HANA'S MISO SOUP (2015, Tomoaki Akune, Japan , A+5)

HANA'S MISO SOUP (2015, Tomoaki Akune, Japan , A+5)

1.เราว่ามันเป็นหนังที่โอเค ใช้ได้ในแนวทางของมันนะ แต่เราจูนกับหนังไม่ได้เลย เพราะมันไม่ใช่หนังในแนวทางของเราน่ะ เรารู้สึกว่ามันเป็นหนังที่มีพลังในทางบวกสูงเกินไปสำหรับเรา มันเป็นหนังที่ให้กำลังใจในการสู้ชีวิต และให้กำลังใจในการมีชีวิตอยู่เพื่อคนอื่นซึ่งมันตรงข้ามกับหนังในแนวทางที่เราชอบ ที่มักจะเป็นหนังเกี่ยวกับคนที่ไม่ต้องการจะมีชีวิตอยู่อีกต่อไป อย่างเช่น LE FEU FOLLET (Louis Malle) หรือหนังเกี่ยวกับคนที่พยายามจะมีชีวิตอยู่เพื่อแก้แค้น อย่างเช่น THE REVENANT

2. แต่ก็มี moment ที่เราชอบสุดๆในหนังเรื่องนี้นะ นั่นก็คือ moment ที่นางเอกตื่นนอนขึ้นมาตอนบ่าย แล้วเห็นสามีนอนอ่านหนังสือ ส่วนลูกสาวก็ทำอาหารหรือง่วนอยู่กับการทำกิจกรรมอะไรบางอย่าง เราว่า moment นี้มันงดงามสุดๆ

3. เราว่าหนังเรื่องนี้มันจะเข้าทางเรา ถ้าหากหนังทั้งเรื่องมันเลือกเล่าเหตุการณ์ชีวิตนางเอกเพียงแค่วันนั้นวันเดียว แทนที่จะเล่าชีวิตยาวๆหลายปีแบบนี้น่ะ โดยอาจใช้โครงสร้างการเล่าเรื่องแบบ CLEO FROM 5 TO 7 (1962, Agnes Varda) ผสมกับ THE FAREWELL -- BERTOLT BRECHT'S LAST SUMMER (2000, Jan Schutte) คือแค่แสดงให้เห็นกิจวัตรประจำวันในวันธรรมดาวันหนึ่งในชีวิตตอนนั้นของนางเอก เห็นนางเอกเขียน blog , ไปหาหมอ, เจ็บปวดจากโรคมะเร็ง, นอนหลับยามบ่าย, ตื่นขึ้นมามองดูสามีอ่านหนังสือ, มองดูลูกทำการบ้าน, คุยโทรศัพท์กับเพื่อนที่ประสบความสำเร็จในชีวิต, มองดูแสงแดดยามเย็น พร้อมกับระลึกรู้ตัวอยู่ตลอดเวลาว่า อีกไม่กี่เดือนข้างหน้า เราก็จะไม่มีชีวิตอยู่เพื่อทำกิจวัตรประจำวันแบบนี้ ไม่มีโอกาสได้มองลูก มองสามี และมองแสงแดดยามบ่ายกับยามเย็นแบบนี้อีกตลอดไป

สรุปว่าหนังเรื่องนี้ใช้ได้ แต่ไม่ใช่สไตล์เรา แต่ถ้าหากหนังเล่าเรื่องเพียงแค่วันเดียวในชีวิตนางเอกตามที่เราจินตนาการมาข้างต้น มันจะเป็นหนังสไตล์เราในทันที

BANGKOK 13 (2016, Dulyasit Niyomgul , A-)

ดูแล้วเฉยๆค่ะ