใช่วัย 20 กว่าปีแบบ TANGERINE เพราะฉะนั้น PARTY GIRL มันก็เลยชนะ TANGERINE ไปได้ด้วยประการฉะนี้

6.แต่ถ้าใครจะจีบเรา ก็จีบได้นะ หัวใจเราไม่ได้แข็งเป็นหิน เราหวังไว้เช่นนั้น

ถึงแม้ว่าการดู PARTY GIRL จะทำให้เราเกิดภาวะ “กลัวตัวเองอย่างรุนแรง” มากๆก็ตาม